Τερζόπουλος - Κωστόπουλος - Λυμπέρης: Η Δυναστεία των Bold & Beautiful, οι εμπνευστές του ελληνικού lifestyle η δόξα & η χρεοκοπία

Ανάμεσά τους συνεταιρικά σχήματα εργαζομένων που κατά καιρούς προσπάθησαν να κρατήσουν ζωντανά τα πάλαι ποτέ κραταιά -και στην εξέλιξή τους καταρρέοντα- μαγαζιά.

Καταγράφει επίσης μια περίοδο που πολλοί θυμούνται, λίγοι θέλουν να θυμούνται, κάποιοι νοσταλγούν και πολλοί περισσότεροι ψέγουν. Ο λόγος για την εποχή της παντοκρατορίας του lifestyle.

Για να σας δώσουμε λίγα περισσότερα στοιχεία θα αναφέρουμε τρία ονόματα που ακόμα και αν αρνείστε ότι έχετε ασχοληθεί μαζί τους, οι περισσότεροι, εάν όχι όλοι, τα έχετε ακούσει: «ΚΛΙΚ», «NITRO», «STATUS». Τα τρία αυτά ονόματα περιοδικών συνδέθηκαν άρρηκτα με τα ονόματα των δημιουργών τους, Άρη Τερζόπουλου, Πέτρου Κωστόπουλου και  Αντώνη Λυμπέρη.

Στο άκουσμά τους κάποιοι θα φέρουν στη μνήμη τους τις εποχές μίας… κόκκινης λωρίδας – εμβλήματος, ενός μαύρου σπορ παπουτσιού Prada. Σήμερα ίσως, αυτό το παπούτσι –σύμβολο κάποτε των απανταχού γιάπηδων και νεογιάπηδων – να βρίσκεται καταχωνιασμένο σε μία άκρη της ντουλάπας ή σε κάποια γωνιά της αποθήκης σας. Θυμίζοντας  τη στιγμή που κάποιοι, περιχαρείς  το απέκτησαν, αντικείμενο πόθου, που σηματοδότησε την εποχή του ελληνικού lifestyle, την παντοκρατορία του «φαίνεσθαι» και την καταδυνάστευση του «είναι».

Η εποχή που έφερε και καταστροφές

Κάποια στιγμή συναντήθηκα με τον Τερζόπουλο για μία συνέντευξη. Δεν πρέπει να έχει περάσει περισσότερο από χρόνος. Τον θυμάμαι τότε να μου λέει για όσους κατηγορούν ακόμα και σήμερα το «ΚΛΙΚ» για τη δημιουργία του «επίπλαστου lifestyle»: « Έχουν δίκιο όσοι το λένε. Αυτό όμως ζητούσε ο κόσμος. Αλλιώς δεν θα πουλούσε. Αυτό ήταν το ζητούμενο εκείνης της εποχής. Μιας εποχής που έφερε και καταστροφές…».

Πρόσφατα, αναζητώντας ένα παλιό βιβλίο στην αποθήκη του σπιτιού μου, έπεσα πάνω σε ένα συνονθύλευμα από πολυκαιρισμένα και ταλαιπωρημένα από τη σκόνη περιοδικά.

Ανάμεσά τους ένα τεύχος του «ΚΛΙΚ». Τεύχος ’77, Σεπτέμβριος ’93, έγραφε στο εξώφυλλο.

Η… βιτρίνα του περιοδικού προανήγγελλε θεματολογία, με επίκεντρο τα γυναικεία οπίσθια. Ανάμεσα στα άρθρα του περιοδικού ήταν μία μεταφρασμένη συνέντευξη του David Bowie, προσωπογραφία του Jagger και των Jurassic Rockers, «όλων όσων περιόρισαν το σεξ και τα drugs – λόγω ηλικίας – και συνεχίζουν το ροκ’ν’ρολ από κεκτημένη ταχύτητα».

Aυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με το περιοδικό.

Ήταν τότε που ήρθα αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το ξάφνιασμα ενός περιοδικού στολισμένου με ημίγυμνες ή γυμνές φωτογραφίες, ακολουθώντας στο μυαλό μου τα πρώτα βήματα σεξουαλικής απελευθέρωσης που προσπαθούσε να περάσει το περιοδικό μέσα από τις σελίδες του.

Η αρχή ωστόσο για το περιοδικό έγινε αρκετά χρόνια νωρίτερα πριν από τη δική μου… ανακάλυψη. Με πρώτο εξώφυλλο τον Μax Headroom τον Απρίλη του 1987.

Πίσω από αυτό το ξεκίνημα βρέθηκε ο γενάρχης του ελληνικού περιοδικού τύπου, Άρης Τερζόπουλος. Όπως είχε πει κάποια στιγμή ο Κωστόπουλος, περιγράφοντας το ξεκίνημα του περιοδικού, «ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου μέχρι σήμερα», αναφερόμενος στη συνεργασία του με τον Άρη, ο οποίος το 1987 του ανέθεσε να φτιάξει ένα περιοδικό. Είχε προηγηθεί η συνάντηση των δύο ανδρών στη Μύκονο ένα χρόνο πριν, που όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια καθόρισε μία ολόκληρη εποχή. Εποχή με διακοποδάνεια και δόσεις στην πιστωτική, μετοχές στο χρηματιστήριο και πρώτο - με τη βία δεύτερο – τραπέζι σε κάποια από τα ξενυχτάδικα της πρωτεύουσας ή της επαρχίας, δίπλα σε έναν διόλου ευκαταφρόνητο όγκο από κόκκινα, ενίοτε επαναχρησιμοποιημένα,- πλην όμως αναζωογονημένα - γαρύφαλλα…

Ο Άρης

Για τον Τερζόπουλο, όπως ο ίδιος έχει πει κάποτε σε ένα από τα κείμενά του, τα πράγματα και οι εξελίξεις δεν ορίζονται. Όλα είναι προδιαγεγραμμένα από τότε που γεννήθηκε το σύμπαν». Όπως εξάλλου συνέβη και στον ίδιο.

Γόνος οικογένειας μεταναστών – η οικογένεια του παππού του εγκατέλειψε τη Μικρά Ασία το 1922 – βρέθηκε από μικρός στο χώρο των εκδόσεων. Ο πατέρας του, Ευάγγελος Τερζόπουλος, με σπουδές στην Καλών Τεχνών, έκανε το πρώτο του εκδοτικό βήμα με τη Γυναίκα το Φεβρουάριο του 1950, ενώ κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα για τη δημοσίευση ιστοριών του Disney το 1966.

Ο Άρης, ανδρώθηκε μέσα από τις σελίδες της «Γυναίκας, ενώ ενηλικιώθηκε στα γραφεία της Σανταρόζα αλλά και αργότερα στην Πανεπιστημίου. Βρήκε μια δουλειά έτοιμη, ευλογία, όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει, καθώς του έτυχε η δουλειά αυτή που έτυχε και να του αρέσει.

Η… εισβολή στη Γυναίκα

Ο ίδιος… εισέβαλε στη «Γυναίκα» το 1971, και ακολούθησε τη μετάλλαξη που το σύστημα της εποχής επέβαλε. Τα βράδια ξεφάντωνε στη ντισκοτέκ Τριπ της Πλάκας και τα καλοκαίρια Μύκονο, ακολουθώντας τη χίπικο ρεύμα των 70’s. Σύντομα απέβαλε τον ‘’καθωσπρεπισμό’’ του πρότερου βίου του, πετώντας τη γραβάτα και αφήνοντας μακριά μαλλιά και μούσι.

Οι δουλειές πήγαιναν καλά και η εποχή ζητούσε κάτι μεγαλύτερο. Ήρθε η μετακόμιση στο Μαρούσι, στη Φραγκοκλησσιάς, όταν ακόμα στην περιοχή υπήρχαν σχεδόν παντού βοσκοτόπια και πολλά διαθέσιμα οικόπεδα. Εκεί οικοδομήθηκε η αυτοκρατορία των εκδόσεων Τερζόπουλου, ενώ ο Άρης ανέλαβε εξολοκλήρου την ευθύνη έκδοσης της «Γυναίκας» το 1974.

Οι δύο συγκυρίες που γέννησαν το «ΚΛΙΚ»

Η ιδέα για την κυκλοφορία του «ΚΛΙΚ», συνέπεσε με δύο καθοριστικά γεγονότα. Το πρώτο είχε να κάνει με την πολιτική κατάσταση της εποχής. Η επανεκλογή του Ανδρέα και η δεύτερη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1985, ήταν γεγονός. Όλα έδειχναν πως η πολιτική κατάσταση σταθεροποιούταν οριστικά και ήταν η ευκαιρία για νέα ανοίγματα.

Η γνωριμία με τον Πέτρο

Το δεύτερο ήταν η γνωριμία του Άρη με τον Πέτρο, πολιτικό τέκνο και φίλο του Κώστα Λαλιώτη, ο οποίος είχε επιστρέψει από τις σπουδές του στο Παρίσι και τη θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό που έκανε τον Κωστόπουλο ελκυστικό συνεργάτη στα μάτια του Τερζόπουλου, ήταν πρώτ’ απ’ όλα ότι ήταν καλός συνομιλητής. Συνήθιζε άλλωστε να επιλέγει τους συνεργάτες με βάση το δικό του ένστικτο και τη δική τους αύρα, χωρίς να χρησιμοποιεί… βιομετρικά χαρακτηριστικά για να καταλήξει στην απόφασή του.

Η πρώτη τους συνάντηση κράτησε πολλές ώρες. Με πολλή συζήτηση, ενώ ακολούθησαν πολλές ακόμα. Μία ημέρα ο Πέτρος φτάνει στο σπίτι του και του αναγγέλλει ότι παραιτήθηκε από τη Γραμματεία Νέας Γενειάς, όπου δούλευε τότε.

Η απάντηση του Τερζόπουλου ήταν αυτόματη αλλά και αυθόρμητη: «Προσλαμβάνεσαι!»

Με την έκδοση του νέου περιοδικού, ο εκδότης Τερζόπουλος και ο διευθυντής Κωστόπουλος, προσέβλεπαν στη δημιουργία ενός οδηγού που θα… άνοιγε τα μάτια στο μεταπολιτευτικό και αριστερόστροφο ελληνικό κοινό, προσφέροντας οδηγίες χρήσης επί του Savoir Vivre (τρόπος ζωής) και επί του Savoir faire (τρόπος φέρεσθαι). Στην πραγματικότητα ‘’άνοιγαν’’ την πιάτσα και πρόσφεραν όλα τα στοιχεία που χρειαζόταν κάποιος για να διασκεδάσει, πέρα από τα στενά όρια της περιοχής του ή να ντυθεί, πέρα από το στενό χώρο της ήδη υπάρχουσας γκαρνταρόμπας του.

Στα πρώτα βήματα το «ΚΛΙΚ», έδειχνε να κουτσαίνει. Το πρώτο τεύχος τράβηξε μόνο 14.000 αναγνώστες, το δεύτερο 12.000 και το τρίτο 11.000. Τότε ήταν που ο Κωστόπουλος, μπήκε στο γραφείο του «Αρούλη» ή «Αφεντικού», όπως τον αποκαλούσε, προβληματισμένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Από την άλλη πλευρά του γραφείου, ο Τερζόπουλος είχε το ίδιο ύφος. Ο Πέτρος πρότεινε ακόμα και να το κλείσουν. «Δεν θέλω να σε βάλω και σε περιπέτειες», είπε τότε χαρακτηριστικά.

Ήταν όμως κάτι που και οι δύο το πίστευαν. Παρά το γεγονός ότι ο Τερζόπουλος είχε ανοιχτεί οικονομικά, επενδύοντας στο νέο εκδοτικό του παιδί, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να υπολογίζουν σε αυτό.

Ένα προφυλακτικό και το αφιέρωμα στο AIDS ξεπούλησαν!

Το τέταρτο τεύχος ήταν επηρεασμένο από το θάνατο του Μπίλλυ Μπο, από AIDS, ένα χρόνο πριν. Η ιδέα του Κωστόπουλου ήταν να βγει ένα τεύχος – αφιέρωμα στην ασθένεια, δίνοντας δώρο ένα προφυλακτικό και σπάζοντας πολλά από τα ταμπού μιας εποχής σεξουαλικά αρτηριοσκληρωτικής. Το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ιδέας ήταν εκρηκτικό, εκτινάσσοντας μέσα σε ένα βράδυ τις πωλήσεις του «ΚΛΙΚ». Δύο χρόνια αργότερα, το περιοδικό έφτασε να πουλάει σχεδόν 150.000 φύλλα το μήνα!

Η επιτυχία φάνηκε είχε χρονικό ορίζοντα. Όπως και η συνεργασία των δύο ανδρών, οι οποίοι ήρθαν σε ρήξη. Το 1995 ο Κωστόπουλος αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ιδρύοντας τη δική του εταιρεία. Τότε γεννιέται η ΙMAKO με συνέταιρους τον Πάνο Μαρινόπουλο και τον Δάκη Ιωάννου, καταφέρνοντας ένα πολύ δυνατό χτύπημα στον Τερζόπουλο. Φεύγοντας, τον ακολούθησαν τα περισσότερα από τα στελέχη του «ΚΛΙΚ».

Η πρόταση εξαγοράς της «Γυναίκας»

Το 1999, όταν η ΙΜΑΚΟ θα έμπαινε στο Χρηματιστήριο, ο Κωστόπουλος έκανε προσφορά 2,25 δισεκατομμύρια δραχμές για να αποκτήσει τη «Γυναίκα». Ωστόσο η υπόθεση παρέμεινε μόνο στα λόγια. Ο Χρήστος Τερζόπουλος, αδελφός του Άρη, αρνήθηκε, ενώ εκείνος είχε ήδη πει το «ναι». Για την ιστορία, τα χρήματα που μπορούσε να πιάσει τότε το περιοδικό με βάση τα δεδομένα της αγοράς, ήταν μόλις 600 εκατομμύρια δραχμές.

Ο Τερζόπουλος, αποκάλυψε κάποια στιγμή ότι μετά το 2000 έμεινε στο χώρο αναγκαστικά, χωρίς καμία όρεξη γι’ αυτό που έκανε. Ήταν όμως δύσκολο να απεμπλακεί, όντας εκδότης. Μέχρι τη στιγμή της πτώσης το 2006, όταν τα γεγονότα καθόρισαν τις εξελίξεις.

Η οικονομική καταστροφή έφερε τον άλλοτε κραταιό εκδότη στα όρια της αντοχής του. Πάλεψε με την κατάθλιψη, γνώρισε την οικονομική συντριβή, δοκίμασε τις προσωπικές και οικογενειακές του ισορροπίες, έχοντας ήδη κάνει ένα νέο γύρο προσπάθειας στο «ΚΛΙΚ» μετά την αποχώρηση του Κωστόπουλου, επανεκδίδοντάς το, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η σχέση της γυναίκας του Άρη με τον Κωστόπουλο

Γνωστή είναι η ιστορία της σχέσης που διατηρούσε ο Κωστόπουλος με τη γυναίκα του Άρη, Λάουρα ντε Νίγκρις, η οποία είχε την ευθύνη για τη στήλη μόδας στο «ΚΛΙΚ». Όπως ο ίδιος ο Τερζόπουλος είχε πει σε μία από τις συνεντεύξεις του, «Είχε πάει με τη Λάουρα στο σπίτι μου στη Μύκονο. Βέβαια, όταν ήρθαν, έκαναν πως δεν ήταν ζευγάρι…». Ένας γάμος ανοιχτός και από τις δύο πλευρές, όπου ο καθένας έκανε τη ζωή που ήθελε χωρίς ενοχές και απαγορεύσεις.

Περιοδικά όπως η «Diva», το «Men», το «NPQ», αλλά και το Klik Radio, είχαν περάσει από τα χέρια του ακολουθώντας κι εκείνα την ανάδρομη πορεία του εκδοτικού ομίλου Τερζόπουλου.

Όπως θα παραδεχόταν αργότερα ο ίδιος, μπορούσε να ζήσει και με λιγότερα λεφτά, έχοντας πλέον συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, γνωρίζοντας ότι μπορεί να περνάει καλά  και μόνος του. Δεν αυτοχαρακτηρίζεται εκδότης, αλλά πιστεύει ότι απλά έκανε και αυτή τη δουλειά. Προτιμάει τα ταξίδια μακριά από την Αθήνα, με μοναδική παρέα το MINI του και καμαρώνει για τις δύο κόρες του, την Αφροδίτη και τη Δέσποινα που απέκτησε στο δεύτερο γάμο του.

Στο ερώτημα εάν θα έφτιανε ξανά περιοδικό από χαρτί, απαντάει αρνητικά, με εμφανή αποστροφή. Πρόσφατα μπήκε στον ηλεκτρονικό τύπο, ξαναστήνοντας και πάλι το «ΚΛΙΚ». Μακριά από τυπογραφεία, ατελιέ και γυαλιστερό χαρτί, αφιερώνοντας αρκετές ώρες από το χρόνο του στην οθόνη του υπολογιστή του.

Ο Κωστόπουλος

Αναλογιζόμενος την πορεία του και το δρόμο που ακολούθησε από τη δόξα στην καταστροφή, ο Κωστόπουλος είχε πει κάποια στιγμή ότι όλη αυτή η διαδικασία που ζούσε, τον έκανε να ξαναγεννηθεί την ώρα που πέθαινε. Για πρώτη φορά στη ζωή του έπαιρνε χάπια με τις χούφτες, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει αυτό που είχε μπροστά του, για να μπορέσει να σηκωθεί ακόμα και από το κρεβάτι.

Στα επαγγελματικά του βήματα ακολούθησε το δόγμα του Αμερικανού διαφημιστή, Πολ Άρντεν, σύμφωνα με το οποίο εάν κάποιος έχει μια ιδέα που πιστεύει ότι αξίζει, δεν έχει παρά να την κάνει με οποιοδήποτε τρόπο. Σύμφωνα με τον Άρντεν, «μπορεί να πρέπει να εκλιπαρήσεις, να κλέψεις ή να δανειστείς για να το κάνεις, αλλά είναι συναρπαστικό και δύσκολο και έχει γούστο».

Για τους εργαζόμενούς του (όχι για όλους), υπήρξε ο πιο αγαπητός και ταυτόχρονα, ο πιο απεχθής εργοδότης μετά το λουκέτο της IMAKO. Δημιουργικός και δυναμικός χαρακτήρας, ήξερε να εμπνέει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όσους τον περιέβαλαν.

Αγαπάει τον Ολυμπιακό, τις γυναίκες – τις ωραίες γυναίκες-, τα παιδιά του, τη Μύκονο και τα ταξίδια.

Αν τον συγκρίναμε με τον Μήδα του Τύπου, δεν θα ήμαστε υπερβολικοί, καθώς από το 1987 που ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Τερζόπουλο, και ξεκίνησε να κυκλοφορεί το «ΚΛΙΚ», ότι άγγιζε, γινόταν χρυσός.

Μας θύμισε ότι το σεξ είναι κομμάτι της ζωής μας, σπάζοντας τα στερεότυπα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και θυμίζοντας σε κάποιους ότι η σεξουαλικότητα δεν εγκλωβίζεται στην κλειδωμένη κρεβατοκάμαρα του σπιτιού μας, αλλά μας συνοδεύει παντού. Από τη στιγμή που θα ξυπνήσουμε έως και τα όνειρα που θα συνοδεύσουν τον ταραχώδη ή ατάραχο ύπνο μας.

Παιδί του ΠΑΣΟΚ

Γαλουχήθηκε πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ενώ ήταν από τα βασικά στελέχη της ΠΑΣΠ στα φοιτητικά του χρόνια στην Ανωτάτη Εμπορική.

Επιστρέφοντας από το Παρίσι, είχε ήδη στην κατοχή του διδακτορικό στα οικονομικά, με τίτλο επηρεασμένο από την ακαδημαϊκή δραστηριότητα του Παπανδρέου: «Η οικονομική ανάπτυξη στην περιφέρεια του καπιταλισμού».

Για τον ίδιο όμως τα πτυχία είχαν μικρή σημασία. Η διατριβή του όταν μετακόμισε από το σπίτι του στο Θησείο, έμεινε εκεί ξεχασμένη. Την περιμάζεψε ο επόμενος ενοικιαστής του σπιτιού και φίλος του, και του την έφερε στο ΚΛΙΚ. Απεχθανόταν την κατ’ επίφαση διανόηση και τους ψευτο - διανοούμενους, ενώ δεν ήθελε ούτε ο ίδιος να εμφανίζεται ως τέτοιος. Για εκείνον τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά…

Στα χρόνια της εκδοτικής του κυριαρχίας, οι εργαζόμενοί του, απόλαυσαν μερικές από τις καλύτερες στιγμές - δημιουργικά αλλά και οικονομικά – του ελληνικού έντυπου βίου. Στα γραφεία της ΙΜΑΚΟ στο Νέο Ηράκλειο κυριαρχούσαν η ακριβή επίπλωση και το φως που ερχόταν στα γραφεία από τα παράθυρα που ήταν εγκατεστημένα σχεδόν παντού. Ο Κωστόπουλος ήταν οπαδός της αντίληψης, ότι ο εργαζόμενος πρέπει να είναι ευχαριστημένος στο χώρο εργασίας του και να περνάει καλά.

Εκτός από τις ανέσεις στις εγκαταστάσεις, οι εργαζόμενοι ήταν καλοπληρωμένοι, εισέπρατταν μπόνους, έκαναν ταξίδια, ζώντας σε έναν – φαινομενικά τουλάχιστον – εργασιακό παράδεισο. Έτσι, ακόμα και αν κάποιοι τον κατέκριναν για τη δημιουργία του lifestyle ρεύματος, το οποίο χαρακτηρίζουν καταστροφικό, ουδείς μπορεί να του προσάψει πολλά αρνητικά για τη συμπεριφορά του απέναντι στους υφισταμένους του.

Δεν συνήθιζε να απολύει

Λέγεται μάλιστα, ότι ακόμα και αν κάποιος από τους εργαζόμενους έπαυε να είναι αποδοτικός, ο Κωστόπουλος δεν τον απέλυε, δίνοντας του την ευκαιρία να το καταλάβει ο ίδιος, ότι κάτι δεν πάει καλά.

Οπαδός της καλής ζωής

Ο Πέτρος, ή «θείος», όπως τον αποκαλούσαν μεταξύ τους οι εργαζόμενοι, νομίζοντας ότι δεν το ήξερε, ήταν και είναι καλοζωιστής. Την αντίληψή του για τη ζωή και τα πράγματα άλλωστε, τη μετέφερε και στα περιοδικά του, Κατάφερε να περάσει στους αναγνώστες του τόσο μέσα από το «ΚΛΙΚ», αλλά και μέσα από το «ΝΙTRO» αργότερα, μερικές από τις πιο ξεχωριστές και υψηλές απολαύσεις σε υλικά αλλά και άυλα προϊόντα, κερδίζοντας μερικές από τις πιο πολυτελείς και ακριβές διαφημίσεις της εποχής του. Μας γνώρισε με το «Οne Night Stand», έδωσε χώρο στους gay, στις λεσβίες και στους διεμφυλικούς και καθιέρωσε ένα νέο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας.

Δημιουργός του Nitro και του DownTown, των ραδιοφωνικών σταθμών Νitro Radio, Sfera 102,2 και Derti 98,6, αλλά και των Esquire, InStyle,  OK! και People.

Σπίτι στη Μύκονο, σπίτι στη Φιλοθέη, σκάφος, πούρα, ταξίδια στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι, ταξίδια γενικότερα… Σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πάντοτε κομψός και καλοντυμένος, κάτι που ουδείς έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει. Αυτές είναι μόνο τις κοσμικές του προδιαγραφές. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ρεύμα όπως αυτό που ο ίδιος προώθησε μέσα από τα έντυπά του, εάν δεν υποστήριζε και δεν αγαπούσε αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά και συνήθειες…;

«Επειδή δεν έβρισκα γκόμενα να κάνω σεξ, παντρεύτηκα τη Τζένη»

«Επειδή δεν έβρισκα γκόμενα να πάω να κάνω σεξ, βρήκα τη γυναίκα μου, η οποία μου κάθεται κιόλας και παντρεύτηκα», είχε πει αστειευόμενος ο Πέτρος Κωστόπουλος σε μία από τις εκπομπές του, «Βράδυ», στον ΑΝΤΕΝΝΑ. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα σε ερώτηση του καλεσμένου του στην εκπομπή απάντησε ότι υπάρχει αγάπη με τη Τζένη.

Παρά το γεγονός ότι όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει η σχέση τους ήταν στην αρχή καθαρά φιλική, ήρθε η στιγμή που τα πράγματα άλλαξαν, όταν οι δύο τους ταξίδεψαν στο εξωτερικό για μια συνέντευξη της Cindy Crawford. Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, τα πράγματα μεταξύ τους ήταν πλέον εντελώς διαφορετικά παρά το γεγονός ότι εκείνος είχε σχέση, ενώ εκείνη ήταν ήδη αρραβωνιασμένη.

Στα 42 του ο αμετανόητος εργένης, που δεν έχανε ευκαιρία να αποκηρύσσει το γάμο, αποφασίζει να παντρευτεί. Ο γάμος έγινε στη Μύκονο, ενώ παρόντες στο μυστήριο ήταν μόνο οι στενοί συγγενείς και φίλοι.

Ακολούθησε ένα μεγάλο πάρτι στο σπίτι τους, με περισσότερους από 300 καλεσμένους από τον επιχειρηματικό και καλλιτεχνικό χώρο, ενώ το κομμάτι του χόρεψε το ζευγάρι στη γαμήλια δεξίωση ήταν χορογραφία του Φωκά Ευαγγελινού.

Το ζευγάρι χώρισε τον Ιούλιο του 2014, βγάζοντας μία λιτή ανακοίνωση, ολοκληρώνοντας ένα κύκλο κοινής ζωής 17 ετών, έχοντας αποκτήσει τρεις κόρες.

Η κρίση και το τέλος

Τον εκδότη της ΙΜΑΚΟ παρέσυρε η οικονομική κρίση, αλλά και η κρίση που ξέσπασε στα MEDIA σαν τροπική καταιγίδα. Ο ίδιος είχε την ευκαιρία να σώσει το βασίλειό του, καθώς αρκετοί επιχειρηματίες που έμπαιναν στην αγορά τότε, ενδιαφέρονταν να αγοράσουν τα παλιά μαγαζιά. Είχε την ευκαιρία να αποχωριστεί την αυτοκρατορία που ο ίδιος, όντας αυτοδημιούργητος, είχε χτίσει, αλλά της γύρισε την πλάτη. Όλα αυτά λίγο πριν ξεκινήσει η κατηφόρα και η εταιρεία αρχίσει να βαδίζει στη διακεκαυμένη ζώνη.

Το 2011 η ΙΜΑΚΟ άρχισε να αποσυντίθεται. Ήρθαν οι πρώτες καθυστερήσεις μισθών, ενώ οι εργαζόμενοι έμειναν απλήρωτοι για αρκετούς μήνες. Το Φεβρουάριο του 2012 η εταιρεία A&G Paper, ζήτησε τη συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητού ή ακίνητου περιουσιακού στοιχείου της εταιρείας, η οποία είχε ήδη ληξιπρόθεσμες οφειλές που ανέρχονταν στα 1.700.000 ευρώ προς το Δημόσιο και συνολικά – σύμφωνα με τον Κωστόπουλο – πάνω από 6,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο ίδιος πάντως, απέδωσε τις εξελίξεις στην υπερβολικά σπάταλη λειτουργία της ΙΜΑΚΟ, αλλά και σε δικά του σφάλματα.

Η βίλα που κάποτε φιλοξένησε μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα πάρτι στη Μύκονο, πουλήθηκε έναντι 5.500.000 ευρώ στους Άγγλους κομμωτές Τσαρλς Γουόρθινγκτον και Άλαν Πίτερς.

Ένα ακόμη από τα λάθη του, σύμφωνα με τα όσα είχε γράψει κάποια στιγμή ο Τερζόπουλος για εκείνον, ήταν ότι κάποια στιγμή, είχε στα χέρια του 4 δις δραχμές από χρήματα που άντλησε η εταιρεία από το Χρηματιστήριο. Τα χρήματα αυτά όμως έγιναν πολύ γρήγορα καπνός, σε λάνθασμένες επιχειρηματικές κινήσεις.

Από την πτώση του φαίνεται πως αρκετοί ήταν εκείνοι που ένιωσαν ικανοποίηση, πολλοί λιγότεροι εκείνου που στενοχωρήθηκαν πραγματικά και αρκετοί ακόμα που αδιαφόρησαν. Μετά το κανόνι στην ΙΜΑΚΟ σε πολλές σελίδες στο ίντερνετ, καμάρωναν διάφορα σχόλια, αρκετά  επικριτικά για τον ίδιο και την πορεία που είχε διαγράψει ο Κωστόπουλος.

Από εργοδότης, εργαζόμενος

Έχοντας φτάσει πλέον σε δεινή οικονομική κατάσταση γίνεται από εργοδότης, εργαζόμενος. Τον Απρίλιο του 2012 αναλαμβάνει καθήκοντα ως Chief Creative Officer στην εταιρεία Δάφνη Επικοινωνίες του Ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ. Επίσης, αναλαμβάνει καθήκοντα τηλεκριτικού στο talent show «Greek Idol» και αργότερα παρουσιάζει την εκπομπή «Βράδυ». Το 2013 θα κάνει κάτι μαζί με τη σύζυγό του Τζένη Μπαλατσινού, που όπως έλεγε έως τότε, μισούσε: Αναλαμβάνει την παρουσίαση του πρωινού στο MEGA μαζί με τη Τζένη Μπαλατσινού.

Σχολιάζοντας μετά το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ και αφού είχε ήδη ανεβάσει στον αέρα το νέο του εκδοτικό εγχείρημα στο ίντερνετ, «Κοοlnews», είχε πει: «Δεν με νοιάζει πια να κάνω τον επιχειρηματία. Εδώ που τα λέμε δεν το ήθελα ποτέ. Έγινα αναγκαστικά μετά το σπάσιμο με τον Τερζόπουλο. Δεν το βρίσκω καθόλου σέξι. Είναι θέμα γούστου».

Σε συνέντευξή του, μιλώντας για τον Τερζόπουλο είχε πει κάποια στιγμή ότι είναι ο «τελευταίος πρίγκηπας» του ελληνικού τύπου. Ίσως ο ίδιος να είναι ο τελευταίος Μήδας με το μαγικό άγγιγμα. Τουλάχιστον έως τον επόμενο… ή τη δική του ολική επάνοδο στα πράγματα.

Όταν… «πέθαινε η ελπίδα»

Το Νοέμβριο του 2012, ο Αντώνης Λυμπέρης ανακοίνωνε με μία φορτισμένη συναισθηματικά ανακοίνωση, το τέλος του εκδοτικού Ομίλου, ο οποίος κυριάρχησε στο χώρο των ψυχαγωγικών μέσων ενημέρωσης επί 32 χρόνια.

«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και για μας σήμερα, Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, σας ανακοινώνω ότι πέθανε. Πέθανε παίρνοντας μαζί της τους κόπους και τα όνειρα 32 ετών. Σταθήκαμε όλοι στο ύψος μας, παλέψαμε, επιμείναμε, προσπαθήσαμε. Δεν χάσαμε. Δεν ήταν μια μάχη, αλλά ένας άνισος, ατέρμων, καταδικασμένος και προδομένος αγώνας ενάντια στην παράνοια και το παράλογο που διακατέχει πλέον τη χώρα μας», έλεγε ο Λυμπέρης στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του.

Μακριά από δημόσιες εμφανίσεις και μέσα ενημέρωσης

Από τότε ακολούθησε η απόλυτη σιωπή. Ο ίδιος προτίμησε να διατηρήσει διακριτική την παρουσία του, αποφεύγοντας τις δημόσιες εμφανίσεις ή φωτογραφίσεις και χωρίς ποτέ να δημοσιοποιήσει σκέψεις ή συναισθήματά του μετά την κατάρρευση της εκδοτικής του αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με τον Κωστόπουλο ή τον Τερζόπουλο.

Αυτοδημιούργητος, κατάφερε να χτίσει το πανίσχυρο οικοδόμημα της ανώνυμης εταιρείας «Εκδόσεις Λυμπέρη Α.Ε.», ξεκινώντας από ένα μικρό γραφείο στην Πλατεία Βικτωρίας με αρχικό κεφάλαιο μόλις 20.000 δραχμές. Με εκπαίδευση στο εξωτερικό, είχε σπουδάσει φωτογραφία στην Κολονία και σκηνοθεσία στο Μόναχο.

Το πάθος του για τη θάλασσα και τον αθλητισμό, μεταφράζεται στο πρώτο του περιοδικό, «Surf και Ski», το 1981, για να ακολουθήσει ένα χρόνο αργότερα το δεύτερο περιοδικό του «Ο Κόσμος του Τένις», ενώ το 1983 το περιοδικό «Ο Κόσμος του Video», γνωρίζει μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Το 1984 έρχεται το περιοδικό «Yachting» και το 1988 το περιοδικό που αναμένεται να διαμορφώσει την εικόνα του σύγχρονου άνδρα, το «Status».  Στη συνέχεια το «7 μέρες TV», το «ΕΓΩ», ενώ το 2000 η εταιρεία εισάγει τις μετοχές της στο Χρηματιστήριο Αθηνών και ταυτόχρονα υπογράφει μία από τις πιο σημαντικές συμφωνίες για την έκδοση της ελληνικής «VOGUE». Την ίδια χρονιά εξαγοράζει το 50% της εταιρείας που εξέδιδε το «ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ» και συνεχίζει με το «Glamour», το «Life & Style» και το «Men’s Health».

4 ΤΡΟΧΟΙ, ΠΤΗΣΗ, YACHTS και ΗΧΟΣ, ραδιοφωνικοί σταθμοί «ΕΝ ΛΕΥΚΩ», «Village 88,3» και «BEST 92,6», ήταν μερικά ακόμα από τα επιχειρηματικά ενδιαφέροντα του Λυμπέρη.

Η γνωριμία με την Έλενα Λυμπέρη

Σε κάποιο από τα γραφεία του ομίλου, γνώρισε τη γυναίκα του Έλενα. Η ίδια είχε σπουδάσει σχέδιο μόδας στη Σχολή Βελουδάκη, ενώ είχε καριέρα ως στιλίστα για αρκετά χρόνια. Το πιο δύσκολο κομμάτι της καριέρας της ήταν για την ίδια να έχει αφεντικό το σύζυγό της. Εργάστηκε ως υπεύθυνη μόδας των εκδόσεων Λυμπέρη και αργότερα ανέλαβε διευθύντρια στη «Vogue» και εκδότρια του «Life & Style».

Όλα στην κοινή τους ζωή έμοιαζαν καμωμένα με... στιλ. Πρόταση γάμου στη Νέα Υόρκη και νυφικό… δια χειρός του οίκου Vera Wang. Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: τον Αλέξανδρο, τον Αριστοτέλη και τη Φιλίππα.

Γενναιόδωροι μισθοί στους υπαλλήλους του

Γαλαντόμος και υπέρμαχος της ανταποδοτικότητας, ο Λυμπέρης φρόντιζε να ανταμείβει γενναιόδωρα τους υπαλλήλους του, πολιτική που ακολούθησε και ο Κωστόπουλος.  Κι αυτός με τη σειρά του λοιδορήθηκε για την εισαγωγή του lifestyle στην ελληνική πραγματικότητα, ίσως όχι με τόση ζέση όπως στην περίπτωση του Πέτρου. Αυτό που έκανε, ήταν να ακολουθήσει τη ζήτηση και το ρεύμα της εποχής, ικανοποιώντας τις υλικές επιθυμίες πολλών ανδρών, που ζητούσαν ένα καλύτερο σπίτι, καινούργια έπιπλα, ανοιχτό πολυτελές αυτοκίνητο, παλαιωμένο 16άρι ουίσκι, συνοδευόμενο από ένα μακροσκελές πούρο στην άκρη των χειλιών.

Η… κόντρα με τον Κωστόπουλο

Παροιμιώδης ήταν η κόντρα που είχε αναπτύξει με τον Κωστόπουλο. Και οι δύο πλευρές είχαν ως στόχο να ξεπεράσουν τον… αντίπαλο σε πωλήσεις και διαφημίσεις, δημιουργώντας όσο το δυνατόν πιο καλοστημένες και ευπαρουσίαστες εκδόσεις με λαμπερά εξώφυλλα και ξεχωριστά πρόσωπα στις συνεντεύξεις τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι αυτή η κόντρα μεταλαμπαδεύτηκε και στους εργαζόμενους των δύο ομίλων. Συχνό ήταν το φαινόμενο, να συναντιούνται οι δημοσιογράφοι του Λυμπέρη με εκείνους της IMAKO σε διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις και να γυρίζουν την πλάτη τους ο ένας στον άλλο επιδεικτικά. Η εκδοτική βεντέτα έφερε αυξημένους μισθούς, καλύτερη ποιότητα στο προϊόν που έβγαινε στα περίπτερα, καθώς και εκπροσώπους της showbiz χωρισμένους σε στρατόπεδα, δίνοντας συνεντεύξεις είτε στον ένα είτε στον άλλο, αλλά ποτέ και στους δύο μαζί.

Το 2003, τα παλιά γραφεία της Κηφισίας δεν είναι πλέον αρκετά για να φιλοξενήσουν  το πλήθος των εργαζομένων αλλά και των εκδόσεων της εταιρείας Λυμπέρης Publications. Οι εγκαταστάσεις μεταφέρονται σε ιδιόκτητα κτίρια στο Κορωπί, προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες εκδόσεις και νέες επιχειρηματικές κινήσεις. Στόχος του Λυμπέρη ήταν να επεκταθεί και στο εξωτερικό, κάτι που έκανε, εκδίδοντας το «Glamour» και το «Prevention»στη Ρουμανία, ενώ το 2009 έφτασε και στη Βουλγαρία, έχοντας ήδη θυγατρική στην Κύπρο.

Κατάρρευση με διαφορά έξι μηνών από τον Κωστόπουλο

Η πτώση και η ανακοίνωση του τέλους, ήρθε για τον Λυμπέρη σχεδόν έξι μήνες αργότερα από την αντίστοιχη κίνηση του Κωστόπουλου.  Ο ένας μήνας καθυστέρηση μισθού, έγινε δύο, οι δύο έγιναν τρεις ή τέσσερις, ενώ παράλληλα άρχισαν να συρρικνώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων.

Η καταιγιστική ροή της οικονομικής κατάρρευσης έμελε να παρασύρει και τα περιουσιακά στοιχεία του Λυμπέρη. Το σπίτι του στον Τούρλο της Μυκόνου βγήκε σε πλειστηριασμό το καλοκαίρι που μας πέρασε,  αφήνοντας πίσω του τις εποχές της εκδοτικής κυριαρχίας…

Κάποιοι από τους εργαζόμενους, σε κείμενό τους στο διαδίκτυο, μιλώντας για τον Λυμπέρη, ανέφεραν ότι «ο καπετάνιος το σκασε», πηδώντας πρώτος στη βάρκα για να σωθεί από το μισοβουλιαγμένο καράβι.

Εκείνος όμως από την πλευρά του προτιμά να σιωπά…

Όσο κι αν κανείς δεν θέλει να αναγνωρίσει ότι η τριανδρία των παραδοσιακών εκδοτών άφησε κάτι στο χώρο του Τύπου, ακόμα κι αν πολλοί θέλησαν να τους φορτώσουν αμαρτίες μεγαλύτερες από εκείνες που τους αναλογούσαν, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει  - ακόμα και κάποιοι από τους δικαίως πικραμένους  εργαζόμενους – ότι διέγραψαν τη δική τους χρυσή εποχή. Ο χρυσός άλλωστε δεν είναι ποτέ απόλυτα καθαρός για λόγους αντοχής του στη σκληρή χρήση. Μπορεί να είναι 14, 18, 22 ή και 24 καρατίων. Δεν παύει όμως να παραμένει χρυσός, ακόμα και μετά τις προσμίξεις του με άλλα μέταλλα…

Όσο για τον καθαρό χρυσό; Αυτόν μπορείτε να τον αναζητήσετε σε κάποιο από τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Όχι όμως στον πολυτάραχο και δαιδαλώδη χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

* Του Γιώργου Λαμπίρη στο newsbeast.gr