12 γυναίκες κάηκαν ζωντανές από ναζί σε ένα βράδυ - η μια έγκυος- Ρέθυμνο 70 χρόνια μετά: Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για γερά νεύρα των Κανελλάκη - Παντινάκη

Η φρίκη ζωντάνεψε και πάλι στους κατοίκους της Καλής Συκιάς στα ορεινά του νότου στο Ρέθυμνο, καθώς ξαναθυμήθηκαν μετά από σχεδόν εφτά δεκαετίες, τα ανελέητα γεγονότα που συντελέστηκαν στο χωριό τους από τους ναζιστές και Σουμπερίτες συνεργάτες τους, στις 3 Οκτωβρίου 1943.



Οι αφηγήσεις και οι εικόνες που συγκεντρώθηκαν από τηλεοπτικό συνεργείο, θα αποτελέσουν το θέμα ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου που ετοιμάζουν οι δημοσιογράφοι Γιάννης Κανελλάκης και Μανόλης Παντινάκης, σύμφωνα με το madeincreta.gr.

Ήταν η πρώτη φορά από τότε, που εκδηλώθηκε ενδιαφέρον στην ανάδειξη και προβολή ενός συνταρακτικού γεγονότος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ίσως του μοναδικού στα χρονικά, που γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις σε στενή συνεργασία (δυστυχώς) με Κρητικούς του Σώματος του αιμοσταγούς λοχία Φριτς Σούμπερτ, όρμησαν αποκλειστικά σε γυναίκες και τις πέταξαν και τις έκαψαν ζωντανές στη φωτιά που άναψαν σε σπίτια του χωριού.
Σε αυτή την πρωτοφανή βαρβαρότητα, λαμπάδιασαν και κάηκαν ζωντανές συνολικά δώδεκα γυναίκες, μεταξύ αυτών και μια έγκυος στον όγδοο μήνα της κύησής της από την Καλή Συκιά και το γειτονικό Ροδάκινο και ένας ηλικιωμένος άντρας 80 χρονών…



Το τηλεοπτικό συνεργείο με τον έμπειρο και ικανό εικονολήπτη Νίκο Σαράντο, που και στο παρελθόν είχε εργαστεί σε πολλές αποστολές και ρεπορτάζ μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών της Αθήνας, σε ένα ολοήμερο οδοιπορικό συγκέντρωσε πολύτιμο υλικό από δεκάδες επιζώντες του μαρτυρικού γεγονότος γυναίκες και άντρες της Καλής Συκιάς, καθώς και ντοκουμέντα από τα σπίτια-μνημεία που θυσιάστηκαν.

Το κλίμα σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων ήταν επίπονο και ψυχοφθόρο και οι περισσότεροι ήταν αδύνατο να κρατήσουν τον πόνο τους, παρότι έχουν περάσει τόσες δεκαετίες.



Ανατριχιαστικές ήταν οι μαρτυρίες του Στρατή Πετράκη και του Νίκου Νικητάκη


Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα, όταν άρχισε να αφηγείται στο χώρο του μνημείου που είναι γραμμένα τα ονόματα των γυναικών-μαρτύρων, ο Δημήτρης Γρυντάκης που μαζί με τη μητέρα του, έγκυο στον όγδοο μήνα τότε, οδηγούνταν σε καιόμενο σπίτι για να καούν ζωντανοί.

Ο 18 μηνών τότε Γρυντάκης βρέθηκε, ίσως με την παρέμβαση Σουμπερίτη ή Γερμανού, από την αγκαλιά της μάνας του πάνω σε ξερόκλαδα και σώθηκε. Τα μάτια του την είδαν για πρώτη φορά σε φωτογραφία (!) όταν πλησίαζε τα 30 του χρόνια.



Λίγο πριν την αφήγηση της Ελένης Κωστάκη, που έζησε τη φρίκη, στο Γιάννη Κανελλάκη

Σήμερα, ξεπερνώντας την έβδομη δεκαετία της ζωής του, δεν μπόρεσε να κρατηθεί ούτε αυτή τη φορά, αντικρίζοντας πρώτο-πρώτο το όνομά της στην πλάκα των ηρωίδων, ενώ αφηγούνταν στο μνημείο, και μετά βίας χωρίς να στεγνώσουν τα μάτια του, προσπαθούσε να συγκρατήσει τα ξεσπάσματά του. Και κάποιες φορές ήταν αδύνατο…



Το σπίτι του Λεωνίδα Μονιάκη, όπου παίχτηκε μια ακόμα πράξη της τραγωδίας. Σήμερα είναι ακατοίκητο

Τους επόμενους μήνες, θα αρχίσει η επεξεργασία του ντοκιμαντέρ και οι άλλες εργασίες ώστε να λάβει την τελική μορφή για να προβληθεί σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού και σε ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες.

Ανάλογα ντοκιμαντέρ, πρόκειται να πραγματοποιήσουν οι δυο δημοσιογράφοι και σε άλλες περιοχές της Κρήτης, που δέχτηκαν τις γερμανικές ωμότητες και γνώρισαν το πρόσωπο του ναζισμού…