20 χρόνια από τη μέρα που «έφυγε» ο Ντράζεν Πέτροβιτς: μια μέρα που κανείς δεν θέλει να θυμάται και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει! (φωτό & βίντεο)

Την 7η Ιουνίου του 1993, πριν από 20 χρόνια  ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ίσως κορυφαίος Ευρωπαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών, άφησε την τελευταία του πνοή μόλις στα 28 του. Λίγο έξω από το Ντένκεντορφ, με το ρολόι να δείχνει 17:20, το αυτοκίνητο, που οδηγούσε η κοπέλα του, συγκρούστηκε με μία νταλίκα με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του ‘’Μότσαρτ’’ του μπάσκετ.


 
Λίγες μέρες πριν, γράφει το gipedo365.blogspot.gr, η Εθνική Κροατίας  πήρε μέρος στα προκριματικά για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που θα γινόταν στην Γερμανία. Η ομάδα μπορούσε να προκριθεί και χωρίς αυτόν αφού η διαφορά δυναμικότητας με τους αντιπάλους ήταν μεγάλη.



Ο Ντράζεν όμως σαν αρχηγός ήθελε να βρίσκεται πάντα εκεί παρά το γεγονός ότι οι Νετς μόλις είχαν αποκλειστεί από το Κλήβελαντ για τα πλέι οφ του ΝΒΑ. Οι Νετς πιέζουν τον Ντράζεν να μην πάει να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα. Αυτός όμως έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους, βρίσκεται στο Βόρτσλαβ με την αποστολή της Εθνικής ομάδας και συμμετέχει κανονικά στο τουρνουά. Ο αγώνας με την Σλοβενία στην Πολωνία, στις 6 Ιουνίου του 1993 έμελλε να είναι και ο τελευταίος του ‘’χορός’’ στα παρκέ.

Η μοιραία απόφαση

Την αμέσως επόμενη μέρα, η Εθνική Κροατίας θα επέστρεφε πίσω. Λίγο πριν αποβιβαστεί η ομάδα στο αεροπλάνο, ο Ντράζεν συναντάει την κοπέλα του στο αεροδρόμιο. Τελευταία στιγμή αποφασίζει να μην ταξιδέψει με την αποστολή. Ο Ντράζεν κι η κοπέλα του παίρνουν το αυτοκίνητο. Μετά τα πρώτα 200 χιλιόμετρα κάνουν στάση σε ένα βενζινάδικο. Εκείνος είναι κουρασμένος κι αποφασίζει να κοιμηθεί ενώ η κοπέλα του αναλαμβάνει να οδηγήσει.  Ο καιρός είναι κακός κι αυτή όχι αρκετά έμπειρη οδηγός. Το μοιραίο δεν άργησε να έρθει.



Λίγο έξω από το Ντένκεντορφ σε ένα σημείο που ο δρόμος έχει κλίση αρχικά προς τα πάνω και στην συνέχεια προς τα κάτω γίνεται το δυστύχημα. Με το που φτάνει το αυτοκίνητο στην κορυφή, στα διακόσια μέτρα μπροστά της βρίσκεται μία νταλίκα. Ο Ντράζεν κοιμόταν, δεν μπορούσε να δει κάτι. Η κοπέλα όταν τη βλέπει πατάει το φρένο αλλά είναι ήδη πολύ αργά. Το αυτοκίνητο με δύναμη καταλήγει πάνω της κι ο θάνατος του Ντράζεν Πέτροβιτς, είναι ακαριαίος.

Εκατό χιλιάδες άνθρωποι τον ακολούθησαν στον τελευταίο αντίο. Ανάμεσά τους πολλοί άνθρωποι από τον χώρο του μπάσκετ, συμπαίκτες, προπονητές και παράγοντες. Η εικόνα των Ντίνο Ράτζα και Στόγιαν Βράνκοβιτς, συμπαίκτες του την Εθνική Κροατίας και φίλοι,  να κλαίνε ενώ κουβαλάνε  την σωρό του είναι συγκλονιστική. 



Όπως συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του πρώτου για το προαίσθημα που είχε εκείνη την ημέρα στο αεροπλάνο. ‘’Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα, καλοκαιρινή. Κάποια στιγμή όμως στο αεροπλάνο βλέπαμε καθαρό ουρανό από πάνω και τεράστια μαύρα σύννεφα από κάτω. Δεν θα ξεχάσω την στιγμή που ο πιλότος μας λέει ότι έχουμε μία ασυνήθιστη καταιγίδα κι εγώ κοιτάω το ρολόι που δείχνει λίγο μετά τις 5, είναι η ώρα που ο Ντράζεν μας άφησε’’.

Πολλοί άνθρωποι έχουν μιλήσει για τον Ντράζεν Πέτροβιτς, ανάμεσά τους και πολύ μεγάλες προσωπικότητες. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, όταν επισκέφτηκε τον τάφο του είπε: ‘’Μη λυπάστε για τον θάνατό του. Είναι φαινόμενο και θα ζει για πάντα’’. Ο Τσακ Ντέιλι, προπονητής του στους Νετς ένα χρόνο μετά το θάνατό του δηλώνει στους δημοσιογράφους: ‘’Έπρεπε να φύγω πέρσι από τους Νετς όταν ο καπετάνιος μας έφυγε από το πλοίο’’.



Ο Ουίλς Ριντ, θρυλικός σέντερ των Νιου Γιορκ Νικς δήλωσε την ημέρα που η είδηση έγινε γνωστή: ‘’σήμερα είναι σαν να έχασα έναν γιο’’. Τέλος ο Μάικλ Τζόρνταν, ο μεγαλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών, λίγες μέρες αργότερα κι όντας πρωταθλητής ΝΒΑ δηλώνει: ’’Ήταν ο μοναδικός παίκτης που με κοίταζε στα μάτια χωρίς να φοαβάται!’’.



Αυτό που λίγοι θα θυμούντε ή δεν θα ξέρουν καθόλου, είναι ότι ο Ντράζεν Πέτροβιτς είχε ήδη συμφωνήσει να παίξει στο Ελληνικό πρωτάθλημα και στον Παναθηναϊκό, στον οποίο προπονητής ήταν τότε ένας γνωστός και φίλος του, ο επίσης κροάτης Ζέλικο Παβλίσεβιτς, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στην Τσιμπόνα. Η "μοίρα" όμως δεν θέλησε να απολαύσουμε στη χώρα μας τον Μότζαρτν του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ όμως...