Ο Αλέξης δεν είναι πια αριστερός: Διαθέτει τέτοιο χάρισμα ώστε πουλάει ψυγεία σε Εσκιμώους‏

Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν απεργάζεται σχέδια grexit για να διαλύσει τον "διάβολο", το ευρωπαϊκό αντιλαϊκό καπιταλιστικό σύστημα. Για άλλο λόγο θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το ευρώ. Αν αυτό θα τον εξυπηρετούσε για να μείνει στην εξουσία.

*Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου στο Capital.gr

Ο Τσιπρας δεν είναι αριστερός. Τουλάχιστον όχι πια. Χρησιμοποιεί την αριστερά. Σε τι ακριβώς θα εξελιχθεί όταν θα ξεμπερδέψει με την αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα το δούμε. Πιθανότατα θα ενδυθεί τον μανδύα του κεντροαριστερού, καθώς αυτό το πολιτικό μοντέλο ταιριάζει και για το πέρασμα σκληρών μέτρων που μία συντηρητική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε με τίποτα να προωθήσει.
Οι Ευρωπαίοι το θέλουν άλλωστε αυτό. Τους βολεύει ένας πρωθυπουργός που μπορεί να παίζει με την ψυχολογία της μάζας και να υπογράφει ό,τι του ζητηθεί.
Και είναι και το μοντέλο που προτιμούν να προβάλουν και να φορούν όλοι οι εξουσιολάγνοι που έχουν στοιχηθεί γύρω από τον πρωθυπουργό.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί και μεταμορφώνεται στηριζόμενος σε ένα επικοινωνιακό χάρισμα που αναμφίβολα διαθέτει. Μπορεί να πουλήσει ψυγείο σε Εσκιμώο... Και νιώθοντας ότι βρίσκεται στο απόγειο του προσωπικού του "γκελ" στην κοινωνία, μπορεί να υποστηρίζει οτιδήποτε. Ακόμη και ότι είναι αριστερός. Γεγονός βέβαια που πλήττει θανάσιμα την αριστερά πανευρωπαϊκά. Κάτι το πολύ βολικό. Έχει εξελιχθεί στον μετρ της πλάνης. Το απέδειξε προεκλογικά, το απέδειξε σε όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης, το απέδειξε στο δημοψήφισμα και πολλές ακόμη φορές. Και δεν τους έχει πλανέψει μόνο στην Ελλάδα. Έχει πείσει και αρκετούς ξένους.

Το πρόβλημα με τον κ. Τσίπρα είναι μεγαλύτερο από ό,τι αν επρόκειτο απλά για έναν ιδεοληπτικό αριστερό ηγέτη που "τρώει τις σφαλιάρες" του ρεαλισμού ευρισκόμενος στην εξουσία. Το πρόβλημα είναι ότι η μετάβασή του στην realpolitik γίνεται χωρίς να διαθέτει ο ίδιος και οι περισσότεροι συνεργάτες του εμπειρία και ικανότητες να ασκήσουν διακυβέρνηση. Είναι μία λύση υπερεκτιμημένη πάνω στην αγωνία των εταίρων να βρεθεί άκρη...

Πριν μερικούς μήνες ο Γιουνκέρ σε μία συνέντευξή του είχε πει ότι εμπιστεύεται τον Τσίπρα αλλά όχι το κόμμα του. Τώρα έχει έρθει ο καιρός της αλλαγής του κόμματος. Όμως δεν επαρκεί ο εξωστρακισμός της αριστερής πτέρυγας. Γιατί εκείνοι που μένουν δεν είναι καλύτεροι από εκείνους που θα φύγουν. Και δυστυχώς εκείνοι που μένουν είχαν στους περισσότερους τομείς την ευθύνη για το μέχρι τώρα μπάχαλο.

Απαιτούνται και ικανοί άνθρωποι, που να έχουν να παρουσιάσουν και κάτι στη ζωή τους, για να πλαισιώσουν την μετάβαση στη νέα εποχή. Το παιχνίδι το έχει στα χέρια του. Αντίπαλος δεν υπάρχει, ούτε προβλέπεται να υπάρξει σύντομα, ενώ πιο πειθήνια κοινοβουλευτική σύνθεση δύσκολα θα βρεθεί. Θα πάρει την απόφαση να ανοίξει το παιχνίδι δίνοντας και μία ευκαιρία στη χώρα; Γιατί αν συνεχίσει μόνος θα αποτύχει, θα διαλύσει εντελώς τη χώρα και θα διαπιστώσει με οδυνηρό τρόπο ότι πολύ σύντομα θα σταματήσει να είναι και χρήσιμος...