Ξεσπά η μητέρας της Ασπασίας που πυροβολήθηκε από τον πατέρα της: Εχω γίνει ζητιάνα για τα νοσήλια του παιδιού μου

Οι συχνές επιληπτικές κρίσεις που παθαίνει η Ασπασία μπορεί να αποβούν μοιραίες στην ήδη εύθραυστη υγεία της. Για τον λόγο αυτό έχει γίνει άγρυπνος φύλακας και φρουρός της. Την αγωνία και την απόγνωσή της εκφράζει στο «Έθνος της Κυριακής» η μητέρα της 20χρονης Ασπασίας.

Oπως αποκαλύπτει η κ. Φατούρου, ενώ η κόρη της έχει διαγνωσθεί με 99% ποσοστό αναπηρίας εφ’ όρου ζωής και δικαιούται το λεγόμενο «παραπληγικό ή εξωιδρυματικό» επίδομα, που είναι περίπου 750 ευρώ μηνιαίως, δεν το πήρε ποτέ! Στις υπηρεσίες του ΟΓΑ που απευθύνθηκε το 2014, της απάντησαν κατηγορηματικά ότι ο νόμος ορίζει ότι από τη στιγμή που η Ασπασία νοσηλεύεται σε άσυλο ή ίδρυμα ή νοσοκομείο για διάστημα μεγαλύτερο των 30 ημερών συνεχόμενα, αποκλείεται από την εν λόγω παροχή. Ούτε αναδρομικά θα το λάβει όταν με το καλό «βελτιωθεί» η κατάσταση της υγείας της, όπως ισχύει με τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία.

Ωστόσο, ο νομοθέτης δεν διευκρινίζει τι γίνεται με αυτούς που αναγκαστικά καταφεύγουν σε ιδιωτικά νοσηλευτικά κέντρα και πληρώνουν από την τσέπη τους την αντίστοιχη μηνιαία δαπάνη. Οι κρατικοί λειτουργοί δεν έσκυψαν πάνω από το πρόβλημα της τραγικής αυτής μάνας.

Aπογοήτευση
«Τριάντα δύο μήνες τώρα μόνο εγώ ξέρω πώς αντέχουμε οικονομικά. Η Ασπασία σε καθημερινή βάση είναι απαραίτητο να δέχεται φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη», λέει η μητέρα της άτυχης κοπέλας.

«Τριάντα δύο μήνες τώρα μόνο εγώ ξέρω πώς αντέχουμε οικονομικά. Η Ασπασία σε καθημερινή βάση είναι απαραίτητο να δέχεται φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη»

«Εκανα όνειρα να βρω ένα σπίτι για τις δυο μας, ώστε να καταφέρουμε να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας από την αρχή. Απογοητεύτηκα. Μας το στέρησαν κι αυτό. Σταμάτησα να αγωνίζομαι για να αποδείξω το αυτονόητο. Μόνη μου και χωρίς καμία βοήθεια από την πολιτεία και τους εκπροσώπους της. Τόσα χρόνια ούτε ένα τηλεφώνημα δεν έχω δεχθεί για να με ρωτήσουν πώς ζούμε...», αναφέρει θυμωμένη η κ. Φατούρου. Αν και αντίθετη ιδεολογικά η μητέρα της Ασπασίας, για καθαρά βιοποριστικούς λόγους αναγκάστηκε να αιτηθεί και να πάρει τη σύνταξη χηρείας που δικαιούται. Δύσκολη απόφαση κι αυτό γιατί ο επίδοξος δολοφόνος του παιδιού ήταν ο ίδιος της ο πατέρας, ο οποίος μετά την αποτρόπαια πράξη του έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε. Τη χρονική στιγμή που έλαβε χώρα η δολοφονική απόπειρα στην κεντρική πλατεία του Αργους, η Ασπασία ήταν ανήλικη και γι’ αυτό τυπικά το 25% της σύνταξης χηρείας σαν ποσοστό αναλογικά ανήκει σ’ αυτήν, χωρίς όμως να εκταμιεύεται στο όνομά της.

Δυστυχώς, τα χειρότερα δεν άργησαν να έρθουν... Με μια επιστολή από τον ΟΓΑ ενημέρωσαν την κ. Σπυριδούλα ότι η αναπηρική σύνταξη που λάμβανε η κόρη της, το αστρονομικό ποσό των 338 ευρώ (!), κόβεται γιατί στο σύστημα φαίνεται ότι λαμβάνει μέρος από τη σύνταξη χηρείας του πατέρα της. Ετσι, σήμερα η κατά 99% παραπληγική εφ’ όρου ζωής Ασπασία πρέπει να επιβιώσει με 129 ευρώ τον μήνα και η μητέρα της με 260 ευρώ τον μήνα!

«Εχω χωρέσει όλη μου τη ζωή σε μια υπόγεια αποθήκη από το σπίτι που ξενοίκιασα στο Αργος. Πλέον σπίτι μου είναι το διπλανό κρεβάτι στο δωμάτιο της κόρης μου. Δεν τολμάω να φύγω από το πλευρό της γιατί κινδυνεύει η ζωή της. Κι αν αναρωτιούνται πολλοί πώς τα καταφέρνουμε, μία είναι η αλήθεια: Η αλληλεγγύη του απλού κοσμάκη, η συνδρομή και η συμπαράσταση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι αρωγοί στο πρόβλημά μας, σε αντίθεση με την ανύπαρκτη κρατική συνδρομή. Εχω καταντήσει ζητιάνα για να μπορώ να εξασφαλίζω τα νοσήλια κάθε μήνα του παιδιού μου. Τριάντα δύο μήνες τώρα μόνο εγώ ξέρω πώς αντέχουμε οικονομικά. Η Ασπασία είναι απαραίτητο να δέχεται φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ψυχολογική υποστήριξη», προσθέτει η καταβεβλημένη μάνα.

Για την κ. Σπυριδούλα το τραγικό γεγονός της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της κόρης της είναι ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Είναι επιτακτική ανάγκη να λειτουργήσουν καλύτερα οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.

«Προσωπικά είχα προστρέξει στις αστυνομικές Αρχές, καταθέτοντας αναφορά κατά του πατέρα της Ασπασίας και συζύγου μου, προκειμένου να αποτρέψω αυτό που συνέβη τελικά. Από τις έξι καταγγελίες μου στους αστυνομικούς, βρέθηκαν τελικά μόνο δύο, οι οποίες μάλλον ήταν στα αζήτητα. Ακόμη αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να πήρε όπλο και να μην του έγινε κανένας έλεγχος. Το κράτος δεν έχει ευθύνη για την αξιολόγηση των ατόμων που αποκτούν όπλα;», λέει η 41χρονη κ. Φατούρου

.

«Είναι θλιμμένη»
Πολλάκις έχει ακουστεί ότι η Ασπασία καλυτερεύει. Η απάντηση της μητέρας είναι αποστομωτική: «Η κόρη μου θα παραμείνει παραπληγική για όλη της τη ζωή. Βελτιώνεται η κλινική της εικόνα. Αλλά μόνο αυτό. Κουνάει τα μάτια της και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας της είναι θλιμμένη. Κάποιες στιγμές αχνοφαίνεται αμυδρά ότι χαμογελάει. Στο άκουσμα της φωνής μου κινητοποιεί τα μάτια της. Δυστυχώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό υπολογιστή με βλεμματική επαφή γιατί εμφανίζει νυσταγμό και ακούσια πτώση βλεφάρων. Ελάτε στη θέση μου, είχα ένα χαρούμενο, δραστήριο παιδί, ήταν άριστη μαθήτρια και ονειρευόταν να γίνει εγκληματολόγος και ο πατέρας της την καταδίκασε να είναι καθηλωμένη σ’ ένα κρεβάτι για την υπόλοιπη ζωή της. Της στέρησε το παρόν και το μέλλον. Οταν πριν από κάποιο διάστημα οι γιατροί την ρώτησαν αν της λείπει ο πατέρας της που υπεραγαπούσε, εκείνη έγνεψε όχι...».

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης το μέλλον δεν φαντάζει ευοίωνο για την Ασπασία και τη μητέρα της. Πώς θα μπορούσε άλλωστε με όλα όσα τους έχουν συμβεί...

Εχω γίνει ζητιάνα για τα νοσήλια της Ασπασίας
«Αν ο Θεός αποφασίσει να την αφήσει σ’ αυτή την κινητική κατάσταση, γιατί όλα είναι θέλημα Θεού, όταν έρθει η αποφράδα ώρα προσεύχομαι να μη φύγω πρώτη από τη ζωή, αλλά να πεθάνουμε μαζί. Ποτέ δεν είναι αργά. Ας κάνει έστω για μία φορά η Πολιτεία το καθήκον της. Για εμάς είναι ζήτημα ζωής και θανάτου», καταλήγει η ηρωίδα μάνα.
 

‘Τρομάζω στην ιδέα...’
«Σκέφτομαι συνέχεια τι θα συμβεί στην κόρη μου αν πάθω κάτι. Τρομάζω στην ιδέα ότι το σπλάχνο μου θα πεταχτεί στα αζήτητα ενός ανάλγητου κράτους», λέει η μητέρα της άτυχης κοπέλας, Σπυριδούλα Φατούρου.