Good News: To Conde Nast Traveller μας ταξιδεύει στην Θεσσαλονίκη - Η πόλη που δεν έχασε ποτέ την δημιουργικότητα της

Το γνωστό ταξιδιωτικός οδηγός αναφέρει ότι είναι «Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας έχει υποστεί βομβαρδισμούς, έχει καεί και έχει πληγεί από την οικονομική κρίση, αλλά ποτέ και σε καμία περίσταση δεν έχασε τη δημιουργικότητά της».

«Αν μπορούσαν οι Γερμανοί να μας δουν τώρα, δεν θα μας έδιναν ποτέ κανένα δάνειο». Με αυτή τη φράση της Eλληνίδας φίλης της, Έφης, ξεκινά το αφιερωματικό της άρθρο η Ρέιτσελ Χάουαρντ, η οποία τονίζει ότι η Εφη «έχει ένα δίκιο. Παρασκευή βράδυ στην οδό Βαλαωρίτου στη Θεσσαλονίκη, είναι δύσκολο κανείς να πιστέψει ότι η Ελλάδα παλεύει με τα ελλείμματα».

Τα μπαρ και τα εστιατόρια είναι γεμάτα από κόσμο. Η Βρετανή travel editor κάνει μια πρώτη στάση στο «La Doze», όπου «αγόρια με καπέλα του baseball παίζουν μπιλιάρδο κάτω από τον χαμηλό φωτισμό». Στην Toss Gallery «έχει μαζευτεί ένα λαμπερό πλήθος για να δει την έκθεση στον πάνω όροφο με πίνακες με θέμα τους διαδηλωτές», ενώ «ζύμες από πίτσες πετάγονται στον αέρα στο Poselli». Την ίδια ώρα, «electro-punk μουσική ακούγεται από το κατάμεστο Coo».

Η Χάουαρντ γράφει για τη Βαλαωρίτου πως «μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ο δρόμος στέγαζε μόνο στοές από καταστήματα κυρίως ψιλικών ειδών», αλλά τώρα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Μικρά εναλλακτικά μινιμαλιστικά μπαρ που το πρωί λειτουργούν και ως αίθουσες τέχνης, πωλώντας χειροποίητα κοσμήματα ή άλλα έργα τέχνης, έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια.

«Αυτή η ικανότητα να αναγεννάται είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης» γράφει στον Conde Nast Traveller η Χάουαρντ, η οποία εξηγεί ότι «στα 3.200 χρόνια ζωής της, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας έχει καταφέρει να ξεπεράσει πολλά κύματα εμπόρων, μεταναστών και επιδρομών, αλλά με περισσότερους από 200.000 φοιτητές έχει και μια νεανική ενέργεια».

«Επισκέπτομαι την πόλη για το κινηματογραφικό φεστιβάλ της -που διεξάγεται κάθε Νοέμβριο- από τη δεκαετία του 1990, όταν ξεκινούσα ως νέα ρεπόρτερ. Ηταν ένας από τους λόγους που ερωτεύτηκα τη δημοσιογραφία: ότι μπορούσα να βλέπω ταινίες όλη τη μέρα και μετά να περιπλανιέμαι μέχρι αργά τη νύχτα στα μπαρ», θυμάται και προσθέτει: «Αλλά ερωτεύτηκα και την πόλη: για τα ομιχλώδη ηλιοβασιλέματα στα παραλιακά καφέ, για τους πάγκους με τα μπαχαρικά και τους μεζέδες, για τα ίχνη της βυζαντινής και οθωμανικής λαμπρότητας που επιβιώνουν δίπλα στα σύγχρονα καλυμμένα με γκράφιτι οικοδομικά μπλοκ».

Όλη η συνέχεια εδώ - iefimerida.gr