Ισιδώρα Ντάνκαν: Η «ξυπόλητη» κορυφαία χορεύτρια λάτρεψε την Ελλάδα, έχασε & τα 3 παιδιά της & πνίγηκε από το φουλάρι της (ΦΩΤΟ)

Το 1903 έχτισε στον Βύρωνα μία κατοικία όπου τώρα έχει μετατραπεί σε σχολή χορού με το όνομα της φυσικά,"Ντάνκαν", σε σχέδια του αδελφού της Ραϋμόνδου, βασισμένη σε αρχαιοελληνικά πρότυπα.

Απέκτησε μία κόρη με τον Γκόρντον Γκρεγκ και έναν γιό με τον Πάρις Σίνγκερ (έναν από τους απογόνους του Ισαάκ Σίνγκερ).

Τα δύο παιδιά πέθαναν νωρίς με τραγικό τρόπο. Καθώς γυρνούσαν με την νταντά τους ο οδηγός αναγκάστηκε να σταματήσει για να αποφύγει ένα τρακάρισμα.

Όταν βγήκε για να βάλει μπροστά με τη μανιβέλα ξέχασε να βάλει χειρόφρενο και το αμάξι κινήθηκε και έπεσε στο Σηκουάνα.

Μετά το ατύχημα, η Ντάνκαν πήγε στην Κέρκυρα όπου έζησε αρκετούς μήνες με την Ιταλίδα ομοφυλόφιλη ηθοποιό Ελεονώρα Ντούζε.

Το 1922 παντρεύτηκε τον Σεργκέι Γιεσένιν, έναν πολύ μικρότερό της Ρώσο ποιητή.

Την πολυτάραχη, παραβατική και τραγική ζωή της ακολούθησε ένας τραγικός θάνατος. 

Πνίγηκε από το φουλάρι της που πιάστηκε στις ρόδες του αυτοκινήτου που μόλις είχε αγοράσει...

Ας ξετυλίξουμε αυτή την υπερεπιτυχημένη και συνάμα τραγική ζωή 

Η Άντζελα Ισιδώρα Ντάνκαν γεννήθηκε στις 27 Μαΐου του 1877 στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας.

Ζούσε με τη μητέρα και τα τρία αδέρφια της μετά τον ξαφνικό χωρισμό των γονιών της. 

Ο πατέρας εγκαταλείπει το σπιτικό του λίγο μετά τη γέννηση του τέταρτου παιδιού του, της Άντζελα, καθώς το όνομά του είχε εμπλακεί σε τραπεζικό σκάνδαλο.

Συλλαμβάνεται έναν χρόνο αργότερα, ενώ έπειτα από πολύχρονη δικαστική περιπέτεια τελικά αθωώνεται.

Η μητέρα παίρνει εν τω μεταξύ διαζύγιο και προσπαθεί να συντηρήσει την πολυμελή φαμίλια διδάσκοντας πιάνο, με τον πατέρα να επιστρέφει στο σπίτι αργότερα και να αναλαμβάνει τις ευθύνες της οικογένειας. 

Από μικρή, η Ισιδώρα πέρα από το πιάνο, παρακολουθούσε και μαθήματα μπαλέτου. Στα 6 της χρόνια, το έμφυτο ταλέντο της στην κίνηση και τον χορό δεν μπορούσε να παραμείνει κρυφό.

Μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς της και τους «δίδασκε» χορό. Στα 13 της εμφανιζόταν σε χορευτικές παραστάσεις στο Σαν Φρανσίσκο, ενώ τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη.

Η Ισιδώρα υιοθέτησε το αρχαιοελληνικό στυλ στις χορευτικές παραστάσεις της.

 Η επαφή της Ισιδώρας με την ελληνική μυθολογία 

Παρά την επιτυχία της σαν χορεύτρια στην Αμερική, ο αυστηρός τρόπος κίνησης που απαιτούσε το μπαλέτο δεν την ευχαριστούσε. 

Ήθελε να δοκιμάσει νέες, πρωτοποριακές χορευτικές κινήσεις. Κάτι τέτοιο στην Αμερική δεν ήταν αποδεκτό και έτσι η Ντάνκαν το 1900 μετακόμισε στο Λονδίνο.

Εκεί σπούδασε μαζί με τον αδερφό της, Ρέιμοντ, ελληνική μυθολογία και αρχιτεκτονική.

Η επαφή της με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ήταν καταλυτική. Η Ισιδώρα, όταν χόρευε ακολουθούσε τους δικούς της κανόνες.

Οι κινήσεις της ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικές. Είχε την ικανότητα αυτό που ένιωθε να το μεταδίδει με τον ανάλαφρο χορό της. 

Ο ελεύθερος χορός της ήταν απίστευτα αρμονικός. Στις εμφανίσεις της άρχισε να ντύνεται με φορέματα αρχαιοελληνικού τύπου και να χορεύει ξυπόλητη.

Παθιάστηκε με τον ελεύθερο αρχαιοελληνικό χορό και υιοθέτησε αρκετές από τις κινήσεις του. 

Η «ξυπόλητη χορεύτρια» και ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης του χορού από την Ισιδώρα αντιμετωπίστηκε πολύ θετικά από τους Ευρωπαίους θεατές. 

Με επιρροές από την αρχαιοελληνική γλυπτική και την ιταλική Αναγέννηση, η Ισιδώρα ντυμένη με μανδύες και χορεύοντας πάντα ξυπόλητη εντυπωσίασε το κοινό που ερχόταν να την παρακολουθήσει.

Ξεκινώντας από τη Βουδαπέστη το 1902 μέχρι το 1907, ταξίδεψε σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, όπου οι παραστάσεις της γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Το πνεύμα της Ισιδώρας ήταν πολύ ανήσυχο και παράλληλα με τον χορό ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία, την ποίηση και τη ζωγραφική.

Εκείνη περίπου την εποχή διαμόρφωσε πλήρως και την εκκεντρική προσωπικότητά της. Δήλωνε φεμινίστρια και υπέρμαχος του ελεύθερου έρωτα άρα και των σχέσεων με άνδρες και γυναίκες  .

Η Ισιδώρα Ντάνκαν χαρακτηρίστηκε «ξυπόλητη χορεύτρια» καθώς συνήθιζε να χορεύει ξυπόλητη. 

Στη Γερμανία ήρθε σε επαφή με την φιλοσοφία του Νίτσε και γνώρισε πολλούς διανοούμενους της εποχής.

Συνδυάζοντας την ποίηση μόνο με τους «απαραίτητους» χορευτικούς κανόνες του μπαλέτου, επινόησε ένα νέο είδος χορού. Τον σύγχρονο.

Η ίδια έλεγε: «Δεν επινόησα τον χορό, υπήρχε πριν από εμένα. Κοιμόταν όμως, και εγώ τον ξύπνησα!» 

Ιδεολογικό έρεισμα απέκτησε την περίοδο που ζούσε στη Γερμανία. Μελέτησε την πραγματεία του Νίτσε και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τις ιδέες του για το χορό ως τρόπο σκέψης.

Σύμφωνα με τον φιλόσοφο «χαμένη πήγε η μέρα που δεν χορέψαμε ούτε μία φορά». Συνακόλουθα, η Ντάνκαν διαμόρφωσε τη δική της φιλοσοφία περί χορού.

Στο εξής, έμφαση θα έπρεπε να δίνεται στην ελευθερία και την αρμονία των κινήσεων.

Ουσιαστικά, ο χορός θα έπρεπε να εκφράζει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη κατά τα αρχαιοελληνικά πρότυπα. Άφησε στην άκρη τα παπούτσια, καθώς το γυμνό πέλμα αντιπροσωπεύει την εναρμόνιση του χορευτή με τη φύση.

Σημασία είχε η έμπνευση και όχι τόσο η τεχνική.

Η αγάπη της για την αρχαία Ελλάδα αποδείχτηκε έμπρακτα και από τη ζωή της. Σαν από ειρωνεία της τύχης, έζησε ως τραγική ηρωίδα. 

Η Ντάνκαν απέκτησε δύο γιους από δύο διαφορετικούς παράνομους δεσμούς. Το 1913 πνίγηκαν όταν το αμάξι έμεινε χωρίς φρένα και έπεσε στον ποταμό Σηκουάνα. 

Το τρίτο της παιδί γεννήθηκε νεκρό. Αντιμετώπισε τον πόνο της συνεχίζοντας τις παραστάσεις και ιδρύοντας σχολές χορού σε διάφορες χώρες.

Το 1920 παντρεύτηκε τον Ρώσο λυρικό ποιητή Σεργκέι Γεσένιν. Το ζευγάρι αποφάσισε να επιστρέψει στην Αμερική.

Η Ισιδώρα Ντάνκαν είχε επικριθεί από την αμερικανική κοινωνία και παλιότερα για τα φιλορωσικά της αισθήματα.

Όταν γύρισε μαζί με τον άντρα της στην Αμερική, τους κατηγόρησαν ως κομμουνιστές.

Ο Γεσένιν δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση και επέστρεψε στην πατρίδα του ενώ ένα χρόνο αργότερα αυτοκτόνησε. 

Η Ντάνκαν μέχρι τον τραγικό της θάνατο απομονώθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας όπου ξεκίνησε τη διδασκαλία χορού.

Παράλληλα με τις πολλές περιοδείες που πραγματοποίησε, η Ισιδώρα ίδρυσε και σχολές χορού σε αρκετές πόλεις που επισκέφτηκε. 

Η ελευθερία και η κομψότητα του νέου χορού που δίδασκε άρεσε πάρα πολύ και πολλοί μαθητές της, ακόμη κι όταν οι σχολές παρήκμασαν κι έκλεισαν συνέχισαν να διδάσκουν τον χορό της Ισιδώρας.

Οι μαθητές έμειναν γνωστοί με το παρατσούκλι «Isadorables». Η Ντάνκαν θεωρήθηκε η πρωτοπόρος του σύγχρονου χορού και μια από τις σπουδαιότερες χορεύτριες και χορογράφους του 20ου αιώνα.

Μέχρι και σήμερα πολλοί λάτρεις του χορού βαδίζουν πάνω σε αυτά που έδειξε η Ισιδώρα.

Το 1980 ο Δήμος του Βύρωνα, ίδρυσε το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν, το οποίο στεγάζεται στο σπίτι που ζούσε το 1903 ο αδερφός της Ισιδώρα, Ρέιμοντ. 

Και περισσότερο ίσως απ' όλα, ήταν μια απελευθερωμένη γυναίκα, με πρωτοποριακές για την εποχή της αντιλήψεις. 

Ο αντισυμβατικός αμφισεξουαλικός τρόπος ζωής της είχε προκαλέσει κατά καιρούς θύελλες αντιδράσεων και σχολίων, αλλά η ίδια δεν απαρνήθηκε ούτε στιγμή τις πεποιθήσεις της: θεωρητικός του χορού, δεν δίσταζε να ασκήσει κριτική στη σύγχρονη κοινωνία, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση.

Υπήρξε ένθερμη υποστηρικτής του αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας και ονειρευόταν μια κοινωνική επανάσταση και έναν κόσμο δικαιότερο. 

Οταν ένα πρωί μπήκε στο νέο αυτοκίνητο της φόρεσε ένα κόκκινο πολύ μακρύ φουλάρι και άρχισε να τρέχει... Το φουλάρι τυλίχθηκε στις ρόδες του κάμπιο, έσφιξε τον λαιμό της και ήρθε το τέλος...

Ακαριαίο και σαν ελληνική τραγωδία...