Είναι κακό να κάνεις σεξ τη Μεγάλη Εβδομάδα;‏

Η γνώμη της ειδικού, ''Θείας Λουκίας'', όπως αναφέρεται στο womenonly.gr:

Χριστίνα μου, το θέμα που θίγεις είναι πολύ λεπτό και θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω όσο πιο διακριτικά μπορώ. Βλέπεις, το ζήτημα της θρησκευτικής πίστης και της πρακτικής της δέχεται πολλές προσωπικές ερμηνείες οι οποίες ταυτόχρονα επηρεάζονται από τις αντιλήψεις του περίγυρου κάθε ανθρώπου κι έτσι προκύπτουν ένα σωρό διαφορετικές προσεγγίσεις, ανάμεσα στις οποίες κι αυτή της μητέρας σου και της γιαγιάς σου –απορώ βέβαια, πώς μητέρα και γιαγιά συζητούν μπροστά σου τέτοια θέματα, παρότι ευσεβείς, αλλά το αντιπαρέρχομαι...

Σε κάθε περίπτωση αν θέλεις να είσαι απόλυτα συνεπής με τη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία, θα πρέπει να απέχεις από το σεξ όχι μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και σε όλες τις ημέρες νηστείας. Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να ξεχάσεις το σεξ για ολόκληρη τη Σαρακοστή μέχρι την ημέρα του Πάσχα (που στην πραγματικότητα είναι 50 μέρες κι όχι σαράντα), αλλά και για την 15νθήμερη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου (πριν από την Κοίμηση της Θεοτόκου), κατά την 40ήμερη νηστεία των Χριστουγέννων (από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου), καθώς και όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές του χρόνου, ανεξαρτήτως ημερολογίου και οποιαδήποτε άλλη μέρα -εννοείται- μέχρι να παντρευτείς.

Συνολικά δηλαδή, αν και εφόσον παντρευτείς έναν άντρα, θα πρέπει να λέτε "όχι στο σεξ" τουλάχιστον 196 από τις 365 μέρες του χρόνου που σημαίνει πολύ περισσότερο από τη μισή χρονιά, αφού θα πρέπει να υπολογίσουμε και τις μέρες που θα έχεις περίοδο μέσα στις επιτρεπόμενες μέρες, ή που θα είσαι έγκυος, ή λεχώνα -όπου και πάλι το σεξ θεωρείται αμαρτία σύμφωνα με την Εκκλησία- καθώς και εκείνες τις μέρες που μπορεί απλά να μην έχετε διάθεση, ή να είστε μακριά ο ένας από τον άλλον για διάφορους λόγους.

Για να γίνουμε ακόμη πιο λεπτολόγοι, σύμφωνα με την Εκκλησία μας, επιβάλεται να απέχεις από σεξ και τις παραμονές της εξομολογήσεως σου (τουλάχιστον μία στις δεκαπέντε), όπως και τις Κυριακές πριν τη Θεία Κοινωνία (σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες).

Προφανώς, οι γυναίκες της οικογένειας σου έχουν βάλει αρκετό νερό στο κρασί τους, όσον αφορά στην εφαρμογή του θέματος της Ορθόδοξης Πίστης. Τώρα, το πόσο νερό θα βάλεις εσύ στο δικό σου κρασί, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από σένα.

Όμως, πριν βιαστείς να επικρίνεις –ενδεχομένως- τις διδαχές της Εκκλησίας μας θα πρέπει να ξέρεις ότι ήταν πολύ σοφά διατυπωμένες, καθώς την εποχή που οργανώθηκαν και διαδόθηκαν δεν υπήρχαν ούτε μέσα αντισύλληψης, ούτε εκτρώσεις, ούτε οργανώσεις προστασίας απέναντι στη σεξουαλική κακοποίηση, ή διάφοροι άλλοι θεσμοί και νόμοι για την προστασία της γυναίκας που να της δίνουν τον απόλυτο έλεγχο πάνω στο σώμα της όπως συμβαίνει σήμερα.

Μάλιστα τις εποχές εκείνες οι γυναίκες δεν δεχόντουσαν καμιά γραμματική εκπαίδευση και θεωρούνταν απόλυτη ιδιοκτησία του άντρα (πατέρα ή συζύγου) -κάτι σαν τα σκυλάκια του σπιτιού- χωρίς κανένα λόγο για το πώς, πότε, αν και από ποιον θέλουν παιδιά. Άρα κάτω από αυτές τις συνθήκες, αυτοί οι περιορισμοί της Εκκλησίας λειτουργούσαν ως ένα ισχυρό όπλο "αντίστασης" και προστασίας για τις γυναίκες.

Επί του πρακτέου τώρα, απλά σκέψου κι αποφάσισε για τον εαυτό σου, ποιες και πόσες από αυτές τις πρακτικές θέλεις ν' ακολουθήσεις. Σε κάθε περίπτωση κι ας μου επιτρέψεις αυτή την υπέρβαση, η εφαρμογή της Χριστιανικής Πίστης που στο επίκεντρο της έχει την αρχή της αγάπης και της ανοχής, δεν κρίνεται, ούτε περιορίζεται από κάποιες συνήθειες, όπως η διάρκεια της νηστείας.

Τέλος, ό,τι κι αν αποφασίσεις για τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να το κάνεις βούκινο, ούτε να προσπαθείς να το επιβάλεις σε όποιον/α πιστεύει κάτι διαφορετικό. Είπαμε, η θρησκευτική πίστη είναι ένα ζήτημα πολύ προσωπικό και οφείλουμε να το σεβόμαστε, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί άνθρωποι και καλοί Χριστιανοί.