Τι φταίει με την ελληνική Παιδεία; Γιατί τα ελληνόπουλα κατέλαβαν μόλις την 43η θέση στο τεστ αξιολόγησης PISA;

Τι φταίει για αυτή την επίδοση; Τι κάνουμε λάθος;

Τις δικές της απαντήσεις δίνει μέσα από το ΑΠΕ η επίκουρος καθηγήτρια Χρύσα Σοφιανοπούλου και υπεύθυνη για τη διεξαγωγή της έρευνας στην Ελλάδα.

Το PISA, αναφέρει, είναι μια πολύ σημαντική εκπαιδευτική έρευνα, η οποία μας παρέχει πολλά δεδομένα και πληροφορίες. Αλλά δεν όμως είναι ούτε διαγωνισμός, ούτε Ολυμπιάδα.

«Δεν κάνουμε κάπου λάθος. Απλά αυτά που ρωτάει τους μαθητές το PISA είναι πράγματα που αυτοί δεν γνωρίζουν. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το ίδιο το γνωστικό αντικείμενο, δηλαδή τα μαθηματικά, τη φυσική ή τη χημεία. Τα ερωτήματα του PISA μπορεί να αφορούν την χρησιμότητα πχ ενός μαθηματικού τύπου. Κι αυτό είναι κάτι που απλώς τα παιδιά δεν μαθαίνουν στο σχολείο. Έπειτα, κατανόηση κειμένου για το PISA δεν είναι ούτε το συντακτικό, ούτε η γραμματική, ούτε η περίληψη. Είναι η κριτική σκέψη, η σύνθεση ο εντοπισμός της πληροφορίας μέσα στο κείμενο κ.α.».

Για να το αντιληφθεί κανείς, αρκεί να ρίξει μια ματιά στα θέματα από παλαιότερους διαγωνισμούς που έχουν αναρτηθεί στον ιστότοπο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Εκεί θα διαπιστώσει ότι το κείμενο που καλούνται να κατανοήσουν οι μαθητές μπορεί να είναι ένα λογοτεχνικό απόσπασμα, αλλά και ένας χάρτης του μετρό ή ένα στατιστικό διάγραμμα.

Το συμπέρασμα επομένως είναι, ότι αυτό που λείπει από τους έλληνες μαθητές δεν είναι η θεωρητική γνώση. Αλλά η σύνδεσή της με την καθημερινότητά τους. Κι από αυτή την άποψη, «τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη».

Η Χρύσα Σοφιανοπούλου σημειώνει ότι η κατάταξη πρέπει να είναι το τελευταίο που πρέπει να μας ενδιαφέρει: «Αυτό λέει ακόμα κι ο ΟΟΣΑ φέτος. Για πρώτη φορά η κατάταξη μπήκε στη σελίδα 45. Γιατί δεν είναι αυτό το σημαντικό» αναφέρει.