Αυτοκράτειρα Αικατερίνη: Η ζωή της ερωτομανούς ηγεμόνα - Έδινε εξουσία & χρήματα στους εραστές της που άλλαζε κάθε χρόνο

Πολλοί λένε ότι συνεθλίβη, από ένα προικισμένο άλογο-επιβήτορα με το οποίο προσπάθησε να συνευρεθεί ερωτικά ή τραυματίστηκε θανάσιμα όταν συνέτριψε το δοχείο νυκτός της με τα τεράστια οπίσθιά της, όπως λένε οι αντίπαλοί της.

Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας (1729-1769) ήταν μια από τις ισχυρότερες γυναίκες στην Ιστορία. Μετά τον γάμο της με ένα από τα μέλη του Ρωσικού οίκου Ρομανόφ, κατάφερε να εκθρονίσει τον σύζυγό της και να γίνει η ίδια βασίλισσα. Τα επιτεύγματα της βασιλείας της, η οποία διήρκεσε 34 χρόνια, συχνά επισκιάζονται από την προσωπική της ζωή, μια από τις πιο σκανδαλώδεις της εποχής της.

Γεννήθηκε στο Στέτιν της Πρωσίας το 1729 και το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη. Ήταν πριγκίπισσα του Άνχαλτ-Τσέρμπστ και ο πατέρας της,Χριστιάνος Αύγουστος, υπηρετούσε στο πρωσικό ιππικό ως φρούραρχος του Στέτιν. Η εκπαίδευση της ήταν αρκετά καλή, παρακολουθώντας μαθήματα κατ´οίκον, ενώ είχε μάλλον ψυχρές σχέσεις με τους γονείς της.

Το 1744, σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε από την Ρωσίδα Αυτοκράτειρα Ελισάβετ στην Αγία Πετρούπολη με σκοπό να νυμφευθεί τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου Πέτρο Φιόντοροβιτς του Χολστάιν.

Τότε ξεκίνησε αμέσως την εκμάθηση της Ρωσικής γλώσσας. Στις 28 Ιουνίου 1744 η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία την δέχθηκε ως μέλος της με το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Έτσι στις 21 Αυγούστου παντρεύτηκε τον Μεγάλο Δούκα Πέτρου.

Ο γάμος της σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής αφού ο διάδοχος του θρόνου Πέτρος ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι ενώ αυτή την παραμελούσε. Η Αικατερίνη, μετά από οκτώ χρόνια γάμου ήταν άτεκνη καθώς ο πρίγκιπας αδυνατούσε να εκτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα, λόγω προβλημάτων υγείας.

Προκειμένου να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο, η Αικατερίνη χρειάστηκε να βρει εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ.

Ωστόσο, πατέρας του γιου της, Παύλου, μπορεί να ήταν ο Πέτρος, καθώς έως τότε είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Πρέπει όμως να αναφερθεί ότι οι σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς, κανένα απ’ τα τέσσερα παιδιά της δεν ήταν βιολογικοί απόγονοι του συζύγου της.

Ο Πέτρος και η Αικατερίνη πήραν την εξουσία στα χέρια τους αμέσως μετά τον θάνατο της βασίλισσας και μητέρας του Πέτρου Ελισάβετ το 1761. Οι πολιτικές κινήσεις του Πέτρου σύντομα αποδείχτηκαν λανθασμένες με αποτέλεσμα να πεθάνει αβοήθητος στις ρωσικές φυλακές το 1762. Από την άλλη πλευρά, η σύζυγός του Αικατερίνη ακολούθησε μια άκρως επιτυχημένη πολιτική που οδήγησε την Αυτοκρατορία σε ανάπτυξη και πολλαπλές νίκες υπεροχής ενάντια στον αιώνιο εχθρό τους που δεν ήταν άλλος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύντομα, λοιπόν, η Ρωσία μετατράπηκε σε ένα μοντέρνο εξευρωπαϊσμένο κράτος. Ίδρυσε βιβλιοθήκες, ακαδημίες, εφημερίδες και πολλά άλλα, ενώ ποτέ δεν έπαψε να συνάπτει ερωτικές σχέσεις με γνωστούς ισχυρούς αλλά και λιγότερους γνωστούς άντρες της εποχής της.

Η εξουσία της Αικατερίνης χαρακτηρίζονται από έντονη διαφθορά, σκάνδαλα, πολιτικές μεταρρυθμίσεις και περαιτέρω επέκταση της ρωσικής γης. Η ίδια πήρε συνειδητά την απόφαση να συνεχίσει να ασκεί την πολιτική που είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζει ο προκάτοχός της Τσάρος Μεγάλος Πέτρος. Στο τέλος μάλιστα των τριάντα τεσσάρων ετών της κυριαρχίας της, από το 1762 έως το 1796, κατάφερε με επιτυχία να μετατρέψει τη Ρωσία σε μια τεράστια πανίσχυρη αυτοκρατορία.

Η Μεγάλη Αικατερίνη όλα αυτά τα χρόνια της εξουσίας της συνήθιζε να τοποθετεί τους εκάστοτε εραστές της σε υψηλά διοικητικά θέσεις μονάχα για όσο χρονικό διάστημα της τραβούσαν το ερωτικό ενδιαφέρον. Στη συνέχεια τους έδινε μια υψηλή σύνταξη μαζί με πολλά δώρα για να τους καλοπιάσει και τους απέλυε.

Το ίδιο συνέβαινε και από τη δική τους πλευρά. Δεν ήταν λίγοι οι άντρες εκείνοι, οι οποίοι την ερωτεύτηκαν και την αγάπησαν ειλικρινά και άλλοι που ήθελαν απλώς να την εκμεταλλευτούν. Ορισμένα παραδείγματα συντρόφων της Μεγάλης Αικατερίνης ήταν ο Pyotr Zavadovsky, ο οποίος λέγεται πως λάμβανε μηνιαίως το ποσό των 50.000 ρωσικών ρουβλιών και στη συνέχεια ισόβια σύνταξη των 5.000 ρουβλιών. Ο τελευταίος της εραστής μάλιστα, ο Πρίγκιπας Zubov, ήταν 40 χρόνια νεότερός της. Η ερωτική ανεξαρτησία της Τσαρίνας οδήγησε στη δημιουργία πολλών μύθων και ιστοριών γύρω από το όνομά της.

Μάλιστα λέγεται πως η Αικατερίνη έκανε συλλογή από 21 ή 22 εραστές σε περίοδο 51 ετών, αριθμός που δεν είναι τεράστιος, αλλά φωτίζει την ελευθερία του πνεύματος και τη θέλησή της να ζήσει ως γυναίκα όπως ήθελε: με άλλα λόγια, να ζήσει όπως θα το έκανε ένας άνδρας στην εποχή της.

Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που άφησε πίσω της η Μεγάλη Αικατερίνη είναι οι μυστικές αίθουσες που διέθετε στο παλάτι της. Πρόκειται για αίθουσες σεξουαλικών οργίων και διχάζουν ως σήμερα τους ιστορικούς. Οι εικόνες που διασώθηκαν από την «αίθουσα» δείχνουν έπιπλα πορνογραφικά, κοσμημένα με φαλλούς και σεξουαλικές στάσεις, ιδιαίτερα τολμηρές,

Ο μεγάλος έρωτάς της ήταν ο Γκρέγκορι Ποτέμκιν... Ήταν εξαιρετικά μεγαλόσωμος, ακαλλιέργητος και θρασύτατος. Κυκλοφορούσε ημίγυμνος στο παλάτι, μασουλώντας καρότα και διέκοπτε σημαντικά συμβούλια της Αικατερίνης.

Αλληλογραφούσαν καθημερινά και τα γράμματα της Αυτοκράτειρας φανέρωναν τον τρελό έρωτα που ένιωθε για τον εραστή της: “Δεν υπάρχει σημείο του κορμιού μου που δεν αναζητά απεγνωσμένα το άγγιγμά σου. Κλείδωσα τον έρωτά στην καρδιά μου και πνίγομαι. Νιώθω ότι θα εκραγώ!”...

Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η Αικατερίνη και ο Ποτέμκιν παντρεύτηκαν κρυφά το 1777, γιατί στα γράμματά της άρχισε να τον αποκαλεί σύζυγό της. Φυσικά, ο γάμος τους δεν επισημοποιήθηκε ποτέ.

Το 1779, η Αικατερίνη ήταν 50 χρονών και επέλεξε για σύντροφό της τον 21χρονο Αλεξάντερ Λάνσκοϊ. Τον γνώρισε μέσω του Ποτέμκιν, όπως και άλλους εραστές της. Τα αισθήματα της αυτοκράτειρας προς τον Λανσκοϊ ήταν σχεδόν μητρικά. Τον “έπλασε” όπως εκείνη φανταζόταν τον ιδανικό άντρα.

Ήταν ο πρώτος άντρας μετά τον Ποτέμκιν, που κράτησε κοντά της η Αικατερίνη για περισσότερο από ένα χρόνο. Ώσπου μια μέρα το 1782, ο Λάνσκοϊ αρρώστησε βαριά και πέθανε. Όπως λέγεται η Αικατερίνη έπεσε σε κατάθλιψη.

Τον θρήνησε για οχτώ μήνες και τότε, ο Ποτέμκιν εμφανίστηκε ξανά με τον επόμενο “αγαπημένο”. Έως τον θάνατό της το 1796, η Αικατερίνη δεν έμεινε ποτέ χωρίς αντρική συντροφιά. Έγραφε σε γράμμα της: “Είναι η κατάρα που με κυνηγά. Η καρδιά μου δεν αντέχει να μείνει ούτε μία ώρα χωρίς έρωτα”....

Στη βιογραφία της η Αικατερίνη αναφέρει πως αν και πίστευε πως ο πρώτος της γιος ήταν απόγονος του πρώτου της εραστή, Serge Saltykov, ωστόσο εμφανισιακά έμοιαζε πάρα πολύ στον σύζυγό της Πέτρο. Επιπλέον, η ίδια είχε αποκτήσει ένα γιο αλλά και μια κόρη με τον μετέπειτα εραστή της και μεγάλη της αγάπη τον Grigori Orlov. Επί προσθέτως, το 1787 δεν δίστασε να προχωρήσει και στην τέλεση γάμου με τον επί χρόνια σύντροφό της Friedrich Maximilian Klinger από τον οποίο απέκτησε έναν ακόμη γιο.

Η ζωή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί επιστήμονες και ειδικούς μελετητές της ρωσικής ιστορίας. Και όπως ήταν φυσικό, ο θάνατός της δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Η αλήθεια όμως είναι πως πέθανε στις 7 Νοεμβρίου 1796 από εγκεφαλική αιμορραγία καταρρίπτοντας τους μύθους που την ήθελαν να πεθαίνει από άλογο με το οποίο προσπάθησε να συνευρεθεί ερωτικά ή παρόμοιες ιστορίες που αναπτύχθηκαν κατά το πέρασμα των χρόνων.

Για την ζωή της έχουν γυριστεί πολλές ταινίες αλλά και σειρές.