Το δώρο του Καβάκου: Το πανέμορφο Κοντσέρτο για βιολί & ορχήστρα του Μπετόβεν & η μυσταγωγία

Ο Λεωνίδας Καβάκος  σύμφωνα με  άρθρο του Νίκου Βατόπουλου στην kathimerini.gr, ερμηνεύοντας το πανέμορφο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα, έργο 61 του Μπετόβεν, έδωσε ένα δώρο στο κοινό, γιατί έτσι είναι ο τρόπος του, γιατί έτσι δείχνει να αντιλαμβάνεται τις ποιότητες μιας μυσταγωγίας.

Ο Καβάκος δίνει πολλά, αλλά ταυτόχρονα έχει επενδύσει και στην εκπαίδευση του κοινού. Ζητεί προσήλωση και ενδεχομένως να ερμηνεύει αυτήν την απαίτηση ως «συνειδητότητα» απέναντι στη μουσική. Η ακρόαση είναι και θέμα εκπαίδευσης. Και προχθές, στη διάρκεια εκτέλεσης του Κοντσέρτου για βιολί και ορχήστρα του Μπετόβεν, ιδίως στα σολιστικά του μέρη, όταν ο Λεωνίδας Καβάκος προχωρούσε σε μια ιερή ερμηνεία, τίποτε δεν σάλευε στην κατάμεστη Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής. Ούτε στιγμιαίος βήχας διέκοψε την πυκνή ατμόσφαιρα, ούτε ψίθυρος, ούτε κινήσεις σώματος ή κεφαλής. Ηταν η απόλυτη μυσταγωγία, ένα κύμα συνεννόησης ασάλευτο και κινητικό ταυτόχρονα που είχε περιλάβει μουσικούς και κοινό σαν ένα γάντι, σαν πέπλο ή μεμβράνη προστασίας. Και αυτή η μέθεξη ξέσπασε με το πέρας της ερμηνείας του Καβάκου σε ένα πηγαίο, λυτρωτικό χειροκρότημα διαρκείας και ευγνωμοσύνης. Γιατί το κοινό είχε συνδεθεί εκείνες τις στιγμές με έναν άρρητο κώδικα τιμής.

Και το χειροκρότημα στον Καβάκο δεν ήταν μόνο για την τέχνη του ούτε μόνο για την υψηλή απόλαυση. Ηταν για το δικαίωμα να μετέχει κανείς σε αυτήν τη μέθεξη. Το χειροκρότημα ήταν και γι’ αυτό που τόσο δραματικά μας έχει λείψει. Και που ο Καβάκος ήρθε να συμβολίσει με τέτοια προσήλωση.