Θρήνος στη Λευκάδα γιαγιάδες και παππούδες μένουν πεισματικά στα σπίτια τους παρά τους 2 νεκρούς

Μία τέτοια σκηνή εκτυλίχθηκε τη νύχτα και στο χωριό Αθάνη, όταν ομάδα εθελοντών από το Μεσολόγγι περιόδευε προκειμένου να εντοπίσει ανθρώπους που είχαν ανάγκη από βοήθεια. Η πόρτα του σπιτιού στην αρχή του δρόμου, κάτω από την πλατεία, παρά τις επίμονες οχλήσεις των διασωστών δεν άνοιγε. Κι όμως το φως έδειχνε ότι κάποιος είναι μέσα.

Μια 88χρονη γυναίκα, η κ. Σοφία, ακουγόταν να μιλά δειλά στην αρχή, δίνοντας όμως διαβεβαιώσεις ότι όλα βαίνουν καλώς. Οταν μετά από προσπάθειες η πόρτα άνοιξε, η εικόνα ήταν σοκαριστική: Το πάτωμα του σπιτιού ήταν εξ ολοκλήρου καλυμμένο από θραύσματα σπασμένων αντικειμένων, η οικοσκευή πλήρως κατεστραμμένη, τα έπιπλα στο πάτωμα και η οροφή στο διπλανό δωμάτιο -εκεί όπου βρισκόταν σχεδόν σκεπασμένος από αντικείμενα ένας κατάκοιτος 90χρονος- είχε καταρρεύσει.

Η κ. Σοφία, ο σύζυγος και η 86χρονη κουνιάδα της που ζούσαν στο σπίτι δεν είχαν βγει όλη την ημέρα από αυτό, έμειναν νηστικοί και κλεισμένοι μέσα, δεν είχαν ανοίξει καν την πόρτα από τον φόβο μην τους αναγκάσουν να το εγκαταλείψουν. Οταν οι διασώστες τούς είπαν ότι πρέπει οπωσδήποτε να μεταφερθούν αλλού, οι δυο γυναίκες εξεγέρθηκαν. «Δεν πέφτει. Και να πέσει εμείς είμαστε γέροι και δεν παθαίνουμε τίποτα», έλεγαν. «Αύριο που θα έρθουν τα παιδιά μας από την Αθήνα θα τα φτιάξουμε όλα...».

H πιτσαρία Porto στην είσοδο της Aνω Αθάνης λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι. Χθες το βράδυ, όμως, τα φώτα ήταν αναμμένα και τέσσερις άνθρωποι βρίσκονταν μέσα σε αυτήν. Τρία παπλώματα ήταν πρόχειρα ριγμένα ως στρώματα ενώ δυο καναπέδες ετοιμάζονταν να φιλοξενήσουν τη νύχτα κάποιους ανθρώπους. «Αυτό είναι το μαγαζί μας. Ξέρετε έχουμε μαγαζί, αλλά σπίτι δεν έχουμε πια», μας λέει με πίκρα η κ. Κωνσταντίνα.

«Το σπίτι μας ήταν στο Δράγανο και έπεσε τελείως. Μόνο αυτά βγάλαμε από μέσα». Εξουθενωμένοι η ίδια και ο σύζυγός της διηγούνται την εφιαλτική εμπειρία τους κατά τη διάρκεια του χθεσινού σεισμού. «Κοιμόμουν όταν έγινε ο σεισμός. Δεν ξέρω πώς βγήκα από το σπίτι, ειλικρινά δεν ξέρω. Από το σπίτι δεν έμεινε τίποτα Το μόνο που θυμάμαι είναι μία πόρτα να πέφτει, τούβλα και το σκυλί μας, στην είσοδο, να γαβγίζει δυνατά και να μη φτάνω να το λύσω», λέει η κ. Κωνσταντίνα. Το πόδι της κόπηκε βαθιά όταν προσπάθησε να βγει από το σπίτι ενώ τραύματα έχει και το χέρι της. Δεν πήγε στο Κέντρο Υγείας. «Δεν έχω το κουράγιο. Μπορεί αύριο. Το σπίτι μας είχε ξαναπέσει στον μεγάλο σεισμό του 2003. Το ξαναφτιάξαμε το 2005. Και τώρα ξανά τα ίδια. Βγήκα μέσα από τα τούβλα. Εζησα τον σεισμό του ‘99 στην Αθήνα, το 2003 στη Λευκάδα και το 2015 πάλι στη Λευκάδα. Θα περάσουμε τη νύχτα εδώ με τους γονείς μου και βλέπουμε. Το μόνο που θέλω είναι να περάσει ο χειμώνας και θα δούμε τι θα κάνουμε...».
Αγγελική Κατσιγιάννη

Παραμένουμε εδώ με δική μας ευθύνη

Θα μπορούσαν να είναι οι... φύλακες του χωριού Αθάνη. Οι πέντε μοναδικοί άνθρωποι που παρέμειναν στο κάτω τμήμα του χωριού, όταν αυτό εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, μαζεύτηκαν χθες το βράδυ σε ένα σπίτι για να περάσουν τη νύχτα μαζί.

Η κ. Αγγελική Κατσιγιάννη μαζί με τον σύζυγό της κ. Χρήστο Αναγνωστόπουλο, διευθυντή του Κέντρου Υγείας της Βασιλικής, παρέμειναν στο τριών μηνών σπίτι τους -το πιο καινούργιο του χωριού- το οποίο μετά το πέρασμα του Εγκέλαδου έμοιαζε με φάντασμα. Μαζί είχαν την κόρη τους και ένα ηλικιωμένο ζευγάρι συγχωριανών που δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε αλλού. Την 78χρονη κ. Σοφία και τον 92χρονο σύζυγό της.

Μη σταματώντας να σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια της η ηλικιωμένη γυναίκα με το ζόρι εγκατέλειψε το σπίτι της παρότι μια πανύψηλη μάντρα γειτονικού σπιτιού έχει πλακώσει τον έναν τοίχο προκαλώντας σοβαρές ζημιές. Οταν το ασθενοφόρο που απομάκρυνε τους κατοίκους πέρασε από το σπίτι της, εκείνη υπέγραψε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για να παραμείνει σε αυτό...

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΒΒΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΑΡΗΣ ΓΚΙΚΑΣ

Δείτε εδώ όλοι τη συνέχεια - ethnos.gr