Σταμ. Ζαχαρός: Αβάδιστα! Μνημόνιο καινούργιο, χωρίς ντροπές - Το μοναστήρι να ναι καλά

Ο λόγος ήταν ένας και επαρκής για να υπαγορεύσει τις εξελίξεις. Ο Τσίπρας διαπίστωσε πολύ πριν αναφερθεί στις “αυταπάτες” ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Έλαβε την απόφαση το καλοκαίρι, όταν εν μία νυκτί κατάλαβε ότι όσο και να διαπραγματευτεί, ο λογαριασμός δεν βγαίνει χωρίς τη στήριξη των ευρωπαίων. Έκτοτε όλες του οι κινήσεις είχαν στόχο να υπηρετήσουν τη συγκεκριμένη προοπτική.

Γράφει ο Σταμάτης Ζαχαρός στο news247.gr

Γινόντουσαν ωστόσο προσεκτικά. ήδη ο ίδιος ο Τσίπρας είχε δεχθεί ένα γερό πλήγμα μετά την αποχώρηση των δραχμολάγνων. Όχι γιατί έχασε ψήφους. Συγγενείς και φίλοι μόνο ακολούθησαν τον Λαφαζάνη και τη Ζωή. Το πρόβλημα είναι ότι ο Τσίπρας υποχρεώθηκε σε λίγους μόνο μήνες να αλλάξει δραστικά το αφήγημα που έχτιζε από την εποχή των σχολικών του χρονων. έπρεπε να αλλάξει την παλαιστινιακή μαντίλα με τη γραβάτα και έπρεπε να το κάνει όσο διακριτικά γίνεται.

Αυτό εξηγεί και την ανοχή του σε Υπουργούς “ελευθέρας βοσκής”. Η σύγχυση σχετικά με το τι προτίθεται να κάνει η Κυβέρνηση βόλευε την οβιδιακή μεταμόρφωση. Τα δάκρυα του Σπιρτζη και ο καημός του Δρίτσα βοηθούσαν τη σταδιακή αποτοξίνωση των αριστερών συνιστωσών. Άνθρωποι που είχαν συνηθίσει να μιλούν με αριστερά τσιτάτα και επαναστατικά συνθήματα δεν ήταν δυνατόν να αλλάξουν ούτε το λεξιλόγιό τους τόσο σύντομα.

Έτσι οι Δρίτσες και οι Σπίρτζηδες λειτούργησαν σαν μεθαδόνη τους προηγούμενους μήνες. Τώρα μετά την ψήφιση μνημόνιου αποκλειστικά από τους αντιμνημονιακούς, δεν υπάρχει λόγος για περιστροφές και υπονοούμενα. Αν άκουγε κανείς τον Πρωθυπουργό να μιλά προχθές στο βήμα της Βουλής, θα νόμιζε ότι οι φιλελεύθεροι κατέλαβαν την εξουσία.

Μίλησε μόνο για την οικονομία της αγοράς και για την ανάγκη επενδύσεων. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι σύντομα όλα τα στελέχη του θα μιλούν και θα πράττουν ενταγμένα σε αυτό το πλαίσιο.

Ήδη ο Σκουρλέτης, μετά τους ψευτοπαλικαρισμούς, πήγε την άδεια της Ελληνικός Χρυσός σχεδόν αυτοπροσώπως. Βοήθησε φυσικά και η απειλή της εταιρείας ότι θα προσφύγει στα αμερικάνικα δικαστήρια, εκεί που δεν πιάνει το “ξέρεις ποιος είμ’ εγώ”. Εντάσσεται όμως στην γενικότερη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην real politik.

Όποιος δεν θέλει μπορεί να “κατέβει από το τραίνο”. Ο Τσίπρας αν και δεν το κάνει με τρόπο εμφατικό, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Η πρόσφατη στήριξη του επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ κου Πιτσιόρλα έδωσε επίσης σαφές μήνυμα στον ξεχασμένο πασοκο-αντάρτη Υπουργό Μεταφορών και σε άλλους επίδοξους ταραξίες.

Ήταν ο μόνος τρόπος να σταθεί ο Τσίπρας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το 3% που διαφέντευε τις χρυσές εποχές του αντιμνημονίου ήταν ικανό για να δημιουργεί ντορο και φασαρία αλλά καθόλου αρκετό για να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας. Ο Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να ακουστεί από μεγαλύτερο ακροατήριο και δεν θα την άφηνε να πάει χαμένη.

Οι σύντροφοι βέβαια έχουν συνηθίσει να μιλούν με “γλώσσα ριζοσπάστη” ακόμη και όταν αναλύουν τις ευεργετικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού. Δεν θα σταματήσουν να το κάνουν όσο  τουλάχιστον αυτά που λένε, δεν ενοχλούν την βασική γραμμή πλεύσης.

Μια γραμμή που είναι σαφώς μνημονιακή. Μια γραμμή που μπορεί να διώξει και άλλους απογοητευμένους καθ’ έξιν αριστεριστές αλλά να είστε βέβαιοι ότι θα μαζέψει νέους συνδαιτυμόνες στο μεγάλο τραπέζι της “δεύτερης φοράς αριστερά”.