Η νανοτεχνολογία στην υπηρεσία της σωτηρίας του νεολιθικού οικισμού του Δισπηλιού Καστοριάς

Στα χέρια πανεπιστημιακών ερευνητών, που δεν φοβούνται να ρισκάρουν, συνδυάζοντας την επιστήμη τους με αυτήν της νανοτεχνολογίας, βρίσκεται η σωτηρία του παλιότερου νεολιθικού οικισμού στην Ευρώπη, που βρίσκεται στο Δισπηλιό Καστοριάς.



Αυτό θα γίνει με τη χρήση υλικών πολύ μικρής διασποράς, με στόχο να επιτευχθεί στερέωση, δηλαδή ανάκτηση της συνεκτικότητας των ευρημάτων, όπως διευκρίνησε ο Λέκτορας στο τμήμα συντήρησης αρχαιοτήτων και έργων τέχνης στο ΤΕΙ Αθήνας, Αλέξης Στεφανής στο ΑΠΕ.

Σύμφωνα με τον κ. Στεφανή, «οι κάτοικοι της εποχής, χρησιμοποιούσαν τον Πηλό σαν επίχρισμα στις καλύβες που έστηναν με καλάμια και στη συνέχεια τις έντυναν με πηλό. Σήμερα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον νεολιθικό αυτό οικισιμό, αλλά κατά την ανασκαφή επειδή ο πηλός έχει ιδιότητες που τον καθιστούν ευάλωτο στο περιβάλλον και τον χρόνο, τα ευρήματα που βγάζουν καταρρέουν και γίνονται σκόνη, με αποτέλεσμα η ανακάλυψη να χάνεται».

Και εδώ έρχονται οι επιστήμονες να βρουν τη λύση και όπως μας εξήγησε ο κ. Στεφανής, αυτή φαίνεται ότι βρέθηκε.

Όπως μας διευκρίνισε, το πρόβλημα βρήκε τη λύση του στην χρησιμοποίηση υλικών που φτιάχνονται επάνω στη βάση της νανοτεχνολογίας. Έτσι πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο, σε πηλό που λήφθηκε από τον νεολιθικό οικισμό στο Δισπηλιό διαπιστώθηκε ότι ο εμποτισμός της μάζας του πηλού με νανοϋλικά, οδηγεί τελικά στην αποκατάσταση της συνεκτικότητάς του και έτσι όπως όλα δείχνουν ο αρχαιότερος νεολιθικός οικισμός στην Ευρώπη θα σωθεί και θα μπορούν Έλληνες και ξένοι να τον επισκεφτούν.

Τέλος του τρέχοντος έτους οι ερευνητές θα μεταβούν στο σημείο και θα κάνουν την εφαρμογή, δηλαδή θα εμποτίσουν με νανοϋλικά τον πηλό σε συγκεκριμένο αριθμό ευρημάτων και στη συνέχεια θα επιστρέψουν έναν χρόνο μετά, προκειμένου να διαπιστώσουν τα αποτελέσματα της επέμβασής τους, όπως ο ίδιος σημείωσε.

«Αν έχουμε επιτυχή αποτελέσματα η εφαρμογή θα γίνει σε μεγάλη έκταση με το κόστος να μην κρίνεται απαγορευτικό ακόμα και εν μέσω της οικονομικής κρίσης», όπως μας υπογράμμισε.

Ωστόσο, όπως έσπευσε να διευκρινίσει, ένα μνημείο είναι σαν ένα γέροντα, που θέλει φροντίδα καθημερινή και συχνή. «Το συντηρώ, το αποκαθιστώ, αλλά δεν πρέπει να το αφήνω στην τύχη του, αντιθέτως όμως θα πρέπει να είμαι κοντά του, να το προσέχω να το επισκέπτομαι και να κάνω τις απαραίτητες ενέργειες όπου η φθορά του χρόνου έχει προκαλέσει βλάβες», υπογράμμισε.

Σαν λαός ο κ., Στεφανής είπε ότι δυστυχώς δεν προσέχουμε τα μνημεία και τις αρχαιότητες, αφού δεν είμαστε εκπαιδευμένοι, ούτε και έχουμε την παιδεία για να το πράττουμε.

Στο σημείο βέβαια αυτό παραδέχθηκε ότι όσοι ασχολούνται με τον κλάδο ευρύτερα, φέρουν ευθύνη και τόνισε ότι δεδομένου ότι έχει εντοπιστεί το κενό, υπάρχει διάθεση και πρόθεση από την επιστημονική και ακαδημαϊκή πλευρά, αυτό να καλυφθεί.