Αποκλ. Αλέξανδρος Μυλωνάς: Αυτή τη περίοδο πληρωνόμαστε συνήθως πολύ λιγότερο από τον βασικό μισθό

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, σε μια από τις επιλεκτικές του συνεντεύξεις, μιλάει στο eirinika για τους σπουδαιότερους σταθμούς της καριέρας του, την παράσταση του θεάτρου Σημείου αλλά και την κρίση στην υποκριτική την περίοδο που διανύουμε.

Ποια είναι η προσωπική σας ιστορία για την είσοδο στο θέατρο & τον χώρο του θεάματος;

Από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός. Έκανα τους συμμαθητές μου αλλά και την οικογένειά μου να γελάνε με τα αστεία και τις μιμήσεις μου. Πρωτοέπαιξα σαν ηθοποιός στο πανεπιστήμιο στην Αμερική. Εκεί διακρίθηκα και αποφάσισα να πάω στο Λονδίνο σε Δραματική σχολή. Αποφοίτησα από την Central School of Speech and Drama to 1974 και έπαιξα σε παραστάσεις της αγγλικής επαρχίας. Το 1975 γύρισα στην Ελλάδα να κάνω την στρατιωτική μου θητεία, η διάρκεια της οποίας ήταν τότε 32 μήνες. Την ίδια περίοδο έπαιξα σε 4 παραστάσεις του θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κούν. Το σινεμά και η τηλεόραση ήρθαν αρκετά αργότερα. Πάντα άλλωστε η κύρια ασχολία μου ήταν το θέατρο.

Ποιοι είναι οι κυριότεροι σταθμοί στην πορεία σας; Τα βήματα, οι ύφαλοι & οι άνθρωποι που σας άνοιξαν πόρτες;

Το 1980 πήγα στην Νέα Υόρκη να δοκιμάσω την τύχη μου σαν ηθοποιός. Έπαιξα σε πολλά θέατρα του off Broadway, ανάμεσα σε αυτά, στο θέατρο Λα Μάμα, όπου εμφανίστηκα σε 8 παραγωγές. Το 1988 επέστρεψα στην Αθήνα για να παίξω στην Λοκαντιέρα του Γκολντόνι με την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Γιάννη Φέρτη, και μπορώ να πω οτι αυτή ήταν η δουλειά που με καθιέρωσε στο αθηναικό θέατρο. Είχα μεγάλη επιτυχία και έκτοτε δουλεύω σχεδόν συνεχώς. Οφείλω λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κούν και στην Ξένια Καλογεροπούλου.

2016... Εκατοντάδες θέατρα πλέον στην Αθήνα, λίγες ταινίες & λιγότερη τηλεόραση για έναν ηθοποιό. Πως το αντιμετωπίζετε;

Η Αθήνα έχει ίσως τα περισσότερα θέατρα απο οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο. Η ποιότητα έχει ανέβει πολύ. Πρέπει βέβαια να ξέρεις να διαλέξεις τι θα δείς γιατί λίγες είναι οι παραστάσεις που αξίζουν. Το τοπίο όμως είναι πολύ ζωντανό. Η κρίση δε φαίνεται να έχει επηρεάσει πολύ την προσέλευση των θεατών. Η τιμή των εισιτηρίων εχει πέσει δραματικά και μπορείς πλέον να δεις μια παράσταση με 10 ευρώ. Οι παραγωγοί δεν πληρώνουν πλέον μισθό στους ηθοποιούς, αλλά ποσοστά. Αυτό σημαίνει συνήθως ότι πληρωνόμαστε λιγότερο ή και πολύ λιγότερο από τον βασικό μισθό. Οι αμοιβές στην τηλεόραση έχουν κοπεί στο 1/4. Όταν στα δώσουν και αν στα δώσουν. Όσο για το σινεμά, συχνά σου ζητάνε να δουλέψεις τσάμπα.

Τα όνειρα σας για την επόμενη πενταετία;

Μεγάλα όνειρα δεν έχω πια. Θέλω τα επόμενα χρόνια να κάνω ουσιαστικές δουλειές με αξιόλογους συνεργάτες. Το θέατρο ειναι ομαδική υπόθεση. Προτιμώ να παίξω ένα μικρό ρόλο σε μια δουλειά που υπόσχεται πολλά παρά να είμαι πρωταγωνιστής σε ένα οποιοδήποτε σχήμα.

Γιατί επιλέξατε να βρίσκεστε σε αυτήν την παράσταση; Τι το ξεχωριστό έχει;

Το Μαυροπούλι είναι ένα σπουδαίο θεατρικό έργο με 2 υπέροχους ρόλους. Είναι ένα έργο που θα προβληματίσει το κοινό και θα προκαλέσει συζητήσεις και διαφωνίες. Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα και γι αυτό βέβαια ήθελα να το κάνω.

Ποια είναι η πιο όμορφη και η πιο αμήχανη στιγμή σας στο θέατρο

Όμορφες στιγμές είναι οι επιτυχίες. Η Λοκαντιέρα, Τα Οικόπεδα Με Θέα (2001), Το Φέστεν (2006), Οι Θεσμοφοριάζουσες (2006) όπου έπαιξα τον Αγάθωνα, Οι Διασκεδαστικές Ιστορίες Περί Θνητότητες (2014), είναι μερικές από αυτές. Η πιο αμήχανη στιγμή πρέπει να είναι η Μήδεια το 1984 με Καρέζη και Καζάκο και σκηνοθεσία Βολανάκη. Ήμουνα τόσο κακός που ήθελα να ανοίξει η γή να με καταπιεί.

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Κούρτης

Μαυροπούλι - Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Λευτέρης Γιοβανίδης
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης   
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος            
Κοστούμια: Γιούλα Ζωιοπούλου            
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Παίζουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Άννα-Μαρία Κόρνια  

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.
Θέατρο Σημείο (Χαριλάου Τρικούπη 4, τηλ. 210-9229.579)