Η συμπεριφορά των ερωτευμένων στο μικροσκόπιο της επιστήμης- Γιατί κάνουμε σαν ερωτευμένοι;

Όπως είναι φυσικό, οι επιστημονικές ομάδες προσπαθούν να ανακαλύψουν ολοένα και περισσότερα από τα μυστικά της συμπεριφοράς των ερωτευμένων. Και κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη για απαντήσεις, εμφανίζεται η μέθοδος της έρευνας! Ακολουθούν ενδιαφέρουσες σχετικές μελέτες, μαζί με τα ακόμα πιο αξιοσημείωτα αποτελέσματά τους.

Το 2005, ο Άρθουρ Άρον, Κοινωνικός Ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Στόνι Μπρουκ της Νέας Υόρκης, μελέτησε 10 άντρες και 7 γυναίκες που είχαν ερωτευθεί πρόσφατα.

Οι εθελοντές μπήκαν στο μηχάνημα του μαγνητικού τομογράφου, όπου τους έδειξαν φωτογραφίες των αγαπημένων τους, ανάμεσα σε άλλες ουδέτερων προσώπων. Όταν έβλεπαν το έτερον ήμισυ, το κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο του εγκεφάλου, όπου βρίσκεται το κέντρο ανταμοιβής, πλημμύριζε από την ορμόνη ντοπαμίνη. Το πρακτικό αποτέλεσμα αυτού στη συμπεριφορά είναι η ανεξάντλητη ενέργεια, η αϋπνία, τα συναισθήματα ευφορίας, αλλά και νευρικότητας και ταραχής, όταν το ζευγάρι είναι χώρια. (Σημειωτέον: η ντοπαμίνη παράγεται σε καταστάσεις παρόμοιες με την κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών, με τη συνουσία κ.α.).

Τα νευρικά κυκλώματα δεν τη γλυτώνουν από τη θύελλα του έρωτα. Έχει παρατηρηθεί πως κατά την περίοδο του έρωτα, υφίσταται αδρανοποίηση των νευρώνων που σχετίζονται με την άσκηση κριτικής προς τρίτους και προς την κοινωνία γενικότερα. Άλλο ένα κόλπο της φύσης, για να δένει περισσότερο το ζευγάρι, εμφανίζοντας περισσότερο ευνοϊκές καταστάσεις, μακρυά από αρνητισμούς εντάσεις και εμπόδια.

Σύμφωνα με άλλες έρευνες, όταν δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια για πολλή ώρα, όταν αγκαλιάζονται ή κατά τη διάρκεια του σεξ, μετά την ξαφνική έκκριση ντοπαμίνης, έμφανίζονται οι ορμόνες της αγάπης, η βασοπρεσίνη και η οξυτοκίνη. Η τελευταία εκκρίνεται σε στιγμές οικειότητας και είναι η ίδια ορμόνη που δένει συναισθηματικά τις μητέρες με τα μωρά τους. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως αυτές οι δύο ορμόνες προκαλούν το συναισθηματικό δέσιμο στα ζευγάρια, που τα κρατά ενωμένα για χρόνια. Μάλιστα το 2008, οι ερευνητές βρήκαν ότι η βασοπρεσίνη, που τελεί τον ίδιο ρόλο με την οξυτοκίνη στους αρουραίους του αγρού, σχετίζεται με το συναισθηματικό δέσιμο στους άντρες. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι μία γενετική διαφοροποίηση σε έναν από τους υποδοχείς βασοπρεσίνης, συνδέεται με την απιστία και το φόβο της δέσμευσης.

Σύμφωνα με το tsemperlidou.gr, αποτελέσματα μελετών σημειώνουν πως μετά το πρώτο χρόνο, συνήθως, οι ορμονικές αυτές εκρήξεις έρχονται στα φυσιολογικά τους επίπεδα, υποστηρίζοντας τη φράση «ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα». Οι κανόνες όμως είναι για να σπάνε και αυτό διετέλεσε επιστημονικά η Δρ. Μπιάνκα Ασεβέντο, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα: μελέτησε μαγνητικές εγκεφάλου ζευγαριών που είναι ερωτευμένα, ακόμα και έπειτα από 20 χρόνια γάμου. Αυτό που παρατήρησε είναι ότι είχαν ακριβώς την ίδια εγκεφαλική δραστηριότητα που βλέπουμε σε νιόπαντρα ζευγάρια, αλλά χωρίς τη νευρικότητα και τις εμμονές.

Δεδομένων όλων των παραπάνω, ένας ερωτευμένος άνθρωπος φλερτάρει καθημερινά με την ευτυχία, την ευφορία, την αισιοδοξία. Αυτό έχει επίδραση φυσικά και στο ίδιο το σώμα. Εργαστηριακές μελέτες δείχνουν ότι οι ερωτευμένοι κινδυνεύουν λιγότερο από καρδιακή προσβολή και διαβήτη τύπου 2, ενώ παρουσιάζουν σπανιότερα υψηλή πίεση στη ζωή τους (εξαιρώντας τα πρώτα στάδια του έρωτα, που η πίεση ανεβαίνει λόγω αδρεναλίνης). Σύμφωνα με αμερικανικές έρευνες, τα ανοσοκύτταρά τους είναι περισσότερα από ό,τι των υπολοίπων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν καλύτερο ανοσοποιητικό, ενώ η χωρητικότητα των πνευμόνων τους είναι μεγαλύτερη. Είναι θαυμάσιο το ταξίδι της μαγείας που λαμβάνει χώρα: ξεκινάει από την ψυχή, κυκλοφορεί στο σώμα και τούμπαλιν!

Το πόρισμα λοιπόν είναι ένα: Μην αφήνετε τίποτα στην καθημερινότητα να σας κάνει λιγότερο ερωτευμένους – ερωτευτείτε όσο μπορείτε και δυνατά: ξεκινήστε από τον άνθρωπο που θαυμάζετε και θα καταλήξετε ερωτευμένος με την ίδια τη ζωή.