Συμπόσιο των 7 Σοφών της Κοσμολογίας σε Αθήνα - Μεσσηνία: 3 νομπελίστες της Αστροφυσικής - 4 κορυφαίοι επιστήμονες

Ο κ. Κριμιζής, Ακαδημαϊκός, Ομότιμος Διευθυντής Διοίκησης  Διαστήματος,  του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, ΗΠΑ , κατά την πρώτη ανακοίνωση της διοργάνωσης  στην Αθήνα και στη Μεσσηνία του 2ου Συμποσίου των 7 Σοφών της Κοσμολογίας τόνισε :
‘’ Η επιστροφή στην Ελλάδα του Αρχαίου θεσμού του Συμποσίου των 7 Σοφών στην Κοσμολογία, έχει πολλαπλούς στόχους : 
• Να αναβιώσει την ιδέα των Επτά Σοφών της Αρχαιότητας στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων και να την φέρει πιο κοντά στο ευρύ κοινό και κυρίως στους νέους.
• Να αναδείξει την εγγενή αξία της επιστήμης, θεμελιώδους και εφαρμοσμένης, αλλά και την σημασία της για τις σύγχρονες κοινωνίες, ιδίως στην σημερινή εποχή της κρίσης κατά την οποία πολλές αρχές και αξίες αμφισβητούνται
• Να υπογραμμίσει την σπουδαιότητα του φιλοσοφικού στοχασμού στον δημόσιο λόγο σε όλους τους τομείς της γνώσης.
• Να φέρει το ευρύ κοινό σε επαφή με διακεκριμένους επιστήμονες, πολλοί εκ των οποίων έχουν τιμηθεί με βραβείο Nobel, στο αντίστοιχο επιστημονικό πεδίο.’’
Το 2ο Συμπόσιο είναι αφιερωμένο στις Σύγχρονες Εξελίξεις στην Κοσμολογία και θα διεξαχθεί από 2-4 Οκτωβρίου 2015 υπό την Αιγίδα του  Προέδρου της Δημοκρατίας, Κυρίου Προκοπίου Παυλόπουλου στην Αθήνα και την Μεσσηνία. Επτά από τους πλέον διακεκριμένους επιστήμονες στην Κοσμολογία συμπεριλαμβανομένων τριών κατόχων Βραβείου Νόμπελ, θα αναδείξουν την σύγχρονη γνώση και θ’ απαντήσουν στα ερωτήματα...

•    Πώς ξεκίνησε το Σύμπαν; 
•    Από που προήλθαμε ; 
•    Ποιο είναι το μέλλον του Κόσμου; 
Οι  Επτά  ‘’Σοφοί’’ της Κοσμολογίας που έρχονται στην Ελλάδα είναι : 
James Cronin, Κάτοχος Βραβείου Nobel Φυσικής 1980 – Ομότιμος Καθηγητής Αστρονομίας  & Αστροφυσικής  Πανεπιστημίου του Σικάγου 
George Efstathiou, Καθηγητής Αστροφυσικής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας Πανεπιστημίου Κεμπριτζ. Εταίρος της Βασιλικής  Άκαδημίας
David Gross, Κάτοχος Βραβείου Nobel 2004 Φυσικής- Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής και Διευθυντής Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια
Eugene Parker – Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής  Πανεπιστημίου του Σικάγου και Ινστιτούτου Enrico Ferni
George Smoot-- Κάτοχος Βραβείου Nobel Φυσικής 2006 – Καθηγητής Φυσικής Πανεπιστημίου Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια
Alexei Starobinsky,  Κάτοχος Βραβείου Kavli Αστροφυσικής 2014. Κοσμολόγος  Αστροφυσικός. Ινστιτούτο Laundau Θεωρητικής Φυσικής, Ρωσσική Ακαδημία Επιστημών 
Gabriele Veneziano –Θεωρητικός Φυσικός. Καθηγητής, Έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας, College de France

Mε αφορμή το Συμπόσιο, ο Διονύσιος Σιμόπουλος, Επίτιμος Πρόεδρος του Ιδρύματος Ευγενιδείου Πλανηταρίου, υπογράμμισε: «Η γέννηση και η εξέλιξη του σύμπαντος, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται στα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι η βάση της σύγχρονης επιστήμης της Κοσμολογίας, ενώ ακόμη διερευνάται η ιστορία, η μορφή, η δομή και η μελλοντική του εξέλιξη».
Ο εμπνευστής του συνολικού εγχειρήματος και Πρόεδρος της Οργανωτικής επιτροπής του 1ου Συμποσίου των 7 Σοφών, με θέμα την καρδιοχειρουργική, Δρ. Χρήστος Λόλας επεσήμανε: «Το όραμά μου για την αναβίωση του Συμποσίου των 7 Σοφών στη σύγχρονη εποχή, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και συμβολισμό σε αυτή την κρίσιμη για την Ελλάδα εποχή, με απώτερο σκοπό να προσδώσει στη χώρα μας, διεθνή ακτινοβολία και να επανακαθιερώσει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, σε τακτά διαστήματα το ‘’Συμπόσιο των 7 Σοφών’’ με μόνιμο τόπο διεξαγωγής την Ελλάδα» .
Ο Αχιλλέας Β. Κωνσταντακόπουλος, Πρόεδρος της TEMES S.A., φορέα ανάπτυξης της Costa Navarino, σε συνεργασία με την οποία διοργανώνεται το Συμπόσιο, επεσήμανε: «Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να συμπράττουμε και πάλι σε αυτήν την κορυφαία διοργάνωση. Το Συμπόσιο των Επτά Σοφών θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον επιστημονικό και εκπαιδευτικό χώρο, ενώ η παρουσία του Συμποσίου στη Μεσσηνία και στην Costa Navarino, θα φέρει την επιστήμη πιο κοντά σε ένα νέο κοινό».
Το πρόγραμμα του Συμποσίου (2-4 Οκτωβρίου) έχει σχεδιαστεί κατά τρόπον ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν στις εργασίες του, σε όλα τα επίπεδα, επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, μαθητές και φοιτητές, καθώς και το ευρύτερο κοινό. Αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί μέσω διαδικτυακής μετάδοσης (webcasting), καθώς και με τη βοήθεια ενός παγκόσμιου δικτύου συμμετεχόντων από θεσμούς σε άλλες χώρες
Μετά το τέλος του Συμποσίου, ορισμένοι επιστήμονες που θα λάβουν μέρος σε αυτό θα επισκεφθούν Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της χώρας προς όφελος όλης της επιστημονικής κοινότητας.

Πατήστε εδώ για να δείτε όλο το πρόγραμμα στα ελληνικά και στα αγγλικά
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: www.7wisemensymp.org
Η σελίδα μας στο Facebook: 2nd Symposium of  7 Wise Men of the World in Cosmology

1. Ο κ. James Watson Cronin είναι Αμερικανός πυρηνικός φυσικός ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο του Ιλινόι. Είναι Ομότιμος Καθηγητής στα Τμήματα Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην Γαλαξιακή και Εξωγαλαξιακή Αστρονομία και την Αστροφυσική, καθώς και στην Αστρονομία και Αστροφυσική Σωματιδίων και Υψηλής Ενέργειας. Πήρε πρώτο πτυχίο φυσικής και μαθηματικών το 1951 από το Southern Methodist University και έκανε το διδακτορικό του (PhD) στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο (πειραματική πυρηνική φυσική). Για την εργασία του με τον Val Fitch στο Princeton University με θέμα τη μελέτη της καταστροφής των ουδέτερων Κ-μεσονίων, στην οποία ανακάλυψαν την παραβίαση CP το 1964, τους απενεμήθη το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1980. Το 1976 ο Cronin βραβεύτηκε με το Ernest Orlando Lawrence Award για τη σημαντική πειραματική εργασία και συνεισφορά του στη σωματιδιακή φυσική. Το 1999, του απενεμήθη το National Medal of Science. Αργότερα κατά τη σταδιοδρομία του, ο κ. Cronin με  ένα άλλο συνάδελφο ξεκίνησαν το ερευνητικό πρόγραμμα Pierre Auger, μία συνεργασία περισσοτέρων από 250 επιστημόνων σε 17 κράτη αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων με σκοπό να εντοπίσουν τις μυστηριώδεις πηγές σπάνιων αλλά εξαιρετικά ισχυρών κοσμικών ακτίνων που βομβαρδίζουν κατά διαστήματα τη Γη.Οι τιμητικές διακρίσεις του κ. Cronin περιλαμβάνουν το National Medal of Science (1999), το Quantrell Award for Excellence in Undergraduate Teaching (1994) του Πανεπιστημίου του Σικάγο, το Ernest Lawrence Memorial Award (1976) για την εξαιρετική συνεισφορά του στο πεδίο της ατομικής ενέργειας, το John Price Wetherill Medal του Franklin Institute (1975), και το Research Corporation Award (1968). Είναι εκλεγμένο μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής (National Academy of Sciences) και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών (American Academy of Arts and Sciences). Είναι επίτιμος διδάκτωρ του Universite Pierre et Marie Curie και του University of Leeds.

2.    Ο κ. George Petros Efstathiou FRS, είναι Βρετανο-Κύπριος αστροφυσικός, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας (Βρετανική Ακαδημία Επιστημών), είναι Καθηγητής Αστροφυσικής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας (Kavli Institute for Cosmology) του Πανεπιστημίου Cambridge. Προηγουμένως ήταν Savilian Professor of Astronomy στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Πήρε το πτυχίο Φυσικής από το Keble College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1976, και το διδακτορικό του (PhD) στην Αστρονομία από το Durham University το 1979. Διορίστηκε ως ο πρώτος Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας στο Cambridge από το 2008 ως το 2013. Ο Καθηγητής Efstathiou έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία για την έρευνά του, μεταξύ των οποίων το Maxwell Medal and Prize του Institute of Physics το 1990, το Vainu Bappu Prize της Αστρονομικής Εταιρείας της Ινδίας το 1990, το Βραβείο Αστροφυσικής του Ιδρύματος Μποδοσάκη το 1994, το Heineman Prize for Astronomy του Αμερικανικού Ινστιτούτου Φυσικής το 2005 (το οποίο μοιράστηκε με τον επί μακρόν συνεργάτη του Simon White), το Gruber Cosmology Prize το 2011 (του απενεμήθη από κοινού με τον κ. Marc Davis, τον κ. Carlos Frenk και τον Simon White) και το Βραβείο Νέμιτσας 2013 στη Φυσική. Ο Καθηγητής Efstathiou ενδιαφέρεται ευρέως για τη θεωρητική και παρατηρησιακή κοσμολογία και έχει συμβάλει σε μελέτες μεγάλης κλίμακας με θέμα το Σύμπαν, το σχηματισμό των γαλαξιών, τη σκοτεινή ενέργεια και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Είναι μέλος της Επιστημονικής Ομάδας για τον Δορυφόρο Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ο οποίος εκτοξεύθηκε το Μάιο του 2009 και χαρτογραφεί τις ανισοτροπίες θερμοκρασίας και πόλωσης της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου με πρωτοφανή ακρίβεια.

3.    Ο κ. David Gross είναι Καθηγητής (Chancellor’s Chair) Θεωρητικής Φυσικής και πρώην Διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1966 στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια και παλαιότερα ήταν 
Καθηγητής Μαθηματικής Φυσικής της έδρας Thomas Jones στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Είναι κεντρική φυσιογνωμία στη φυσική σωματιδίων και τη θεωρία των χορδών. Η ανακάλυψή που έκανε, μαζί με τον φοιτητή του κ. Frank Wilczek, της ασυμπτωματικής ελευθερίας —του πρωταρχικού χαρακτηριστικού των μη-Αβελιανών θεωριών βαθμίδας— οδήγησε τον κ.Gross και τον κ. Wilczek στη διατύπωση της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής, της θεωρίας της ισχυρής πυρηνικής δύναμης. Έτσι ολοκληρώθηκε το   Καθιερωμένο Πρότυπο της Ύλης (Standard Model), το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τις τρεις βασικές δυνάμεις της σωματιδιακής φυσικής –την ηλεκτρομαγνητική δύναμη, την ασθενή δύναμη, και την ισχυρή δύναμη. Για την ανακάλυψη αυτή, ο κ. Gross τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2004, μαζί με τον κ. Politzer και τον κ. Wilczek. Έχει επίσης συμβάλει σημαντικά στη θεωρία των Υπερχορδών, ένα νέο αναπτυσσόμενο εγχείρημα που φέρνει τη βαρύτητα στο κβαντικό πλαίσιο. Στα βραβεία του περιλαμβάνονται το Βραβείο Sakurai, το Βραβείο MacArthur, το Μετάλλιο Dirac, το Μετάλλιο Oscar Klein, το Βραβείο Harvey, το Particle Physics Prize Βραβείο Φυσικής Σωματιδίων της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής, το Grande Medaille d’Or και το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2004. Είναι κάτοχος τιμητικών πτυχίων από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, το Ισραήλ, τη Βραζιλία, το Βέλγιο και την Κίνα. Είναι μέλος, μεταξύ άλλων, της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, της Ακαδημίας Επιστημών της Ινδίας και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

4.    Ο κ. Eugene N. Parker είναι Αμερικανός ηλιακός αστροφυσικός, αναγνωρισμένος διεθνώς ως ο κατ'εξοχήν ειδικός στον ηλιακό άνεμο και στην επίδραση των μαγνητικών πεδίων στην ηλιόσφαιρα. Είναι  S. Chandrasekhar Distinguished Service Professor, Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Ινστιτούτο Enrico Fermi.  Από το 1955 κατείχε σειρά  θέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο στις έδρες της Φυσικής, Αστροφυσικής και Αστρονομίας καθώς και στο Ινστιτούτο  Enrico Fermi.   Είναι αυτός που πρώτος προέβλεψε βάσει θεωρητικών δεδομένων την ύπαρξη του ηλιακού ανέμου, πρόβλεψη η οποία επιβεβαιώθηκε στην συνέχεια από τις διαστημικές αποστολές. Το ερευνητικό του έργο συμβάλλει τα μέγιστα στην κατανόηση του ηλιακού στέμματος, του ηλιακού ανέμου, των μαγνητικών πεδίων της Γης και του Ήλιου, της κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς και της ηλεκτρομαγνητικής τους αλληλοεπίδρασης. Τα βιβλία του, ειδικά αυτό με τον τίτλο "Κοσμικά Μαγνητικά Πεδία" έχουν εκπαιδεύσει γενεές κοσμολόγων και άλλων φυσικών.  Ένα πιο πρόσφατο βιβλίο του πραγματεύεται την επίδραση των μαγνητικών πεδίων των πλανητών, αστεριών και γαλαξιών με τις ακτίνες Χ.  Έχει επίσης γράψει για τους κινδύνους της διαστημικής ακτινοβολίας μελλοντικών διαπλανητικών αποστολών.
Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων.  Έχει βραβευτεί και αναγνωριστεί με σειρά διακρίσεων και βραβείων.

5.    Ο κ. George Fitzgerald Smoot III είναι Αμερικανός αστροφυσικός και κοσμολόγος. Είναι καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας, και Senior Scientist στο Lawrence Berkeley National Laboratory. Από το 2010, είναι επίσης καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot στη Γαλλία. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2006 για την εργασία του στον Κοσμικό Εξερευνητή Υποβάθρου (Cosmic Background Explorer) με τον κ. John C. Mather της NASA.   Η εργασία αυτή οδήγησε στην “ανακάλυψη της μορφής μελανού σώματος και της ανισοτροπίας της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου”. Η ανακάλυψή τους βοήθησε να ανατρέξουμε στην αυγή του Σύμπαντος προκειμένου να κατανοηθεί η προέλευση των γαλαξιών και των αστέρων. Η εργασία τους βασίστηκε σε μετρήσεις τις οποίες έκανε ο δορυφόρος COBE (Κοσμικός Εξερευνητής Υποβάθρου) που εκτοξεύθηκε από τη NASA το 1989.
Το 2003 του απενεμήθη το Μετάλλιο Einstein και το 2009 το Μετάλλιο Oersted. Ο κ. Smoot γεννήθηκε στο Yukon της Florida. Σπούδασε στο Massachusetts Institute of Technology όπου πήρε διπλό πτυχίο bachelor’s στα μαθηματικά και τη φυσική το 1966 και διδακτορικό δίπλωμα (PhD) στη σωματιδιακή φυσική το 1970. Το έργο του συνέβαλε περαιτέρω στην θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang). Σήμερα, ο Καθηγητής Smoot διεξάγει έρευνα στην αστροφυσική και την παρατηρησιακή κοσμολογία, ενώ είναι ιδιαίτερα διάσημος για την έρευνά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Η ακτινοβολία αυτή θεωρείται υπόλειμμα της έντονης θερμότητας της αρχικής Μεγάλης Έκρηξης.

6.    Ο κ. Alexei Alexandrovich Starobinsky είναι Ρώσος αστροφυσικός και κοσμολόγος. Είναι Principal Research Scientist στο Ινστιτούτο Landau Θεωρητικής Φυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επστημών. Ο Starobinsky πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα το 1972 από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Το 1975, έλαβε διδακτορικό δίπλωμα (PhD) από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Landau. Από το 1990 ως το to 1997, ήταν επικεφαλής του Τμήματος Βαρύτητας και Κοσμολογίας στο ινστιτούτο αυτό και, από το 1999 ως το 2003, ήταν υποδιευθυντής του ινστιτούτου. Κατά τη δεκαετία του 1970, ο κ. Starobinsky ασχολήθηκε με τη θεωρία της δημιουργίας σωματιδίων στο πρώιμο σύμπαν και της δημιουργίας σωματιδίων και ακτινοβολίας από τις περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες (1973), η οποία ήταν πρόδρομος της θεωρίας της ακτινοβολίας Hawking. Από το 1979 ασχολήθηκε με τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού. Ο κ. Starobinsky είναι Πλήρες Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina (η Γερμανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών) και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων, Ξένος Εταίρος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ινδίας, και Εταίρος της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής. Το 1996, του απενεμήθη το Βραβείο A. A. Friedmann της Ρωσικής Ακαδημίας Επστημών. Το 2009 
ο κ Starobinsky και ο κ. Viatcheslav Mukhanov κέρδισαν το Βραβείο Tomalla, με ειδική αναφορά στον Starobinsky για την πρωτοποριακή συμβολή του στη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού. Το 2010 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Oskar Klein, το 2012 με το Μετάλλιο Amaldi μαζί με τον κ. Mukhanov, και το 2013 με το Βραβείο Gruber Κοσμολογίας (επίσης με τον κ. Mukhanov). Το 2014, ο κ. Starobinsky, μαζί με τον κ. Alan Guth από το Massachusetts Institute of Technology και τον κ. Andrei Linde από το Stanford University, τιμήθηκε με το Βραβείο Kavli το οποίο απονέμεται από τη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων “για την πρωτοπορία στη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού”.

7.    Ο Gabriele Veneziano είναι Ιταλός θεωρητικός φυσικός, γνωστός ως επί το πλείστον για τη σημαντική συμβολή του στην κατανόηση της θεωρίας των χορδών. Θεωρείται από τους πρωτοπόρους της θεωρίας των χορδών. Διεξήγαγε τις περισσότερες από τις επιστημονικές του δραστηριότητες στο CERN, το μεγαλύτερο στον κόσμο εργαστήριο φυσικής σωματιδίων, το οποίο βρίσκεται στη Γενεύη και όπου είναι  ανώτατο στέλεχος. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται πρωτίστως στην κοσμολογία χορδών. Από το 2004, κατέχει την έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας στο College de France στο Παρίσι. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας, όπου πήρε πτυχίο Θεωρητικής Φυσικής. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (PhD) το 1967 στο Weizmann Institute of Science στο Rehovot του Ισραήλ. Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (1994), της Ιταλικής Εθνικής Ακαδημίας Lincei (1996), της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (2002) και έχει τιμηθεί με πολυάριθμα έγκριτα βραβεία όπως το Βραβείο Pomeranchuk το 1999, το Χρυσό Μετάλλειο  della Repubblica Italiana come Benemerito della Cultura το 2000, το Βραβείο Dannie Heineman για τη Μαθηματική Φυσική από την Αμερικανική Εταιρεία Φυσικής το 2004, το Βραβείο Enrico Fermi από την Ιταλική Εταιρεία Φυσικής  το 2005, το Μετάλλιο Albert Einstein από το Albert Einstein Institute το 2006, το Μετάλλιο Oskar Klein το 2007, το Commendatore al merito della Repubblica Italiana in 2007, το James Joyce Award από το University College Dublin το 2009, το Βραβείο Felice Pietro Chisesi e Caterina Tomassoni το 2009 και το Μετάλλιο Dirac το 2014.