Αποκλ. Δημήτρης Μυλωνάς: Πρέπει να είσαι κοντά στους νέους, αλλά να τους αφήνεις να αναπνέουν και να αναζητούν τη φωνή τους

Με αφορμή την ενδιαφέρουσα παράσταση, ο Δημήτρης Μυλωνάς μιλάει στο eirinika για την είσοδο του στο χώρο του θεάματος, τους σημαντικούς σταθμούς της καριέρας του, τις ιδιαίτερες παραστάσεις «Τσέχωφ» και «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» αλλά και την κρίση στην περίοδο που διανύουμε.

Ποια είναι η προσωπική σου ιστορία για την είσοδο σου στο θέατρο & το χώρο του θεάματος;

Eικοσιδύο χρονών ήμουν όταν πήγα με τους γονείς μου στην Καλαμάτα, επίσκεψη στους κουμπάρους μας. Μια παρέα κοριτσιών έκανε πρόβες για τις εισαγωγικές εξετάσεις του Θεάτρου Τέχνης. Από κοντά κι εγώ, λίγο για τα κορίτσια, λίγο γιατί ερχόμουν για πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο, έναν άγνωστο ως τότε για μένα και γοητευτικό κόσμο. Πίσω στην Αθήνα, εκείνη την περίοδο σπούδαζα Οικονομικά στο Ντιρί της Αγίας Παρασκευής, μία κοπέλα που δούλευε σερβιτόρα σε ένα καφέ κοντά στο Κολλέγιο με την οποία είχαμε συζητήσει κατά καιρούς πόση εντύπωση μου είχαν κάνει οι πρόβες που είχα παρακολουθήσει στην Καλαμάτα, μου λέει ότι ψάχνουν αγόρια για την Ερασιτεχνική Ομάδα Αγίας Παρασκευής.

Δήλωσα αμέσως συμμετοχή! Δάσκαλοι της ομάδας υπήρξαν σπουδαίοι ηθοποιοί όπως ο Περικλής Καρακωνσταντόγλου, ο Γιάννης Δεγαΐτης, ο Παντελής Παπαδόπουλος του Θεάτρου Τέχνης. Πρώτος μου ρόλος ήταν ο Γιαννούκος από τον Ήχο του όπλου της Λ. Αναγνωστάκη όπου και κέρδισα το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου σε διάφορα Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Στην ομάδα της Αγίας Παρασκευής έμεινα 1 χρόνο, απέκτησα γερές βάσεις από τους δάσκαλούς μου που μου μετέφεραν όλη την αγάπη, πειθαρχία κι αφοσίωση του Θεάτρου Τέχνης και τελικά έδωσα και πέρασα στη Δραματική Σχολή του Κώστα Καζάκου. Τη συγκινητική συγκηρία να ξανασυναντιέμαι σήμερα με έναν από τους πρώτους μου δασκάλους, τον Γιάννη Δεγαΐτη στην παράσταση Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν όπου έχω την τιμή και τη χαρά να τον σκηνοθετώ εγώ αυτήν τη φορά!

Σταθμοί στην καλλιτεχνική πορεία σου. Ποια είναι τα βήματα, οι ύφαλοι & οι άνθρωποι που σου άνοιξαν πόρτες;

Σταθμοί στην πορεία μου ήταν κατά βάση δύο: η Ερασιτεχνική Ομάδα της Αγίας Παρασκευής με όλους αυτούς τους υπέροχους δασκάλους οι οποίοι με μεγάλη σοβαρότητα και αγάπη μου έδωσαν τις πρώτες γερές βάσεις και στη συνέχεια η φοίτηση μου στη δραματική σχολή δίπλα στον Στάθη Λιβαθινό. Ο Στάθης Λιβαθινός άρτι αφειχθής από τη Ρωσία, μας μετέφερε απλόχερα και αναλυτικά την Ρώσικη μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας, απαραίτητο εργαλείο της δραματικής τέχνης. Στα χρόνια της δραματικής σχολής φτιάχτηκε γύρω από το πρόσωπό του μία ισχυρή ομάδα που θα συνέχιζαμε μετά τη κοινή μας διαδρομή στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Αυτή τη σεζόν σε συναντάμε και στη σκηνοθεσία του εναλλακτικού "Τσέχωφ" στη σκηνή του Νέου Κόσμου. Τι συναισθήματα σου πρόσφερε αυτή η δουλειά και η συνεργασία σου με τα νέα παιδιά;

Η συνεργασία με νέους ηθοποιούς έχει πολλή χαρά και πολλή δουλειά. Η ευθύνη της διδασκαλίας είναι μεγαλύτερη από ότι σε έναν ώριμο ηθοποιό και θέλει προσοχή να μην καπελώσεις ή πατρονάρεις την ορμή τους. Πρέπει να είσαι κοντά, αλλά να τους αφήνεις να αναπνέουν και να αναζητούν τη φωνή τους. Όταν όμως βρεθεί αυτή η φωνή στο δρόμο που έχεις ανοίξει, είναι σαν να μυρίζεις ένα φρέσκο λουλούδι που μόλις έχει ανθίσει!

Τα όνειρα σου για την επόμενη πενταετία;

Να είμαι υγιής, να κάνω πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και να ανεβάσω ωραίες παραστασεις. Ανάμεσα στις παραστάσεις που ονειρέυομαι για το άμεσο μέλλον είναι Οι τρεις αδερφές του Α.Π.Τσέχωφ και η θεατρική μεταφορά της Δίκης του Φ. Κάφκα. Τέλος θα ένιωθα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση αν άνοιγε επιτέλους η Σχολή Σκηνοθεσίας που περιμένουμε τόσο καιρό.

Γιατί επέλεξες να σκηνοθετήσεις το "Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν"; Τι το ξεχωριστό θα δούμε σε αυτό;

Το «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» είναι το πρώτο μεγάλης διάρκειας έργο του Τζο Όρτον. Πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία, με 4 ολοκληρωμένους και σύνθετους χαρακτήρες, έντονους ρυθμούς, μυστήριο κι ανατροπές. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο γοητευτικός κύριος Σλόουν, ένας, άγνωστης προέλευσης νεαρός, ο οποίος καταφθάνει νοικάρης στο σπίτι της σαραντάρας Κάθυ και του τυφλού πατέρα της Κεμπ. Τέταρτο πρόσωπο της ιστορίας είναι ο αδελφός της Κάθυ, Εντ. Τα δύο αδέλφια ελκύονται από την παρουσία του Σλόουν και σύντομα οι ισορροπίες μέσα στο σπίτι διαταράσσονται. Το «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» είναι μία μεστή, απολαυστική κωμωδία η οποία συγχρόνως, πίσω από την “ασφάλεια” και την “επίφαση” του χιούμορ που όλα τα επιτρέπει και τα συγχωρεί, αποκαλύπτει και σαρκάζει την κοινωνική σήψη και τα καταπιεσμένα ανθρώπινα πάθη. 

Το ενδιαφέρον σε αυτό το έργο είναι ότι δεν γίνεται αναφορά σε μία κλειστή κοινωνία για παράδειγμα, μία μικρή πόλη ή ένα χωριό όπου πάντα οι εξελίξεις έρχονται με καθυστέρηση. Η ιστορία διεξάγεται “οπουδήποτε”. Ο Όρτον δεν ψάχνει κοινωνικά δικαιολογητικά, πάει χωρίς έλεος αλλά με πολύ χιούμορ κατευθείαν στην καρδιά του συντηρητισμού. Εκείνο που πιστεύω ότι τον ενδιέφερε ήταν να “βγάλει τη γλώσσα” σε στον καθωσπρεπισμό της οικογένειας που τελικά, επειδή ακριβώς δεν επιτρέπει στα μέλη της να εκφραστούν ανοιχτά, προκαλεί απωθημένα. Ο Όρτον με αφετηρία τον πυρήνα της οικογένειας, καταγγέλλει μια ολόκληρη κοινωνία που δεν συνδιαλέγεται ειλικρινώς με τα μέλη της. Προσωπικά πιστεύω ότι αν και σήμερα έχουν γίνει κάποια βήματα (και πάλι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα), είμαστε ακόμα αρκετά κοντά σε ό,τι καυτηριάζει ο Όρτον γι’ αυτό θεωρώ και το έργο του ιδιαίτερα επίκαιρο.

Η πιο όμορφη και η πιο αμήχανη στιγμή σου στο θέατρο;

Η πιο όμορφη, αξέχαστη πραγματικά στιγμή ήταν η πρώτη μου φορά στη σκηνή: η αδρεναλίνη, η αγωνία, η άγρια χαρά της έκθεσης. Η πιο αμήχανη ήταν η λήξη της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Μετά από 7 χρόνια ιδανικών συνθηκών εργασίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, ήρθε ένα τέλος που έφερε όμως τελικά μια νέα αρχή.

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Κούρτης

* Το «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» πρόκειται για την τρίτη θεατρική δουλειά του Δημήτρη Μυλωνά, που παρουσιάζεται τη φετινή περίοδο, μετά το “Καγκουρώ” (Εθνικό Θέατρο) και τον “Τσέχωφ” (Θέατρο του Νέου Κόσμου).