Ζωζώ Σαπουντζάκη σε σούπερ συνέντευξη: Έφαγα τα λεφτά στα λούσα - Ήμουν μοιραία γυναίκα - σταρ!

Η παράσταση που παρουσιάζετε στο Θέατρο Badminton τιτλοφορείται «Μια ζωή Ζωζώ». Κάνοντας τον απολογισμό σας, πώς θα χαρακτηρίζατε τη ζωή σας μέχρι σήμερα;

Όλα μου τα χρόνια, από παιδί έως και σήμερα, τα αφιέρωσα στο θέατρο, στην πίστα, στον κινηματογράφο. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από τη δουλειά μου. Το έκανα με χαρά. Θυσίασα την παιδική μου ηλικία. Δεν έπαιξα... Δεν χάρηκα την εφηβεία μου. Ενηλικιώθηκα κατευθείαν. Ήμουν υποχρεωμένη να υποστηρίζω τον τύπο της μοιραίας γυναίκας που έκανα, της σταρ. Έβλεπα την αγάπη, την αφοσίωση του κόσμου. Θυμάμαι ότι μου άρεσε να χορεύω στη σκηνή, να φοράω ιδιαίτερα φορέματα χωρίς να γνωρίζω ότι στην πραγματικότητα έκανα αυτό που ονομάζουμε show. Αυτό το είδος ουσιαστικά εγώ το λάνσαρα. Μέχρι τότε όλες οι κοπέλες τραγουδούσαν ακίνητες μπροστά σε ένα μικρόφωνο. ενώ εγώ αλώνιζα στην πίστα. Αυτό με χαρακτήρισε, αυτό πίστεψε και αγάπησε ο κόσμος και αυτό ζητά από εμένα όλα τα χρόνια. Χαίρομαι που μπορώ και δίνω και σήμερα στο κοινό τη Ζωζώ.

Τι εννοείτε όταν λέτε «θυσίασα τα παιδικά μου χρόνια.

Αυτό έγινε. Ήταν όμως πολύ ευτυχισμένα χρόνια. Οι γονείς μου με λάτρευαν. Είχα μεγάλη ζεστασιά και αγάπη στο σπίτι μου. Έπαιζα ακορντεόν, κιθάρα, έκανα γαλλικά, πήγαινα σχολείο, ήμουν και στο θέατρο, ενώ η μάνα μου με νανούριζε ακόμα τα βράδια πριν κοιμηθώ. Όλα αυτά τα πράγματα μαζί για τον κόσμο ενός παιδιού είναι πολύ δύσκολα. Ήταν όμως επιλογή μου. Έκλαιγα και χτυπιόμουν αν δεν τα έκανα. Ήθελα να παίζω. Γι’ αυτό μου είπε ο πατέρας μου «πήγαινε μπροστά και εγώ θα σε βοηθήσω».

Και αργότερα μεταμορφωθήκατε σε μοιραία γυναίκα.

Δεν υπήρξα ποτέ μοιραία στη ζωή μου, ήμουν της οικογένειας, ασχέτως του τι πίστευε ενδεχομένως ο κόσμος.

«Σφάζονταν» οι άντρες όμως στα πόδια σας.

Δεν το ξέρω αυτό. Δεν ξέρω αν σφάζονταν οι άντρες. Εγώ ήμουν με τη μάνα μου. Έπαιζα στο θέατρο και μετά γύριζα σπίτι και κοιμόμουν. Είχα πάντοτε σοβαρούς δεσμούς στη ζωή μου. Είχα βέβαια και κάποιες ατυχίες, όπως συμβαίνει σε όλους.

Βιώσατε ανταγωνισμό;
Βεβαίως, ναι. Λάνσαρα πρώτη το είδος του show, ήμουν πετυχημένη και καλοπληρωμένη. Τα χρήματα που έβγαζα δεν τα είχε πάρει κανείς μέχρι τότε. Οπωσδήποτε υπήρχε ανταγωνισμός. Τραγουδιστές και ηθοποιοί εκείνης της εποχής δεν είχαν περιουσία κι εγώ, κοριτσάκι ακόμη που είχε έρθει από τη Θεσσαλονίκη, αγόρασα σπίτι στην Αθήνα. Αλλά έπαιρνα χιλιάρικα γιατί προβλήθηκα σχεδόν αμέσως ως η βασίλισσα της νύχτας.

Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που σας έκανε συνάδελφος;

Από αντιζηλία μπορεί να μπήκε κάποιος στο καμαρίνι και να έσκισε ένα ρούχο μου. Προσωπικά δεν έβλεπα τις κακίες. Δεν ξέρω τι γινόταν πίσω μου. Ήμουν πάντοτε επιτυχημένη και καλοπληρωμένη. Τα χρήματα που έπαιρνα από την πίστα τα έδινα για το θέατρο, γιατί αυτή ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Ήθελα να παίζω, αλλά η πίστα με πλήρωνε.

Συνεργαστήκατε με τη Σοφία Βέμπο, που δεν έχετε κρύψει πως σημάδεψε τη ζωή σας.

Όταν πήγα στο θέατρό της, εκείνη είχε πια αποσυρθεί. Ερχόταν όμως κάθε βράδυ στις παραστάσεις. Με θαύμαζε και με αγαπούσε. Πίστευε ότι είμαι εμπορική και τυχερή. Όλοι έλεγαν «παίρνουμε τη Ζωζώ, γεμίζουμε το θέατρο». Υπήρχαν ηθοποιοί που είχαν τη φήμη του «γκαντέμη» και άλλοι που τους θεωρούσαν «γουρλήδες». Εμένα και τον Σταυρίδη μάς έπαιρναν για να σώσουμε την κατάσταση.

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν έτυχε να συνεργαστείτε ποτέ;

Όχι. Συναντιόμασταν, πηγαίναμε στο κομμωτήριο, βρισκόμασταν. Ερχόταν και με έβλεπε στο Μετροπόλιταν. Δεν έτυχε να συνεργαστούμε στη σκηνή. Με θαύμαζε όμως και τη θαύμαζα.

Με τον Μάνο Χατζιδάκι βρεθήκατε όμως στην Columbia και ερμηνεύσατε σε πρώτη εκτέλεση σπουδαία τραγούδια του.

Ήταν κύριος, μια ευγενέστατη ψυχή. Με αγαπούσε και με πίστευε. Συναντηθήκαμε, θυμάμαι, στην Αμερική όταν είχα πάει. Ήταν ανεπανάληπτος. Τα πρώτα μου τραγούδια είναι μαζί του.

Μιχάλης Σουγιούλ;

Έγραψε μια σπουδαία ιστορία. Ήταν μοναδικός συνθέτης και μαέστρος και ένας εξαίρετος άνθρωπος. Οι καλοί άνθρωποι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα στο χώρο μας. Ένας από αυτούς ήταν ο Μιχάλης Σουγιούλ.

Πώς αντιμετωπίζατε όσους δεν είχαν καλό χαρακτήρα;

Δεν τους έδινα σημασία. Ξεχώριζα τον Ηλιόπουλο, τον Παπαγιαννόπουλο, τον Φωτόπουλο, τον Αυλωνίτη. Υπήρξαν και κάποιοι ηθοποιοί που τους ενοχλούσα, παρότι δεν είχα σχέση με τους κωμικούς. Εγώ χόρευα, τραγουδούσα, τα έδινα όλα στα νούμερο που έκανα. Επειδή επαναστατούσα στη σκηνή, δεν άρεσε. Όταν το αντιλαμβανόμουν, απλά αδιαφορούσα. Δεν έκαναν βέβαια τίποτε μπροστά μου. Μου έδειχναν αγάπη, είτε αισθάνονταν έτσι είτε όχι. Εγώ πάντως δεν ενόχλησα ποτέ. Έκλεινα την πόρτα στο καμαρίνι μου. Δεν κουτσομπόλευα, δεν μιλούσα με κανέναν. Τελείωνα την παράσταση και ερχόταν η μαμά μου ή αργότερα ο δεσμός μου και έφευγα.

Δεν είχατε φίλους ηθοποιούς;

Δεν τσακώθηκα, δεν κατηγόρησα και δεν έβλαψα ποτέ κανέναν, όσο κι αν το έκαναν ορισμένοι. Κάναμε πολλή παρέα με τον Ντούζο, με τον Σειληνό. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δεθεί με την Σοφία Σπυράτου και τον Άγγελο Παπαδημητρίου. Δεν κατηγορώ τους ηθοποιούς. Μπορεί να είναι ο χαρακτήρας, η ιδιοσυγκρασία μου που να με οδήγησε να κάνω παρέα με ανθρώπους εκτός θεάτρου.

Δεν κάνατε μεγάλη δισκογραφία ούτε παίξατε σε πολλές ταινίες τη χρυσή περίοδο του κινηματογράφου. Ο λόγος;

Δεν προλάβαινα. Είχε να κάνει όμως και με το χαρακτήρα μου. Ορισμένα πράγματα δεν μου άρεσαν. Εγώ δούλευα με ντομπροσύνη, με παλικαριά. Δεν μεταχειρίστηκα ποτέ κάποιο μέσο. Πήγαινα με το σπαθί μου. Δεν ήταν δυνατόν όμως να κρατάς ισορροπία κάνοντας ταυτόχρονα κινηματογράφο, δίσκους, θέατρο, κέντρα, όλα μαζί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν με πήρε τηλέφωνο ο Νίκανδρος Μηλιόπουλος, διευθυντής τότε της Columbia, και μου είπε «σας θέλω να κάνετε ένα δίσκο με έναν καινούργιο μαέστρο». Ο Χατζιδάκις μόλις είχε αρχίσει να ακούγεται. Πήγα στην ηχογράφηση αμέσως μετά το θέατρο και το μαγαζί όπου εμφανιζόμουν, χωρίς να έχω κοιμηθεί καθόλου, κι έτσι γυρίσαμε το δίσκο που εμπεριείχε το «Δίκοπο μαχαίρι» και το «Ο μήνας έχει δεκατρείς» – που ερμήνευσα πρώτη. Πήγα τελείως άυπνη. Ήταν όμως κάτι που δεν μπορούσα να κάνω συχνά, γι’ αυτό και αρνήθηκα πολλά τραγούδια και ταινίες.

Προσπάθησαν να σας εκμεταλλευθούν;

Ποτέ. Άλλωστε είχα τη μάνα μου δίπλα σε όλη μου τη ζωή. Ήταν και manager μου. Δεν τολμούσε κανείς να κάνει κάτι. Την φοβόντουσαν.

Ερωτηθήκατε πολύ;

Πολύ.

Αφηνόσασταν στο συναίσθημα;

Ναι. Όπως κάθε γυναίκα. Δεν είχα καμία σχέση με τη Ζωζώ της μαρκίζας. Ήμουν ερωτική, απλή, σεμνή, όπως όλες οι ερωτευμένες γυναίκες. Στις μέρες μας δεν ξέρω κατά πόσο ερωτεύονται οι κοπέλες. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Έχει εκλείψει το φλερτ που υπήρχε στην εποχή μου.

Φλερτάρατε;
Όχι. Με φλέρταραν. Υπήρχε άνθρωπος που μου άρεσε και αφέθηκα.

Γιατί δεν προχώρησε η σχέση σε γάμο;

Λόγω ατυχιών. Δεν έτυχε.

Τι φοβόσαστε περισσότερο στη ζωή σας;

Τη μοναξιά.

Νιώθετε μοναξιά;

Πολλές φορές ναι. Όταν έχω πράγματα να κάνω, μια πρεμιέρα, ένα θεατρικό έργο, μου αρέσει να είμαι μόνη μου. Υπάρχουν όμως και στιγμές που έχω ανάγκη μια παρέα. Μου αρέσουν τα απλά πράγματα, να βρεθώ σε ένα πιάνο restaurant, να φάω το ψαράκι μου, το φιλετάκι μου, τη σαλάτα μου. Τρώω μετρημένα πράγματα. Αποφεύγω τα ζυμαρικά, τα όσπρια και τις σάλτσες.

Τρώτε πολύ λίγο.

Ναι. Και τώρα τρώω περισσότερο από ό,τι παλιότερα. Τον προηγούμενο χειμώνα είχα αδυνατίσει πάρα πολύ, γιατί δεν έτρωγα καθόλου. Αναγκάστηκα να πάρω βιταμίνες. Συνήθως τρώω κυρίως το βράδυ που συνήθως είμαι καλεσμένη κάπου. Πίνω ένα κρασάκι, απολαμβάνω την παρέα μου, περνώ όμορφα.

Περάσατε ποτέ νευρική ανορεξία;

Όχι. Υπήρξα παχουλή μικρή γιατί ζούσα στη Θεσσαλονίκη και ήμουν λαίμαργη με τα γλυκά. Θυμάμαι πήγαινα στο ζαχαροπλαστείο, έτρωγα το γλυκό της ημέρας και έπειτα πήγαινα να κάνω δύο παραστάσεις. Άργησα να ωριμάσω, γιατί δούλευα πάρα πολύ και είχα πάντοτε τη μάνα μου δίπλα μου. Δεν είχα φλερτ Δεν με είχε φιλήσει άνθρωπος.

Πότε φιληθήκατε πρώτη φορά με άντρα;

Με τον άντρα που παντρεύτηκα στη Θεσσαλονίκη στα δεκαοχτώ μου. Ήμουν απορροφημένη από τη δουλειά μου. Είχα άγνοια από τη ζωή. Γι’ αυτό είχα τη μάνα μου δίπλα μου. Αισθανόμουν σιγουριά.

Πότε ωριμάσατε;

Άργησα πολύ. Ωρίμασα όταν πέθανε ο δεύτερος άντρας μου. Ήταν δικηγόρος. Ήμασταν μαζί είκοσι τρία χρόνια. Περάσαμε πολύ όμορφα. Πέθανε μέσα σε τρεις μήνες. Όταν έφυγε, εγώ δεν ήξερα πολλά πράγματα. Ήθελα μόνο να δουλεύω, να έχω να λούσα μου, τα κοσμήματά μου, τις γούνες μου, τα φορέματά μου. Ήμουν πολύ σπάταλη. Όταν πέθανε, θυμάμαι μια ημέρα έλαβα με το ταχυδρομείο κάτι χαρτιά που αφορούσαν διαδικαστικά θέματα. Φοβήθηκα. Πήγα στο δικηγόρο και μου είπε πως δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Από εκεί και πέρα, άρχισα να ωριμάζω και φρόντισα να τακτοποιήσω τις υποθέσεις μου. Πούλησα τα σπίτια μου. Είχα πολλά διαμερίσματα. Άρχισα να τα πουλώ. Δεν ήξερα τίποτα από οικονομικά. Τα έτρωγα τα χρήματα. Δούλευα και έπαιρνα εκατομμύρια. Τότε διαπίστωσα ότι είμαι πολύ δυνατή και πως μπορώ να τα βγάλω πέρα σε όλα.

Πού ξοδεύατε τα χρήματά σας;

Στα λούσα. Αγόραζα φορέματα από μεγάλους οίκους μόδας, τόσο για τη δουλειά μου όσο και για την προσωπική μου ζωή. Μου άρεσε να φορώ πάντοτε καινούργια τουαλέτα. Θέλω να κάνω ένα μουσείο και να εκθέσω όλα μου τα ρούχα.

Πόσα ρούχα έχετε;

Δεν ξέρω. Αμέτρητα.

Πόσα είναι τα χρήματα που έχετε δώσει για ρούχα στη ζωή σας;

Πολλά. Με έραβε ο Γιώργος Σκαλιντό, ο οποίος ήταν πανάκριβος. Ήταν από τους ράφτες του θεάτρου που έραβαν μόνο όσες είχαν οικονομική άνεση. Εγώ, επειδή δούλευα στα κέντρα και τα θέατρα, μπορούσα και τα έδινα. Ήταν αμέτρητα χρήματα.

Πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ σε όλη σας τη ζωή;

Μη μου μιλάς για εκατομμύρια και ευρώ. Αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Δεν ξέρω από χρήματα. Ξέρω μόνο να τα ξοδεύω. Ήθελα να τα τρώω, για να κάνω το κέφι μου.

Πόσα διαμερίσματα είχατε;

Τέσσερα. Κράτησα μόνο ένα διαμέρισμα στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Το αγόρασε η μητέρα μου με λίρες όταν ήμουν δεκαπέντε ετών και φυσικά το σπίτι στην Κινέτα. Εξάλλου αυτή η πόλη είναι η ζωή μου. Η Κινέτα έγινε φίρμα από τη Ζωζώ.

Ποιον άντρα αγαπήσατε περισσότερο στη ζωή σας;

Δεν είχα πολλούς άντρες στη ζωή μου. Ήμουν πολύ ρομαντική, πολύ συναισθηματική. Έπρεπε να γνωρίζω έναν άνθρωπο οχτώ και εννιά μήνες για να μου πιάσει το χέρι. Βγαίναμε έξω, πηγαίναμε για φαγητό, χορεύαμε, βλέπαμε τη θάλασσα, με γύριζε μετά σπίτι και λέγαμε καληνύχτα.

Δηλαδή έχουν περάσει και εννέα μήνες μέχρι να κάνετε έρωτα με έναν άνθρωπο που ήσασταν μαζί;

Ναι. Όχι ότι δεν ήμουν άνθρωπος ζεστός αλλά ήθελα πρώτα να γνωρίσω τον άλλο, να δω αν είναι καλός, αν έχει προσωπικότητα, ενδιαφέρον. Το να είναι ένας άντρας μόνο ωραίος δεν λέει τίποτα. Το περιεχόμενο μετράει. Η ψυχή του, το τι νιώθει. Ήθελα να καταλάβω ότι είναι ερωτευμένος, ότι πραγματικά με αγαπά για να προχωρήσω. Η μάνα μου ήταν υπέρ του γάμου. Ήθελε να παντρευτώ για να μη μείνω στο θέατρο και από μικρή με πάντρεψε με ένα γιατρό στη Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ήμουν αγνή, άβγαλτη, τον πήρα και νόμιζα ότι θα μείνω εκεί. Χώρισα όμως γιατί δεν ήταν σωστός, με ζήλεψε χωρίς λόγο, δεν με πίστεψε. Θέλω να με πιστεύει ο άλλος γιατί είμαι ειλικρινής και τον κοιτάω στα μάτια. Είμαι αληθινή. Αν δεν με πιστεύει, δεν τον θέλω. Μιλάω με την ψυχή μου. Οι άντρες στη ζωή μου ήταν μετρημένοι. Αγάπησα, πόνεσα, χώρισα.

Πώς ήσασταν στους χωρισμούς;

Περνούσα δύσκολα. Πίστευα ότι ένας άνθρωπος θα ήταν για όλη μου τη ζωή. Όταν δεν έβγαινε αληθινός, πονούσα.

Δεν παραιτηθήκατε ποτέ από τη ζωή.

Ποτέ. Ούτε παραιτούμαι. Αγαπώ τη ζωή. Είναι το όνομά μου άλλωστε. Ζωή και Ζωζώ πάνε μαζί!

Δεν κάνατε ποτέ σχέση με ηθοποιό. Ποιος ήταν ο λόγος;

Όντως δεν έκανα ποτέ. Πίστευα ότι δύο ηθοποιοί δεν μπορούν να ταιριάξουν, λόγω της φθοράς του επαγγέλματος και του ότι δουλεύουν μαζί.

Σας λείπει ένας έρωτας σήμερα; Θέλετε έναν άντρα δίπλα σας να μοιραστείτε τη ζωή σας;

Μπορεί και να υπάρχει κάποιος. Μόνος του δεν ζει κανείς. Πάντα κάτι υπάρχει.