Αποχαιρετιστήριο γράμμα στο καλοκαίρι

Δεν είμαι καλή στους αποχαιρετισμούς, πόσο μάλλον όταν πρέπει να πω «αντίο» σε ένα ακόμα καλοκαίρι.

Γι’ αυτό και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω είναι με ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα από τον Ναζίμ Χικμέτ.\

Από την Μάρω Παρασκευούδη και το tsemperlidou.gr

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα, δε στο `χω πει ακόμα.

Αγαπητό μου καλοκαίρι,

Κάθε φορά που φεύγεις, νιώθω φόβο μη δε σε ξαναδώ. Είναι βλέπεις τόσοι πολλοί οι μήνες και όλα αυτά που θα συμβούν που σε νιώθω τόσο μακριά. Μετά προσπαθώ να σε σκέφτομαι σαν το φως στην άκρη ενός δύσκολου τούνελ. Είσαι βλέπεις πάντα τόσο φωτεινό. Αυτό ενίοτε με φοβίζει. Μερικές φορές το φως σου μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πούμε αντίο. Για μία ακόμα χρονιά, θα μου χαρίσεις τις όμορφες αναμνήσεις που θα ζεσταίνουν τον κρύο χειμώνα. Ένα αντίο στη θάλασσα, τον ήλιο, τις αμμουδιές, τα ταβερνάκια, τη ζέστη, την αγωνία για την εύρεση σκιάς, τον παγωμένο καφέ με κόκκους άμμο, το αντηλιακό, το φλερτ, τα beach bar και η λίστα είναι ατελείωτη. Ένα αντίο στις βουτιές, την κάθαρση αυτή που νιώθω κάθε φορά που αναδύομαι, το παιχνίδι της ανάσας (αν αργήσω να βγω τι θα γίνει), τη ζωντάνια.

Όσο γράφω αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα σκέφτομαι ότι τελικά δεν λέω αντίο σε τίποτα. Εις το επανιδείν!

Φωτό από: Whoa.in