Γιατί βάζουμε φλουρί στη βασιλόπιτα; Πώς ξεκίνησε και από πού το παραδοσιακό έθιμο;

Με χαρά και προσμονή περιμένουμε όλοι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Για να υποδεχθούμε το νέο έτος με αισιοδοξία ελπίδες και προσδοκίες. Ένα από τα πιο αγαπημένα μας έθιμα αυτής της βραδιάς είναι το κόψιμο της βασιλόπιτας. Θυμόμαστε όλοι το σπίτι να μοσχοβολάει καθώς την έφτιαχνε η μαμά ή η γιαγιά και να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στην κουζίνα για να δούμε που περίπου θα βάλει το φλουρί μήπως μπορέσουμε να κάνουμε καμιά "ζαβολιά" για να μας "πέσει". Άδικος κόπος βέβαια γιατί η ζύμη ενώνεται, ψήνεται κ.τ.λ. και μόνο μάντης μπορεί να ξέρει που πήγε όταν η βασιλόπιτα είναι έτοιμη.

Τα μάτια μας καρφωμένα στα κομμάτια όταν τα μοίραζε η μαμά ή ο μπαμπάς στην οικογένεια και ίσως στους φίλους που είχαμε καλεσμένους για να δούμε ποιος θα είναι ο "τυχερός". Γιατί όλα αυτά; Γιατί σύμφωνα με την παράδοση το φλουρί φέρνει γούρι σε όποιον το κερδίσει για όλη τη χρονιά. 

Από που όμως ξεκίνησε αυτό το έθιμο και γιατί πιστεύουμε ότι φέρνει γούρι;

Για να το μάθουμε  θα ταξιδέψουμε στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, 1600 και πλέον χρόνια πριν, όταν ο Βασίλειος ο Μέγας, που αργότερα έγινε Άγιος, τελούσε επίσκοπος της πόλης. Ο Βασίλειος ο Μέγας, λοιπόν, γεννήθηκε στην Καισάρεια, πήγε σχολείο εκεί όπως επίσης στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα, όπου και γνώρισε το Γρηγόριο το Ναζιανζηνό το 352 μ.Χ. 

Σπούδασε Νομική αλλά τελικά έγινε μοναχός και στη συνέχεια επίσκοπος της γενέτειράς του. Η ιστορία με το φλουρί ξεκινά τότε που ο Βασίλειος ήταν επίσκοπος και είχε να αντιμετωπίσει το νομάρχη - τύραννο της Καππαδοκίας. 

Ο συγκεκριμένος νομάρχης είχε απαιτήσει από το λαό της Καισάρειας να του παραδώσουν ό,τι είχαν σε χρυσό, διαφορετικά θα λεηλατούσε την πόλη. Ο Βασίλειος ο Μέγας προσευχόταν στο Θεό όλο το βράδυ για ένα θαύμα, ώστε να σωθεί ο λαός του. 

Όταν, το επόμενο πρωί ο νομάρχης του ζήτησε να του παραδώσει όλους τους θησαυρούς των κατοίκων, ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μόνο πείνα και φτώχεια να προσφέρουν. Ωστόσο, επειδή οι Καισάρειοι αγαπούσαν τον επίσκοπό τους και ήθελαν να τον βοηθήσουν, μάζεψαν ό,τι είχαν και το έδωσαν για να το παραδώσει στο νομάρχη. 

Τότε, κατά την παράδοση, συνέβη ένα θαύμα. Εμφανίστηκε ο Άγιος Μερκούριος με ένα στρατό από αγγέλους και εξαφάνισαν το νομάρχη και τους άντρες του. Έτσι, τόσο η πόλη όσο και οι περιουσίες των κατοίκων σώθηκαν. 

Ο Βασίλειος ο Μέγας ήθελε να μοιράσει δίκαια το χρυσό που είχαν μαζέψει οι πιστοί αλλά δεν ήξερε πώς, γι′ αυτό και προσευχήθηκε στο Θεό κι Εκείνος του έδωσε τη λύση. Ο επίσκοπος κάλεσε όλους τους διακόνους και βοηθούς του να φτιάξουν ψωμάκια και μέσα να βάλουν τεμάχια χρυσού. Έπειτα, ο Βασίλειος διένειμε τα ψωμιά στους κατοίκους. Στην αρχή οι Καισάρειοι δεν κατάλαβαν το σκοπό της μοιρασιάς, όταν όμως έκοψαν το ψωμί ξεκαθάρισαν όλα κι ένιωσαν μεγάλη χαρά. 

Από τότε, η Βασιλόπιτα έγινε παράδοση της ορθόδοξης πίστης. Έτσι, την πρώτη μέρα κάθε έτους, οι ορθόδοξοι κόβουν τη βασιλόπιτα και ελπίζουν να βρουν το φλουρί που θα τους φέρει καλοτυχία και ευλογία σε όλη τη χρονιά

Με πληροφορίες από τη Wikipedia