Αγρίνιο: Μια λακκούβα άφησε φυτό 36χρονο καθηγητή το 2004: Το δικαστήριο επιτέλους του δίνει 500 χιλ. ευρώ

Σήμερα, μετά από 11 χρόνια, η νομαρχία θα καταβάλει εφάπαξ αποζημίωση 577.900 ευρώ, μηνιαία  και ετήσια αποζημίωση, καθώς και επιπλέον αποζημίωση ανά 4ετία και 8ετία.

Το περιστατικό

Το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2004 ο 36χρόνος τότε καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (μαθηματικός),  με μεταπτυχιακό δίπλωμα οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του σε επαρχιακό δρόμο του Αγρινίου, διπλής κατεύθυνσης. Ο δρόμος είναι πλάτους 5,6 μέτρων,   χωρίς διαγράμμιση και δεν  ήταν ηλεκτροφωτισμένος.

Ήταν περίπου 10 το βράδυ και έβρεχε συνεχώς. Ο άτυχος μαθηματικός λόγω της βροχόπτωσης δεν μπορούσε να δει μια λακκούβα που υπήρχε στο μέσον περίπου του δρόμου, καθώς είχε σκεπαστεί από τα νερά της βροχής. Με το που έπεσε το αυτοκίνητό του  στην λακκούβα, τα ελαστικά των δύο αριστερών τροχών έσπασαν  και το όχημα εξετράπη της πορείας του.  

Αφού επί 21,9 μέτρα γλίστρησε πάνω στο δρόμο, κατέληξε σε χωμάτινο αυλάκι και συρόμενο σταμάτησε πάνω σε ένα δένδρο, σε απόσταση 31,5 μέτρων από το σημείο της εκτροπής. Το αυτοκίνητο καταστράφηκε, ενώ ο οδηγός ,  παρά το γεγονός ότι φορούσε ζώνη ασφαλείας, τραυματίστηκε πολύ  σοβαρά.

Ο καθηγητής μεταφέρθηκε στο γενικό νοσοκομείο Πατρών, όπου παρέμεινε στην εντατική  επί 3 μήνες. Από εκεί μεταφέρθηκε με ειδικό ασθενοφόρο σε ίδρυμα αποκατάστασης αναπήρων στην Αθήνα και παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 2005. 

Από την ημέρα του τραγικού ατυχήματος ο  μαθηματικός κατέστη ολικά ανάπηρος (τετραπληγία). Είχε πλήρη αδυναμία κίνησης και χρησιμοποίησης των άκρων, δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί στις βασικές και στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες. Οι γιατροί γνωμάτευσαν  ότι η κατάστασή του είναι οριστικά στάσιμη και απέκλεισαν κάθε περαιτέρω πιθανότητας βελτίωσης του.

Η δικαστική περιπέτεια

Ο καθηγητής προσέφυγε στην Δικαιοσύνη διεκδικώντας όχι μόνο αποζημίωση, αλλά και  την οικονομική κάλυψη εφόρου ζωής, τόσο για αυτόν όσο και για  τους ανθρώπους που τον βοηθούν,  και αποζημίωση για τα έξοδα των  αναγκαίων τεχνικών μηχανημάτων υποστήριξη που θα πρέπει να έχει.
Ζήτησε να του καταβληθούν περίπου 11 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση, υποστηρίζοντας   ότι οι   νομαρχιακοί φορείς όφειλαν να είχαν εντοπίσει τη λακκούβα και να την είχαν επισκευάσει ή τουλάχιστον να είχαν τοποθετήσει προειδοποιητική πινακίδα.

Πράγματι, οι δικαστές εκτίμησαν ότι πλέον ο εκπαιδευτικός  είναι μόνιμα καθηλωμένος σε αναπηρικό κρεβάτι, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, δεν μπορεί να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια, και δεν μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή. Αποφάνθηκαν ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση  ήταν υπαίτια του τροχαίου  και είχε   ευθύνες για την μη συντήρηση του οδοστρώματος και ότι η   λακκούβα ήταν καλυμμένη πλήρως με τα νερά της βροχής και  δεν ήταν δυνατόν να γίνει αντιληπτή.

    
Παράλληλα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο  δέχθηκε ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση είναι συνυπεύθυνη του τροχαίου σε ποσοστό 70% και ο άτυχος εκπαιδευτικός  κατά 30%, καθώς η ταχύτητα με την οποία έτρεχε, κάτω από τις αρνητικές καιρικές συνθήκες (βροχή, κ.λπ.) εκείνης της ημέρας, δεν  ήταν η επιβεβλημένη.

Όμως, το Διοικητικό Εφετείο αντέστρεψε τα ποσοστά συνυπαιτιότητας. Ο άτυχος μαθηματικός θεωρήθηκε συνυπαίτιος   σε ποσοστό 70%  και νομαρχία κατά 30%. Και αυτό γιατί  ο οδηγός   «δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη επιμέλεια και προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, την οποία όφειλε και μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις να επιδείξει».

Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την εφετειακή απόφαση που του επιδίκασε: αποζημίωση 150.000 ευρώ, αποζημίωση για ηθική βλάβη 60.000 ευρώ, για ιατρικά βοηθήματα 2.318 ευρώ, για δαπάνες 2.110 ευρώ, για αποκλειστικές νοσοκόμες 15.170 ευρώ, για αποκλειστική συνοδό 4.500 ευρώ, για μαξιλάρι κατακλίσεων κάθε 4 χρόνια 213 ευρώ   αναπροσαρμοζόμενο κατά 10% κάθε τετραετία (και αναδρομικά από  το 2009 που προσέφυγε στα δικαστήρια), για αναπηρικό καροτσάκι  και γερανό ανύψωσης 1.400 ευρώ κάθε 8 χρόνια αναπροσαρμοζόμενο κατά 12% κάθε 8ετία (και αναδρομικά από   2009), για βοηθητικό προσωπικό μηνιαίως 450 ευρώ, προσαυξανόμενο 3% ετησίως και  για   ειδική  διατροφή  ετησίως  800 ευρώ (από το 2009).