Ζουμπουλία Ξυλούρη: Αυτό ήταν το τραγικό τέλος του πολυαγαπημένου μου αδερφού και θρύλου, Νίκου Ξυλούρη

Δέος προκαλούν τα λόγια της Ζουμπουλίας Ξυλούρη, αδερφή του θρυλικού ερμηνευτή Νίκου Ξυλούρη, «Ο αδερφός μου έφυγε πάμφτωχος από τη ζωή. Έκανε συναυλίες αφιλοκερδώς για να σώσει την Ελλάδα από τη χούντα και την Κύπρο από την Τουρκία και στο τέλος κάναμε αγώνα για να "φύγει" αξιοπρεπώς». Έτσι η Κ. Ζουμπουλία ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις της ύστερα από 35 χρόνια . Η συγκίνηση δεν μπορεί να κρυφτεί από τα μάτια της , ακόμα κι αν πέρασαν τόσα χρόνια, όπως λέει και η ίδια «Έφυγε 44 ετών και ο πόνος μου παραμένει ο ίδιος. Σαν να έφυγε χθες».

Ωστόσο η 80χρονη γυναίκα  έχει διακοσμήσει το σπίτι με τέτοιο τρόπο που όλα να θυμίζουν τον τραγουδιστή που έγινε σύμβολο θαυμασμού για την Κρήτη μα και για όλοι την Ελλάδα. Η οικογένεια Ξυλούρη έχτισε το σπίτι το 1941, μετά την ολική καταστροφή του χωριού από τους Γερμανούς.

Ήταν μικρό παιδί όταν η Ζουμπουλία Ξυλούρη με τα άλλα δύο αδέρφια της και τους γονείς τους μάζεψαν μέσα σε μία ώρα τα πράγματά τους, τα φόρτωσαν στα γαϊδουράκια και ξενιτεύτηκαν σε άλλο χωριό, όταν οι Γερμανοί άρχισαν να λεηλατούν και να καίνε σπίτι σπίτι τα Ανώγεια της Κρήτης. «Δύο μήνες έκαιγαν και λεηλατούσαν το χωριό μας. Ήρθαν και ζητούσαν να τους δώσουν τα γυναικόπαιδα. Οι αντάρτες, μαζί και ο μπαμπάς μου, είχαν προλάβει και έσωσαν πολλούς συγχωριανούς. Όμως οι Γερμανοί πήραν τριάντα κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά για την "αγγαρεία", όπως την έλεγαν».

Τα βουρκωμένα μάτια της Ζουμπουλίας Ξυλούρη φανερώνουν οργή, πικρία, πόνο για τις κακουχίες που πέρασαν εκείνη και οι δικοί της άνθρωποι. «Όλη η οικογένειά μας ζούσε από ένα καφενείο που είχαμε. Όταν το έκαψαν οι Γερμανοί, μαζέψαμε τα πράγματά μας και ξενιτευτήκαμε. Αργότερα, επιστρέφοντας στο χωριό, δεν βρήκαμε τίποτα. Είχαν καεί όλα. Τα πάντα. Θυμάμαι τον πατέρα μου, λεβέντη Κρητίκαρο, τα βράδια να σιγοκλαίει. Φοβόταν ότι δεν θα καταφέρει να θρέψει την οικογένειά του. Πούλησε ένα αμπέλι που είχαμε και φτιάξαμε ένα δωμάτιο για να βάλουμε τα κεφάλια μας μέσα και να ζήσουμε».

Ακόμη η Κ. Ζουμπουλία μας αναφέρει ότι, ο Νίκος Ξυλούρης ήταν  πολύ πονόψυχος. «Πάντρευε και βάφτιζε όσα παιδιά δεν είχαν λεφτά να κάνουν το μυστήριο. Ακόμη και αν τον έβρισκαν στον δρόμο και δεν είχε λεφτά, πήγαινε, ζητούσε από ένα μαγαζί και τους έλεγε: Είμαι ο Ξυλούρης, μωρέ, και θα σας τα φέρω απόψε το βράδυ. Και τους πήγαινε τα λεφτά για να μη χρωστάει σε κανέναν».

Πηγή: Espresso