Αλέξη μπρος γκρεμός & πίσω ρέμα: Εκτός ευρώ, η συμφωνία, η σκληρότερη που έγινε ποτέ

Πέραν τούτου, ο Αλέξης έκανε μία προεκλογικού τύπου ομιλία στοχεύοντας στο συναίσθημα της εκλογικής του πελατείας.

Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου από το capital.gr

Μία από τα ίδια σε μία ομιλία προς την κοινοβουλευτική ομάδα που θα μπορούσε να είχε εκφωνηθεί σχεδόν με το ίδιο περιεχόμενο και πριν από δύο μήνες.

Θα είχε ωστόσο μεγάλο ενδιαφέρον να απηύθυνε ο πρωθυπουργός στην κοινοβουλευτική του ομάδα το ερώτημα... "ποια είναι η άποψη των βουλευτών για τις προτάσεις όχι των εταίρων, αλλά για εκείνες που έστειλε η κυβέρνηση".
Γιατί απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί στην φορολογική λαίλαπα που ο ίδιος πρότεινε και που πλήττει πάνω από όλα τη μεσαία τάξη. Καλυπτόμενος κάτω από ιδεοληπτικού χαρακτήρα κορώνες για το γεγονός ότι με τα συμπληρωματικά του μέτρα, που απέστειλε όταν απορρίφθηκε η αρχική πρόταση των 47 σελίδων, διαλύει εντελώς και την επιχειρηματικότητα... Αλλά το θέμα ήταν να επιτεθεί στους... πλούσιους και τους έχοντες...
Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς, είναι ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και μέσω της δήθεν σκληρής ομιλίας, απευθύνει μια τελευταία έκκληση προς τους εταίρους να ρίξουν νερό στο κρασί τους και να του επιτρέψουν την πολιτική επιβίωση με αξιοπρέπεια. Ωστόσο, διαβλέποντας και την πιθανότητα ρήξης, καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία –χωρίς απώλεια της δεδηλωμένης– να περάσει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ρέπει και προς τον πολιτικό οπορτουνισμό διαλαλώντας την αριστερή του ιδεολογία και την μάχη που δίνει γαι την αλλαγή όχι μόνο του status της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης... Προσπαθώντας να διεγείρει αριστερά αντανακλαστικά στην κοινοβουλευτική του ομάδα και κυρίως στα πιο εξτρεμιστικά μέλη, προκειμένου να τα διατηρήσει υπό τον έλεγχό του.
Ο κ. Τσίπρας για μία ακόμη φορά παίζει επικίνδυνο παιχνίδι, ρισκάροντας το μέλλον της χώρας. Και προσπαθεί να αποποιηθεί την προσωπική του ευθύνη, καθώς και των διαπραγματευτών που εκείνος επέλεξε (Βαρουφάκης και λοιποί), για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση έφτασε στο σημείο να απαιτεί η "άλλη πλευρά" μέτρα που θα διαιωνίσουν και δεν θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας. Μη έχοντας ο ίδιος αναπτυξιακές προτάσεις, έπαιξε επί μήνες με τη φωτιά και κατάφερε να την κάνει να φουντώσει. Η συμφωνία που του προσφερόταν στις αρχές της καταστροφικής πεντάμηνης διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο, ήταν πολύ πιο ελαφριά από εκείνη που του προτείνεται τώρα.
Γιατί πολύ απλά έχει απωλέσει το τεκμήριο της αξιοπιστίας. Οι προεκλογικές του στρατηγικές και οι κορώνες περί κατάργησης των Μνημονίων εν μια νυκτί και του σκισίματος των δανειακών συμβάσεων, είχε ήδη προκαλέσει ζημιά στις διαπραγματευτικές προσπάθειες της προηγούμενης –αρκετά κακής από ένα σημείο και μετά– κυβέρνησης. Και έτσι φτάσαμε στο mail Χαρδούβελη. Πού να το φανταζόταν ο ελιπέστατος και ανεπαρκής ως ΥΠΟΙΚ Γκίκας, ότι μερικούς μήνες μετά ο πολιτικός του αντίπαλος θα του προσέφερε στο πιάτο την εξιλέωση με τα σφαγιαστικά μέτρα που εκείνος θα πρότεινε.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας οδήγησε τα πράγματα στο εξής σημείο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Καλείται είτε να οδηγήσει τη χώρα σε έναν δρόμο που θα την φέρει αργά ή γρήγορα εκτός ευρώ, είτε να υπογράψει μία συμφωνία η οποία θα είναι η σκληρότερη που έχει επωμιστεί ποτέ αυτή η χώρα. Υφεσιακή και αντιαναπτυξιακή. Και στις δύο περιπτώσεις, η ευθύνη θα είναι πρωτίστως δική του.