Συγκλονιστικό φωτο-αφιέρωμα του Life: Η ζωή του στρατιώτη που έχασε πόδια & χέρια στον πόλεμο

Ο Todd ήταν 26 ετών, επικεφαλής μιας ομάδας 12 πεζοναυτών όταν σε μια πεζή περιπολία ασφαλείας στη Χελμάντ, τη νότια επαρχία του Αφγανιστάν, πάτησε σε μια νάρκη. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν η αφορμή για να πάρει αμέσως την απόφαση: θα έμπαινε στο πεζικό και θα πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, αυτό ήταν το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα.

Αυτή την υποχρέωση που ένιωσε, όμως, την πλήρωσε με ένα βαρύ τίμημα: έχασε και τα δύο πόδια του πάνω από τα γόνατα, το δεξί του χέρι από τον αγκώνα και το αριστερό από τον καρπό. Ένας τετραπλός ακρωτηριασμός που άλλαξε τα δεδομένα της καθημερινότητάς του και τον έφερε αντιμέτωπο με μια μεγάλη πρόκληση που δεν ήταν άλλη από το να παλέψει για να ζήσει με αξιοπρέπεια, όπως παρουσιάζει το δημοσίευμα του περιοδικού Life και αναμεταδίδει το Νewsbeast.

Το σπίτι του στη λίμνη Όζαρκς στο Μιζούρι έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά πάνω στις ανάγκες του. Το οίκημα διαθέτει εσωτερικό ασανσέρ, βρύσες με φωτοκύτταρο, ντουλάπια σε συγκεκριμένο ύψος και μοχλούς αντί για πόμολα. «Κάθε μέρα είναι ίδια, σηκώνομαι το πρωί και απλά ο χρόνος περνάει. Κάθε μέρα ψάχνω κάτι καινούργιο να κάνω» λέει στο περιοδικό.

Από την πρώτη μέρα του ατυχήματος ο Todd έδειξε ένα διαρκές σθένος ενάντια στις μεγάλες και δύσκολες στιγμές που ήρθαν μετά τον ακρωτηριασμό των μελών του. Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους συναδέλφους του που έχουν ζήσει την ίδια φρικτή εμπειρία και περνούν τη μακρόχρονη και βασανιστική περίοδο ανάρρωσης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα.

Η γνωριμία με τον Federico Borella

Ο ιταλός φωτορεπόρτερ Federico Borella θέλησε να αποτυπώσει μέσα από το φωτογραφικό του φακό την αναγέννηση του δεκανέα μέσα από την τραυματική του εμπειρία. Πώς ένας άνδρας που τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα αποδέχεται τις απώλειές του και ανακάμπτει σταδιακά.

«Για μένα πάντα ήταν δύσκολο να καταλάβω πλήρως πώς κάποιος αποφασίζει να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή, θέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο για την πατρίδα» λέει ο Borella. «Πάντα αυτό κέντριζε την περιέργειά μου και πάντα σκεφτόμουν αν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο» προσθέτει.

Το 2013 ο Borella επικοινώνησε με τον Todd μέσω Facebook ζητώντας του να καταγράψει την καθημερινότητα του πεζοναύτη και πώς προσέγγιζε την κάθε μέρα. «Δεν ήξερα πόσο χρόνο θα μου διέθετε, αν θα κατάφερνα να αποτύπωνα το γενικό συναίσθημα μέσα από το φακό μου. Αυτή ήταν όμως όλη η μαγεία του εγχειρήματος. Να ανακαλύψω αυτά που ήθελα βήμα-βήμα και να ανακαλύψω τελικά πόσο ίδιοι ήμασταν» λέει ο φωτορεπόρτερ.

Ο Borella μπήκε στην καθημερινότητα του Todd με έναν ευγενικό και σταθερό τρόπο και ο δεσμός της φιλίας τους ενισχυόταν μέρα με τη μέρα. Οι δύο άντρες λάτρευαν τα ίδια πράγματα: τα πολεμικά παιχνίδια, τη ροκ και μέταλ μουσική, το συγκρότημα Limp Bizkit και τον Eminem. Ο φωτορεπόρτερ επισκέφτηκε δύο φορές μέσα σε δύο χρόνια τον Todd, από δύο εβδομάδες την κάθε φορά. Τον Απρίλιο του 2014 έμεινε σε ένα μοτέλ μερικά χιλιόμετρα από το σπίτι του Nicely και ένα χρόνο μετά έμεινε στο σπίτι του πεζοναύτη. Συνήθιζαν να κάνουν βόλτες με το αμάξι του Todd και εκείνος του έβαζε στη διαδρομή όλα τα τραγούδια που άκουγε στο Αφγανιστάν και του ανέβαζαν το ηθικό πριν από κάθε περιπολία.

Την πρώτη φορά ο Borella φωτογράφισε τον Todd στην καθημερινότητά του, κυρίως σε στιγμές μοναξιάς. Άρχιζε όμως να αισθάνεται ότι οι φωτογραφίες του δεν αποτύπωναν το 100% της ζωής του Nicely. Έλειπε ένα μεγάλο κομμάτι και αυτό ήταν οι κοινωνικές συναναστροφές του και οι σχέσεις με τους φίλους και την οικογένειά του.

Καθώς πέρναγε ο καιρός η καθημερινή ρουτίνα του Todd βελτιωνόταν, αργά και σταθερά. Λάτρευε τις βαρκάδες όταν η θερμοκρασία ανέβαινε στη λίμνη που ήταν κοντά στο σπίτι του. Του άρεσε πολύ να ταξιδεύει, τόσο για αναψυχή όσο και για να συμμετάσχει σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τραυματισμένους βετεράνους. Αφού χώρισε τη γυναίκα του το 2013 ερωτεύτηκε ξανά.

«Μαθαίνεις πράγματα κάθε μέρα, είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Κάτι που πριν από ένα χρόνο δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα το έκανα, τώρα το κάνω» λέει. Μάλιστα έμαθε πώς να χρησιμοποιεί τα προσθετικά χέρια και πόδια του και για να οδηγεί.

«Ήμουν εκεί για να αποθανατίσω την αναγέννησή του. Και ταυτόχρονα να διατηρήσω την ταυτότητά του, αυτή του πεζοναύτη» επισημαίνει ο ιταλός φωτορεπόρτερ.

Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Borella καταφέρνουν να αποτυπώσουν το σθένος και την πεισματική αντοχή του στρατιώτη και παράλληλα το φυσικό ταμπεραμέντο ενός απλού ανθρώπου, που με αυτοπεποίθηση κάνει άλματα στη νέα του ζωή, μαθαίνοντας τα πάντα από την αρχή – πώς να ξυρίζεται, πώς να κάνει μπάνιο, πώς να ανάβει ένα τσιγάρο, χωρίς να χάνει τη θέληση και την ελπίδα του.

Καθώς οι πληγές και τα προσθετικά μέλη του Nicely χάνονται στο φόντο, στο επίκεντρο του φακού μπαίνουν τα συναισθήματα. Αυτές οι στιγμές που ο Todd χάνεται στη μοναξιά του, περιτριγυρισμένος από φίλους, αλλά και η τρυφερότητά του όταν κοιτάει τη μητέρα του να ανάβει τα κεριά της γενέθλιας τούρτας του.

«Αν αυτές οι φωτογραφίες αποτελέσουν κίνητρο έστω και για έναν άνθρωπο να παλέψει, τότε έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους» λέει ο Todd με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.