Αλέξης Παπαχελάς: Μπήκαμε σε μια επικίνδυνη περιπέτεια με Πατριώτες επαγγελματίες που δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει

Δεν ήξερα τι να θαυμάσω πρώτα. Την αποφασιστικότητα που έδειχνε ο κυβερνήτης καθώς κρατούσε με πυγμή μια σταθερή πορεία;

Ή την αυτοσυγκράτησή του, στην οποία προφανώς οφείλεται το γεγονός ότι υπήρξε μια ελαφρά σύγκρουση των δύο σκαφών, αλλά ούτε εμπλοκή ούτε σοβαρό ατύχημα;

Του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή

Είναι παρήγορο να βλέπεις ότι το ελληνικό κράτος, με όλες του τις ταλαιπωρίες, διαθέτει ακόμη μια ραχοκοκαλιά μάχιμων ανθρώπων που το κρατούν όρθιο και ακέραιο. Ρώτησα και έμαθα με πόσα αμείβεται ο εν λόγω κυβερνήτης. Μου είπαν ότι πέρα από τον μισθό του, που είναι μικρότερος από αυτόν ενός υπαλλήλου ΔΕΚΟ, παίρνει και 17 ευρώ την ημέρα όταν βρίσκεται σε υπηρεσία.

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στο κέντρο της Αθήνας θα βρίσκονται συγκεντρωμένοι πολλές χιλιάδες Ελληνες πολίτες. Ανάμεσα στη συντριπτική πλειονότητα όσων πραγματικά νοιάζονται για την υπόθεση του Μακεδονικού ή απλώς έχουν βαρεθεί να βλέπουν τη χώρα τους να ταπεινώνεται, θα βρίσκονται και πολλοί επαγγελματίες πατριώτες. Ο λόγος τους σαγηνεύει, ιδίως ένα λαό που έχει δοκιμαστεί τόσο πολύ. Ο ελληνικός λαός πολλές φορές στο παρελθόν παρασύρθηκε από τον μαξιμαλισμό τους, αφήνοντας να χαθούν μεγάλες ευκαιρίες.

Το ζήτημα της ονομασίας, για παράδειγμα, έπρεπε να είχε κλείσει το 1992, όπως ορθώς είχε επισημάνει ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Η τότε όμως πολιτική ηγεσία δεν άντεξε την πίεση της κοινής γνώμης. Ελεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε: Τα κόμματα δεν μπορούν ασφαλώς να αγνοούν το λαϊκό αίσθημα. Οφείλουν όμως να το καθοδηγούν, αντί να το πυροδοτούν, με αποτέλεσμα να το καθιστούν ανεξέλεγκτο. Γιατί τότε γίνονται και τα ίδια τα κόμματα αιχμάλωτα του κλίματος που δημιουργούν. Πόσο σοφά λόγια...

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο κ. Τσίπρας άνοιξε ένα θέμα άγαρμπα και με προφανή στόχο να διχάσει την αντιπολίτευση. Ανοιξε το κουτί της Πανδώρας διότι άγγιξε μια πολύ ευαίσθητη χορδή του Ελληνα. Μπήκαμε λοιπόν όλοι μαζί σε μια περιπέτεια, που δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Οταν μπερδεύεται η εξωτερική πολιτική με το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι μεγάλοι.

Από τη μία, έχουμε ορισμένους παραδοσιακούς επαγγελματίες πατριώτες, που βρήκαν την ευκαιρία να μαζέψουν ψήφους. Από την άλλη, όσους θυμήθηκαν ξαφνικά τη συναίνεση και την πατριωτική ευθύνη ύστερα από μια πορεία ανευθυνότητας και απίστευτων ακροτήτων. Ευτυχώς που η χώρα διαθέτει πέρα από τους επαγγελματίες πατριώτες και πατριώτες επαγγελματίες, σαν τον κυβερνήτη του «Νικηφόρος», που δίνουν σιωπηλά τη μάχη εκεί όπου μετράει, μέρα-νύχτα...