Δημήτρης Γιώτης: Μιλά για τα όνειρά που κατάφερε να πραγματοποιήσει μέσα από την μουσική.

Μέτσαϊ Μαρία: Πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησες το single "Βάλε χρώμα, φαντασία". Επιλέγεις το  χρώμα και τη φαντασία στη ζωή σου; 

Δημήτρης Γιώτης:Κάθε τι στη ζωή μου εμπεριέχει χρώμα. Είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και επιδιώκω να χρωματίζω την κάθε στιγμή. Η φαντασία είναι η αρχή της δημιουργίας και των στόχων. Από την παιδική μας ηλικία ονειρευόμαστε -φανταζόμαστε το μέλλον μας. Είμαι πάντοτε θετικός ως προς την εξέλιξη των πραγμάτων στη ζωή. 

Μ.Μ: Τα όνειρα σου εκείνη την περίοδο λοιπόν ποια ήταν; 

Δ.Γ:Από πολύ μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι ακόμη και σήμερα ερασιτεχνικά πια. Ήθελα να γίνω μεγάλος ποδοσφαιριστής. Κατάφερα να παίξω στον Αχαρναϊκό που βρίσκονταν στη δεύτερη εθνική κατηγορία . Εν τέλει με κέρδισε μία ακόμη μεγάλη αγάπη μου, η μουσική. 

Μ.Μ:Στα τέλη του 2012 έκανες μία τεράστια επιτυχία το "Ε, ναι το έχω" και έκτοτε αρκετά από τα τραγούδια σου αγαπήθηκαν πολύ. Δεν προκάλεσες παρ’ όλα αυτά με τη ζωή σου ποτέ.. 

Δ.Γ:Δεν προκαλώ με την προσωπική μου ζωή. Λειτουργώ μόνο με τη μουσική μου! Ξέρω πως η εποχή αναζητά το να συνδυάζεις την καλλιτεχνική σου ύπαρξη με την προσωπική σου ζωή. Το " Ε, ναι το έχω" έκανε όντως τεράστια επιτυχία. Ακόμη και σήμερα παίζεται συνεχώς τόσο σε club, όσο και σε νυχτερινά σχήματα! Ακολούθησαν πολλά ακόμη τραγούδια που αγαπήθηκαν και προσφάτως το ντουέτο μας " Το μαγαζί " με το Γιώργο Τσαλίκη. Δεν έχω παράπονο. Θεωρώ ότι έχω κάνει μία πορεία που πολλά νέα παιδιά επιθυμούν να κάνουν. Δεν είναι εύκολος δρόμος η μουσική! Απαιτεί πολύ αγώνα και συνεχή προσπάθεια. Δεν υπήρξα ποτέ της θέσης του να λάβεις ευκαιριακή δημοσιότητα. Δεν πιστεύω στην καριέρα - πυροτέχνημα! 

Μ.Μ:Συνεργάστηκες παράλληλα με τον Τόλη Βοσκόπουλο. 

Δ.Γ:Του έγραψα δύο τραγούδια! Η συνεργασία μας ήταν μοναδική. Ο Τόλης Βοσκόπουλος εκτός του ότι έχει γράψει τεράστια ιστορία είναι μία υπέροχη ψυχή. Εντυπωσιάστηκα από τον χαρακτήρα και το μεγαλείο του. Θυμάμαι όταν βγήκε από το studio μου είπε " Δημητράκη άκουσε το! Αν δε σου αρέσει κάτι θα το ξαναπώ". Ένας καλλιτέχνης του εύρους του Βοσκόπουλου είχε αυτή την απίστευτη γενναιοδωρία απέναντι σε ένα νέο άνθρωπο που μόλις ξεκινούσε. Τον θυμάμαι με τεράστια αγάπη και σεβασμό.

Μ.Μ:Έχεις δεχθεί αθέμιτο ανταγωνισμό από συναδέλφους; 

Δ.Γ:Θεωρώ ότι δεν έχω δεχθεί τουλάχιστον από τη θετική πλευρά που βλέπω εγώ τα πράγματα. Μπορεί να συνέβη και να μην το αντιλήφθηκα. Νομίζω πως ήταν, αν συνέβη, μέσα σε λογικά πλαίσια. 

Μ.Μ:Τι μνήμες έχεις από την περίοδο που δούλευες ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Δ.Γ:Όπως προανέφερα η τύχη μου έκανε δώρο να πραγματοποιήσω και τα δύο μεγάλα όνειρα μου. Ως ποδοσφαιριστής επαγγελματικά ασχολήθηκα δύο χρόνια. Ουσιαστικά μπήκα στην ομάδα ως ταλέντο στα τέλη της εφηβείας μου! Έπαιζα στον Αχαρναϊκό ενώ ήμουν παραλλήλως μαθητής της τρίτης Λυκείου! 

Μ.Μ:Ήταν εμπειρία ζωής; 

Δ.Γ:Βεβαίως! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα. Δεν μπορώ να πω ότι έβγαλα χρήματα κατέκτησα όμως ένα παιδικό όνειρο μου! Επίσης έμαθα να παίζω καλά στα ομαδικά αθλήματα γιατί και η μουσική αποτελεί ένα ομαδικό άθλημα. Όταν ασχολήθηκα όμως με το τραγούδι, συνέχισα να παίζω ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο. 

Μ.Μ:Πότε ασχολήθηκες με τη μουσική; 

Δ.Γ:Από πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου είχε κάνει δώρο μία κιθάρα. Αυτή αποτέλεσε το έναυσμα να ασχοληθώ με τη μουσική. Ο πατέρας μου όταν ήταν μικρός τραγουδούσε δημοτικά και είχε κάνει ένα δισκάκι. Τα παράτησε στα είκοσι του γιατί οι εποχές τότε ήταν πολύ διαφορετικές και πολύ δύσκολες εν συγκρίσει με σήμερα. Είχαμε όμως πάντοτε επαφή τόσο με την παραδοσιακή όσο και με τη λαϊκή μουσική στο σπίτι εξαιτίας του μπαμπά μου. Είμαι παιδί της Δυτικής Αττικής. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μενίδι και συνεχίζω ακόμη να μένω εκεί. Η καταγωγή μου είναι από τα Ιωάννινα. Βλέποντας ο μπαμπάς μου την αγάπη μου για τη μουσική μέσα από τον τρόπο που προσπαθούσα να μάθω κιθάρα, μου χάρισε λίγο αργότερα ένα μπουζούκι. Ξεκίνησα ως αυτοδίδαχτος και έπειτα πήγα σε σχολή όπου και φοίτησα έξι χρόνια. Στο σχολείο δημιουργήσαμε  με τους συμμαθητές μου ένα συγκρότημα που το ονομάσαμε "Αχαρναική παρέα". Παίζαμε σε ταβερνάκια της περιοχής αλλά και στις εκδηλώσεις του σχολείου. Στο συγκρότημα έπαιζα μπουζούκι αλλά και τραγουδούσα. Για πρώτη φορά μεροκάματο από τη δουλειά πήρα δεκαπέντε ετών. 

Μ.Μ:Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς πια επαγγελματικά ;

Δ.Γ:Στον στρατό! Πήγα ως μουσικός στην αεροπορία! Στη μονάδα όμως ήταν ακόμη τέσσερις μουσικοί που έπαιζαν μπουζούκι. Έτσι επειδή παράλληλα τραγουδούσα πήρα και επίσημα τον ρόλο του τραγουδιστή της μπάντας της αεροπορίας. Ήταν ένα τεράστιο σχολείο γιατί είχε εξαιρετικά καλούς μουσικούς. Έχω δημιουργήσει εξαιρετικά καλές φιλίες από τον στρατό. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι από εκείνη την περίοδο. Επειδή η θητεία εκείνη την περίοδο ήταν δεκαεννιά μήνες ήμουν ο μοναδικός τραγουδιστής της μπάντας. Ήταν μεγάλο σχολείο και έκανα τεράστιο ρεπερτόριο. Ολοκληρώνοντας τον στρατό ασχολήθηκα με τη βυζαντινή μουσική. Έκανα μαθήματα με ένα Παππά - δάσκαλο. Έψελνα παράλληλα και στην εκκλησία. Υπήρξαν φορές που το πρωί έψελνα στην εκκλησία και το βράδυ τραγουδούσα στα μπουζούκια. Τα πρώτα χρόνια τραγουδούσα σε μικρούς χώρους και τα τελευταία δέκα ξεκίνησε η επαγγελματική μου πορεία με την κυκλοφορία του πρώτου μου cd, το 2006. Έχω δισκογραφήσει 80 τραγούδια.

Μ.Μ:Είναι τεράστια περιουσία.

Δ.Γ:Είναι η μικρή- μεγάλη προίκα μου. Πλέον ετοιμάζω τη νέα δουλειά μου. Προπομπός της είναι το "βάλε χρώμα φαντασία" που παίζεται στα ραδιόφωνα. Το Φεβρουάριο θα κυκλοφορήσει το νέο τραγούδι, ενώ ακολουθεί ένα cd με 12 τραγούδια όπου ο στίχος και η μουσική είναι δικά μου.