Καρτερός στην Αυγή: "Αξιοθαύμαστη η πονηριά  που το γνωστό συγκρότημα σκαρώνει  την ιδέα της οικουμενικής"

 Ή της κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Ή, εν πάση περιπτώσει, της απαλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ από τις γωνιώδεις πλευρές της πολιτικής του, του στρογγυλέματος ούτως ειπείν, της απαλλαγής και από κάποια πρόσωπα και της απαλλαγής οπωσδήποτε της κυβέρνησης από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Ούτως ώστε να ανοίξει η πόρτα της συναίνεσης.

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην avgi.gr

Όσοι συμπαθούμε από παλιά -από τότε που το έκαιγαν στους δρόμους της οργής του εξήντα οι εκδρομείς- το ζεύγος των γνωστών εφημερίδων προβληματιζόμαστε σοβαρά: Γιατί αυτός ο χαβάς; Μήπως γιατί όντως ενδιαφέρονται για την πολιτική σταθερότητα; Μπα, αυτοί συνεχώς γράφουν για μπάχαλο, για κουρέματα, για φακελώματα, για ανεμομαζώματα, για καρφώματα, για μαχαιρώματα, για καταστροφές, για βαρύ γλυκό και όχι εν γένει. Μήπως όμως ενδιαφέρονται για τη μακροημέρευση του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα, της Αριστεράς; Χα, χα, χα, που γράφουν οι μετέχοντες στους διαλόγους του Facebook.
Γιατί, λοιπόν; Δυστυχώς, δε μπορεί κανείς να μας διαφωτίσει, παρεκτός αν μπορέσει να μπει στο μυαλό του Συγκροτηματάρχη. Κάτι τέτοια ταλέντα όμως, και κάτι τέτοιες τεχνικές, τα διαθέτουν μόνο ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Που άνετα εισχωρούν στο μυαλό του Τσίπρα, για παράδειγμα, για να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν τι σχεδιάζει, πόσο μεγάλη αγωνία έχει για τα εσωκομματικά της Ν.Δ., πώς κρυφός του πόθος είναι να διαφθείρει τον Καραμανλή τον νεότερο και άλλα τέτοια μύχια. Κι έτσι το άγνωστο και αγωνιώδες για τον έρωτα του Συγκροτήματος με τα οικουμενικά σχήματα παραμένει.
Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι δεν είναι το οικουμενικό, αλλά το προσωπικό που κινεί τον Συγκροτηματάρχη. Ότι δηλαδή πολύ θα ήθελε να παπαριάσει η Αριστερά σε μια ωραία παρέα με τους φίλους του, για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στην αγκαλιά της εξουσίας τους. Μη βλέπουν εφιάλτες με σκηνές από το "Πρίγκηψ και Φτωχός". Ή, ακόμα χειρότερα, μη τον αγουροξυπνήσει καμιά μέρα ο καλλικέλαδος Κορυδαλλός. Αλλά αυτό είναι τόσο συκοφαντικό, όταν ξέρεις το βίο και την πολιτεία του Συγκροτήματος, που η έντιμη δημοσιογραφία επιτάσσει να το αποκηρύξουμε. Μετά βδελυγμίας μάλιστα...