Πώς μπορούμε να προσεγγίζουμε τους φίλους μας όταν έχουν καταρρεύσει ψυχολογικά;

Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τη διάθεσή μας και την ψυχική μας υγεία. Υπάρχουν μέρες που δε θα θέλαμε να τις είχαμε και επειδή είμαστε άνθρωποι, καταρρέουμε. Η αγάπη και η φιλία είναι τα μοναδικά όπλα σε αυτές τις περιπτώσεις.

Όταν κάποιος φίλος μας είναι σε μια τέτοια κατάσταση χρειάζεται ειδικό χειρισμό, ανάλογο της κατανόησης που πρέπει να ενεργοποιήσουμε για χάρη του και να τον βοηθήσουμε. Εδώ είναι κάποια πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε, αναφέρει το tsemperlidou.gr.

Δεν φερόμαστε με κάποια συγκατάβαση οίκτου.
Αυτό που μετράει για έναν φίλο μας εκείνες τις δύσκολες μέρες που δε βλέπει φως, είναι να μη νιώθει οτι αντιμετωπίζεται με οίκτο. Γιατί; Όταν νιώθει οτι η λύπη του φαίνεται προς τα έξω, πιστεύει πως είναι ακόμη χειρότερα καθώς εκείνος προσπαθεί να το κρύψει. Η βαθιά στεναχώρια που μπορεί να μας βάλει στα πρόθυρα κατάρρευσης είναι μια εσωστρεφής κατάσταση. Μη χάσουμε το χαμόγελό μας και τον τρόπο με τον οποίο του συμπεριφερόμαστε όταν είναι σε μια καλή διάθεση. Έτσι, λαμβάνει το μήνυμα ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει και ότι δεν είναι κάτι σοβαρό αυτό που έχει εκείνη την περίοδο και είναι περαστικό. Νιώθει πιο άνετα για να μας μιλήσει.

Δεν τον κάνουμε να νιώθει βάρος και ένοχος.
Όταν αρχίζουμε να μιλάμε και να συζητούμε μαζί του, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε χρόνο για να τον ακούσουμε. Αν έχουμε αναλάβει μέσα μας το έργο της ανασυγκρότησης του φίλου μας, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι θα αφιερώσουμε άφθονο χρόνο, όσο χρόνο εκείνος χρειάζεται. Αν νιώσει ότι μας γίνεται βάρος, τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Στρέφεται περισσότερο στον εαυτό του, αποφεύγει να ανοίγει την ψυχή του και νιώθει «παράσιτο». Ό,τι χειρότερο για την περίοδο που περνάει, είναι να νιώθει και ένοχος οτι μας χαλά τη διάθεση και την καθημερινότητα.

Του λέμε προσωπικά μας βιώματα με πολλή προσοχή.
Πολύ σημαντικό ρήμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας σε τέτοιες περιστάσεις, είναι το ρήμα «συμπονώ και συμπάσχω». Όχι να το κάνουμε προσποιητά και «στημένα». Είναι ευκαιρία μέσα από την αντιξοότητα που περνά ο φίλος μας να θυμηθούμε και εμείς τις δικές μας ή και να τις προετοιμάσουμε. Είναι μια πάρα πολύ καλή προσέγγιση, η αφήγησή και η εξομολόγηση δικών μας περιόδων που δεν ήμασταν καλά, που τα βλέπαμε όλα γκριζόμαυρα. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Μη σταθούμε πολύ στο πώς τα καταφέραμε και πόσο δυνατοί ήμασταν. Να μην ξεχνάμε πως στην κατάσταση που βρίσκεται ο φίλος μας, φοβάται τη δύναμη του άλλου, νιώθει άσχημα που ο ίδιος δεν την έχει. Προσωρινά, του αρκεί να νιώσει πως δεν είναι ο μόνος που έχει αντιμετωπίσει μια τέτοια, σκοτεινή περίοδο.

Να βγαίνουμε έξω μαζί για περπάτημα.
Όσες φορές και αν πιέσετε τον άνθρωπο που δεν περνάει την πιο φωτεινή περίοδο της ζωής του για να βγείτε έξω να γλεντήσετε, δε θα τα καταφέρετε. Είναι ένα πολύ μεγάλο και συχνό λάθος που κάνουμε πάντα. Δεν θέλει να είναι μέσα σε γλέντια. Πρώτον γιατί νιώθει βάρος στην παρέα που έχει βγει να διασκεδάσει. Δεύτερον, γιατί έχει ανάγκη για συζήτηση και ατόφια επικοινωνία. Η πιο καλή έξοδος που μπορείτε να του χαρίσετε, είναι μια βόλτα για περπάτημα. Είναι η καλύτερη και πιο υγιής αεροβική άσκηση και μαλακώνει την ψυχή ώστε να μπορεί να ανοίξει. Περπάτημα και συζήτηση. Αυτοί οι τρόποι προσέγγισης θα προσφέρουν πολλά σε κάποιον άνθρωπο που περνά δύσκολα και το μόνο που ζητάει, είναι χρόνο για να επανέλθει.