Μade in Greece ο Αθανάσιος Τιτόνης: Από εργάτης διευθυντής του αεροδρομίου της Κολωνίας

Το «κλασικό αυτό παιδί των μεταναστών» γεννήθηκε στο Έσλινγκ, κοντά στη Στουτγάρδη το 1967 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Το πρωί πήγαινε στο γερμανικό σχολείο και το απόγευμα στο ελληνικό. Το βράδυ φροντιστήριο. Σήμερα είναι ένας από τους δυο διευθυντές του αεροδρομίου της Βόννης / Κολωνίας. Ο άνθρωπος που τον επηρέασε περισσότερο στη ζωή του και αποτέλεσε πρότυπο ήταν ο πατέρας του:

«Ο πατέρας μου δούλευε παραπάνω από τριάντα χρόνια στα χυτήρια της Mercedes. Σκληρή δουλειά. Κι εγώ πάντα σαν φοιτητής πήγαινα στη Mercedes και δούλευα τα βράδια. Πάντα βράδια. Και τότε έμαθα πως είναι η δουλειά. Η δουλειά είναι σκληρή. Έτσι έμαθα να δουλεύω εγώ στη Γερμανία».

Μετά τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται σε διάφορες αεροπορικές εταιρείες και σήμερα διευθύνει το αεροδρόμιο της Βόννης/Κολωνίας. Ένα δυναμικά εξελισσόμενο αεροδρόμιο, το οποίο εξυπηρετεί 12 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο και διακινεί 785 χιλιάδες τόνους εμπορευμάτων.

Το φωτεινό γραφείο του Αθανάσιου Τιτόνη, με τα λευκά γυαλιστερά έπιπλα δεν μαρτυράει σήμερα τις ταλαιπωρίες του παρελθόντος, όμως το πέρασμα του από τα εργοστάσια και τη δουλειά του εργάτη δεν το ξέχασε. «Όπως μιλάω με τον υπουργό Εξωτερικών Σταϊνμάγερ, με τον ίδιο σεβασμό μιλάω και στους εργαζόμενους». Δυναμικός, γελαστός και ευθύς δίνει την εντύπωση πως πατάει γερά στα πόδια του. Εδώ και δεκατρία χρόνια διευθύνει το αεροδρόμιο της Βόννης/Κολωνίας. 

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Βερολίνο δίνει την αφορμή να μιλήσουμε για την ασφάλεια των αεροδρομίων στη Γερμανία, όπου σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι «σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε πως τα αεροδρόμια στη Γερμανία είναι ασφαλή. Για την ασφάλεια του αεροδρομίου δεν είμαστε όμως εμείς υπεύθυνοι. Η ευθύνη ανήκει στο υπουργείο Εσωτερικών και στην αστυνομία. Για το λόγο αυτό είναι εκείνοι που διενεργούν τους ελέγχους».

Ακριβές ωράριο εργασίας για τον Αθανάσιο Τιτόνη δεν υπάρχει όπως λέει. Είναι μια δουλειά σε 24ωρη βάση και καλείται διαρκώς να επιλύει προβλήματα. Μια από τις πιο δύκσολες στιγμές ήταν όταν πριν από μερικά χρόνια επικρατούσε χάος στα γερμανικά αεροδρόμια εξαιτίας των χιονοπτώσεων. Ο ίδιος αλλά και οι συνεργάτες του για τρία ολόκληρα μερόνυχτα δεν έφυγαν από το αεροδρόμιο. Κούραση και αγωνία εάν όλα θα πάνε καλά.

Μιλάει με αγάπη για την Ελλάδα, την Αλεξανδρούπολη τον τόπο καταγωγής του αλλά και τη Σαμοθράκη, «ένα μαγικό μέρος που μπορεί να χαλαρώνει και να γεμίζει τις μπαταρίες του» μαζί με τη σύζυγό του και τα δυο τους παιδιά. Αισθάνεται Ευρωπαίος πολίτης και θεωρεί καθήκον του να μελολαβεί ανάμεσα στις δυο κουλτούρες στις οποίες κινείται: την ελληνική και τη γερμανική.

«Οι ελληνογερμανικές σχέσεις πέρασαν μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Εμένα με πονούσε πάρα πολύ όταν έβλεπα δυο λαούς που σέβονταν ο ένας τον άλλο, να αλλάζουν οι σχέσεις τους μέσα σε μόλις ενάμισυ χρόνο. Και εκεί έβλεπα εμάς τους Ελληνες του εξωτερικού, της Γερμανίας να έχουμε μια ιδιαίτερη ευθύνη να το αλλάξουμε αυτό. Ο καθένας από εμας προσπάθησε και έκανε κάποιες αλλαγές. Προσωπικά πιστεύω πως τώρα είμαστε και πάλι σε έναν καλό δρόμο. Όταν είμαι στην Ελλάδα προσπαθώ πάντα να εξηγώ γιατί σκέφτεται ο Γερμανός έτσι ή ο Έλληνας»,  καταλήγει στην συνέντευξη του στην Deutsche Welle