"Ο τζόγος είναι πανούργος, ανεξέλεγκτος, γλυκός…" - H συγκλονιστική εξομολόγηση ενός εξαρτημένου επί 15 χρόνια από το παιχνίδι

Μια αφήγηση - εξομολόγηση καρδιάς έκανε ένας τζογαδόρος που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του μέσα στις λέσχες και στον εθισμό των τυχερών παιχνιδιών.

Πώς αισθάνεστε τέτοια εποχή, παντού γύρω σε φωνάζουν να παίξεις;

Χριστούγεννα έκανα την πρώτη μου υποτροπή!  Η αξιοπρέπεια με την ξεφτίλα δεν απέχει πολύ, απέχει ένα Σαββατοκύριακο. Παρασκευή είσαι ένας κοινωνικά αποδεκτός,  αξιολογότατος και πολύ κοινωνικός άνθρωπος και Δευτέρα πρωί κρύβεσαι στα στενά, αποφεύγεις τους πάντες και τα πάντα για να μην αντικρίζεις την ξεφτίλα.

Έτσι αισθανόσασταν εσείς;

Εγώ πάρα πολύ γιατί κρίνω πολύ τον εαυτό μου. Πας στον καθρέφτη τον κοιτάς… Για πάρα πολύ καιρό δεν μπορούσα ούτε καν να τον αντικρύσω. Είναι άσχημο να ντρέπεσαι για κάποιους που αγαπάς, αλλά είναι πολύ πιο άσχημο να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου και για τις πράξεις σου, ακόμα κι αν αυτές κάνουν κακό στον  εαυτό σου και μόνο. Γιατί ο εξαρτημένος όποια κι αν είναι η εξάρτησή του είναι μοναχικός και δύσκολα κατανοητός ακόμα κι απ΄ τον ίδιο του τον εαυτό. «Γιατί το έκανα αυτό, τι με οδήγησε εκεί, πού έμπλεξα πάλι», ερωτήσεις που  πέφτουν στο κενό. Παρασκευή έχεις όλες τις απαντήσεις, Δευτέρα πρωί ψάχνεις λύσεις. Όπου  Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή,  βάλτε στην δική μου περίπτωση 15 χρόνια!

Τόσο κράτησε για εσάς;  Δεκαπέντε χρόνια παίζατε;

Κρατάει, δεν είναι εύκολο να ξυπνήσεις και να πεις «τελείωσε»! Οφείλεις να πολεμάς, να δίνεις απαντήσεις, να δημιουργείς άμυνες για το δικό σου καλό γιατί ο πόνος είναι θέμα χρόνου να γίνει συνήθεια, κι όταν κάτι γίνεται συνήθεια δεν θεραπεύεται.

Πως ξεκίνησε μ΄ εσάς, πότε έγινε αυτό;

Πολύ μικρός! Δεν θυμάμαι μια συγκεκριμένη μέρα ούτε καν χρονιά, αλλά θυμάμαι ότι από μικρό μ΄ άρεσε να ανταγωνίζομαι τους πάντες, κυρίως τους μεγαλύτερούς μου. Ήθελα να αποδείξω και σ΄ αυτούς, αλλά κυρίως σ΄ εμένα ότι είμαι ικανότερος, εξυπνότερος και φυσικά ανώτερος απ΄ αυτούς. Αυτό σε επίπεδο αθλητικό σε κάνει πρωταθλητή, σε επίπεδο συλλογικό- κοινωνικό σε κάνει πρόεδρο, αρχηγό, ηγέτη. Στις εξαρτήσεις έχεις ακριβώς τις αντίθετες συνέπειες.

Το καταλαβαίνατε ότι κατεβαίνετε ένα-ένα τα σκαλοπάτια;

Εγώ τουλάχιστον είχα πλήρη αίσθηση του τι γίνεται, ίσως όχι στο αρχικό στάδιο που θεωρείς ότι είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά μετά γίνεται ένας τρόπος ζωής με όλες τις επιπτώσεις που αυτός έχει: Μοναξιά, πόνο, ανασφάλεια, φόβο. Ο φόβος έρχεται όταν έχεις συνειδητοποιήσει πλέον ότι είσαι ικανός για όλα, αρκεί να εξυπηρετήσεις την εξάρτησή σου. Ξυπνάς το πρωί και λες «ποτέ ξανά», κι όσο περνά η μέρα τόσο το σώμα σου, το μυαλό σου, αναζητούν δράση, αδρεναλίνη, ένταση, συναισθήματα που δεν έχει η καθημερινότητα. Η εργασία σου, οι συναναστροφές που μπορεί να κάνεις  σε μια μέρα έχουν κάποια όρια. Εσύ αναζητάς κάτι πιο δυνατό. Και ψέμα στο ψέμα… Χωρίς ψέμα δεν μπορείς να συντηρήσεις το πάθος. Μικρό ή μεγάλο το ψέμα είναι μια αναγκαιότητα.

Μπορεί να συμβεί τι;  Να χάσεις το σπίτι σου, τους φίλους σου, τη γυναίκα σου, την οικογένειά σου;

Εμένα την πρώτη μέρα στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ με ρώτησαν «πόσα έχω χάσει»! Εννοούσαν σε χρήματα. Η απάντησή μου ήταν «15 χρόνια»! Δεν χρειάστηκε να μου επαναλάβουν την ερώτηση που είχε να κάνει με το οικονομικό κομμάτι. Κατάλαβαν ότι το οικονομικό πλέον ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, κάτι άλλο πιο σημαντικό είχε χαθεί. Κι αυτή είναι η ουσία γιατί η προσωπική σου ζωή, η ελευθερία είναι ανεκτίμητες αξίες, κι αυτά τα χάνεις όταν είσαι μέσα στις εξαρτήσεις. Μακάρι να υπήρχε μια θεραπεία, σύντομη ή μακρόχρονη που να θεράπευε τον κάθε χρήστη, αλκοολικό, τζογαδόρο… αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι. Πρέπει να δημιουργείς καθημερινά άμυνες, ν΄ αρχίσεις ν΄ αγαπάς τον εαυτό σου όπως ακριβώς είναι με τα θετικά και τα αρνητικά του. Να τον αποδέχεσαι γι αυτό που είναι και να δίνεις μάχη καθημερινά για μια ποιοτικότερη ζωή. Το οφείλουμε αυτό  όχι σε κανέναν άλλο, στον εαυτό μας.

Χάσατε πολλά; Μείνατε χωρίς λεφτά, πεινάσατε κιόλας;

Εγώ δεν πείνασα εξαιτίας του τζόγου, αλλά πείνασα για να έχω να παίζω. Όλα στην καθημερινότητά του ο τζογαδόρος τα βρίσκει ακριβά γιατί και το τελευταίο ευρώ του θέλει να είναι διαθέσιμο για το παιχνίδι. Όταν κερδίζεις, κερνάς τους πάντες είναι μια ανταμοιβή που δίνεις στον εαυτό σου. Ο τζογαδόρος ζει σε μια ψευδαίσθηση. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι τις ήττες, αλλά τις μεγάλες νίκες, αυτές άλλωστε είναι πολύ λιγότερες.

Παίζατε σε λέσχες ή στο καζίνο;

Η αίγλη του καζίνο είναι αλήθεια πως σε γοητεύει, αλλά το καζίνο είναι απρόσωπο, εσύ κι εαυτός σου. Είναι ψυχρό ακόμα κι αν είναι γκλάμουρ. Οι λέσχες, τα προπατζίδικα,  οι εστίες τζόγου γενικά μαζεύουν περισσότερο κόσμο. Αυτόματα γίνεται ο κύκλος ο φιλικός, μοιράζεσαι τις εμπειρίες…

Χάσατε φίλους;

Δεν έχασα φίλους, τους απομόνωσε ο τρόπος ζωής μου αν και οι παιδικοί μου φίλοι και η οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Απέκτησα καινούργιους φίλους που τους γνώρισα μέσα στον τζόγο. Άλλωστε αυτό με βόλευε, είχαμε κοινό ενδιαφέρον και πάνω απ΄ όλα το στήριγμα του ενός στον άλλο, στις πολύ δύσκολες στιγμές και μόνο ένας εξαρτημένος μπορεί να κατανοήσει πλήρως έναν άλλο εξαρτημένο. Όλοι οι υπόλοιποι είναι «εχθροί», εμπόδιο στο να μ΄ αφήσουν να παίξω.  

Τι σας τράβηξε στο τζόγο, πάλι θα ρωτήσω!

Καταρχήν ο ανταγωνισμός, να αποδείξω ότι όντως είμαι ο καλύτερος. Η χαρά της νίκης…

Δεν κερδίζατε όμως συνέχεια!

Αν κέρδιζα θα ήμουν επαγγελματίας. Επειδή χάνω είμαι εξαρτημένος. Επαγγελματίες είναι ελάχιστοι στον κόσμο, εμείς οι υπόλοιποι είμαστε εξαρτημένοι ενός πάθους. Όπως έλεγε κι ένας φίλος μου «εμείς είμαστε αλλεργικοί στις φράουλες. Όλοι οι άλλοι μπορούν να τρώνε όσες θέλουνε, εμάς δεν μας επιτρέπεται να τις ακουμπάμε»!… Κάποιος μπορεί να παίζει με μέτρο χωρίς να δημιουργεί κανένα πρόβλημα ούτε να ΄ναι εξαρτημένος απ΄ αυτό, απλά να περνά το χρόνο του ως ένας τρόπος διασκέδασης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αλκοολικούς όπου εγώ μπορώ να πιω με τους φίλους μου ένα ποτήρι, χωρίς να μου δημιουργεί πρόβλημα, αλλά όχι εκείνοι που είναι εξαρτημένοι απ΄ το αλκοόλ.

Υπήρχαν διαστήματα που μείνατε πολύ καιρό εκτός;

Κάποια στιγμή έφυγα στο εξωτερικό, σε χώρα που απαγορεύεται  ο τζόγος. Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Ήταν για εμένα ένα καλό μάθημα για να καταλάβω ότι αλλάζοντας τρόπο ζωής, συνήθειες, ακόμα και τον κύκλο μου το φιλικό θα ξέφευγα. Όλα αυτά βοηθάνε πάρα πολύ στο να ξεφύγεις. Αυτή η σκληρή απαγόρευση με απάλλαξε από το να σκεφτώ ότι ήθελα να παίξω. Χωρίς αυτή τη σκέψη να με βασανίζει ήμουνα πια πολύ πιο ελεύθερος να δεχτώ κάποια άλλα πράγματα, καινούργια.  Και τότε γεννήθηκε η κόρη μου που μ΄ έβαλε σ΄ άλλα δεδομένα, σ΄ άλλες βάσεις. Δώρο.  Θεϊκό δώρο!

Πιστεύετε στο Θεό;

Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη που με καθοδηγεί, με φροντίζει, που τη συναντώ στις καλές στιγμές, αλλά κυρίως στις δύσκολες, που είναι παρούσα και μ΄ έβαλε στη σωστή πορεία. Εγώ μόνος μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Ναι, πιστεύω στο Θεό.

Τελικά όλα είναι του μυαλού;
Μα, όλα αυτά που σας είπα πριν: ανταγωνισμός, η χαρά της νίκης, ψευδαισθήσεις, ανασφάλειες, φόβοι, δεν έχουν να κάνουν με την καρδιά, είναι my game. Στα 15 χρόνια δεν έχω συναντήσει ακόμα έναν χαζό «παίκτη» που να μην ξέρει, να μην κατανοεί ότι αυτό που κάνει τον πονάει.

Αν ξεκινούσατε τώρα τη ζωή σας πώς θα τη ζούσατε;

Δεν ξέρω να σου πω. Πιθανότατα να είχα ασχοληθεί περισσότερο με τον αθλητισμό, να είχα δώσει περισσότερη βαρύτητα σε κάποιες ευκαιρίες που μου έτυχαν, αλλά και πάλι δεν ξέρω πια θα ήταν η κατάληξη.  Επειδή αυτό που είμαι τώρα είναι αυτό ακριβώς που θέλω, η γυναίκα μου, το παιδί μου, η σχέση μου με τους γονείς μου και τ΄ αδέλφια μου, δεν θα θελα ν΄ αλλάξω τίποτα από το παρελθόν μου, μήπως έχανα κάτι απ΄ όλα αυτά. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο.

Εσείς τώρα είστε καλά;

Όχι, για να θεωρήσω ότι είμαι καλά πρέπει να μην περνάει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα  από το μυαλό μου τίποτα που να έχει να κάνει με το παιχνίδι. Είναι πολύ σκληρό πράγμα ο τζόγος! Το καταλαβαίνεις μόνο εφόσον είσαι μέσα σ΄ αυτό, κι αν είσαι τυχερός να το καταλάβεις γιατί έχεις φτάσει πολύ χαμηλά.  Όσο ακόμα θα βλέπω έναν αγώνα ποδοσφαίρου και θα τζογάρω με τον εαυτό μου, ή όσο ακόμα θα κολακεύομαι μιλώντας για το παρελθόν μου μέσα στον τζόγο, θα είμαι εν ενεργεία ασθενής. Τα Χριστούγεννα είναι η χειρότερη εποχή για τον κάθε εξαρτημένο. Το παιχνίδι βρίσκεται παντού, οι προκλήσεις είναι πολύ μεγάλες, θέλει δύναμη για  να αποφύγεις να παίξεις. Έτσι έγινε η πρώτη μου υποτροπή, μετά από ένα διάστημα αποχής τριών χρόνων. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το ξεπεράσω.

Τι έχετε να πείτε σε όλους αυτούς που ταλαιπωρούνται όπως εσείς;

Για όλους αυτούς εκεί έξω, έχω να πω πως όπως σιγά-σιγά μπαίνεις, έτσι σιγά-σιγά οφείλεις να βγεις. Δύσκολη είναι η πορεία, ο τζόγος είναι πανούργος, ανεξέλεγκτος, γλυκός, κι έχει πολλά πρόσωπα. Οφείλεις να είσαι δυνατός, αποφασισμένος ν΄ αλλάξεις.

Και οι συγγενείς, οι άνθρωποι δίπλα στον τζογαδόρο πως τον βοηθούν;

Θα πρέπει να αναζητήσουν τη «σκληρή αγάπη» προς τον άνθρωπό τους. Τους βοηθάνε όταν δεν τους δίνουνε την οικονομική διευκόλυνση που θα τους οδηγήσει  πιο κοντά στην εξάρτησή τους ακόμα κι αν εκείνοι τους λένε πως είναι η τελευταία φορά που το κάνουν. Αν θες να βοηθήσεις η «σκληρή αγάπη» είναι να πεις «όχι» στο παιδί σου,  στον άνθρωπό σου.

Πηγή: rodiaki.gr