Όταν ήμουν μικρή κι έλεγα ειδήσεις στο Mega: Ένα πραγματικά μεγάλο κανάλι - Ο ήχος του δελτίου με συγκινεί

Ήξερα τηλεόραση, ήξερα τηλεοπτική δημοσιογραφία αλλά και μοντάζ, πρωινάδικο αλλά και συνεντεύξεις, αποστολές στο εξωτερικό αλλά και αντοχές για  ατελείωτες βάρδιες για τον άρρωστο Παπανδρέου, την άρρωστη Βουγιουκλάκη, τον Καραμανλή, τον Β Πόλεμο στον Κόλπο, στη Γιουγκοσλαβία,το Γιακοβλεφ...

Παρουσίασα δύο πρωινές εκπομπές, το "Studio 5" με τη Ρίκα Βαγιάνη και το "Φρου – Φρου" με τη Λίζα Δουκακάρου, και δελτία ειδήσεων. Στο ΜΕΓΚΑ πήρα αλλά και έδωσα πολλά άλλοτε με διπλάσιο κόπο, ενίοτε με ...σπρωξιές  ,παραμένει μακράν η καλλίτερη τηλεοπτική μου εμπειρία.

Είχα την επιμέλεια για μια σειρά έκτακτων δημοσιογραφικών αποστολών στην Κίνα, την Πολωνία, το Πακιστάν, την Αγγλία, την Τυνησία. 

Μεταξύ άλλων διεθνών προσωπικοτήτων πήρα συνεντεύξεις από τους: Μπεναζίρ Μπούτο, Κορασόν Ακίνο, Σιμόν Πέρες, Αλαίν Ζυπέ, Γιάσερ Αραφάτ, Λέχ Βαλέσα, Ζάκ Σαντέρ, Λιονέλ Ζοσπέν, Κλαούντια Καρντινάλε, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, κ.α. 

Τυνησία
Η πιο «επικίνδυνη» αποστολή μου γιατί η  συνέντευξη με τον εξόριστο Γιάσερ Αραφάτ, παλαιστίνιο ηγέτη που φρουρείτο,έγινε κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Με προτεταμένα τα όπλα των bodyguards έκανα όλη τη συνέντευξη.

Στο τέλος με φίλησε και μου χάρισε ένα σακάκι με παλαιστινιακά κεντήματα που μου είπε ότι "μοιάζουν με κρητικά". Όταν γύρισα με την παγκόσμια αποκλειστικότητα στα χέρια μου, φίλησα «κατουρημένες ποδιές» που λέει ο λόγος, για να μεταδοθούν μόλις 3 λεπτά.

Δεν θα ξεχάσω όταν έφερα την Κλαούντια Καρντινάλε σε μια εκ βαθέων εξομολόγησή της, και μεταδόθηκε στη 1 το πρωί, οπότε την είδαν «τρεις κι ο κούκος». 

Η δουλειά στην τηλεόραση θέλει αντοχές πυγμάχου. Κάτι ανάλογο έγινε και με την Μπεναζίρ Μπούτο αλλά όταν μπήκε τυχαία σε επανάληψη το καλοκαίρι θυμάμαι τον τότε διευθυντή μου τον εκκρηκτικό Γιώργο Λεβεντογιάννη να μου λέει «Ως και στη μάνα μου άρεσε, άρα είναι πολύ καλή δουλειά» Αχ τι ευχαριστίες απηύθυνα σ’ αυτή τη μαμά! Επι ΜΕΓΚΑ έζησα και την ωραιότερη στιγμή της ζωής μου, την εγκυμοσύνη και την γέννηση της κόρης μου.

Παρουσίαζα  δελτία ως τον 8ο μηνα και 17 μερες μετα την γέννηση της κόρης μου, Σεπτεμβριος του 1993, χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω τον Γιώργο Χουλιάρα  να μου λέει  ότι προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές και έπρεπε να επιστρέψω για τα δελτία  του Σαββατοκύριακου έστω. Ασφαλώς και πήγα ... Ασφαλώς και διέκοψα τον θηλασμό της Έλενας ... δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου....

Κίνα (1996
Η πρώτη επίσημη δημοσιογραφική αποστολή της Ελληνικής τηλεόρασης με πρόσκληση της Κινεζικής Δημοσιογραφικής Ομοσπονδίας (Πεκίνο, Ξιάν, Σαγκάη) με εκτενή ρεπορτάζ για τον αναδυόμενο γίγαντα.

Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτοξεχάσω; Ότι με το που πατήσαμε το πόδι μας στο Πεκίνο, χάλασε η κάμερα του οπερατέρ μου και επί δυο ημέρες κυνηγούσαμε δεκάδες κινεζάκια εξηγώντας με παντομίμα ότι θέλαμε να την επισκευάσουν;

Ότι τελικά νοικιάσαμε μια άλλη παλαιάς τεχνολογίας – και για να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο, κοντέψαμε να μας πάνε φυλακή αφού μπήκαμε στην απαγορευμένη Πόλη και τραβάγαμε, παριστάνοντας τους κινέζους στην κυριολεξία, ενώ γνωρίζαμε ότι το γύρισμα δεν επιτρεπόταν;

Το πάθος και των δυο μας δεν θα το ξεχάσω. Ξιαν, Σαγκάη, Πεκίνο, ξημέρωνε για να σταματήσουν τα standup, τα κοντινά, το traveling και όλοι οι τύποι γυρίσματος γιατί η χώρα είχε πρωτόγνωρες ομορφιές, περίεργος και άγνωστος τόπος, νέα ήθη πρωτοείδωτα για μας τους δυτικούς. Παντού μας αντιμετώπιζαν με σεβασμό γιατί προερχόμαστε από τη Σίλα-Ελλάδα, χώρα της Σοφίας. 

Πολωνία
Η αποστολή περιελάμβανε συνέντευξη με τον ηγέτη της Αλληλεγγύης και τέως Πρόεδρο Λεχ Βαλέσα στο Γκντάνσκ και ρεπορτάζ στην «νεαρή» πρώην κομμουνιστική χώρα στο δυτικοευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Ένας δύστροπος στην αρχή Βαλεσα, από την υπερένταση έχυσα επάνω του το τσάι που μου πρόσφερε και έτσι έσπασε ο πάγος.  Ο στριγγλός έγινε αρνάκι...

Επί ένα μήνα μοντάραμε με τον Τάσο Μπιρσιμ ,ακουραστο ως το πρωι το ντοκυμαντέρ για την Πολωνια ,στα γραφεια της Σταδιου 5. Πήραμε, γελάμε όταν τα θυμόμαστε ,από 3-4 κιλά ο καθένας γιατί από την πολλή δουλειά, δεν πηγαίναμε  σπίτια μας   και τρώγαμε στα wendys απέναντι.Χαλάλι ,το αποτέλεσμα ηταν πολύ δυνατό , τηλεθέαση ,αν είχε, θα σας γελάσω...

Πακιστάν

Συνέντευξη με την τότε πρωθυπουργό Μπεναζίρ Μπούτο στην προεδρική κατοικία της, ρεπορτάζ και καταγραφή των εξελίξεων στη μετέπειτα πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου, εκεί όπου κάποτε έφτασε ο Μέγας Αλέξανδρος. 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΜΟΥ ΜΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ 

«…Ανατρίχιασα. Κοίταξα κάτω το Καράτσι, όσο διακρινόταν, και προσευχήθηκα . «Μάλλον θα πεθάνω» είπα μέσα μου. Είκοσι χρόνια μετά αναρωτιέμαι γιατί δεν ούρλιαξα στην αεροσυνοδό να μου αλλάξει θέση. Σαν να υποκλίθηκα στο κισμέτ της Ανατολής, ούτε καν αντέδρασα. 
Επί 50 λεπτά, ίδρωνα, ριγούσα, ανακατευόμουν και δεν μιλούσα.

Πλάι μου, όχι ένας, αλλά τρεις, μελαψοί και κίτρινοι, αξύριστοι, αξιολύπητοι άνδρες, ψήνονταν στον πυρετό. Όλοι Πακιστανοί. 
Αρκετοί με περιεργάζονταν, δηλαδή για την ακρίβεια, ανέβαιναν στο κάθισμα τους και κοιτούσαν πίσω, εκεί που καθόμουν, επίμονα…»

«…Αριστερά οι άρρωστοι, μπροστά μου οι περίεργοι, δεξιά το πέπλο της Ανατολής, η πάχνη που δημιουργούν η φοβερή ζέστη και η υγρασία σε αυτές τις χώρες: το νέφος της Ασίας…» 
«…Προσπάθησα να ανακουφιστώ, κάνοντας ευχάριστες σκέψεις: «Που προσπαθούσες Ειρήνη μου επί επτά μήνες να κλείσεις τη συνέντευξη με την Μπεναζίρ και να, τώρα είσαι καθοδόν». «Που βρίσκεσαι στις χώρες που αγαπάς τις εξωτικές…» κλπ. 

Επιστράτευσα μια φράση στα Urdu «HouslaRakho», δηλαδή ψηλά το ηθικό Ειρήνη, είπα μέσα μου γελώντας λίγο, προσπαθώντας να διακωμωδήσω την κατάσταση…» 
«…Ήταν πιο όμορφη στην πραγματικότητα. Πολύ ψηλή. Γλυκιά και ταυτόχρονα ψυχρή. Ελαφρά μακιγιαρισμένη, λευκό καθαρό δέρμα. Λες και το σκούρο χρώμα της φυλής της λευκαίνει επειδή είναι «καλής οικογενείας»…» «...Μιλούσε απαλά, σε χαμηλούς τόνους σχεδόν τρυφερά. 

Συγκινήθηκε ξεκινώντας τη συζήτηση μας. Δάκρυσε μιλώντας για τα κοινά στην ιστορία του δικού της και του δικού μου λαού. Θυμήθηκε ακόμα και μια φράση από αρχαία ελληνική τραγωδία. 

Τα μάτια της σπινθηροβόλησαν όταν μίλησε για το Ζία. Η σταθερότητα στην ομιλία, η εκφορά του λόγου θαυμαστή. 
Δυο φορές το burga της γλιστρούσε. Το έβαζε πάλι στη θέση του με ήρεμες κινήσεις. Ανέπνεε σιγουριά. Είχε τον αέρα της έμπειρης πολιτικού. Της αρχηγού…» 

Λονδίνο

Σεπτέμβριος 1997. Αποστολή για την κάλυψη του εντυπωσιακότερου και σημαντικότερου ως εκείνη στιγμή παγκόσμιου τηλεοπτικού γεγονότος: Την κηδεία της Πριγκίπισσας Diana.

Θυμάμαι ότι με φώναξε κατεπειγόντως ο Λεβεντογιάννης στη Παιανια ,είχα διακοπές , πήγα κρατώντας από το χέρι την Ελενίτσα μου και μου ζήτησε να πάω στο Λονδίνο γιατί προμηνυόταν ειδησεογραφικός πυρετός .

Είχε δίκιο. Το Λονδινο για 10 μέρες ήταν το κέντρο του κόσμου , ήρθαν εκεί οι κεντρικοί παρουσιαστές των μεγαλυτέρων σταθμών του πλανήτη και μετέδιδαν το δελτίο τους  μπροστά από το  Μπιγκ Μπεν... 

“Έπιανα το σφουγγαρόπανο” στο Mega και δεν το άφηνα παρά τα ξημερώματα, Σαββατοκύριακα, ακόμα και γιορτές ώστε το παιδί μου με είδε στο σπίτι καλά όταν έγινε οκτώ χρονών! Στο ΜΕGA ομως αισθανθηκα οτι προοδευσα ,οτι παρα τις οποιες δυσκολιες και ευκαιριες μου δοθηκαν και ο,τι εκανα μεταδιδοταν στο καλυτερο μεχρι σημερα ελληνικο τηλεοπτικο σταθμο.

Ποιος είπε ότι η TV έχει μόνο φώτα; 
Από το Mega έφυγα με σεισμό…!Τον σεισμό της Τουρκίας για να πάω στο STAR ,όπου λίγες μέρες αργότερα και συγκεκριμένα την ημέρα του μεγάλου σεισμού της Αθήνας χτενιζόμουν για το δοκιμαστικό μου στο νέο σταθμό.... και έτριξε το σύμπαν .

Στο Mega παρά τα φρικτά ωράρια, τα ατελείωτα συνεχή Σαββατοκύριακα δουλειάς, αισθάνθηκα ολοκληρωμένη δημοσιογράφος παρά ποτέ! 
Οι τεχνικοί, οι σκηνοθέτες αλλά και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν top επαγγελματίες, οι καλύτεροι που συνεργάσθηκα ποτέ. Εξ’ ου ο ανταγωνισμός, το στρίμωγμα, το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Έφυγα νύχτα από το Μεγάλο Κανάλι και απέκτησα την πιεσούλα μου, ευλογημένος να είναι ο υπαίτιος γιατί κάθε εμπόδιο για καλό! 

*Το κείμενο μου αυτό δημοσιεύεται στο προσωπικό μου site - enikolopoulou.gr