Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ: Δεν ντρέπομαι που γυάλιζα τα παπούτσια του συζύγου & έφερνα την εφημερίδα στο κρεβάτι...

Με την ηρεμία της και τη σταθερότητά της επηρέαζε τον συχνά παρορμητικό και ευμετάβλητο σύζυγό της. Η Λιζ Κάρπεντερ, που υπήρξε εκπρόσωπός της τα χρόνια στον Λευκό Οίκο, έγραψε κάποτε ότι «αν ο πρόεδρος Τζόνσον ήταν το μακρύ χέρι, η κ. Τζόνσον ήταν το ευγενικό χέρι». Ο Τζόνσον έλεγε συχνά ότι η πολιτική αναρρίχησή του θα ήταν αδιανόητη χωρίς την αφοσίωση και την ανοχή της.

Πραγματοποίησε, πάντως, και τα δικά της σχέδια. Το πάρκο που φέρει το όνομά της στην Πολιτεία της Βιρτζίνια είναι έργο της Επιτροπής Πρώτης Κυρίας για μια πιο Ομορφη Πρωτεύουσα. Ιδρυσε το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο για τα Αγρια Λουλούδια στο Οστιν, που άνοιξε τον Απρίλιο του 1995 και μετονομάστηκε σε Κέντρο Αγριων Λουλουδιών Μπερντ Τζόνσον το 1998. 

Φημιζόταν για τη ηρεμία της, μολονότι η ίδια δεν τη θεωρούσε προσόν. Κάποτε δήλωσε «πως είναι καλύτερα να εκρήγνυται κανείς ενίοτε». Υπήρξε στωική, σπάνια παραδεχόταν ότι πονούσε, κάτι που για τον σύζυγό της ήταν ίσως το μοναδικό της σφάλμα. Εκανε τέσσερις αποβολές αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε.

Την πρώτη προεκλογική εκστρατεία του συζύγου της για το Κογκρέσο το 1937 τη χρηματοδότησε η ίδια με δάνειο ύψους 10.000 δολαρίων βάζοντας ενέχυρο τη μικρή περιουσία που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της. 

Αρχισε να συμμετέχει ενεργά στην πολιτική το 1941, όταν απέτυχε για πρώτη φορά ο σύζυγός της να εκλεγεί στη Γερουσία και επέστρεψε στη Βουλή. Κι όταν εκείνος υπηρετούσε στο Ναυτικό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διηύθηνε εκείνη το πολιτικό του γραφείο.

Το 1960 όταν προτιμήθηκε για υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών ο γερουσιαστής Τζον Κένεντι, ένας δημοσιογράφος τη ρώτησε αν ήταν απογοητευμένη κι εκείνη απήντησε «είμαι ανακουφισμένη», αλλά αμέσως μετά εξομολογήθηκε: «Οχι δεν είναι αλήθεια, είμαι τρομερά απογοητευμένη, ο Λίντον θα γινόταν εξαιρετικός πρόεδρος».

Μολονότι δεν ενθουσιάσθηκε όταν ο σύζυγός της δέχθηκε την υποψηφιότητα για αντιπρόεδρος, συμμετείχε ακούραστα στην προεκλογική εκστρατεία και συνόδευσε τις συζύγους της οικογένειας Κένεντι σε πολλές από τις εμφανίσεις τους. 

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη, αφοσιώθηκε στον ρόλο της δεύτερης κυρίας της χώρας, ταξιδεύοντας σε 33 χώρες μέσα στους 34 μήνες που ο Τζόνσον παρέμεινε αντιπρόεδρος.

Οταν εγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο, στις 7 Δεκεμβρίου του 1963, δήλωσε «είναι σαν να ανεβαίνω στη σκηνή να ερμηνεύσω έναν ρόλο, για τον οποίο δεν έχω κάνει πρόβες».

 Μετέτρεψε ένα μικρό γωνιακό δωμάτιο σε προσωπικό της γραφείο και μία ώρα την ημέρα κατέγραφε τη ζωή της ως πρώτης κυρίας των ΗΠΑ. Τα κείμενά της εξεδόθησαν το 1971 με τίτλο «Ημερολόγιο Λευκού Οίκου». 

Τότε ήταν που παραδέχθηκε δημοσίως πως μόνον μετά τον γάμο της κ. Κένεντι με τον Αριστοτέλη Ωνάση το 1968 αισθάνθηκε απελευθερωμένη από την παρουσία και την επιρροή της τότε πρώτης κυρίας. 

Ο Τζόνσον άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του προς το τέλος της θητείας του εξαιτίας του πολέμου στο Βιετνάμ, που επισκίασε τα μέτρα του για τα πολιτικά δικαιώματα, το σύστημα υγείας, την αστική ανάπτυξη, τα ομοσπονδιακά κονδύλια για την παιδεία και τον πόλεμο κατά της φτώχειας. Ηταν τότε που η κ. Τζόνσον έγραψε στο ημερολόγιό της: «Δεν ξέρω αν μπορούμε να αντέξουμε άλλη μία θητεία. Αντιμετωπίζω την προοπτική νέας προεκλογικής εκστρατείας σαν παραμονή σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως με ανοικτή ημερομηνία».

Η κ. Τζόνσον είχε έλθει στην Ουάσιγκτον σε ηλικία 21 ετών ως σύζυγος του Λίντον Τζόνσον. Οταν ο σύζυγός της έγινε πρόεδρος, η ίδια διέθετε 25 χρόνια πολιτικής εμπειρίας.

Στη διάρκεια των ετών αυτών ανεδείχθη σε επιτυχημένη επιχειρηματία, καθώς χρησιμοποίησε τα 21.000 δολάρια που είχαν μείνει από την κληρονομιά της για την αγορά ενός μικρού ραδιοφωνικού σταθμού στο Οστιν. Ο σταθμός αυτός που ήταν βυθισμένος στα χρέη εξαγόρασε θυγατρικούς με τα κέρδη του και μέσα σε 20 χρόνια εξελίχθηκε σε ραδιοτηλεοπτικό όμιλο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Το θυελώδες ειδύλλιό της με τον Λίντον Τζόνσον άρχισε το φθινόπωρο του 1934 στο γραφείο ενός φίλου στο Οστιν. Συναντήθηκαν το επόμενο πρωί και αφού τις εξήγησε σε γενικές γραμμές την ιστορία του, την οικονομική του κατάσταση, τι είδους ασφάλιση είχε και τι προοπτικές, της ζήτησε να τον παντρευτεί.

Οταν ανέφερε στον πατέρα της την πρόταση γάμου που είχε στο πρώτο ραντεβού, εκείνος δεν εξεπλάγη. «Μερικές καλές συμφωνίες κλείνονται βιαστικά», της είπε.

Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η κ. Τζόνσον έζησε στο Οστιν και περνούσε τα Σαββατοκύριακά της στο αγρόκτημα, που είχε χαρίσει στο κράτος από το 1972. 

Αν και υπέστη εγκεφαλικό το 1993 με αποτέλεσμα να έχει χάσει ουσιαστικά την όρασή της λίγο μετά τα 80 της χρόνια, η κ. Τζόνσον εξακολούθησε να δραστηριοποιείται στο Ερευνητικό Κέντρο για τα Αγρια Λουλούδια. «Εζησα μια υπέροχη ζωή», είπε το 1992 στην κ. Κάρπεντερ και προσέθεσε «αισθάνομαι σαν κανάτα που της έριχναν κρασί μέχρι που ξεχείλισε».

Η Μπερντ Τζόνσον, χήρα του προέδρου Λίντον Τζόνσον ο οποίος κάποτε την περιέγραψε ως «εγκέφαλο και χρήμα της οικογένειας», πέθανε το 2007  στο σπίτι της στο Οστιν σε ηλικία 94 ετών.

Ο θάνατος προήλθε από φυσικά αίτια. Είχε κοντά της τα μέλη της οικογένειάς της, τις δύο κόρες της. 

Επιμέλεια: Ειρήνη Νικολοπούλου