Η χώρα αδειάζει: 130.000 πτυχιούχοι, 3.000 πλούσιοι, 9.000 επιχειρήσεις μετανάστευσαν‏

Το τρομερό νόημα αυτής της φράσης, την καταστροφή και το αδιέξοδο που προανήγγελλε, δεν το πήρα τότε στα σοβαρά. Η χώρα μας έμπαινε σε μια πρωτοφανή περίοδο δημοκρατίας. Η εθνική ανεξαρτησία ήταν πλήρης. Πορευόμασταν, επιτέλους, χωρίς καμία πατρωνία των «μεγάλων δυνάμεων». Μπορούσαμε μάλιστα και να βάλουμε βέτο στις αποφάσεις τους. Η λαϊκή κυριαρχία επίσης. Πολιτικά κόμματα, από χουντικά μέχρι κομμουνιστικά, ξεφύτρωναν χωρίς καμία απαγόρευση. Θα περίμενε κανείς στις συνθήκες αυτές η οικονομία να ανθίσει, οι νόμοι και οι θεσμοί να γίνονται σεβαστοί, η χώρα να προκόψει.

*Του Διονύση Γουσέτη στην Καθημερινή

Εγινε το ακριβώς αντίθετο. Ανεπαισθήτως, φτάσαμε στο σημείο να καταπατούνται οι νόμοι ακόμα και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που καπνίζει δημόσια σε απαγορευμένο χώρο. Να γελοιοποιούνται οι θεσμοί όταν γίνεται πρωθυπουργός ένας παραβατικός νεαρός που αχρηστεύει τις μπάρες των διοδίων ή όταν η διορισμένη από την αριστερή κυβέρνηση πρόεδρος του Αρείου Πάγου μηνύει καθηγητή πανεπιστημίου που θα τον δικάσουν υφιστάμενοί της. Να κατρακυλάει μονότονα η οικονομία. Να μειώνεται η εθνική κυριαρχία όταν, για να επιβιώσεις, έχεις ανάγκη να δανειστείς και προφανώς κάθε δανειστής βάζει όρους ώστε να του επιστραφούν τα δανεικά. Η κατακτημένη ισοτιμία με τους Ευρωπαίους εκφυλίστηκε σε ένα κατώτερο ευρώ, μια περίπου αποβολή από τον χώρο Σένγκεν και μια πρόβλεψη (Economist) για αποβολή από την Ευρωζώνη έως το 2020. Η δε λαϊκή κυριαρχία να καταντά περιορισμένη, σύμφωνα με τον ίδιο τον πρόεδρο της Βουλής. Ο αριστερός καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος, μιλώντας στην αριστερή εφημερίδα «Εποχή», παραδέχεται ότι η αριστερή κυβέρνηση δεν έχει προσφέρει τίποτα στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, στο περιβάλλον, στην υγεία, κ.τλ. Και ότι στα μάτια των πολιτών είναι αναποτελεσματική, πράγμα φυσιολογικό όταν υπόσχεσαι τα πάντα στους πάντες, χωρίς φραγμό και αιδώ. Πρόσφατο παράδειγμα η κατάσχεση πρώτης κατοικίας (που θα την προστάτευαν) συνταξιούχων (που θα τους αύξαναν τη σύνταξη) για χρέη από ΕΝΦΙΑ (που θα καταργούσαν).

Μπροστά στην καταστροφή και στο αδιέξοδο, η χώρα αδειάζει. Τέσσερις στις δέκα επιχειρήσεις εξετάζουν το ενδεχόμενο να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου 9.000 επιχειρήσεις! Ηδη την πενταετία της κρίσης μετανάστευσαν 3.000 εκατομμυριούχοι και 130.000 πτυχιούχοι.

Με αυτή την κυβέρνηση η χώρα θα συνεχίσει τον κατήφορο. Το προσφυγικό τον εντείνει και μπορεί να μας οδηγήσει σε καταστάσεις που είναι ανίκανη να ελέγξει. Είναι ερώτημα αν μια επόμενη αναπτυξιακή κυβέρνηση θα μπορέσει να αντιστρέψει τα πράγματα. Αλλά όσο αργεί, τόσο χειρότερα.