Economist: Από το Grexit στο… Gredge - η Ελλάδα στην κόψη του ξυραφιού‏

Τελικά κάθε μακροχρόνιο δράμα από το “Downton Abbey” μέχρι και τον “Dr Who” μοιάζει στερεότυπο. Αυτό συμβαίνει και με τον μύθο του ελληνικού χρέους, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Economist. Όπως επισημαίνει, αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβιβαστεί – τελευταία ευκαιρία για κάτι τέτοιο είναι το Eurogroup της 24 Απριλίου – και δεν καταφέρει να πληρώσει τους πιστωτές της, τότε η έξοδος από το ευρώ θα είναι… βήματα μακριά. 

Η Ελλάδα έχει ήδη αναδιαρθρώσει μια φορά το χρέος της το 2012. Πλέον, η χώρα χρωστάει στον επίσημο τομέα, ήτοι στα ευρωπαϊκά κράτη, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Ο επίσημος τομέας ωστόσο, έχει μειώσει κατά πολύ τα επιτόκια και έχει παρατείνει τον χρόνο αποπληρωμής των ομολόγων, αλλά όχι αρκετά. Με το βάρος του χρέους της Ελλάδας να διαμορφώνεται στο 175% του ΑΕΠ της χώρας, απαιτείται μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, αναφέρει ο Economist, συμπληρώνοντας πως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες το αναγνωρίζουν αυτό. 

Ο κίνδυνος, σύμφωνα με το περιοδικό, έγκειται σε μια εκπορευόμενη από την μικροπολιτική χαοτική χρεοκοπία. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πολλούς λογαριασμούς να πληρώσει, αλλά όχι χρήματα για να το πράξει. Καταφεύγει σε απεγνωσμένα μέτρα, όπως είναι η ΠΝΠ για την μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων δημοσίων οργανισμών στην ΤτΕ. Με αυτή την κίνηση η ελληνική κυβέρνηση κερδίζει λίγο χρόνο, αλλά στο τέλος η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις – δεν συζητάμε για τους πιστωτές – χωρίς μια συμφωνία με τους εταίρους για την απελευθέρωση χρημάτων. 

Το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας μοιάζει εξαιρετικά απίθανο, σημειώνει ο Economist παραθέτοντας τρεις λόγους. Πρώτον, η έλλειψη εμπιστοσύνης των πιστωτών στην Ελλάδα, κυρίως από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία. Η ανικανότητα ή η απροθυμία της νέας και άπειρης ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις είναι η βασική αιτία της έλλειψης εμπιστοσύνης, σημειώνει το περιοδικό. 

Δεύτερον, οι Ευρωπαίοι ανησυχούν λιγότερο σήμερα για τις επιπτώσεις μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, καθώς τις θεωρούν διαχειρίσιμες και τον κίνδυνο μετάδοσης περιορισμένο. 

Τρίτον, οι πολιτικοί περιορισμοί και από τις δύο πλευρές καθιστούν σκληρές τις διαπραγματεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια έχει νωπή εντολή να τερματίσει την λιτότητα και οι Ευρωπαίοι από την άλλη πλευρά έχουν κουραστεί να παίζουν με την Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες της ένωσης, όπως η Ισπανία, έχουν αναγκαστεί σε μέτρα λιτότητας. 

Όπως αναφέρει ο Economist, τα χρέη της Ελλάδας προς τα κράτη της ευρωζώνης αρχίζουν να ληφθούν από το 2020, αλλά αν συνυπολογίσει κανείς όλα τα δεδομένα είναι απορίας άξιο πως θα επιτευχθεί συμφωνία που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να είναι συνεπής προς τις υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, τα δάνεια των οποίων λήγουν νωρίτερα.

Σύμφωνα με τον Economist, δεν είναι ξεκάθαρο αν μια αδυναμία αποπληρωμής δόσης της Ελλάδας, θα οδηγήσει σε έξοδό της από το ευρώ. Όπως αναφέρει, καταλυτικό σε αυτό ρόλο θα έχει η ΕΚΤ, η οποία δεν θέλει να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη.

Τέλος, ο Economist καταλήγει λέγοντας πως υπάρχουν τρόποι για την Ελλάδα να αποφύγει την καταστροφή, παραθέτοντας την λύση του διπλού νομίσματος. Θα μπορούσε για παράδειγμα λέει, να εκδώσει υποσχετικές (IOUs), αλλά μια τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτούσε bank run και επιβολή κεφαλαίων. Η Κύπρος, σημειώνει το περιοδικό, επέβαλε κεφαλαιακούς ελέγχους για δύο χρόνια, αλλά το έκανε σε συνεννόηση με τους εταίρους. Αν η Ελλάδα μεταβεί σε αυτό το στάδιο - ήτοι παράλληλο νόμισμα, έλεγχοι κεφαλαίων και μη αποπληρωμή δόσεων – τότε η απόσταση μεταξύ χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ θα είναι μηδαμινή.