"Η μητέρα μου είχε αδυναμία στη μικρότερη αδερφή μου..."

Πριν από μερικά χρόνια, όταν ακόμα δεν είχα αποκτήσει δικά μου παιδιά, η αγαπημένη μου θεία σε μια κρίση ειλικρίνειας, παραδέχθηκε ότι είχε αδυναμία σε ένα από τα παιδιά της. Ένιωσα ότι δικαιώθηκα.

Είχα μπροστά μου έναν ενήλικα, έναν γονέα, που παραδεχόταν κάτι που πάντα πίστευα ότι ήταν ταμπού και ότι μπορούσε να συμβεί σε έναν γονέα. Της εκμυστηρεύτηκα ότι από καιρό είχα υποψιαστεί ότι η μητέρα μου είχε αδυναμία στην αδελφή μου και η θεία μου δεν διαφώνησε.

Τώρα που έχω παιδιά, βλέπω κι εγώ ότι συνήθως σε κερδίζει το παιδί που είναι πιο συμβατό με σένα. Τουλάχιστον με μένα αυτό συμβαίνει. Ο μεγάλος μου γιος, για παράδειγμα μπορούσε να συζητά και να μου κάνει παρέα στον καφέ μου για ώρες. Ο πιο μικρός, πάλι που είναι μόλις 4 ετών, είναι ένα πιο επιθετικό παιδί από τη φύση του. Είναι ικανός σε κλάσματα δευτερολέπτου να χτυπήσει τον ξάδερφό του και να ρίξει το φαγητό του στο πάτωμα.

Δείτε εδώ όλη τη συνέχεια - infokids.gr