Made In Greece o Γ. Τσεκλενής, ο άρχοντας της Ελληνικής μόδας: Οι στολές της Ολυμπιακής, τα καθήσματα του ΟΣΕ, οι ποδιές του σχολείου

Μέσα από μια κουβέντα μιας ώρας προσπάθησα να συλλέξω τις πιο σημαντικές, αλλά όταν έχεις απέναντί σου τον άνθρωπο που έχει υπογράψει από υψηλή μόδα μέχρι κτήρια , σχολικές ποδιές και αεροπλάνα, νιώθεις ότι ποτέ οι λέξεις δεν θα φτάσουν να περιγράψουν το εύρος και την ποικιλομορφία της καλαισθησίας του νου του.

“Η πρωτοπορία είναι συνυφασμένη με το όνομα Γιάννης Τσεκλένης.” λέω στον άνθρωπο που η υπογραφή του είναι ταυτόαιμη του Made in Greece.

“Και δεν ήταν αυτοσκοπός. Μου συνέβη.” εξηγεί ο ίδιος και ξεδιπλώνει το νήμα μιας υπέροχης ιστορίας φτιαγμένη από νήματα, υφάσματα, λάμψη, πραγμάτωση και πολλή δουλειά. “Εκεί στα 19 μου χρόνια, που είχα τελειώσει από το σχολειό, τίθεται ένα θέμα από τον πατέρα μου, να πάω να σπουδάσω υφαντουργός στην Αγγλία. Του λέω «δεν θέλω, θα μείνω εδώ». Δούλευα ήδη στο κατάστημα υφασμάτων του πατέρα μου και μου άρεσε πολύ η επαφή με τη δουλειά. Έτσι κι έκανα. Διάβασα μια βιβλιογραφία διαφήμισης και μάρκετινγκ (δεν υπήρχε έδρα μάρκετινγκ στην Ανωτάτη Εμπορική τότε). Και έχοντας μάθει από το Κολέγιο να ερευνώ σε βιβλιογραφίες, φτιάχνω μία πολύ καλή σειρά βιβλίων, διαβάζω και γίνομαι καλά καταρτισμένος σε ό,τι αφορά στη διαφήμιση.

»Η έφεση μου στην ζωγραφική που έδινε τη διάθεση να εκφραστώ κάνοντας μακέτες, η σχέση μου με το εμπόριο μου κάλυπτε την πρακτική γνώση, την οποία δεν την έχουν οι διαφημιστές. Γνώριζα πώς συμπεριφέρεται ο καταναλωτής, είχα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πάνω σε αυτό. Ο καταναλωτής είναι ουσιαστικά και ο σχεδιαστής μόδας, ο αρχιτέκτονας, είναι τα πάντα ο καταναλωτής. Αυτός καθορίζει με τη συμπεριφορά του τα trends, είτε παθητικά, είτε ενεργητικά.

»Ιδρύω μια διαφημιστική εταιρία μελετών και είμαι ο πρώτος στην Ελλάδα που κάνω έρευνα αγοράς. Συνδέομαι με έναν συγγενή της πρώτης μου γυναίκας, τον Παύλο Μελά, εγγονό του μεγάλου Παύλου Μελά, ο οποίος ιδρύει μια εταιρία την Publica και εγώ με την Spectra κάνω τις μακέτες, την σχεδιαστική δουλειά, έχοντας όμως κάνει έρευνα. Μέχρι τότε η έρευνα αγοράς ήταν άγνωστος τόπος. Αυτή ήταν η πρώτη πρωτιά.” λέει με την έμπνευση του παρατηρητή στο βλέμμα κι όχι του ανθρώπου που τα έχει καταφέρει. Σπουδαία στάση ζωής.

“Η δεύτερη πρωτιά έρχεται πέντε χρόνια μετά όταν κάνω textile design και όχι μόδα, διότι εγώ μπήκα στην μόδα από το παράθυρο του textile. Επειδή ήμουν υφασματάς, κάτι παρέες και «μάρκες» της εποχής, με αποκαλούσαν ο ‘κουρτινάς’, μου κολλούσαν το παρατσούκλι της αλητοπαρέας. Ήταν τότε που έχασα τον πατέρα μου, ο οποίος με είχε παρασύρει να καθίσω στη μόδα, είχε διαγνώσει ότι διάλεγα πολύ σωστά από τους Γάλλους και τους Ιταλούς, χωρίς πληροφόρηση, χωρίς να γνωρίζω τα trends, αυτά που αργότερα αγόραζε η υψηλή ραπτική. Από την όσφρηση της αγοράς, δια της εις άτοπον απαγωγής. Τότε τέθηκε ένα θέμα στον εαυτό μου, ότι θα κρατήσω την ευχή του πατέρα μου να συνεχίσω στο textile της μόδας. Έτσι έκανα τα πρώτα μου σχέδια, τα οποία όταν τα είδε ο Ντίμης Κρίτσας ενθουσιάστηκε και με έπεισε, ξεπουλήσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε και οι δύο και πήγαμε τη συλλογή στην Αμερική, η οποία ‘έσπασε κεφάλια’ σε 48 ώρες, δηλαδή έσπασε τις πόρτες. Αυτή ήταν η δεύτερη πρωτιά με υπερθεαματικά υφάσματα, τα οποία εξελίχθηκαν σε θεματικά designs (όπως τα βυζαντινά μωσαικά, οι ιμπρεσιονιστές, τα ρώσικα θέματα κ.ά) τα οποία και με συνόδευσαν σε όλη μου τη ζωή. Βέβαια, αυτή η πρωτιά ανήκει πάντα στον Emilio Pucci, ο οποίος τόλμησε τα πολύ δυνατά prints, αλλά εγώ πατώντας σε αυτό το μονοπάτι, έφυγα πολύ πιο μακριά”.

Ο ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΟΡΥΦΗ ΣΕ ΚΟΡΥΦΗ

“Η τρίτη μου πρωτιά έρχεται όταν είμαι πια αρκετά καθιερωμένος στη μόδα, μιλάμε για το ’73-’74, έχοντας μπει πλέον στον λούκι να ετοιμάζουμε συλλογές ένα χρόνο και ενάμισι πριν, να πηγαίνουν οι συλλογές σε showrooms στην Ιαπωνία, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Αθήνα, να κάνουμε χονδρικές πωλήσεις και μετά να παραδίδουμε τις παραγγελίες και να πρέπει να τονώσουμε το καταναλωτικό κοινό –επειδή πενία τέχνας κατεργάζεται, έκανα πάντα πρωτοποριακές θεματικές συλλογές ώστε να βγάζουν είδηση- και έπρεπε να πηγαίνω εκεί να κάνω σόου, τα οποία φυσικά δεν πλήρωνα εγώ, πλήρωναν τα μεγάλα μαγαζιά που διαφημίζονταν. Όμως έπρεπε να τρέχω σαν τη σβούρα σε όλο τον πλανήτη και ταυτόχρονα να είμαι στην Αθήνα που είχαμε εννιά μπουτίκ στη στεριά και τρεις στα καράβια.

»Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, για μία ακόμα πρωτιά. Έκανα το πρώτο franchise μπουτίκ μόδας. Είμαι το πρώτο franchise της χώρας, εκτός από τα βενζινάδικα και της Έβγα, τα οποία δεν γίνονταν με συμβόλαια franchise αλλά υπέγραφαν συμβόλαια ως πρατήρια. Θυμάμαι όταν έλεγα τον όρο franchise οι περισσότεροι νόμιζαν ότι μιλάω για σοκολατάκια.

Με τη σύζυγο του Έφη Μελά

Όλη η συνέχεια εδώ - ozonweb.com