Αποκλειστικό: Η διάσημη Ελληνίδα συγγραφέας Κατερίνα Τσεμπερλίδου γράφει στο eirinika για το συναρπαστικό της ταξίδι στην Κούβα

Ταξίδι στην Κούβα

Μια συναρπαστική χώρα-νησί, γεμάτη αντιθέσεις που θα τρελαθείς να τη φωτογραφίζεις. Επειδή άνοιξε τα σύνορά της στον τουρισμό, όλοι σπεύδουν να την επισκεφτούν μήπως και τουριστικοποιηθεί και χάσει το χαρακτήρα της! 

Αυτό ούτε σε δέκα χρόνια προβλέπω να συμβεί.

Μαζί με μια παρέα που έκανε πολύ κέφι να ανακαλύψει την κουλτούρα της Κούβας, επισκεφθήκαμε τη χώρα και μείς. 

Το ταξίδι μας κράτησε 11 μέρες και επισκεφθήκαμε μόνο μερικά μέρη από τη χώρα, που είναι ένα μακρόστενο νησί 1000 χιλιομέτρων.

Η πτήση μας μέσω Ζυρίχης με την εταιρία charter Edelweiss της Swiss κράτησε 10 ώρες και 45 λεπτά! (Στην επιστροφή, το ταξίδι είναι μικρότερο και κρατάει 9 ώρες μόνο μέχρι την Ζυρίχη. 

Η εξυπηρέτηση ήταν καταπληκτική. 

Το προσωπικό της εταιρίας, φιλικό, εξυπηρετικό, ρωτούσαν συνεχώς τι θέλουμε να πιούμε, να φάμε, να δούμε στο βίντεο).

Φτάνοντας, βρίσκεσαι σε ένα μέρος με ζεστό (όχι πολύ, maximum 22C ο ή 28C ο με ένα θαλασσινό αεράκι πάνω σου) κλίμα. 

Το αεροδρόμιο παμπάλαιο, θύμιζε λίγο το δικό μας το παλιό, αυτό που σταμάτησε να λειτουργεί εδώ και 16 χρόνια! 

Μέσα, το air condition στο full και οι υπάλληλοι του τελωνίου (ή του immigration) όλες γυναίκες με στενές κοντές φούστες και δικτυωτές κάλτσες με σχέδια που φόρεσε σε κάποιο βίντεο η Τζένιφερ Λόπεζ και, μετά, ψάχνουν όλες να βρουν το ίδιο.

Χωρίς βίζα και ιατρική ασφάλιση (την οποία πληρώνεις €35 ή παίρνεις βεβαίωση από την ασφαλιστική σου) δεν μπαίνεις στη χώρα.

Ένα μίνι βαν μας περίμενε και μας οδήγησε στο ξενοδοχείο, στο κέντρο της πόλης.

Δεν αναφέρω το όνομά του γιατί, αν και 5άστερο και σε κομβικό σημείο της πόλης, δεν ήταν καθαρό.

Μέχρι και κατσαρίδα βρήκα στο μπάνιο. Αυτό που με δυσαρέστησε ήταν που η καμαριέρα, φτιάχνοντας κάτι σχέδια με τις πετσέτες πάνω στο κρεβάτι μας, διεκδικούσε tip απλά για να κάνει τη δουλειά της! (Όμως, εξαιρώ το πρωινό από τη δυσάρεστη εμπειρία, ήταν πλούσιο και πολύ καλό).

Αβάνα

Η πρώτη εντύπωση της Αβάνας είναι πως ζει κάπου στο παρελθόν.

Κάτι τα ισπανικά τείχη της πόλης, κάτι τα παλιά κτίρια, κάτι τα παλιά Αμερικάνικα αυτοκίνητα, η πόλη έχει άρωμα προηγούμενων δεκαετιών.

Η πόλη χρησιμοποιεί σαν ταξί, Αμερικάνικα αυτοκίνητα του ’50 που είναι βαμμένα πολύχρωμα ή Lada του ’60, με αποτέλεσμα η πόλη να μυρίζει καυσαέριο, παρότι είναι παραλιακή και φυσάει. 

Μυρίζει βενζίνη και λάδι παντού.

Στην Αβάνα χτυπάει η καρδιά της Κούβας σε μουσική, μπαλέτο, κουλτούρα. Είδαμε 4 μουσεία αξιόλογα:

1. Το μουσείο Κουβανέζικης τέχνης (υπέροχο!).
2. Το μουσείο Μοντέρνας τέχνης.
3. Το μουσείο της πόλης της Αβάνας.
4. Το μουσείο της Επανάστασης, που περισσότερο μοιάζει με φωτογραφική έκθεση, παρά με μουσείο.

Στο μουσείο, για να μπουν οι γυναίκες, πρέπει να αφήσουν υποχρεωτικά την τσάντα τους στην είσοδο, στο βεστιάριο.

Αξιοθέατα

Αξιοθέατα η πόλη έχει πολλά, αφού είναι 600 ετών! την ανακάλυψε ο Κολόμβος πηγαίνοντας για Αμερική για λογαριασμό των Ισπανών.

Οι Ισπανοί κατέλαβαν το νησί και εξόντωσαν μέσα σε 50 χρόνια όλους τους Ινδιάνους του νησιού (300.000 περίπου άτομα) γιατί ήταν αναποτελεσματικοί εργάτες στις αγροικίες και έφεραν μαύρους σκλάβους από την Αφρική.

Οι Ισπανοί έμειναν στο νησί μέχρι το 1900 περίπου και μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του ήρωα Μαρτί, η Κούβα έγινε ανεξάρτητη. 

Το 1959, μετά από κάποια χρόνια που η Κούβα κυβερνήθηκε κάτω από την επιρροή Αμερικανών (της Μαφίας όπως λέγεται) ο Φιντέλ Κάστρο σε συνεργασία με τον Αργεντινό γιατρό Τσε Γκεβάρα, ανέτρεψαν το καθεστώς, έκλεισαν τα σύνορα, κατήργησαν το Κοινοβούλιο, δήμευσαν τις κατοικίες και καθιέρωσαν το δελτίο φαγητού και ρούχων.

Σήμερα υπάρχει μόνο το δελτίο φαγητού που το αγοράζουν οι Κουβανοί από το κράτος, μια φορά το χρόνο και αφορά τους 12 μήνες του χρόνου.

Σήμερα, επίσης, κάθε Κουβανός μπορεί να έχει μόνο μια κατοικία.

Χαρακτηριστικό σημείο της παραλίας της Κούβας είναι το περίφημο Malecon (Μαλεκόν), μια αποβάθρα για περπάτημα, χάζι ή ψάρεμα, μήκους 4,5 χιλιομέτρων, που βρίσκεται στην παραλιακή οδό.

Το λιμάνι της Κούβας φιλοξενεί πολλά κρουαζιερόπλοια τώρα. Κάποτε, οι Ισπανοί είχαν χτίσει δύο φρούρια-παρατηρητήρια στη στενή είσοδο του φυσικού λιμανιού, που το βράδυ έκλεινε με αλυσίδα για να προφυλάσσει τους κατοίκους από τον κίνδυνο κουρσάρων και πειρατών.

Κουλτούρα

Η κουλτούρα της μουσικής και των τεχνών διαπερνά το αίμα των Κουβανέζων. Η όπερα της Αβάνας, το Grand Teatro ή Alicia Alonce θέατρο, ανακαινισμένο, φιλοξενεί παραστάσεις χορού τόσο πρωτοποριακές που δύσκολα βρίσκεις σε άλλες πρωτεύουσες. 

Η θεαματική και άκρως τουριστική παράσταση “Τροπικάνα”, που θυμίζει την Αβάνα πριν τα σκήπτρα της νυχτερινής ζωής της τα πάρει το Λας Βέγκας, είναι μέσα στα must-to- see. Βρίσκεται σε κάποια απόσταση από το κέντρο της πόλης. 

Έξω από το κέντρο, επίσης, προς την περιοχή Miramar θα επισκεφθείς επίσης το Art Factory, ένα μουσικό πολυχώρο με εκθέσεις, συναυλίες, μόδα, παραστάσεις, όλα σε ένα κτίριο.

Φαγητό, εστιατόρια

Οι Κουβανοί, εξ ανάγκης, τρώνε κυρίως ρύζι και φασόλια. Στο δελτίο τους επιτρέπεται 1 μπούτι κοτόπουλο το 15νθήμερο. Τρώνε χοιρινό και σπάνια μοσχάρι αφού τις αγελάδες τις έχουν κυρίως για το γάλα και το βούτυρο. 

Το εθνικό τους πιάτο, ρύζι και (μαύρα) φασόλια λέγεται Moros Christianos (Μαυριτανοί και Χριστιανοί).

Μιλώντας για φαγητό, υπάρχουν και μερικά πολύ καλά εστιατόρια που μπορείς να γευτείς θαλασσινά, αστακό, χοιρινό γάλακτος, γενικά μια κανονική διεθνή κουζίνα.

Μερικά από τα εστιατόρια που μας σύστησαν και που και εμείς συστήνουμε με τη σειρά μας είναι τα La Guerita (η φωλιά), La Cocina de Lilliam, L’ atelier, Ivan Chefs Justo, Al Carbon.

Μεταφορές

Τα ταξί δεν έχουν ταξίμετρο. Πρέπει να προσυμφωνήσεις (αφού διαπραγματευτείς το ποσόν της διαδρομής) και μετά να μπεις στο αυτοκίνητο. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις κανονίζεις με τον ταξιτζή που σε πηγαίνει σε ένα εστιατόριο να έρθει να σε πάρει όταν θα φύγεις από το εστιατόριο.

Wifi και Internet

Πουθενά στην Κούβα δεν υπάρχει δωρεάν wifi.

Στα ξενοδοχεία αγοράζεις κάρτα αξίας €2 και έχεις Internet για μία συσκευή μία ώρα. Μόνο που, και να συνδεθείς, το internet είναι τόσο αργό που θα δυσκολευτείς να απαντήσεις στα μέηλ σου (ένα update ενός application κάνει ¼ της ώρας, ενώ στην Ευρώπη και στην Ελλάδα κάνει δευτερόλεπτα συνήθως).

Επειδή τα ξενοδοχεία έχουν wifi, πολλοί κουβανοί έρχονται έξω από την είσοδό τους για να συνδεθούν καλύτερα με το internet.

Η πόλη της Αβάνας είναι γεμάτη από πανέμορφα κτίρια, ιστορικά, υψηλής αισθητικής, αριστοκρατικού ύφους. Πολλά από τα κτίρια της Παλαιάς Πόλης είναι βαμμένα έντονο μπλε, κίτρινο, τυρκουάζ χρώμα. 

Τα περισσότερα, όμως, καταρρέουν σαν βομβαρδισμένα διότι πρέπει να περιμένουν το κράτος να αναλάβει να τα ανακαινίσει. 

Τουλάχιστον μένει η όμορφη πρόσοψή τους.

Πρίζες

Στην αλυσίδα ξενοδοχείων που μείναμε, οι πρίζες για να φορτίζουμε τα κινητά μας ήταν όλες ευρωπαϊκές.

Αφού η επίσημη γλώσσα είναι τα ισπανικά, οι Ισπανοί και οι Λατίνοι είναι πρώτοι και καλύτεροι τουρίστες. 

Άρα, οι ανάγκες τους εξυπηρετούνται!

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με άλλα ξενοδοχεία.

Miramar

Όσο φτωχή είναι η Αβάνα, τόσο μεγαλοπρεπής είναι η γειτονιά Miramar, με παλιά αρχοντικά σπίτια που τώρα χρησιμοποιούν οι πρεσβείες για έδρα τους. 

Φυσικά, εκεί ήταν και η κατοικία του Φιντέλ Κάστρο.

Επαρχία

Έξω από την Αβάνα, υπάρχουν πολλά μέρη για να επισκεφτεί κάποιος. 

Το Βαραδέρο, πασίγνωστο θέρετρο που άλλοι λατρεύουν γιατί πηγαίνουν εκεί για “άραγμα” και άλλοι μισούν γιατί το θεωρούν “τουριστικό”. 

Εκεί, μπορείς να πάρεις το φέρυ που ακολουθεί τα δελφίνια.

Το Τρινιδάδ είναι μια πόλη 400 ετών, παγκόσμια κληρονομιά της Ουνέσκο. 

Ένα μέρος με καλντερίμια, μέρη για χορό, πολύχρωμα σπίτια αιώνων και πολύχρωμα με ύφος αποικιακό. 

Πάνω από 5 ώρες με το μίνι βαν.

Το Βινιάλες, όπου παλιά υπήρχαν πολλά εργοστάσια καπνού.

Η φαντασίωση των αντρών για γυναίκες που έστριβαν τα πούρα στους γλουτούς τους και τα φύλλα καπνού έπαιρναν μυρωδιά από τον ιδρώτα τους, ας διαλυθούν. 

Δεν υπάρχουν γυναίκες που στρίβουν πούρα στους γλουτούς τους αλλά εργοστάσια.

Τα νησάκια βόρεια και ανατολικά του Βαραδέρο που αποτελούν πόλο έλξης τουριστών, ιδανικά για κολύμπι. 

Γύρω από την Κούβα υπάρχει ένα αρχιπέλαγος που αποτελείται από 4000 εξωτικά νησάκια.

Το οδικό δίκτυο της χώρας, όπου πήγα εγώ, ήταν καλό. Όπου είχε “μπαλώματα”, οι οδηγοί έκαναν ζικ-ζακ με άνεση, χωρίς φλας!

Γενικά και στους εθνικούς δρόμους όπως και στην Αβάνα, δεν υπάρχει πολλή κίνηση. 

Λόγω έλλειψης αυτοκινήτων (είναι τόσο ακριβά που ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια αυτοκίνητα) και λόγω πανάκριβης τιμής της βενζίνης (όσο στην Ελλάδα) με μισθούς όμως πολύ μικρότερους, οι δρόμοι είναι σχετικά ήρεμοι.

Έξω από την Αβάνα λεωφορεία δεν είχε πουθενά. Οι άνθρωποι μεταφέρονται με φορτηγά, διαμορφωμένα με πάγκους σε λεωφορεία. 

Το ίδιο και κάρα! Είδα πάρα πολλά κάρα να μεταφέρουν ανθρώπους ή να πουλάνε είδη μαναβικής, ως κινητά μπακάλικα.

Και παντού στην επαρχία, είδα βόδια ζεμένα με άροτρα να οργώνουν χωράφια. 

Χρόνια είχα να δω μια τέτοια εικόνα. Και όχι μόνο! Και πολλούς έφιππους να μετακινούνται με άλογα!

Κανόνες υγιεινής, φάρμακα

Τα υπαίθρια καφέ κατά μήκος της εθνικής αλλά και τα εστιατόρια στις πόλεις, θέλουν προσοχή. Καλό είναι να έχει κανείς μαζί του θήκες για την λεκάνη. 
Επίσης χαρτί υγείας (ναι, είχαμε πάρει όλοι από ένα μαζί μας στη βαλίτσα).

Τα φάρμακα που χρειάζεται ο επισκέπτης ή ίσως χρειαστεί αν πάθει πυρετό ή πονοκέφαλο, τα πήραμε και αυτά μαζί στις αποσκευές μας.

Διακοπές ρεύματος

Γίνονται συχνά. Αν μένεις σε καλό ξενοδοχείο, έχει γεννήτρια. Δεν θα “μείνεις” στο ασανσέρ. 

Ίσως έχει πρόβλημα στην κουζίνα. 

Πάντως, πριν την αναχώρηση από την Ελλάδα, με συμβούλεψαν καλού-κακού να έχω μαζί μου φακό (!). 

Πήρα αλλά δεν μου χρειάστηκε.

Πούρα και Ρούμι

Τα δύο πιο γνωστά προϊόντα της Κούβας.

Τα πούρα πωλούνται σε εργοστάσια (αν επισκεφθείς), σε φάρμες καπνού (που τα παρασκευάζουν), σε ξενοδοχεία, σε μαγαζιά, που δίνονται ως δώρο ή αγοράζονται σαν ενθύμιο από τους τουρίστες.

Και το ρούμι, που γίνεται από τα ζαχαροκάλαμα που παράγει η χώρα, είναι το άλλο εθνικό προϊόν.

Η κρατική μάρκα είναι το Havana Club (μετά την αποχώρηση της οικογένειας Bacardi που μετέφερε το εργοστάσιό της στο Πουέρτο Ρίκο) και υπάρχει και μουσείο στην Αβάνα, όπου παρακολουθείς την ιστορία και τον τρόπο παρασκευής του εθνικού ποτού.

Κοκτέιλ

Με το ρούμι στη φαρέτρα της, η Κούβα είναι μητέρα πολλών κοκτέιλ. 

Εκεί δημιουργήθηκαν μερικά από τα πιο αγαπημένα ποτά που, όμως, μόνο στην Κούβα έχουν τη γεύση τους: Κούμπα Λίμπρε (ρούμι με κόκα-κόλα, αν και η Κούβα έχει δική της κόλα, όχι τη γνωστή μάρκα), Πίνα Κολάδα (ρούμι με χυμό ανανά και καρύδας και γάλα σε σκόνη, απίστευτη γεύση).

Για επιπλέον ασφάλεια, ταξιδέψαμε με τη συμβουλή να μην πιούμε παγάκια, παρά μόνο σε καλά ξενοδοχεία ή εστιατόρια.

Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ο θρύλος της Κούβας. Όπου κι αν πάει ο επισκέπτης, θα βρει ένα μπαρ, ένα εστιατόριο ή ένα καφέ, όπου σύχναζε ο διάσημος συγγραφέας. 

Ουρές οι τουρίστες για να “μυρίσουν” λίγο από τον αέρα που ανάπνευσε κάποτε ο λογοτέχνης και λάτρης της Κούβας. 

Ακόμα κι αν δεν βρει θέση να πιεί ή να φάει, μια σέλφι ή μια φωτογραφία θα τη βγάλει!

Ζάχαρη

Το σημαντικότερο προϊόν της χώρας υπήρξαν πάντα τα ζαχαροκάλαμα. Μισόν αιώνα πριν, η Κούβα προμήθευε με τη ζάχαρή της την Αμερική. 

Στη συνέχεια, όταν διαρρήχθηκαν οι σχέσεις της με την Αμερική, το σύνολο της παραγωγής της Κούβας, απορροφούσε η Ρωσία. 

Με την κατάρρευση του κουμμουνισμού το 1989, η Κούβα αντιλήφθηκε ότι ο μόνος τρόπος να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα ήταν μέσω του τουρισμού και άνοιξε τα σύνορά της. 

Σήμερα, που οι διεθνείς Οργανισμοί πιέζουν τις πολυεθνικές να μειώσουν την περιεκτικότητα των προϊόντων τους σε ζάχαρη, σήμερα που η παραγωγή ζάχαρης γίνεται και από άλλα προϊόντα εκτός από ζαχαροκάλαμα (π.χ. τεύτλα), η σημασία του τουρισμού για τη χώρα μεγεθύνεται. 

Ο τουρισμός εξελίσσεται σαν το σημαντικότερο εθνικό προϊόν, αφού, διεθνώς, η ζάχαρη παραγκωνίζεται.

Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Συγγραφέας, Inspirational Speaker, Blogger, Book Lover, Hiker, Δημιουργός του site

www.tsemperlidou.gr

Ακολουθήστε την Κατερίνα Τσεμπερλίδου στο Instagram @tsemperlidou