Κ. Στούπας: Τέλος εποχής για "Μαδούρους" & Μαυρογιαλούρους- Τα πειράματα του δημαγωγού Ανδρέα & το καυτό μαγκάλι του Αλέξη

Κατά κανόνα οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις μακροημερεύουν στην εξουσία όταν υπάρχει συσσωρευμένος πλούτος για διανομή, υπό την μορφή επιδομάτων και κοινωνικών υπηρεσιών.
Ατυχείς έχουν αποδειχτεί οι σοσιαλιστές όπως π.χ. ο Αλιέντε που δεν βρήκαν συσσωρευμένο πλούτο να διανείμουν όπως είχαν υποσχεθεί.

Γράφει ο Κώστας Στούπας στο capital.gr

Ο Τσαβισμός στη Βενεζουέλα προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 λόγω της κοινωνικής αναστάτωσης που προκάλεσε η πτώση της τιμής του πετρελαίου μέχρι τα πέριξ των 10 δολαρίων το βαρέλι.
Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου τον τελευταίο χρόνο από τα 100 δολάρια κάτω από τα 50, σήμανε και το τέλος του "καρναβαλιού" που ονομάστηκε Τσαβισμός. Αυτό που έμεινε από την περίοδο αυτή είναι ο πλούτος που συσσώρευσαν στο εξωτερικό πολλά στελέχη του καθεστώτος σύμφωνα με δημοσιεύματα, όπως φυσικά  και η κόρη του Τσάβες που φέρεται μεταξύ των πιο πλούσιων ατόμων της χώρας...
Την περασμένη εβδομάδα η αντιπολίτευση εξέλεξε περί τους 96 βουλευτές ενώ ο Μαδούρο κάτω από 50. Ο "σοσιαλισμός" των χωρών με πλούσιους φυσικούς πόρους καταρρέει όταν ο κύκλος των τιμών παίρνει την κάτω βόλτα.
Στην Αργεντινή ο δημαγωγικός αριστερός περονισμός κράτησε όσο οι τιμές της σόγιας και του πετρελαίου ήταν ψηλά. Πριν από πολλούς μήνες από αυτήν τη στήλη είχα προαναγγείλει το χρόνο ζωής αυτών των κυβερνήσεων ανάλογα με τη φάση του κύκλου των τιμών των πρώτων υλών.
Τώρα έρχεται η σειρά της Βραζιλίας ενώ ο ζήλος που η Ρωσία προσπαθεί να ορίσει εξωτερικούς εχθρούς προκειμένου να συσπειρώσει το έθνος για  να αποφύγει τις εντάσεις και τις αναταραχές λόγω της φτώχειας, είναι χαρακτηριστικός.
Η ρωσική αρκούδα, είτε ως σοβιετία είτε ως μετασοβιετική Ρωσία έχει παράδοση καταρρεύσεων κατά τις περιόδους που οι τιμές των πρώτων υλών βρίσκονται στα κάτω τεταρτημόρια του κύκλου τους ο οποίος κατά μέσο όρο κρατά 10-20 χρόνια.
Οι ανεπτυγμένες χώρες με πλούσιους φυσικούς πόρους όπως η Νορβηγία επηρεάζονται λιγότερο από τον κύκλο των τιμών.
Ακόμη και ο μυθικός σοσιαλισμός του σουηδικού μοντέλου στηρίχθηκε στον πλούτο που συσσώρευσε η χώρα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ως τροφοδότης της ναζιστικής Γερμανίας με πρώτες ύλες. Μετά τον πόλεμο η ανάγκη των δυτικών να κρατήσουν την Ευρώπη μακριά από την επιρροή της ΕΣΣΔ τους ανάγκασε να φερθούν με αβρότητα στους σκανδιναβούς…
Ο σκανδιναβικός σοσιαλισμός χρεοκόπησε κατά τις δεκαετίες ’80-90 και έκτοτε οι χώρες αυτές έχουν κάνει τόσες μεταρρυθμίσεις που μπροστά τους ωχριά και το θατσερικό Η.Β.
Στην απανταχού αριστερή λαϊκή μυθολογία όμως έχει μείνει πως τα σκανδιναβικά μεταπολεμικά συστήματα αποτελούν μοντέλα βιώσιμου σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο.
Το να πιστεύει κάποιος πως οποιοδήποτε σύστημα διαχείρισης ανθρώπινων  πληθυσμών είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο μοιάζει με το να πιστεύει πως ένα πλήθος τρωκτικών θα χειριστεί με φειδώ την πληθυσμιακή έκρηξη όταν προκύψει μια αποθήκη γεμάτη με τροφή...
Ο μοναδικός σοσιαλισμός που "άνθησε" και μακροημέρευσε χωρίς τη στήριξη από πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές ή  μια περίοδο ισχυρής ανάπτυξης που συσσώρευσε πλούτο και παραγωγικές υποδομές είναι ο ελληνικός μεταπολιτευτικός πελατειακός σοσιαλισμός.
Το πείραμα του δημαγωγού Ανδρέα Παπανδρέου θα είχε τελειώσει με την παρ΄ ολίγον χρεοκοπία του 1985 αν δεν είχε φροντίσει νωρίτερα ο Κ. Καραμανλής με την είσοδο στην ΕΟΚ να ανοίξουν οι πακτωλοί των κοινοτικών επιδοτήσεων.
Το παζλ της ευημερίας με δανεικά το συμπλήρωσαν μετά το 2000 τα χαμηλά επιτόκια του Ευρώ, όπου η Ελλάδα βρέθηκε να δανείζεται με επιτόκια Γερμανίας χωρίς να έχει την παραγωγική και οικονομική ισχύ της τελευταίας.
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι...
Το παράδοξο της ιστορίας είναι πως την αυλαία της ελληνικής πορείας προς τη χρεοκοπία η οποία ουσιαστικά ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 με την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου, ήρθε να την κλείσει ένας πολιτικός "μίμος" του Ανδρέα, χωρίς την ικανότητα αντίληψης και συνθετικής σκέψης του τελευταίου.
Ο κ. Τσίπρας με την εκβίαση της ανάδειξής του στην πρωθυπουργία πριν ένα χρόνο κατά την εκλογή του προέδρου, αντελήφθη την ατυχία του ως τύχη και πόνταρε δυνατά στο χαρτί που τράβηξε.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν τυχερός γιατί ήρθε στην εξουσία σε μια περίοδο που τα κράτη και οι ιδιώτες είχαν λίγα χρέη και υπήρχαν τα περιθώρια να δανειστούν. Η τεράστια παγκόσμια δανειακή και νομισματική "φούσκα" που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 επέτρεψε στην μικρή Ελλάδα να λάβει ένα μικρό μερίδιο της ευημερίας που προκάλεσε.
Ο Αλέξης Τσίπρας που χρησιμοποίησε τα συνθήματα, τα στελέχη, τους μηχανισμούς και το ύφος του Ανδρέα είναι άτυχος γιατί ήρθε σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται μείωση του δανεισμού ( deleverage). Όπερ, αντί να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, όπως τις τελευταίες δεκαετίες, πρέπει να  ξοδεύουμε λιγότερα από αυτά που παράγουμε.
Είναι φυσικό σε αυτήν την ιστορική περίοδο να ακούγονται σε όλον τον κόσμο τα φληναφήματα περί ανάπτυξης μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης. Για να συμβεί αυτό κάποιοι θα πρέπει να συνεχίσουν να δανείζουν αφειδώς κάποιους άλλους. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια διάθεση αποφυγής ρίσκου διεθνώς. Η Ελλάδα είχε την ατυχία να βρεθεί στην αιχμή του δόρατος αυτού του κύματος μεταστροφής.
Μέχρι πρόσφατα ο κ. Τσίπρας θεωρούσε τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και τη Βραζιλία μοντέλα που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ελλάδα. Μαδούρο χωρίς πετρέλαιο τον είχε χαρακτηρίσει η στήλη παλιότερα.
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως, όπως και σε όλες τις εκτιμήσεις της και εκεί, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχαν αντιληφθεί τι συνέβαινε και αυτά που θα ακολουθήσουν.
Ο κ. Τσίπρας εξέλαβε την ατυχία του για τύχη. Ανέλαβε την εξουσία κατά την τελική φάση της κατάρρευσης του μεταπολιτευτικού μοντέλου. Δεν άρπαξε απλά την καυτή πατάτα που του πέταξαν αλλά εκβίασε να αρπάξει ένα μαγκάλι γεμάτο αναμμένα κάρβουνα. Τώρα το κρατά και μόλις έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τι κρατά.
Αυτό έγινε γιατί ούτε ο ίδιος, ούτε κανένας από την κυβέρνηση καταλαβαίνει από την οικονομία και τους κύκλους της. Το πλέον ατυχές της ιστορίας του κ. Τσίπρα που μοιάζει μαθηματικά προδιαγεγραμμένη είναι πως με τη θυσία του μπορεί να δικαιώσει το σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που φέρει το 80% της ευθύνης για τη χρεοκοπία της χώρας.
2) Ας σωθεί η χώρα και ας αγοράσουμε στο συν 100%
Κύριε Στούπα γεια σας...
Οι τραπεζικές μετοχές κοντά στις τιμές που αγόρασαν οι ξένοι δεν αποτελούν ευκαιρία;  Αυτοί που αγόρασαν είναι από τους πιο ισχυρούς του κόσμου. Κάτι θα ξέρουν...
Οι υπόλοιπες μετοχές που πέφτουν τις τελευταίες μέρες επειδή πουλάνε οι ξένοι για να αγοράσουν τράπεζες δεν είναι ευκαιρία;
Θα ήθελα τη γνώμη σας...
Μετά υπολήψεως
ΚΚ
Απάντηση: Αν δεν χρειαστεί να γίνει άλλη ανακεφαλαιοποίηση στο μέλλον μάλλον μοιάζει με ευκαιρία. Και αυτοί που αγόρασαν στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις σπουδαίοι και μεγάλοι ξένοι ήταν και έχασαν.
Ναι στις υπόλοιπες υπάρχει σχετικά μεγαλύτερη ασφάλεια, ειδικά στις εξαγωγικές.
Γενικώς η άποψή μου είναι πως οι αστάθμητοι παράγοντες στην ελληνική αγορά είναι πιο πολλοί από τους σταθερούς. Άρα, καμιά πρόβλεψη δεν έχει άλλη βάση πέραν της τύχης...
Όταν δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει καλύτερα να κοιτάς, είναι μια παλιά χρηματιστηριακή παροιμία.
Ας σωθεί η χώρα και ας αγοράσουμε στο συν 100%...