Γιαπωνεζούλες - αγγελούδια κάνουν θραύση στο Βaby Metal: Τo πιο πετυχημένο συγκρότημα της δεκαετίας

 Έγραφε τότε ότι « αυτά τα τρία μικροσκοπικά κοριτσάκια από την Ιαπωνία που χορεύουν μπροστά από μια μπάντα από μεσήλικες, μεταλάδες σεσιονάδες και τραγουδάνε στίχους που απαιτούν να τους δώσει κάποιος σοκολάτα, είναι εντελώς ανόητο θέαμα. Κάθε σοβαρός οπαδός του σκληρού ήχου που σέβεται τον εαυτό του θα έπρεπε να τις μισεί μέχρι θανάτου».  

Έλα ντε όμως που οι Babymetal αποδείχτηκαν το πιο πετυχημένο συγκρότημα που έχει βγει από την χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου την τελευταία δεκαετία. 

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η πρώτη σκέψη που σου περνάει από το μυαλό όταν ακούς το “Gimme Chocolate!!” – τσοκολέτο όπως το προφέρουν – είναι ότι είναι τρελοί αυτοί οι Γιαπωνέζοι όπως θα έλεγε ο Οβελίξ αντίστοιχα για τους Ρωμαίους. Όχι ότι είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, αυτή η μίξη ακραίου ήχου και idol pop.

Πριν από μερικά χρόνια είχε ξεπηδήσει το gore υβρίδιο των BiS Kaidan. Οι BiS Kaidan ήταν η μουσική ένωση από την κόλαση των BiS (ένα πολύ πιο hardcore idol girl συγκρότημα από τα συνηθισμένα) με τους περιβόητους noise rockers από την δεκαετία του ’70,  Hijokaidan. Κράτησαν δύο μόνο χρόνια αλλά μπροστά τους οι Babymetal φαντάζουν αγγελούδια. 

Για εξηγήσουμε όμως ακριβώς τι είναι οι Babymetal: τα τελευταία χρόνια η pop idol βιομηχανία κυριαρχεί στην σύγχρονη κουλτούρα της Ιαπωνίας. Τα μουσικά τσαρτ τους κατακλύζονται από κατασκευασμένα συγκροτήματα που τα μέλη τους είναι έφηβοι – αγόρια ή κορίτσια - που δεν έχουν τελειώσει το σχολείο ακόμη και γίνονται αφίσες σε πολλά δωμάτια – μεγάλων και μικρών.

Στην πλειοψηφία τους είναι κοριτσίστικα γκρουπ που ντύνονται σαν σύγχρονες λολίτες και χορεύουν και τραγουδούν χαζοχαρούμενα τραγουδάκια. Απευθύνονται κυρίως στην αγορά των οτακού. Οι οτακού είναι αυτοί οι εμμονικοί φαν που έχουν μεγαλώσει με μάνγκα και άνιμε  ή βιντεοπαιχνίδια. Ότι εισόδημα έχουν το ξοδεύουν στο πάθος τους και στις πιο καμένες περιπτώσεις δεν βγαίνουν από το σπίτι τους.   Ναι, είναι εξωφρενικό σκηνικό για μας τους Δυτικούς.

  Η μανία όμως των γιαπωνέζων με τα idols γκρουπ έχει χτυπήσει τόσο κόκκινο με τους παραγωγούς τους να σκέφτονται ότι πιο τραβηγμένο για να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους ακροατές και να πουλήσουν το franchise τους. 

Οι Babymetal είναι το αποτέλεσμα αυτής της μανίας. Σχηματίστηκαν το 2010 από τους δημιουργούς των Sakura Gakuin από τα πιο φιλόδοξα idol girl γκρουπ της Ιαπωνίας. Στην αρχή ήταν ένα μικρό παράλληλο πρότζεκτ που συμμετείχαν οι Suzuka Nakamoto, Moa Kikuchi και Yui Mizuno. Είναι γνωστές με τα ψευδώνυμα Su-Metal, Moametal και Yuimetal αντίστοιχα. Τότε στις πρώτες τους εμφανίσεις, τις κορόιδευαν.

Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι το 2010 ήταν μόλις 12 χρονών και καμιά τους δεν ήξερε τι ήταν η μέταλ μουσική πριν μπουν στο συγκρότημα.   Και ενώ συνεχίζει η Guardian όλοι πίστευαν ότι θα εξόργιζαν τους μέταλ οπαδούς, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.

Το ‘kawaii metal’ τους δηλαδή το χαριτωμένο μέταλ (sic) όπως αποκαλούν την μουσική τους, όχι μόνο δεν προκάλεσε την οργή αλλά κέρδισε τον σεβασμό κάθε ορκισμένου μέταλ οπαδού. Η εμφάνιση τους  στο Sonisphere – το μεγαλύτερο φεστιβάλ σκληρού ήχου στον κόσμο –το 2014 αποστόμωσε τους πάντες.  Ακόμη και σήμερα, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει την επιτυχία τους.   Το ‘Gimme Chocolate!!’ έχει πάνω από 54 εκατομμύρια views στο youtube, άνοιξαν για την Lady Gaga ενώ όπου εμφανίζονται γίγαντες του είδους όπως οι Slayer, οι Metallica και οι Anthrax κάνουν σαν τρελοί για να βγάλουν μια φωτογραφία με τα κορίτσια.

Φέτος κυκλοφόρησαν και το δεύτερο τους άλμπουμ που έχει τίτλο ‘Metal Resistance’. 

Ο Key Kobayashi, ο παραγωγός του γκρουπ και γνωστός ως Kobametal πιστεύει ότι είναι μια εναλλακτική πρόταση από τα κλασικά μέταλ συγκροτήματα που τα μέλη τους στην πλειοψηφία τους είναι λευκοί άντρες. «Η ροκ μουσική δεν έχει αλλάξει και πολύ από την αρχή της ιστορίας της», δήλωνε στην Guardian, «όταν ένα συγκρότημα από την άλλη μεριά του κόσμου, ξαφνικά εμφανίζεται και παίζει κάτι τόσο περίεργο, σου τραβάει την προσοχή».    

 Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για το δυτικό κοινό που δεν ήταν τόσο εξοικειωμένο με την κουλτούρα της Ιαπωνία. Τα κορίτσια εμφανίζονται ντυμένα με γκόθικ λολίτα περιβολή όσο δεν πάει, δηλαδή μαύρους κορσέδες και παλιά δαντέλα. Από πίσω τους βρίσκονται οι Kami band, μια τετραμελής μπάντα που φοράει άσπρους χιτώνες και το πρόσωπο τους είναι επίσης βαμένο με άσπρη μπογιά στο στυλ των κλασσικών μέταλ συγκροτημάτων. Φυσικά είναι όλοι τους απίθανοι μουσικοί.

  Σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμη λολίτο-συγκρότημα που παίζει λίγο σκληρότερη j-pop από τα συνηθισμένα σαν να είναι τίτλοι αρχής κάποιου παρανοϊκού άνιμε. Και δεν χρειάζεται να είσαι τόσο κολλημένος με την Ιαπωνική κουλτούρα για να σου αρέσουν.

 Σήμερα, οι συμπαθέστατες Γιαπωνέζες έχουν τελειώσει το σχολείο, έχουν ψηλώσει λίγο παραπάνω και έχουν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Και για να ήμαστε ειλικρινείς είναι ότι πιο καθηλωτικό πετυχαίνεις στη ροκ μουσική το τελευταίο διάστημα, όσο κι αν σου φαίνεται κάπως στην αρχή. Το αξίζουν όμως; Θα έλεγα με το παραπάνω.