Καρτερός στην Αυγή: Θα τελειώσουν τον Μινώταυρο, ή θα τελειώσουν στα δόντια του;

 Ακόμα και με συντρόφους τους, που δεν κατάλαβαν... Ο ρόλος μιας ομάδας νέων στην εξουσία -και στην ηλικία οι περισσότεροι- που τους έσπρωξε στην πολιτική το πάθος της αντίστασης στον Μινώταυρο. Και βρέθηκαν με μια αναπάντεχη και σκληρή εντολή του λαού στο Λαβύρινθο...

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην avgi.gr

Οι αναλύσεις, όμως, κάποτε στο μέλλον. Τώρα, στις μέρες μας, αυτό το μέλλον αποφασίζεται και διαμορφώνεται. Και οι εκδοχές είναι δύο: Θα τελειώσουν τον Μινώταυρο, ή θα τελειώσουν στα δόντια του; Θα βρουν την έξοδο, ή θα φυλακιστούμε όλοι μαζί, όπως δεκαετίες τώρα, στον Λαβύρινθο; Στις δαιδαλώδεις διαδρομές της διαπλοκής, της ιδιοτέλειας, της διαφθοράς, της νομενκλατούρας, του μαύρου χρήματος, και των χρυσών παιδιών; Και ακριβώς υπολογίζοντας αυτές τις δυο εκδοχές, καλείται σήμερα, τώρα, να πάρει ο καθένας θέση στον αμείλικτο πόλεμο. Στον οποίο δεν πρόκειται να υπάρξουν αιχμάλωτοι.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τα λάθη, η απειρία, οι παραλείψεις, οι ανοησίες αν θέλετε, δεν μπορούν να την αλλάξουν. Διότι είναι τόσο βαθιές οι διαφορές, τόσο ιταμή η ανθρωποφαγία, τόσο απροκάλυπτο το μίσος των προνομιούχων, που δεν αφήνουν περιθώρια για τρίτους δρόμους. Είναι τόσο φανερό τι θα σήμαινε η παλινόρθωσή τους, που σπρωχνόμαστε, θέλουμε δεν θέλουμε, στους δρόμους του Αναγνωστάκη: Είστε υπέρ ή κατά; Απαντήστε με ένα ναι ή ένα όχι... το έχετε σκεφτεί το πρόβλημα... σ' εσάς ανήκει η απόφαση. Σ' εσάς, σ' εμάς, σε όσους καταλαβαίνουν ποια κεφάλια παίζονται.

Εμείς, αν καταλάβατε, κρατάμε τον μίτο. Οι άντρες, οι γυναίκες, τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα λένε αλήτες. Καθένας στον δικό του δρόμο, στη δική του πλατεία, στη δική του γειτονιά, στη δική του δουλειά, αποκαλύπτει τον Μινώταυρο, όποιο χαμόγελο κι αν φοράει. Τα βάζει με τον Μινώταυρο, όσο φόβο κι αν παράγει. Τουλάχιστον έτσι, όποια κι αν είναι η έκβαση της μάχης, θα λέμε αύριο ότι ήμασταν εκεί. Και στη σωστή μεριά...