Προσοχή - Πήγα αγύμναστη για CrossFit και να τι συνέβη (βίντεο)

Εξήντα λεπτά και πολλές ασκήσεις. Αυτά χρειάστηκα για να γυμνάσω όλο μου το σώμα κάνοντας CrossFit και να πιαστώ περίπου για 3 μέρες. Και όταν λέμε πιάσιμο, εννοούμε βραδινές εμφανίσεις στο Χαλάνδρι και στη Νέα Φιλαδέλφεια, με ταχύτητα βαδίσματος 0,2 χλμ/ ώρα και με αξεσουάρ στο δεξί χέρι, το αριστερό χέρι της κολλητής Άννας.

Πόνος. Πολύ πόνος. Κι όμως, ήδη από την πρώτη μέρα που άρχισα να μην μπορώ να κουνηθώ, ήθελα να ξανακάνω. Εθιστικό πιάσιμο, χωρίς καμία υπερβολή. Το γεγονός ότι όλο το σώμα "φώναζε" πως γυμνάστηκε, μου έκανε τρομερή εντύπωση και με έβαλε απευθείας στους fan του crossfit.

Ξέρω, ακούς crossfit και τρομάζεις. Και εγώ αυτό ακριβώς ένιωθα πριν φτάσω στα Μελίσσια, στον χώρο του Δημήτρη Μώρου. ΤΡΟΜΟΣ. Είχα ακούσει ότι πρόκειται για ένα είδος γυμναστικής που συμπεριλαμβάνεται στα "δύσκολα". Η Kelly Brook έχει πει ότι ήθελε να κάνει δύο φορές εμετό στην προπόνηση. Και εγώ, είχα να κάνω έντονη γυμναστική πάνω από χρόνο. Απλά περπάταγα, άντε και έτρεχα.

Πως ακριβώς θα έβγαζα πέρα μια "υψηλής έντασης συνεχώς μεταβαλλόμενη λειτουργική προπόνηση"; Πως θα τα κατάφερνα με ασκήσεις ενόργανης, άρσης βαρών, στίβου κλπ;

Έφτασα στο FitnessArt CrossFit Box, λοιπόν, με άγχος. Ο Δημήτρης Μώρος, με καθησύχασε και εγώ μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά στο χώρο αισθάνθηκα άνετα και συνειδητοποίησα ότι κανείς δε με ανάγκαζε να ζοριστώ μέχρι λιποθυμίας. Μπορούσα να γυμναστώ όσο αντέχω.

Και άντεξα! Σε μια ώρα κανονικής προπόνησης, μπορεί γενικά να έκλεψα σε μερικά σημεία αλλά τις περισσότερες ασκήσεις και όλα όσα ήταν στο πρόγραμμα τα έβγαλα πέρα. Φυσικά, όχι εύκολα. Πονούσα και ήδη από το τέλος του warm up ένιωθα τραβήγματα στα πόδια μου.

Όσο περίεργο και αν ακουστεί, το σημείο που κυρίως τα βρήκα σκούρα ήταν το τρέξιμο. Μιας και το group μου, ήταν με πιο προχωρημένους, έτρεχαν αρκετά γρήγορα και παρασύρθηκα με αποτέλεσμα να... λυγίσω γρήγορα.

Κατά τα άλλα οι ασκήσεις ήταν βατές και "στόχευαν" στα σωστά σημεία, το καταλάβαινα ακριβώς την ώρα που τις έκανα. Λόγω της ασθενούς μνήμης μου, χρειαζόμουν λίγο παραπάνω χρόνο για να καταλάβω ακριβώς τι κάνουμε, αλλά στο τέλος το εμπέδωνα. Το χρονόμετρο - που υπάρχει στο κύριο μέρος της προπόνησης- για να πω την αλήθεια δεν το κοίταζα, μιας και δε με ένοιαζε να βγάλω το πρόγραμμα στον προκαθορισμένο χρόνο αλλά κυρίως να ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.

Η αποθεραπεία ήταν το καλύτερο κομμάτι, για προφανείς λόγους. Είχα βγάλει πολλές ασκήσεις εις πέρας και έκανα απλές διατάσεις, βλέποντας για πρώτη φορά τα πρόσωπα όσων συμμετείχαν στο ίδιο πρόγραμμα με εμένα.

Ναι, αν μπορώ να εντοπίσω κάτι αρνητικό στο CrossFit είναι ότι επιφέρει προσωρινή τύφλωση.

Όταν είδα το βίντεο, πρόσεξα πράγματα που εκείνη την ώρα δεν είχα καν παρατηρήσει στη θολούρα της προπόνησης. Συνειδητοποίησα επίσης ότι μια χαρά ωραία αγόρια ήταν τριγύρω μου, παρόλο που βγαίνοντας δήλωνα ότι "δεν πρόσεξα αν υπάρχουν ωραία αγόρια".

Αλλά αυτά είναι ψίχουλα. Με το χέρι στην καρδιά και με τους μυς σε έντονο πόνο, πιστεύω ότι 3 μήνες crossfit μπορούν να εγγυηθούν ένα αξιοπρεπές σώμα στην παραλία.

Κι όλα αυτά όχι απλά κάνοντας διάδρομο, ποδήλατο και ότι άλλο συνήθως βαρετό στο γυμναστήριο. Κάθε φορά διαφορετικές ασκήσεις, κάθε μέρα και ένας χρόνος που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις δυνατή και νικήτρια απέναντι στον εαυτό σου. Ξέρω ότι ήδη θες να γραφτείς. Και καλά κάνεις. Τα λέμε κάπου τριγύρω, με μαγνησία στα χέρια.