Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου: Ένα αφιέρωμα στην Μόδα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Η κομψότητα, η αισθητική και το γκλάμουρ δίνουν τον ρυθμό στο 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου που είναι αφιερωμένο στη μόδα και παρουσιάζει 45 ταινίες στο πρόγραμμά του.

«Η μόδα, η πολυτέλεια, η ομορφιά, μας συνοδεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, καθώς αναδύονται από διάφορες πτυχές του προγράμματος της φετινής διοργάνωσης» σημείωσε στην παρουσίαση ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου, Μικαέλ Οσάν.

Τη φετινή θεματική, που είναι αφιερωμένη στη σχέση της μόδας και του κινηματογράφου, θα εγκαινιάσει στις 21 Μαρτίου ένα ξεχωριστό masterclass γύρω από τον Οίκο Dior, ο οποίος πρόσφατα οργάνωσε μια έκθεση στο Μουσείο των Διακοσμητικών Τεχνών του Παρισιού με τον τίτλο «Christian Dior, σχεδιαστής του ονείρου». Στο πλαίσιο αυτό, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Christian Dior, l' elegance du paradis perdu», ενώ μετά την προβολή ο Ντομινίκ Αντ, σκηνοθέτης της ταινίας, και ο Φιλίπ λε Μουλτ, γενικός διευθυντής του Μουσείου «Christian Dior», θα συζητήσουν για τη σχέση του μεγάλου Οίκου υψηλής ραπτικής με την έβδομη τέχνη.

Το θέμα της μόδας αντικατοπτρίζεται και στην οπτική ταυτότητα της φετινής διοργάνωσης, δημιουργία των Typical Organization for standards and order. Ξεκινώντας από την ιδέα του «catwalk», της πασαρέλας, στο πίσω πλάνο, οι δημιουργοί ξεδιπλώνουν την κίνηση ενός αιλουροειδούς σε 19 αστραφτερά φωτογραφήματα. Το τρέιλερ του Φεστιβάλ που υπογράφει ο σκηνοθέτης Νίκος Πάστρας έχει την ίδια θεματική, συνδυάζοντας εμπνεύσεις από τη Nouvelle Vague με μια σύγχρονη και ρετρό οπτική.

Η ποικιλομορφία στο πρόγραμμα βρίσκεται στο προσκήνιο και φέτος, τόσο στις κατηγορίες και τα είδη των ταινιών, όσο και στην πλοκή, στη μορφή και φυσικά στην εκπροσώπηση της γαλλοφωνίας. Μέσα από έξι ταινίες, το Βέλγιο, ο Καναδάς, το Λουξεμβούργο, το Μαρόκο, η Τσέχικη Δημοκρατία και η Ελβετία μάς προτείνουν γαλλόφωνες παραγωγές που αντικατοπτρίζουν απόλυτα αυτή την πολυμορφία.

Για τα βραβεία της διοργάνωσης θα διαγωνιστούν δέκα ταινίες που έχουν διανομή στην Ελλάδα και θα κάνουν στο Φεστιβάλ την πρώτη τους προβολή. Πρόκειται για τις ταινίες «50 Φορές Άνοιξη» της Μπλαντίν Λενουάρ με την Ανιές Ζαουί, «Ωραίο μου Διαζύγιο» της Μισέλ Λαρόκ,  «Μαύρος Φάκελος» του Ερίκ Ζονκά, «Γκωγκέν - Στην Ταϊτή» του Εντουάρντ Ντελούκ με τον Βενσάν Κασέλ στο ρόλο του Πολ Γκωγκέν, «Μια Νέα Γυναίκα» της Λεονόρ Σεράιλ που κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα πρώτης ταινίας στο 70ό Φεστιβάλ των Καννών,  «Οδύνη» του Εμανουέλ Φινκιέλ βασισμένο στο ομώνυμο έργο της Μαργκερίτ Ντυράς, «Για Καλό και για Κακό» της Καρίν Ταρντιέ που ξεχώρισε στο Φεστιβάλ Καννών,  «Οικογενειακός Φίλος» του Φιλίπ Λιορέ, «Le Brio» του Ιβάν Ατάλ με τον Ντανιέλ Οτέιγ και «Η Υπόσχεση της Αυγής» του Ερίκ Μπαρμπιέ με τον Πιερ Νινέ και την Σαρλότ Γκενσμπούργκ που θα ανοίξει και το Φεστιβάλ.

Τη φετινή κριτική επιτροπή αποτελούν ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης, η μουσικός Μόνικα Χριστοδούλου, ο σκηνοθέτης Πέτρος Σεβαστίκογλου, η δημοσιογράφος Έφη Φαλίδα και η ηθοποιός Δάφνη Πατακιά.

Ακόμη, στο πλαίσιο της φετινής θεματικής του, το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει πέντε κλασικές ταινίες των οποίων τα κουστούμια έχουν εμπνευστεί και σχεδιαστεί από μεγάλους γαλλικούς Οίκους μόδας: Η ταινία «Η Ωραία της Ημέρας» του Λουίς Μπουνιουέλ (1967), η οποία σηματοδότησε τη γνωριμία του σκηνοθέτη με τον Ιβ Σεν Λοράν, ηλικίας τότε τριάντα ετών και ο οποίος θα έφερνε μετέπειτα την επανάσταση στο χώρο της γυναικείας μόδας, η ταινία «Όλο Φωτιά, Όλο Φλόγα» του Ζαν-Πολ Ραπενό (1982) με το διάσημο φόρεμα του Marc Bohan για τον Οίκο Dior που φοράει η Ιζαμπέλ Ατζανί, η ταινία «Φραμπαλάδες, Ποτέ μου δε σε Αγάπησα» του Ζακ Μπεκέρ (1945) με τα χαρακτηριστικά κοστούμια της δεκαετίας του ’40 του Marcel Rochas, η ταινία «Η Πανέμορφη και το Τέρας» του Ζαν Κοκτό (1946) με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Κριστιάν Μπεράρ για τον Οίκο Paquin, με τον οποίο ο Πιερ Καρντέν είχε συνεργαστεί στις αρχές της καριέρας του δημιουργώντας πλήθος κοστουμιών και μασκών, και τέλος η ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα» του Ροζέ Βαντίμ (1956), με τα κοστούμια του Πιερ Μπαλμέν, που συνέβαλαν στην καθιέρωση της Μπριζίτ Μπαρντό ως σύμβολο του σεξ της εποχής της.