Μικρός ουρακοτάγκος αγκαλιάζει σφιχτά την ετοιμοθάνατη μητέρα του - Την έπνιξαν επειδή αναζητούσε τροφή

Το μοναδικό τους «έγκλημα» ήταν η απελπισμένη αναζήτηση τροφής στην Ινδονησία, όπου το φυσικό τους περιβάλλον συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο.

Όταν, ύστερα από κατολίσθηση, έφτασαν πεινασμένες σε ένα χωριό, οι ντόπιοι τις παγίδευσαν με το μικρό ακόμα να κρατιέται από το στήθος της μαμάς του.

Μέχρι να φτάσουν εκεί κτηνίατροι από τη βρετανική ΜΚΟ International Animal Rescue, οι χωρικοί είχαν σύρει τη μητέρα σε μία λίμνη όπου προσπάθησαν να την πνίξουν.

Δυστυχώς οι κτηνίατροι δεν μπόρεσαν να τη σώσουν και λίγο μετά την άφιξή τους ο άτυχος ουρακοτάγκος υπέκυψε. Κατάφεραν ωστόσο να σώσουν το μικρό- σε μια διάσωση που χαρακτήρισαν την πιο οδυνηρή που έχουν κάνει ποτέ.

«Μέχρι να φτάσουμε μία κτηνίατρος έκλαιγε ήδη με ό,τι είχε δει», περιγράφει ο επικεφαλής της οργάνωσης Alan Knight.

«Ήταν βρεγμένη, τα πνευμόνια της ήταν γεμάτα νερό και ήταν σχεδόν νεκρή. Ο δεσμός ανάμεσα στη μητέρα ουρακοτάγκο και το μικρό της είναι πιθανώς ο πιο δυνατός στο ζωικό βασίλειο, ο μόνος τρόπος να πάρεις ένα μικρό από τη μαμά του είναι να τη σκοτώσεις, οπότε είναι προφανές πως η μητέρα προσπαθούσε να κρατηθεί στη ζωή για χάρη της κόρης της…», περιγράφει.

«Ήταν θλιβερό να βλέπεις το μικρό κολλημένο πάνω στη μητέρα, αναζητώντας παρηγοριά. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τη σώσουμε αλλά δυστυχώς υπέκυψε λίγη ώρα αργότερα. Ήταν τραγικό, ένας τόσο αναίτιος θάνατος, ήταν απλώς ακόμα ένα θύμα του εμπορίου φοινικέλαιου. Η αποψίλωση των δασών είναι αυτή που προκάλεσε την κατολίσθηση», εξηγεί.

Η ιστορία της μητέρας και του μικρού περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Orangutan Rescue» που γράφτηκε για να αναδείξει την τραγική κατάσταση των ουρακοτάγκων που σφαγιάζονται και μένουν ορφανοί κάθε χρόνο καθώς το φυσικό τους περιβάλλον χάνεται για χάρη της υλοτομίας, της βιομηχανίας παραγωγής φοινικέλαιου ή των μεταλλευτικών εργασιών.

Το καλό είναι πως όλος αυτός ο αναίτιος πόνος είχε τουλάχιστον γλυκιά κατάληξη. Τη φροντίδα της μικρής ανέλαβαν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης που την έσωσε και στη διαδικασία αποκατάστασης ανέπτυξε δυνατή φιλία με έναν άλλο ουρακοτάγκο που είχε διασωθεί. Καταρρίπτοντας όλα τα προγνωστικά, τα δύο μικρά ζουν πλέον σε συνθήκες ελευθερίας σε καταφύγιο της οργάνωσης στο Βόρνεο.