ΟΧΙ; Όσοι θέλουν να μας πετάξουν έξω από την Ε.Ε. Θα πουν: Αφού οι ίδιοι θέλουν ας τους διευκολύνουμε!”

Τη θυμάστε την ιστορία του ορειβάτη που έκοψε μόνος του το χέρι του για να απελευθερωθεί από τον βράχο που του το είχε καταπλακώσει; Χρειάστηκε 5 μέρες, απομονωμένος και ακίνητος, για να αντιληφθεί ότι το δίλημμά του ήταν: ή αρτιμελής και νεκρός ή ζωντανός και μονόχειρας. 

Αυτή είναι και η δική μας επιλογή. Δεν υπάρχει καλή πρόταση. Υπάρχει α) η δύσκολη και β) η τραγική. Αν ψηφίσουμε ΝΑΙ θα πρέπει, εν μέσω άγριας ύφεσης, να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που εδώ και χρόνια αποφεύγουμε. Θα πονέσουν. Αλλά θα μας κρατήσουν ζωντανούς. Όμως, σε αντίθεση με τον ηρωικό ορειβάτη, όχι μόνο δεν θα μείνουμε ανάπηροι, αλλά θα ξαναφυτρώσει το κομμένο χέρι και μάλιστα πολύ πιο δυνατό από το παλιό. Γιατί μια οικονομία που απελευθερώνεται μετά από μισόν αιώνα κρατικού αλυσοδέματος, εκτοξεύεται στον αστερισμό της ανάπτυξης, σαν πύραυλος. 

Το ΝΑΙ δεν θα είναι σε καμία περίπτωση δικαίωση των προηγούμενων. Δεν σημαίνει ότι προτιμούμε τον μπλε ΕΝΦΙΑ από τον κόκκινο. Το ΝΑΙ θα είναι ένα μήνυμα ότι θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε Ευρώπη. Με τις δυσκολίες της, τις αντιφάσεις της, τις υπαναχωρήσεις της. Αλλά και με την προσπάθεια 28 κρατών να καταφέρουν κάτι που για πρώτη φορά επιχειρείται στην παγκόσμια ιστορία: τη συνένωση σε καιρό ειρήνης, με δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσουμε να ανήκουμε στην οικογένεια των πιο προηγμένων, δημοκρατικών και πλούσιων κρατών στον κόσμο. 

ΝΑΙ σημαίνει τράπεζες ανοιχτές, ελεύθερες συναλλαγές, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους και μείωση των επιτοκίων. Δηλαδή γενναίο κούρεμα, που όμως αυτή τη φορά θα αφήσει άθικτες τις περιουσίες ομολογιούχων, ασφαλιστικών ταμείων, καταθετών και μετόχων. ΝΑΙ σημαίνει ανάκαμψη της οικονομίας που εδώ και 5 μήνες είναι νεκρή. 

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν “αυτοί” και οι “άλλοι”. Υπάρχει η χώρα που πρέπει να συνεχίσει να ζει. Τα 500 περίπου εκατομμύρια ρευστότητα που έχουν οι Τράπεζες δεν φτάνουν ούτε για το Σαββατοκύριακο. Πόση υπερηφάνεια και πόση αξιοπρέπεια έχουν οι ουρές στα ΑΤΜ; Πόση υπερηφάνεια και πόση αξιοπρέπεια έχει η κατάταξή μας στις χώρες – σκουπίδια, στους διεθνείς μπαταχτσήδες, και η επίσημη εξομοίωσή μας με τα πιο υπανάπτυκτα κράτη της Αφρικής; 

Το ΟΧΙ θα δώσει σε όσους θέλουν να μας πετάξουν έξω από την Ε.Ε. (που δεν είναι και λίγοι) το καλύτερο επιχείρημα: αφού οι ίδιοι θέλουν να φύγουν, ας τους διευκολύνουμε! Δεν είναι αντίσταση, το ΟΧΙ, σε κανέναν. Το μνημόνιο από τα μεσάνυχτα της 30ης Ιουνίου δεν ισχύει πλέον. Ούτε τρόικα, ούτε θεσμόικα θα συναντηθεί με τους υπουργούς. Κανένας δεν θα μας ζητήσει να κάνουμε αυτό ή εκείνο. Είμαστε ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και κυρίαρχοι. Αλλά και άφραγκοι. Με το ΟΧΙ δεν προβλέπεται εισόδημα, παρά μόνο αφού περάσουν πολλά χρόνια και καταστραφούν 2-3 γενιές ακόμα, ζώντας σε συνθήκες χειρότερες από την Αλβανία του Χότζα. Αυτό θέλουμε; 

Ούτε με το ΝΑΙ θα γίνουμε πλούσιοι σε μια νύχτα. Αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα σε ασφαλές περιβάλλον, οικονομικό και γεωπολιτικό, να ξαναστήσουμε την παραγωγική μας μηχανή. Να προκόψουμε, να κρατήσουμε τα παιδιά μας στην πατρίδα, να φτιάξουμε σ’ αυτή τη χώρα το κράτος που ποτέ δεν είχαμε: σύγχρονο, οργανωμένο, αποτελεσματικό, δυνατό, φιλικό στον πολίτη. Με συμμάχους τους λαούς της Ευρώπης και με το διεθνές πλεονέκτημα που δίνει η θέση μας ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη και η χρήση ενός από τα δύο ισχυρότερα νομίσματα της γης. 

Αν ψηφίσουμε ΝΑΙ, θα θυμόμαστε την τωρινή περιπέτεια σαν μια δυσάρεστη, αλλά παροδική εμπειρία, που την αφήσαμε πίσω. Αν ψηφίσουμε ΟΧΙ θα συνεχίσουμε καθηλωμένοι πάνω στον βράχο, με το χέρι παγιδευμένο, και τον χρόνο να κυλάει αντίστροφα.