Αποκλειστικό: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης- Αγαπήσαμε τον "Φατσέα" του & τώρα στο eirinika μιλάει για όλους τους ήρωες του - Συνέντευξη «εντός και εκτός ύλης» (φωτό)

Συναντηθήκαμε στο καμαρίνι του στο θέατρο «Ιλίσια» όπου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το Τίμημα». Ναι . Μιλάω με τον άνθρωπο που έκανε ένα «λαμόγιο» , μοιχό, αγροίκο , αγαπημένο ήρωα. Τον «Φατσέα» που λάτρεψαν εκατομμύρια Έλληνες. Όμως ο ταλαντούχος κύριος Σκιαδαρέσης είναι πολύ περισσότερα. Στις αποσκευές του έχει σπουδαίους ρόλους και μεγάλες συνεργασίες, στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Στην συνέντευξη ζωής, «εντός και εκτός ύλης» που ακολουθεί μιλάει για τους ήρωες του, αληθινούς (Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος) και φανταστικούς και αποκαλύπτει ότι ηθοποιός έγινε τυχαία, ποιο είναι το «τίμημα» που χρειάστηκε εκείνος να πληρώσει, ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο που πήρε ως ηθοποιός και πως βλέπει τα πράγματα ως… βουλευτής και πολλά ακόμη. Απολαύστε τον…

*Τον Μιχαλακόπουλο τον αποκαλώ «πατέρα»

*Θέλω να πηγαίνω στη δουλειά μου με τη χαρά του παιδιού που πάει να παίξει

*Δεν είμαι καλό «λαμόγιο» γι’ αυτό έχω πληρώσει το τίμημα για ότι έκανα

*Δεν αρκεί μία συγνώμη από τους πολιτικούς

* Αγαπώ τους ήρωες που υποδύομαι ακόμα και τους πολύ κακούς

* Όταν συνεργάστηκα με τον Αγγελόπουλο ένιωθα να «βγαίνω έξω από τον εαυτό μου» και να λέω : Τι ζω τώρα;

* Το μεγαλύτερο δώρο που πήρα σαν ηθοποιός είναι ότι έμαθα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους και να δέχομαι τη διαφορετικότητα.

*Αγάπησα πολύ το Φατσέα . Δεν περίμενα ότι θα τον αγαπήσει κι ο κόσμος

*Είμαι ο καλύτερος και πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου

*Υπάρχει και κάτι που λέγεται πολιτισμός και έχουμε χρέος όλοι να κατευθύνουμε το κοινό προς τα εκεί

Συνέντευξη στην Ειρήνη Πιτσόλη

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από το «Τίμημα» αυτό το ωραίο έργο του Μίλερ που μένει πάντα επίκαιρο. Είναι ο δεύτερος χρόνος που παίζεται, που σημαίνει ότι ο κόσμος αγάπησε την παράσταση. Μιλήστε μου για το ρόλο σας στο έργο.

Το έργο παραμένει εντυπωσιακά επίκαιρο. Είμαι ένας άνθρωπος ο Βίκτωρας που έχει πληρώσει το τίμημα στη ζωή του, έχει μια φιλοσοφία και μια στάση ζωής, έχει θυματοποιηθεί άθελα του, χωρίς ποτέ να τολμήσει να πάρει πρωτοβουλίες για τη ζωή του, βάζοντας μπροστά πάντα το καλό των άλλων. Επί της ουσίας αυτό είναι μια «παγίδα». Είναι δύσκολο να κάνεις το καλό στους άλλους αν δεν έχεις ισορροπήσει με τον εαυτό σου.

Δεν είναι «αρνητικός» χαρακτήρας. Έχουν και οι δύο χαρακτήρες (αυτός και ο αντίποδας του ο αδερφός του ο Walt), τα θετικά και τα αρνητικά. Ο Μίλερ δεν αδικεί κανέναν από τους δύο. Παρόλο που φαίνεται ότι ο Βίκτωρας έχει το δίκιο, δεν το έχει. Γιατί ποτέ δεν τόλμησε να βάλει και τις προσωπικές του ανάγκες στην ίδια ζυγαριά με τις ανάγκες των υπόλοιπων . Θεώρησε ότι πρέπει να υπηρετεί τους άλλους και έπεσε σ’ αυτή την παγίδα να θυσιάσει τον εαυτό του για τους άλλους. Είναι ένα τεράστιο θέμα αυτό και δεν ξέρω αν υπάρχουν απαντήσεις γιατί όλοι το έχουμε δει να συμβαίνει είτε σε εμάς είτε στους κοντινούς μας ανθρώπους. Ο Μίλερ το χειρίζεται αριστοτεχνικά διότι το θέτει ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης οπότε βλέπουμε και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις σχέσεις μιας οικογένειας.

Γεράσιμος Σκιαδαρέσης- Γιώργος Μιχαλακόπουλος - "Το Τίμημα"

Κρατώντας αυτή τη στάση ο Βίκτωρας γίνεται και λίγο «θύτης»;

Ναι, γίνεται και λίγο θύτης με την έννοια ότι θυσιάζει και τη δική του οικογένεια. Παρασύρει και τη γυναίκα του και το γιο του σε αυτή την απόφαση του. Την οποία όμως αυτός υποστηρίζει θερμά. Και τα κίνητρα του είναι αγαθά πάντα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει και δίκιο. Και αυτό είναι που τον κάνει και τραγικό ήρωα. Βλέπουμε να συμβαίνουν οι μεγάλες συγκρούσεις της αρχαίας τραγωδίας. Με την έννοια ότι έχει δίκιο ως ένα σημείο αλλά θυσιάζει και κάποιους ανθρώπους σε αυτά τα ιδανικά του. Τα οποία όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων δεν είναι και τόσο «ιδανικά» . Με την έννοια ότι θυσιάζει κάποιους ανθρώπους και τους κάνει θύματα μιας κατάστασης γι’ αυτά.

Στη σκηνή μαζί με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο πως είναι αυτό;

Μαγικό! Έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές για τον Γιώργο. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αποτελέσει για μένα πρότυπο ζωής. Από μικρός , από τότε που έγινα ηθοποιός ο άνθρωπος που έβλεπα κι έλεγα ότι κάπως έτσι ήθελα να γίνω στην καριέρα μου. Και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας και παίξαμε μαζί και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, πολύ νωρίς και αργότερα και στο θέατρο.

Τον αγαπώ, τον αποκαλώ «πατέρα» και τον θεωρώ «πατέρα» , πνευματικό. Είναι σχολείο ζωής να είσαι δίπλα του όχι μόνο σχολείο υποκριτικής . Θεωρώ τη στάση του απέναντι στο θέατρο την πιο υγιή στάση που έχω δει.

Για τον Γιώργο το θέατρο είναι χαρά, είναι ένα παιχνίδι, είναι διασκέδαση και αυτό με αντιπροσωπεύει και μένα απόλυτα από όταν ξεκίνησα. Γιατί έχω ακούσει κατά καιρούς ότι το θέατρο είναι βάσανο, είναι κόπος, είναι ταλαιπωρία. Όχι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Κι όταν ακούω κάτι τέτοιο πλέον φεύγω. Πρωτίστως πρέπει να είναι χαρά. Δεν θέλω να πηγαίνω στη δουλειά μου και να βασανίζομαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα την κάνω καλά , αλλά ότι θα την κάνω με χαρά. Θέλω να πηγαίνω με τη διάθεση ενός παιδιού που θέλει να παίξει και να χαρεί.

Η σκηνή έχει μια μαγική ενέργεια. Υπάρχουν και δυσκολίες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό πρέπει να το μετατρέψεις σε ένα καθημερινό βασανιστήριο για να πούμε ότι το αποτέλεσμα είναι καλό. Μπορεί να έχεις καλό αποτέλεσμα και μέσα από τους δρόμους της υγείας και της χαράς.

Κάποιοι έχουν συνηθίσει να λένε ότι καλός ηθοποιός είναι κάποιος που είναι λίγο τρελός , λίγο άρρωστος, λίγο ιδιόρρυθμος, λίγο στον κόσμο του, έξω από τα εγκόσμια , χωρίς οικογένεια , χωρίς να τον απασχολούν τα καθημερινά. Ο Γιώργος είναι στον αντίποδα όλων αυτών. Είναι ένας υγιέστατος άνθρωπος με οικογένεια, που χαίρεται όλη μέρα, που προσφέρει κοινωνικά , που κάνει χίλια δύο πράγματα και που έρχεται στο θέατρο να παίξει και να το χαρεί. Αυτό είναι το είδος του ηθοποιού που εγώ λάτρευα και το είδος του ηθοποιού που προσπάθησα να γίνω και που τελικά νομίζω ότι έγινα.

Γεράσιμος Σκιαραδέσης - Γιώργος Μιχαλακόπουλος - Ρένια Λουιζίδου "Το τίμημα"

Φεύγοντας από το «Τίμημα» ο θεατής τι παίρνει μαζί του;

Πολλούς προβληματισμούς . Εγώ αν κάνω το «λάθος» να βγω μαζί με το κοινό, θα κάτσω ώρες έξω να συζητάω μαζί τους. Δεν με αφήνουν να φύγω. Με ρωτάνε ακριβώς αυτό: «Τελικά ποιος έχει δίκιο»; Γιατί αυτό είναι το ζήτημα που θέτει ο Μίλερ. Το ποιος έχει δίκιο. Κι εκεί πάνω το κοινό αναπτύσσει έναν προβληματισμό ο καθένας με τις δικές του «λαμβάνουσες».

Γιατί κι ο Μίλερ δεν προτείνει συγκεκριμένα πράγματα, θέλει να δώσει ερεθίσματα για προβληματισμούς. Και το πετυχαίνει. Και το κοινό το χαίρεται αυτό , ότι του δίνει αφορμή για σκέψη. Αυτή η παράσταση έρχεται να διαψεύσει και έναν άλλο μύθο που υπάρχει ότι ο κόσμος θέλει κωμωδίες σε δύσκολους καιρούς. Η επιτυχία της παράστασης δείχνει ότι δεν θέλει απαραίτητα κωμωδίες. Ο κόσμος θέλει καλή δουλειά σε δύσκολους καιρούς. Είτε είναι δράμα είτε είναι κωμωδία. Δεν υπάρχει το στερεότυπο: «Θέλουμε κωμωδίες γιατί μας κάνετε να γελάμε». Πέρυσι αυτό το έργο το είδαν 60.000 άνθρωποι οι οποίοι το μόνο που δεν έκαναν στην παράσταση ήταν να γελάσουν. Περισσότερο έκλαψαν παρά γέλασαν. Και όμως έφυγαν ενθουσιασμένοι, γεμάτοι, πλήρεις από την παράσταση. Αισθάνθηκαν ότι δεν είναι μόνοι τους , ότι τα δικά τους προβλήματα ένας συγγραφέας τα έχει θέσει επί σκηνής

Στο τίμημα βρίσκεστε μαζί στη σκηνή και με μια άλλη αγαπημένη σας συνεργάτη.

Είναι καταπληκτικό γιατί έχω την τύχη να είμαι στη σκηνή μαζί με τη Ρένια (Λουιζίδου) που είναι η πρώτη φορά που παίζουμε μαζί στο θέατρο και για πρώτη φορά να είμαι μαζί στο θέατρο και με έναν ακόμα αγαπημένο παλιό συνεργάτη το Χρήστο (Σαπουντζής). Και έχουμε έναν καταπληκτικό κώδικα επικοινωνίας, μια μοναδική χημεία και στη σκηνή και στα καμαρίνια. Σπάνια συμβαίνει τόση ταύτιση απόψεων στο πως βλέπει κανείς το ρόλο και το έργο. Και είναι τρομερό γιατί υπάρχει ένα καταπληκτικό «γκελ» πάνω στη σκηνή.

Ρένια Λουιζίδου - Χρήστος Σαπουντζής-Γεράσιμος Σκιαδαρέσης

Στη ζωή πληρώνουμε πάντα το τίμημα των πράξεων μας όποιες κι αν είναι αυτές;

Ναι, εκτός αν είμαστε έμπειρα «λαμόγια» οπότε μπορεί και να τη σκαπουλάρουμε. Εγώ δεν είμαι (γέλια) οπότε για ότι έκανα  το πλήρωσα το τίμημα. Τίμημα δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Και τα καλά που έκανα τα έλαβα πίσω.

Γεράσιμος Σκιαδαρέσης - Το τίμημα
 

Ας πάμε τώρα στην παράσταση «Εκτός Ύλης» στην οποία υποδύεστε έναν βουλευτή. Κάτι τελείως διαφορετικό.

Όχι και τόσο διαφορετικό. Και εκείνος καλείται να πληρώσει το τίμημα των πράξεων του. Δεν το πληρώνει. «Καθαρίζει» με ένα συγνώμη . Είναι ένας κακός πολιτικός που έχει κάνει μεγάλη ζημιά στα χρόνια που έχει διατελέσει υπουργός με διάφορες κυβερνήσεις από ότι λέει . Κάποια στιγμή με κάποια αφορμή παθαίνει μια κρίση συνείδησης και βγαίνει και ζητάει μια «δημόσια συγνώμη», κάνοντας την αυτοκριτική του και αποδίδοντας ευθύνες και στους συναδέλφους του και στους συμπολίτες του. Τίμημα πάντως δεν πληρώνει. Δεν ξέρουμε αν δικάζεται στο τέλος.

Εκτός ύλης

Το έργο του Λεϊμονή πραγματεύεται ένα επίσης πολύ επίκαιρο ζήτημα. Τη διαφθορά και παίχτηκε στη Βουλή την παγκόσμια μέρα θεάτρου. Πως αισθανθήκατε που γίνατε «βουλευτής» έστω και για μία μέρα;

Δεν αισθάνθηκα κάτι ιδιαίτερο γιατί παίζοντας αυτόν το ρόλο, έτσι αισθανόμουν κάθε φορά στη σκηνή. Έτσι προσέγγισα τον ρόλο. Σαν να είμαι πραγματικά βουλευτής. Τους είχα παρακολουθήσει όλους (τους βουλευτές) πολύ στενά. Τους είχα «κατακλέψει» σε συμπεριφορές . Έτσι δεν μου έκανε μεγάλη διαφορά πέρα από τη μεγάλη ικανοποίηση ότι άνοιξε ο χώρος της Βουλής για πρώτη φορά στην ιστορία του για μία θεατρική παράσταση. Και είχα την τιμή και τη χαρά να παίζω στην πρώτη θεατρική παράσταση που ανέβηκε μέσα στη Βουλή.

Το εκτός ύλης στη Βουλή

Στη ζωή θα γινόσασταν ποτέ βουλευτής;

Όχι, όχι δεν νομίζω. Δεν το λέω απόλυτα γιατί δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Αλλά δεν θα ήθελα να είμαι βουλευτής. Δεν έχω ούτε την ικανότητα, ούτε τίποτα.

Το εκτός ύλης στη Βουλή

Αρκεί μόνο μία συγνώμη όταν ένας πολιτικός έχει διαπράξει τέτοια «λάθη»;

Όχι δεν αρκεί. Η ευθύνη των πολιτικών είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή ενός απλού πολίτη. Όλοι έχουμε ευθύνες αλλά με τη δική μας στάση το πολύ-πολύ να βλάψουμε δύο- τρία άτομα. Δεν θα βλάψουμε όλη τη χώρα. Ούτε θα βλάψουμε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Οι αποφάσεις τους επηρεάζουν πολύ περισσότερα πρόσωπα, άρα η ευθύνη τους βαρύνει πολύ περισσότερο και είναι πολύ πιο σημαντική.

Οπότε σαν πολίτης δεν νομίζω ότι αρκεί μια συγνώμη. Θα ήθελα αλλά δεν μπορώ να το πω. Η εξουσία είναι αρκετά περιχαρακωμένη. Έχει τρόπους να αντιμετωπίζει τα πράγματα. Ακόμα κι όταν είναι ειλικρινής η συγνώμη το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να του αναγνωρίσω μια εντιμότητα ότι θέλει να σταματήσει να το κάνει αυτό, αλλά δεν αρκεί. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρώσει και γι’ αυτά που έκανε. Η κρίση είχε τρομακτικές συνέπειες. Αυτοκτόνησαν άνθρωποι, έμειναν άνθρωποι άστεγοι, δεν φτάνει μια «συγνώμη» σε όλους αυτούς.

Ο μονόλογος είναι δύσκολο είδος για έναν ηθοποιό ή είναι μια ωραία πρόκληση;

Είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Δεν είναι τόσο δύσκολος. Για μένα τουλάχιστον . Γιατί πάνω στη σκηνή δεν είμαι μόνος μου ποτέ . Έχω το κοινό πάντα. Υπάρχει κάποιος να απευθυνθείς και να εισπράξεις ενέργεια και να μην αισθάνεσαι μοναξιά. Έχει την ιδιαιτερότητα ότι αν κάτι πάει στραβά δεν υπάρχει κάποιος να σε βοηθήσει. Να σε «σώσει». Αλλά δεν πάει.

Εκτός ύλης

Ένας ηθοποιός καλείται πολλές φορές να παίξει ρόλους που είναι «κόντρα» στον πραγματικό του χαρακτήρα. Ήρωες που δεν είναι πάντα καλοί. Πως αντιμετωπίζετε αυτούς τους ήρωες;

Πάντα φροντίζω να έρθω κοντά στον ήρωα. Να τον γνωρίσω. Να τον αναλύσω και να τον αγαπήσω. Γιατί θεωρώ ότι και ο πιο αρνητικός χαρακτήρας σε μια εξομολόγηση θα έχει πάρα πολλές δικαιολογίες για ότι έκανε , θα εξηγήσει πολύ πειστικά ίσως γιατί ήταν τόσο κακός και θα το πιστεύει ο ίδιος. Εγώ τον προσεγγίζω πάντα από τη θετική του πλευρά. Δηλαδή να δω τι του συνέβη κι έφτασε εκεί. Η προσέγγιση γίνεται πάντα με πολύ αγάπη και με πολύ έρευνα . Προσπαθώ να γίνω αυτός.

Το τίμημα

Δουλεύοντας με τόσο πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες ένας ηθοποιός, μαθαίνει να κατανοεί καλύτερα τους ανθρώπους και στην πραγματική ζωή;

Ναι. Αυτή είναι η μεγάλη μαγεία και ο λόγος που λατρεύω αυτό το επάγγελμα. Το μεγαλύτερο «δώρο» που πήρα ως ηθοποιός είναι ότι έμαθα πάρα πολλά για τους ανθρώπους. Έμαθα να αποδέχομαι διαφορετικές συμπεριφορές, να αποδέχομαι την διαφορετικότητα του καθενός, να την κατανοώ, να την καταλαβαίνω, να την εξηγώ, να τη δικαιολογώ όταν χρειάζεται και να μην βγάζω ένα πρόχειρο και βιαστικό συμπέρασμα για οποιονδήποτε. Επίσης αυτό το επάγγελμα με έμαθε να αναλύω την γλώσσα του σώματος. Να κοιτάζω τον άλλο στα μάτια και να καταλαβαίνω τι σκέφτεται ο άλλος και αν εκείνη τη στιγμή λέει αλήθεια. Αν αγαπάς αυτή τη δουλειά μοιραία τα μαθαίνεις αυτά τα πράγματα.

Στη διάρκεια της καριέρας σας έχετε κάνει πολλές δουλειές οι οποίες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι καλές. Είναι επιλογή ή τύχη;

Και τα δύο. Έχω δει πολλούς καλούς συναδέλφους να έχουν κάνει όχι κακές επιλογές απαραίτητα, αλλά να μην τους έχουν «κάτσει» κάποιες επιλογές. Θεωρώ τον εαυτό μου και τυχερό αλλά και ότι το ένστικτο μου με οδήγησε σωστά. Γιατί δεν ακολούθησα ποτέ κάποια στρατηγική. Σκεφτόμουν πάντα όμως τους λόγους για τους οποίους έγινα ηθοποιός. Αυτά δεν ήθελα να ξεπουλήσω τα αρχικά μου ιδανικά.

Εκτός ύλης

Αποφασίσατε μικρός να γίνετε ηθοποιός;

Όχι πολύ αργά. Ήθελα να γίνω οικονομολόγος ή αρχιτέκτονας αλλά δεν διάβαζα και δεν πέρασα πουθενά. Έτσι πήγα σε μια δραματική σχολή για να πάρω αναβολή από το στρατό. Και εκεί ανακάλυψα την μαγεία που κρύβει αυτό το επάγγελμα και το αγάπησα. Ήμουν απλώς σινεφίλ μέχρι τότε. Είχα δει και κάποιες παραστάσεις θεατρικές. Τυχαία έγινα ηθοποιός. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι τυχερός. Θα μπορούσα να μην έχω γίνει ποτέ. Να είχα πάει σε μια άλλη σχολή.

Το τίμημα

Υπάρχουν κάποιοι ρόλοι που έχετε παίξει είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση που τους ξεχωρίζετε; Που τους αγαπήσατε παραπάνω;

Δόξα τω Θεώ είναι αρκετοί. Είναι πάρα πολλοί . Οπότε δεν μπορώ να τους πω όλους.

Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου τους οποίους θαυμάζετε και τους θεωρείτε δασκάλους σας;

Ναι. Έχω μάθει πολλά πράγματα από τον Λογοθετίδη, έχω μάθει πράγματα από τον Ηλιόπουλο, έχω μάθει πράγματα από τον Παπαγιαννόπουλο. Τους έχω μελετήσει λίγο παραπάνω. Και έχω πολλούς άλλους. Πάντα πρόσεχα πως εκφράζεται ο κάθε ένας από αυτούς τους ηθοποιούς.

Ένας από τους ρόλους που έχετε παίξει και έχει μείνει στη συνείδηση του κοινού γιατί τον αγάπησε πολύ ήταν ο «Φατσέας». Εσείς τον αγαπήσατε ή έφτασε στιγμή που είπατε φτάνει δεν σε θέλω άλλο;

Όχι- όχι. Τον αγάπησα πάρα- πάρα πολύ. Και αν επαναληφθεί η σειρά θα το ξανακάνω. Στην πορεία τον αγάπησα πολύ, όπως αγαπάω όλους τους ρόλους. Ξεκίνησα με πολύ αρνητική σχέση με τον Φατσέα. Στην αρχή δεν τον αγαπούσα καθόλου. Μετά όμως προσπάθησα να τον καταλάβω και να τον αγαπήσω.

Ένα γεγονός που δείχνει τις υποκριτικές σας ικανότητες είναι ότι κάνατε και εμάς να αγαπήσουμε πολύ τον Φατσέα. Έναν χαρακτήρα που ήταν "αγροίκος".

Αυτό ήταν εντυπωσιακό για μένα. Δεν το περίμενα. Αν το δούμε αντικειμενικά τι ήταν; Ένας μοιχός , "λαμόγιο", κουτοπόνηρος, μικροαπατεώνας.  Εγώ μελετώντας τον Φατσέα ήθελα να του βγάλω τα αρνητικά στοιχεία που υπήρχαν στη γραφή και να το κάνω όλο αυτό να ξεκινάει από μια παιδικότητα . Μία αφέλεια που να τον «αθωώνει» και να τον κάνει πιο συμπαθή.

Θα ήθελα να μιλήσουμε για τη συνεργασία σας με τον Αγγελόπουλο

Μεγάλο σχολείο. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα «Ευχαριστώ Θεέ μου που είμαι σε αυτό το πλάνο». Ο Αγγελόπουλος ήταν ο άνθρωπος που αποθέωνε την ομαδική δουλειά καθοδηγούμενος από ένα πνεύμα πολύ μπροστά από την εποχή του. Ήταν πανέξυπνος άνθρωπος. Και κινηματογραφικά εγώ έλεγα: «Τι μαγικό που είναι που είμαι σε αυτό το πλάνο». Ήταν από τις λίγες φορές σε δουλειές που ένιωθα να βγαίνω έξω από τον εαυτό μου και να βλέπω και να λέω «Τι κάνουμε τώρα»; «Τι ζω τώρα, πως το έχει στήσει έτσι, τι υπέροχη κίνηση κάμερας είναι αυτή, τι μαγικό φως είναι αυτό που έχει φτιάξει, »; «Τι μαγική χορογραφία είναι αυτή που έχει στήσει εδώ πέρα»; Υπήρχαν πλάνα που έκαναν και μια ολόκληρη μέρα για να γυριστούν γιατί ήταν συνδυασμός εκατό πραγμάτων . Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς που έφυγε τόσο άδικα και τόσο απρόσμενα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Αγγελόπουλος ήταν μεγάλος σκηνοθέτης. Ακόμα και αν δεν του αρέσει. Δεν του «πάει». Κι εμένα επί παραδείγματι δεν μου αρέσει ο Προυστ. Δοκίμασα πολλές φορές να διαβάσω αλλά δεν μου ταιριάζει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω ότι είναι μεγάλος συγγραφέας.

Ηθοποιός σημαίνει «Φως»;

Δεν ξέρω να σας πω. Δεν νομίζω ότι ηθοποιός σημαίνει απαραίτητα φως. Έχω δει και πολύ σκοτάδι. Ιδανικά ναι θα μπορούσε .

Έχοντας παίξει και σε παλιά εξαιρετικά σήριαλ της ΕΡΤ όπως το «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», πως εξηγείτε το γεγονός ότι τότε με πολύ λιγότερα μέσα η τηλεόραση, έκανε τέτοιες μνημειώδεις παραγωγές που καθήλωναν τον κόσμο πράγμα που δεν συμβαίνει σήμερα στην πλειοψηφία των ελληνικών σήριαλ που έχουν στη διάθεση τους πολύ περισσότερα μέσα;

Ήταν άλλες εποχές τότε. Μόλις είχαμε ανακαλύψει πολλά πράγματα. Δεν υπήρχε αυτή η αλλοτρίωση του χρήματος και η παντοδυναμία του . Δεν υπήρχαν τα νούμερα η διαφήμιση δεν υπήρχαν αυτά. Οι άνθρωποι που είχαν μπει σε αυτό το χώρο ξεκινούσαν με ιδιαίτερη ζέστη να κάνουν κάτι διαφορετικό. Έψαχναν καλή λογοτεχνία για να την κάνουν σήριαλ, έψαχναν άλλα πράγματα να κάνουν. Σε ότι αφορά την τηλεόραση και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη αλλαγή. Στο εξωτερικό έχει αρχίσει ήδη και έρχεται και εδώ. Υπάρχει μια τάση επιστροφής στις ποιοτικές παραγωγές. Η τηλεόραση έχει γίνει πολύ πιο προσεγμένη και από τον κινηματογράφο.

Ποιο αγαπάτε πιο πολύ; Θέατρο, κινηματογράφο ή τηλεόραση;

Και τα τρία. Το κάθε ένα έχει μια ιδιαίτερη χαρά και μια ιδιαίτερη γοητεία. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω . Όταν έχω καιρό να κάνω το ένα από τα τρία μου λείπει.

Αν σας ζητούσαν να γίνετε κριτής σε ένα ριάλιτι ταλέντων θα δεχόσασταν;

Πολύ δύσκολα. Θα έπρεπε να είναι κάτι που να μην έπρεπε τόσο να κρίνω όσο να λέω κάποιες γνώμες περισσότερο. Το πιο κοντά σε αυτό που έχω στο μυαλό μου ότι θα μπορούσα να κάνω, είναι το «Your Face sounds Familiar» , είναι το πιο καλλιτεχνικό. Και δεν είχε κάποιος να φύγει, να έχει αυτή την αγωνία. Ήταν διαφορετικό σαν πρότζεκτ. Οι παίκτες δεν είχαν λόγους να φαγωθούν ο ένας με τον άλλο μέχρι να δουν ποιος θα μείνει. Πολύ δύσκολα θα το έκανα.

Να συνυπάρξουν στη ζωή δύο ηθοποιοί είναι δύσκολο ή βοηθάει ότι ο ένας καταλαβαίνει καλύτερα τον άλλο;

Δεν ξέρω να σας πω. Γιατί δεν ξέρω πως είναι να είσαι με μη ηθοποιό. Εύκολο είναι. Δεν υπάρχουν μεταξύ μας ανταγωνισμοί . Όντως υπάρχει κατανόηση μεταξύ μας στις δυσκολίες της δουλειάς. Στα ωράρια , στις απουσίες και γενικά στις ιδιαιτερότητες που έχει το επάγγελμα μας. Πιθανόν κάποιος που δεν είναι ηθοποιός να μην μπορούσε να τα κατανοήσει αυτά τόσο εύκολα.

Οι κόρες σας είναι ηθοποιοί. Όταν σας ανακοίνωσαν την απόφαση τους τι είπατε; Φοβηθήκατε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν;

Ήρθε από μόνο του. Ούτε τις προέτρεψα να γίνουν ηθοποιοί, ούτε τις εμπόδισα. Πήραν την απόφαση τους και τη δέχτηκα. Στην αρχή με φόβισε η επιλογή τους αλλά ήταν καθαρά δικός μου φόβος αυτός. Δεν υπήρχε λόγος να τους το φορτώσω. Ομολογώ ότι τώρα που βλέπω και το τρίτο παιδί μου , τον μικρότερο γιο μου να θέλει να κατευθυνθεί προς αυτό το επάγγελμα σκέφτομαι, μήπως πρέπει να τον αποτρέψω λίγο; Γιατί πια γινόμαστε πάρα πολλοί. Πέντε. Όλοι στην οικογένεια να είμαστε ηθοποιοί (γέλια).

Με τις άλλες μορφές τέχνης τι σχέση έχετε; Είστε λάτρης;

Μόνο λάτρης. Δεν πιάνει το χέρι μου καθόλου για να ζωγραφίσω, δεν έχω καλή φωνή για να τραγουδήσω, δεν μπορώ να χορέψω καλά οπότε είμαι μόνο λάτρης. (γέλια).

Υπάρχει κάποια στιγμή στην καριέρα σας που ήταν συγκλονιστική και σας έχει μείνει αξέχαστη; Κάτι που ζήσατε επί σκηνής επί παραδείγματι;

Δεν είναι μία συγκεκριμένη στιγμή. Θυμάμαι πράγματα που θεωρώ ότι ήταν σημαντικά για μένα. Σταθμούς αν θέλετε στην καριέρα μου. Ας πούμε θυμάμαι πολύ έντονα τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο θεατρικά, θυμάμαι το ρόλο που έπαιξα στο σήριαλ του Netflix το Suburra που γυρίστηκε στην Ιταλία και ήταν μια τεράστια, διαφορετική εμπειρία για μένα. Κάποιες ταινίες που έκανα τις οποίες ευχαριστήθηκα υπερβολικά πολύ , το «Βαλκανιζατέρ» επί παραδείγματι. Πέρα από αυτά δεν θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο. Μια πολύ έντονη στιγμή για μένα ήταν όταν έπαιξα στη Βουλή. Δεν το ζεις κάθε μέρα.

Σας ενοχλεί όταν σας σταματάει στο δρόμο ο κόσμος και σας ρωτάει πράγματα;

Όχι- όχι καθόλου. Με ενοχλεί όταν υπάρχει αγένεια. Όταν είναι ευγενείς δεν με ενοχλούν καθόλου. Στην αρχή αυτό με έκανε να αισθάνομαι λίγο άβολα επειδή δεν ήξερα να το διαχειριστώ. Μετά έμαθα να το διαχειρίζομαι , το αποδέχθηκα και δεν με ενοχλεί καθόλου. Καταλαβαίνω την ανάγκη του κόσμου να μου μιλήσει αν το θέλει και με χαροποιεί. Με ενοχλεί μόνο όταν αυτοί που με σταματάνε για να μου μιλήσουν είναι αγενείς.

Τι σας ενδιαφέρει περισσότερο η γνώμη του κοινού ή των κριτικών;

Ίσως ακουστεί «παράξενα» αλλά εκείνο που με ενδιαφέρει πρώτα από όλα είναι η δική μου γνώμη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο νομίζω ότι εγώ είμαι ο καλύτερος και αυστηρότερος κριτής του εαυτού μου. Όταν είναι κάτι καλό το νιώθω. Δεν πα να μου λένε οι άλλοι… Αν εγώ νιώθω καλά με αυτό δεν μπορεί κανείς να μου αλλάξει τη γνώμη. Μετά βέβαια είναι το κοινό. Οι κριτικοί είναι οι τελευταίοι που με ενδιαφέρουν.

Θα το ξαναδούμε το «Καφέ της Χαράς»;

Υπάρχει αυτή η σκέψη ναι. Το προσπαθούμε. Είναι λίγο περίεργο να καταφέρουμε να ταιριάξουμε όλοι τους χρόνους μας κ.τ.λ. Η διάθεση υπάρχει από όλους. Και από τον ΑΝΤ1. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα το ξαναδούμε.

Φοβηθήκατε ότι οι πολλές επαναλήψεις της σειράς από το κανάλι θα κουράσουν τον κόσμο;

Πολλοί το φοβήθηκαν αυτό. Πολλοί μου το χουνε πει. Εγώ δεν αισθάνθηκα να έχω κάποια αρνητική συνέπεια από αυτό. Εννοώ εμένα προσωπικά δεν μου άλλαξε κάτι, ούτε στην καριέρα μου , ούτε στη ζωή μου. Δεν μου έκανε «κακό». Υπάρχει η πιθανότητα το «πολύ» να σου κάνει ζημιά. Να κουράσει τον κόσμο. Εύχομαι να μη γίνει.

Εσείς όταν είστε στο σπίτι, βλέπετε τις επαναλήψεις;

Ούτε τις πρώτες προβολές δεν βλέπω. Δεν τον βλέπω τον εαυτό μου στην τηλεόραση. Ελάχιστες είναι οι φορές που θα δω τον εαυτό μου. Σπάνια.

Υπάρχει μια μερίδα του τύπου και μια μερίδα παραγωγών και μια μερίδα τηλεοπτικών παραγωγών που θεωρούν ότι το κοινό θέλει «φθηνά πράγματα», θέλει «αίμα, σπέρμα, ψέμα». Θεωρείτε ότι αυτό είναι αλήθεια ή ένα «άλλοθι» αυτών που δεν προτίθενται να προσφέρουν κάτι καλύτερο;

Δεν μπορώ να «αθωώσω» εντελώς το κοινό. Υπάρχει όντως μια μερίδα, που διψάει για «αίμα, σπέρμα , ψέμα». Έχω δει πολλές φορές το κοινό να «γυρίζει την πλάτη» σε έντιμες και καλές δουλειές. Το θέμα είναι εσένα η επαγγελματική σου συνείδηση τι σου λέει. Επειδή υπάρχουν κάποιοι που αυτά θέλουν, αυτά θα δώσεις; Δεν θα πρέπει να του δείξουμε και κάτι άλλο; Να το κατευθύνουμε σε κάτι καλύτερο; Γιατί είναι χρέος και των καλλιτεχνών και των δημοσιογράφων και της ΕΡΤ και του ΑΝΤ1 και των πολιτικών να κατευθύνουν το κοινό σε κάτι καλό. Υπάρχει και κάτι που λέγεται πολιτισμός και πρέπει να κατευθύνουμε το κοινό προς τα εκεί.

Το κοινό λοιπόν μπορούμε να το κατευθύνουμε προς το ωραίο

Ναι σαφώς. Και δεν είναι ποτέ αργά για να ανακαλύψει κάποιος το καλό. Στο σπίτι μου έρχεται μια κυρία που μας κρατάει τον μικρό μας. Έχει έρθει στις παραστάσεις μου, 5-6 φορές. Τώρα για το «Εκτός ύλης», μου ζήτησε να της κρατήσω θέση για να έρθει με τον άντρα της, ο οποίος είναι μεγάλος στην ηλικία πάνω από 60 και δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του θέατρο. Δεν τον ενδιέφερε. Τώρα άκουσε για την παράσταση, του μίλησε και η γυναίκα του και θέλει να δει θέατρο. Θέλω να πω ότι ο περίγυρος, μπορεί να σε κατευθύνει να ανακαλύψεις κάτι καλό και δεν είναι ποτέ αργά γι’ αυτό. Αρκεί κάποιος να του δώσει το ερέθισμα.

Τελευταία με αφορμή τις τολμηρές σκηνές της σειράς Suburra του Netflix δεχθήκατε μια ας πούμε «επίθεση» από μερίδα του τύπου. Σας εξόργισε αυτό;

Αλίμονο αν αρνούμασταν να παίξουμε σε μια καλή σειρά επειδή έχει τολμηρές σκηνές. Με τον Κοκκινόπουλο έχουμε γυρίσει άπειρες σκηνές με βία ως «δολοφόνοι» και με τολμηρό περιεχόμενο. Κάποιοι «πιάστηκαν» από αυτό και έφτασαν να πουν ότι «Ο Σκιαδαρέσης γυρίζει τσόντες στο εξωτερικό».

Δεν με εξόργισε γιατί τα συγκεκριμένα site και τις εφημερίδες τις ήξερα από πριν τι χάλι έχουν και δεν περίμενα κάτι πολύ καλύτερο. Με εξόργισε στην αρχή,το γεγονός ότι αυτό έγινε σε εμένα. Γιατί δεν είχα ποτέ «νταλαβέρι» με αυτή την μερίδα του τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού και πίστευα ότι δεν θα με αγγίξουν ποτέ. Εξάλλου δεν υπήρχε «σκάνδαλο». Μετά κατάλαβα ότι θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς , όποιος και να ήταν γιατί ψάχνουν «σκάνδαλα» ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν. Το θέμα το έδωσα στη δικαιοσύνη και προχωράει όπως πρέπει.

Υπάρχουν ρόλοι που θα θέλατε να έχετε παίξει και δεν τους έχετε παίξει ακόμα;

Πολλοί. Θα ήθελα να παίξω όλους τους μεγάλους ρόλους. Δεν ξέρω αν θα προλάβω να παίξω όλους τους ρόλους που θέλω. Είναι πάρα πολλοί. (γέλια)

Εκτός ύλης

Έχετε παίξει και Αριστοφάνη. Για ποιο λόγο θεωρείτε ότι οι αρχαίοι συγγραφείς παραμένουν επίκαιροι αιώνες μετά; Είναι επειδή δεν αλλάζει τίποτα σε αυτή τη χώρα;

Πρόκειται για μεγάλους συγγραφείς. Κλασσικούς. Είναι κι ο τόπος που γεννήθηκαν. Είναι πολλά πράγματα. Υπάρχει μια ολόκληρη παράδοση γύρω από αυτό . Με τα θετικά της και με τα αρνητικά της. Γιατί πολλές φορές δε κάνει και καλό γιατί σε εγκλωβίζει σε ένα συγκεκριμένο πράγμα χρόνια. Ωστόσο αυτοί οι συγγραφείς καταπιάστηκαν με αιώνια ζητήματα της ανθρώπινης φύσης και της ζωής και τα ανέλυσαν αριστοτεχνικά. Δεν είναι μόνο για την Ελλάδα διαχρονικά. Είναι παγκόσμια κληρονομιά Είναι κομμάτι του πολιτισμού μας.

Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείτε να συγχωρήσετε στους ανθρώπους;

Ως προς τις αδυναμίες του ανθρώπινου χαρακτήρα δεν θα το έλεγα. Ωστόσο υπάρχουν πράγματα που παρόλο που έχω την καλή διάθεση να κατανοήσω και να δικαιολογήσω δεν μπορώ. Όπως ας πούμε η συμπεριφορά μιας ολόκληρης πόλης που δεν είναι φιλική προς τους ΑΜΕΑ. Οι άνθρωποι που βασανίζουν ζώα. Αυτά δεν έχω διάθεση να τα συγχωρήσω.