«Πιστεύαμε πάρα πολύ στην Άννα» - Nέες δηλώσεις των συγγενών της Κορακάκη

Η μητέρα και αδελφός της χρυσής και χάλκινης Ολυμπιονίκη, της Άννας Κορακάκη δεν κρύβουν την περηφάνια και το θαυμασμό τους για τον «χρυσό» θρίαμβό της. Συγκινημένοι, πλαισιωμένοι από συγγενείς από χθες το απόγευμα και όλο το βράδυ, παρακολούθησαν λεπτό προς λεπτό, από την τηλεόραση κάθε εξέλιξη, τον αγώνα, την προσπάθεια της Άννας, τη νίκη, το ανέβασμα στο πιο ψηλό βάθρο και την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου και ανέμεναν ως αργά τις δηλώσεις της από το Ολυμπιακό Χωριό στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Τέσσερις ώρες μετά το επίτευγμα της Άννας το διαμέρισμα της οικογένειας στην οδό Αθήνας, στη Δράμα είναι κατάφωτο και μέσα συγγενείς και φίλοι ακόμη είναι εκεί. Η μητέρα της Άννας, Φωτεινή Χριστοδούλου, δίπλα της ο αδελφός της και θείος της Άννας και η οικογένεια του, που ήρθαν από την Νιγρίτα Σερρών για να είναι όλοι κοντά στις στιγμές της χαράς, οι νονοί της Άννας, ο αδελφός της, ο δεκαοκτάχρονος Διονύσης Κορακάκης μαζί με την παρέα του, η στενή φίλη της που πέρασε να τους συγχαρεί. Μαζί τους ο Φάνης Γρηγοριάδης του πρακτορείου ΑΠΕ-ΜΠΕ που έζησε από κοντά αυτές τις στιγμές χαράς και περιγράφει.

«Ελάτε να δείτε ...είναι τώρα στο Ολυμπιακό Χωριό ...έχει σύνδεση». Η φωνή από το σαλόνι απευθύνεται σε όσους βρίσκονται στη βεράντα. Αυτό δε χάνεται, το περιμένουν ώρα. Να δουν την Άννα Κορακάκη και τον πατέρα και προπονητή της Τάσο Κορακάκη σε σύνδεση στη δημόσια τηλεόραση. Η μισή οικογένεια στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, η άλλη μισή στη Δράμα. Στο μπαλκόνι, μια μεγάλη ελληνική σημαία κυματίζει, κόσμος περνάει κάτω από το σπίτι, κορνάρει, συγχαίρει. Πανηγυρική ατμόσφαιρα. Οι πιο νεαροί κάθονται έξω, οι μεγαλύτεροι στο μέσα. Απαντούν και υποδέχονται τους πάντες, όσους περνούν το κατώφλι του διαμερίσματος για τα συγχαρίκια, τους γείτονες, τους φίλους, τους καλωσορίζουν και τους κερνούν.

Ο ενθουσιασμός, το πρώτο ξέσπασμα της χαράς, τη στιγμή της νίκης της Άννας, όλη εκείνη η ένταση που διαδέχθηκε την πολύωρη αναμονή, τα επιφωνήματα θαυμασμού, έχουν κοπάσει και πλέον η συγκίνηση, τα γέλια, τα δάκρυα χαράς, έχουν δώσει τη θέση τους σε μια γλυκιά κόπωση, αλλά και σε ένα αίσθημα προσμονής. Λες και υπάρχει ακόμη κάτι να δουν, να ακούσουν για την Άννα. Από την Άννα, τον πατέρα της τον Τάσο, τους συναθλητές της, τους συνοδούς τους.

Περιμένουν με αγωνία τις πρώτες δηλώσεις της από το Ρίο. Έχει περάσει πια αρκετή ώρα που δεν συνομίλησαν μαζί της. 
Η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης είχαν επικοινωνήσει με την Άννα από το πρωί, πριν τους αγώνες, για να της ευχηθούν καλή τύχη και είχαν συνομιλήσει μαζί της για λίγα μόνο λεπτά. Επικοινώνησαν και πάλι το βράδυ, περίπου δύο ώρες μετά την έκβαση του τελικού. Σύντομοι στο πρώτο τηλεφώνημα τους το πρωί για να μην την απασχολήσουν με άλλες έγνοιες και την αγχώσουν, σύντομοι στη δεύτερη επικοινωνία τους, μετά τη νίκη, γιατί πλέον τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι συνοδοί, οι φίλοι, όσοι ήθελαν να της δώσουν συγχαρητήρια, δεν της άφηναν να πάρει ανάσα.

Η Φωτεινή και ο Διονύσης ξαναζούν αυτή την προχωρημένη ώρα, σχεδόν ξημερώματα, ολοζώντανα, όλα τα στιγμιότυπα του αγώνα. Η εικόνα της Άννας Κορακάκη να δίνει τη μάχη με ελληνικά χρώματα και να κατακτά το υψηλότερο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου είναι η εικόνα που όλοι είδαν συγκινημένοι, για αυτούς οι εικόνες του αγώνα ήταν πολύ περισσότερες. Σε κάθε κίνηση, σε κάθε ανέβασμα του πιστολιού, σε κάθε στόχευση, σε κάθε σύσπαση του προσώπου, σε κάθε μειδίαμα, σε κάθε έκφραση απογοήτευσης ήταν και είναι πάντα η δική τους Άννα. Μόνοι οι δύο τους στο σπίτι, μητέρα και γιος, νωρίς το απόγευμα, παρακολούθησαν λεπτό προς λεπτό από την τηλεόραση την πορεία της προς τον χρυσό θρίαμβο της. Από τις τέσσερεις, που άρχισαν οι πρώτες βολές. Η Φωτεινή, μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα, βρεφονηπιοκόμος σε δημοτικό σταθμό της Δράμας δεν έχει ασχοληθεί προσωπικά με τη σκοποβολή, αλλά ως σύζυγος και μητέρα αθλητών της σκοποβολής είναι περισσότερο από καλά ενημερωμένη ακόμη και για λεπτομέρειες του αθλήματος.

«Οι βολές ακριβείας της ήταν άριστες, ήταν τέλειες... ήταν πρώτη στα προκριματικά. Αυτό κράτησε μέχρι τις πέντε παρά τέταρτο. Μετά, η δεύτερη φάση, οι βολές ταχείας ξεκινούσαν στις επτά. Εκεί ξεκίνησε άσχημα, στην πρώτη δεκάδα και στη δεύτερη, δεν τα πήγε καλά. Εκεί ανησυχήσαμε...» λέει η μητέρα της πρωταθλήτριας και ο Διονύσης, ο αδελφός της Άννας, αναλαμβάνει να συνεχίσει τη φράση από εκεί που σταμάτησε η μητέρα του : «Υπολογίσαμε πόσο σκορ χρειαζόταν να μπει στον τελικό, ήταν πάρα πολύ, έπρεπε η τελευταία δεκάδα να είναι πάνω από ενενήντα οκτώ πόντους κι όμως την πάλεψε την τελευταία δεκάδα, έκανε 100% και πέρασε στον τελικό».
Όσο προχωρούσε ο αγώνας γινόταν φανερό ότι η Άννα θα στόχευε όλο και πιο ψηλά, προς τα μετάλλια. Μια φίλη της Φωτεινής ήρθε λίγο πριν από τον τελικό να τους κάνει παρέα. Μετά τις οκτώ, το σπίτι άρχισε να γεμίζει από κόσμο, έφτασαν η θεία της Άννας, η νονά της, φίλοι της, συναθλητές της. Η αγωνία είχε φτάσει «κόκκινο».

Τα λεπτά κυλούσαν ηλεκτρισμένα, από φάση σε φάση, σε κάθε βολή, σε κάθε απόδοση βαθμολογίας.

«Επειδή, είχαμε μια εικόνα για τον τελικό, ξέραμε από την αρχή, ότι οι πρώτες εικοσιπέντε σφαίρες κρίνουν τα μετάλλια. Κι όλο μας το άγχος ήταν για αυτές τις πρώτες εικοσιπέντε σφαίρες να πάει πάρα πολύ καλά για να μπει στα μετάλλια. Και εφόσον έριξε πάρα πολλά κεντρικά δεκάρια, από τις εικοσιπέντε σφαίρες σύνολο, έριξε δεκαεννιά κεντρικά δεκάρια, είναι μάλλον και προσωπικό της ρεκόρ αυτό, οπότε μπήκε στον τελικό μας έφυγε το άγχος και η πίεση που είχαμε γιατί θα διεκδικούσε είτε το χρυσό, είτε το αργυρό» λέει ο Διονύσης.

Αφού κερδήθηκε η σειρά στον τελικό, ήταν πλέον θέμα χρόνου να κριθεί ποια θα ήταν η χρυσή και ποια η αργυρή Ολυμπιονίκης. Η Άννα Κορακάκη κατέκτησε τελικά το χρυσό, με το αργυρό να πηγαίνει στη Γερμανίδα αθλήτρια, την οποία, όπως αποκάλυψε ο αδελφός της ο Διονύσης, η Άννα είχε ξανασυναντήσει πέρυσι, ως αντίπαλο, σε ευρωπαϊκούς αγώνες.

«Ήταν σε μικτό, η Άννα αγωνιζόταν μαζί με ένα συναθλητή της από τη Θεσσαλονίκη και η Γερμανίδα με έναν άλλον, αλλά τότε τους είχαν κερδίσει, το ζευγάρι τους ήρθε πρώτο και η Άννα (με το συναθλητή της) δεύτερη ...τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Περιμέναμε ότι θα το πάρει, το πιστεύαμε».

Η ώρα που όλοι περίμεναν έφτασε. Η τηλεόραση δείχνει την Αννα Κορακάκη να προχωρά προς την κάμερα, συνοδευόμενη από τον πατέρα της. Στο διαμέρισμα της στη Δράμα ξαναφουντώνει ο ενθουσιασμός και η προσμονή των λεπτών που τη χωρίζουν από τη δήλωση της.

«Τα φοράει και τα δύο μετάλλια μαζί ...είναι απίστευτη...» . Στις 2.07... η Άννα Κορακάκη στο Ολυμπιακό χωριό, συνοδευόμενη από τον πατέρα της κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις, η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης, δεν χάνουν λέξη, τα σχόλια και τα γέλια με στενούς συγγενείς και φίλους στο σαλόνι δίνουν και παίρνουν σε κάθε απάντηση της χρυσής Ολυμπιονίκη και αμέσως μετά το ίδιο επαναλαμβάνεται όταν κάνει δηλώσεις ο Τάσος Κορακάκης, πατέρας και προπονητής της.

Όταν ο δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης ρωτάει την χρυσή πρωταθλήτρια για τις αναρτήσεις της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και εκείνη του απαντά ότι αυτή την περίοδο το προφίλ της διαχειρίζεται ο αδελφός της, ο Διονύσης, όλοι στο σπίτι στρέφονται προς αυτόν. Άλλοι τον επευφημούν, άλλοι τον πειράζουν. Ο Διονύσης, αθλητής και ο ίδιος της σκοποβολής στο ίδιο αγώνισμα, είναι απόφοιτος της τρίτης λυκείου και αναμένει τη βαθμολογία των πανελλαδικών εξετάσεων για να δει σε πια σχολή έχει περάσει, πιστεύει ότι θα είναι στην Πληροφορική του ΑΠΘ.

«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα μου, τη μητέρα της Άννας, που όλα αυτά τα χρόνια υπέμεινε...». Η χαρούμενη ομήγυρη ξεσπά σε χειροκροτήματα, στη φράση του Τάσου Κορακάκη, όλοι κοιτούν προς τη Φωτεινή και χαμογελούν. Όλοι παρακολουθούν και ταυτόχρονα σχολιάζουν τις δηλώσεις της Άννας και του πατέρα της από το Ρίο, σαν να μην βρίσκονται, η Άννα και ο Τάσος Κορακάκης, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους, αλλά στην παρέα τους και μπορούν να τους ακούσουν.

«Πες τα Τάσο ...όλα να τα πεις ...να πεις για το νταμάρι και την παράγκα, που έκανε προπόνηση... Δεν το ξέρει, ο Τάσος, ότι το πρωί τη γκρεμίσανε...»