Η βραβευμένη με Χρυσό Λέοντα «Roma» έρχεται στις κινηματογραφικές αίθουσες - Δείτε όλες τις πρώτες προβολές αυτής της εβδομάδας (Βίντεο)

Με τη βραβευμένη (Χρυσός Λέοντας της Βενετίας) ταινία του Μεξικανού δημιουργού Αλφόνσο Κουαρόν, «Ρόμα», που ήδη ψηφίζεται από πολλές ενώσεις κριτικών ανά τον κόσμο ως η καλύτερη του 2018, ξεκινάει απόψε η νέα κινηματογραφική εβδομάδα, ενώ άρχισαν να καταφτάνουν και οι ταινίες που συμβαδίζουν με το εορταστικό κλίμα της εποχής. Επίσης, ξεχωρίζει και η τελευταία ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω».

«Ρόμα» («Roma»)

Δραματική ταινία, μεξικανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Αλφόνσο Κουαρόν, με τους Γιαζλίτζα Απαρίθιο, Μαρίνα ντε Ταβίρα, Κάρλος Περάλτα, Μάρκο Γκραφ, Ντανιέλα Ντεμέσα, Ντάνιελ Βαλτέρα κά.

Μια σημαντική ταινία που αποτίνει φόρο τιμής στον νεορεαλισμό, αλλά και στους μεγάλους του ευρωπαϊκού κινηματογράφου (Βιτόριο ντε Σίκα, Μπουνιουέλ, Τριφό, Ροσελίνι) και που αφήνει τα χρώματα της επιφάνειας, επιστρέφοντας στη μαγεία του ασπρόμαυρου, με ένα μοντέρνο σινεμασκόπ και μια ιστορία ωδή στη γυναικεία δύναμη.

Ο Αλφόνσο Κουαρόν, που έχει περάσει από πολλά είδη και μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ, από το «Η Μικρή Πριγκίπισσα» και το «Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν», μέχρι το πριν μια πενταετία «Gravity», το οποίο του χάρισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας, εδώ μάλλον κάνει τον κινηματογράφο που του αρέσει, που θα ήθελε να κάνει. Ο Μεξικανός σκηνοθέτης, με την καταξίωση της κριτικής και των στούντιο στην τσέπη, αλλά και την αποδοχή από το κοινό, πίσω από το γοητευτικό περίβλημα της ταινίας, όπως όλοι οι σημαντικοί δημιουργοί, μιλά για το θέμα που τον απασχολεί σε όλες του σχεδόν τις ταινίες, για τη μοναξιά του ανθρώπου, για τα προσωπικά αδιέξοδα, καθώς και πως μπορεί αυτά να ξεπεραστούν.

Έτσι, πίσω από ένα συναισθηματικό ρυάκι, κρύβεται ένας χείμαρρος έντασης, που αναδύεται χωρίς κραυγές ή υπερβολές, αλλά με την απεικόνιση της αλήθειας, της πραγματικότητας, μέσα κι έξω από τη μεσοαστική οικογένεια, που αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο κεντάει τον προβληματισμό του ο Κουαρόν, ο οποίος κινηματογραφεί, ανάλαφρα, σε απαλό φως, τις αναμνήσεις του, εστιάζοντας στις γυναίκες που τις διαμόρφωσαν και εν τέλει τις απάλυναν. Παράλληλα, κάνει και το διακριτικό σχόλιό του για τη στάση και την απόσταση που παίρνει η μεσοαστική οικογένεια στα πολιτικά γεγονότα και την κοινωνική αναταραχή που συγκλονίζει τη χώρα του. Ένα σχόλιο που διανθίζει με μια εξαιρετική, γεμάτη σφρίγος, αναπαράσταση της εποχής.

Η ταινία του Κουαρόν, που έχει γράψει και το σενάριο και που έχει για πρωταγωνίστρια την πρωτοεμφανιζόμενη Γιαζλίτζα Απαρίθιο, μία εξαιρετική φιγούρα, η οποία κλέβει τις εντυπώσεις, έχει κερδίσει το Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας και αποτελεί την επίσημη πρόταση του Μεξικού για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Ο Κουαρόν τοποθετεί την ιστορία του στην Πόλη του Μεξικού και στην καλή συνοικία Ρόμα, στην ταραγμένη δεκαετία του ‘70, σε ένα μεσοαστικό σπίτι, στο οποίο η οικογένεια ζει την καθημερινότητά της. Ο πατέρας, ένας γιατρός και η μητέρα, μια απλή νοικοκυρά, αντιμετωπίζουν συγκαλυμμένα το χωρισμό τους, ενώ τα τέσσερα παιδιά τους, με τη γιαγιά συνεχίζουν τη θορυβώδη ζωή τους. Όλα, όμως, περνούν από τα χέρια της ευγενέστατης Κλεό, της μιας από τις δυο υπηρέτριες του σπιτιού. Κι όχι μόνο αυτό, αφού η Κλεό, που είναι έτοιμη να αρραβωνιαστεί, είναι εκεί όχι μόνο για τις δουλειές του σπιτιού, αλλά και για να παρηγορεί, να δίνει αγάπη, να παρατηρεί.

«Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω»

Δραματική κωμωδία, ελληνικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσιώλη, με τους: Ερρίκο Λίτση, Κωνσταντίνο Τζούμα, Ελένη Ουζουνίδου, Κωνσταντία Τάκαλου, Έλλη Τρίγγου, Ρόζα Προδρόμου, Μιχάλη Σαράντη, Μπάμπη Σαρηγιαννίδη, Σταμάτη Τζελέπη, Τάκη Χρυσικάκο, Αινεία Τσαμάτη κα.

Ο Σταύρος Τσιώλης είναι ένας συμπαθέστατος, ευγενής άνθρωπος, με λεπτό χιούμορ, που μέσα από τις ταινίες του εκπέμπει τη γλυκύτητα του χαρακτήρα του, καθώς και την εκτίμησή του στους λαϊκούς ανθρώπους της καθημερινότητας. Οι ταινίες του, χαμηλών τόνων και ευγενικών συναισθημάτων, έχουν ένα ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, που από το 1985, όταν επέστρεψε μετά από δεκαπενταετή αποχή στον κινηματογράφο, έχουν κερδίσει αρκετούς θαυμαστές.

Αυτή τη φορά ο Σταύρος Τσιώλης δεν ακολουθεί την αγαπημένη του φόρμα (road movie), αλλά επιλέγει μία ακίνητη ταινία δρόμου, για να μιλήσει για τις μεγάλες αλήθειες της ζωής και το νόημα της ύπαρξής μας, να αναδείξει την περίεργη εποχή μας, όπου το μπέρδεμα μεταξύ σωστού και λάθους, αλλά και ενός ψυχρού ορθολογισμού, που θέλει να εξαλείψει το υπερφυσικό και τον παραλογισμό της πραγματικότητας. Επιπλέον, ο Έλληνας δημιουργός επιμένει στο σινεμά που ταυτίζεται με την πραγματική ζωή, που επιμένει στην αγάπη.

Με το γοητευτικό «Παρακαλώ Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω» ο Σταύρος Τσιώλης ολοκληρώνει την άτυπη τριλογία των «Γυναικών», που ξεκίνησε με το αναπάντεχο «Παρακαλώ, Γυναίκες Μη Κλαίτε» και συνεχίστηκε εξόχως πετυχημένα με το «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» το 1998. Έτσι, 13 χρόνια μετά την τελευταία του ταινία «Φτάσαμεεε!» ο Τσιώλης επιστρέφει με μια ταινία που δεν περιπλανιέται στους επαρχιακούς δρόμους, αλλά τοποθετείται στο κέντρο της πόλης, ακολουθώντας την εσωτερική διαδρομή των ηρώων του, έχοντας για συμπαραστάτες του πολλούς Έλληνες ηθοποιούς, απ’ τους οποίους ξεχωρίζει ο Ερρίκος Λίτσης.

Υπόθεση: Δύο άνδρες αναλαμβάνουν μια παράξενη υποχρέωση: να φυλάξουν τσίλιες έξω από ένα παλιό σπίτι αθηναϊκής συνοικίας, στο οποίο γίνονται παράνομες εργασίες ώστε να προστεθεί ένα δωμάτιο. Μπροστά από τους δυο στωικούς ήρωες, θα περάσουν διαφορετικές προσωπικότητες, που κοντοστέκονται και κουβαλάνε μαζί τους αφηγήσεις. Το πεπρωμένο των ηρώων που λιάζονται στις καρέκλες τους έχει τα δικά του σχέδια, ενώ ταυτόχρονα η Πολεοδομία καραδοκεί... Ανάμεσα στα περιστατικά όπου η αθωότητα των φτωχοκομπιναδόρων συναντά γυναικείες μορφές αλλοτινών ημερών, την αφήγηση ποτίζουν εμβόλιμα πλάνα από προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Μια συγκινητική αναπόληση, ενώ η μεγαλούπολη δεσπόζει στο βάθος και ένα μεγάλο ρολόι στην πρόσοψη μιας εκκλησίας μετράει τον χρόνο που κυλάει ξένοιαστα...

«Aquaman»

Περιπέτεια φαντασίας, αμερικανικής και αυστραλιανής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Γουάν, με τους Τζέισον Μομόα, Άμπερ Χερντ, Ουίλλιαμ Νταφόε, Πάτρικ Γουίλσον, Νικόλ Κίντμαν, Ντολφ Λούντγκρεν, Λούτι Λιν κά.

Υπερθέαμα, εντυπωσιακά εφέ, γρήγοροι ρυθμοί, συναρπαστικές μάχες ανάμεσα στο καλό και στο κακό, ένας ήρωας, ο Τζέισον Μομόα, επίπεδος, σχεδόν μονοδιάστατος, βγαλμένος από τα γυαλιστερά περιοδικά μόδας και πολλά ποπ κορν. Για το πολυπληθές νεανικό κοινό, που βγαίνοντας από την κινηματογραφική αίθουσα θα τους έχει μείνει μόνο η γεύση από τα σνακ. Η προέλευση του μισού-ανθρώπου, μισού-Ατλάντειου Άρθουρ Κάρι και η εξερεύνηση του ταξιδιού της ζωής του - ένα ταξίδι που δεν θα τον αναγκάσει απλώς να αντικρίσει τον πραγματικό του εαυτό, αλλά να ανακαλύψει αν είναι άξιος να γίνει αυτός που γεννήθηκε. Να γίνει ένας βασιλιάς και να εξουσιάσει όλα τα πλάσματα του βυθού σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Η Ιστορία Μιας Πρεμιέρας» («Reset»)

Ντοκιμαντέρ, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία των Τιερί Ντεμεζιέρ και Αλμπάν Τερλέ.

Ντοκιμαντέρ για τους λάτρεις του κλασικού χορού, που όπως φαίνεται έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, έστω κι επιφανειακά, μέσω της υπερβολικής διαφήμισης παραστάσεων κλασικού χορού, πολλές φορές αμφίβολης αξίας, αλλά και τηλεοπτικών σόου, που αγγίζουν μία πολυσήμαντη και ιδιαιτέρως επίπονη τέχνη επιδερμικά ως ένα λαμπερό θέαμα και πολλές φορές στα όρια του γκροτέσκο.

Η ταινία των Ντεμεζιέρ-Τερλέ, επικεντρώνεται στον χορογράφο και διευθυντή της Σχολής Χορού της Όπερας του Παρισιού, Μπέντζαμιν Μιλπιέ (έγινε ευρύτερα γνωστός από τη χορογραφία που έκανε για το αμφιλεγόμενο φιλμ «Μαύρος Κύκνος») και στη γοητεία της τέχνης, αλλά και στις θυσίες που πρέπει να καταβάλει ένας χορευτής για να φτάσει ψηλά. Και όλα αυτά μέσα από την πρώτη παραγωγή του Μιλπιέ, ως καλλιτεχνικού διευθυντή της Όπερας του Παρισιού, του παλαιότερου χορευτικού οργανισμού στον κόσμο. Ξεκινώντας από τις πρώτες πρόβες του χορογράφου μέχρι την πρεμιέρα.

«Ο Δικός της Πόλεμος» («A Private War»)

Βιογραφική περιπέτεια, αμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Μάθιου Χάινεμαν, με τους Ρόζαμουντ Πάικ, Τζέιμι Ντόρναν, Τομ Χολάντερ κα.

Η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας δεν έγινε εγκαίρως κι έτσι ας περιοριστούμε στα στοιχεία που έστειλε η εταιρία διανομής: Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Μαρί Κόλβιν, μία από τις αναγνωρισμένες πολεμικές ανταποκρίτριες, που σκοτώθηκε το 2012 στον πόλεμο της Συρίας.

Το στόρι της ταινίας φυσικά περιστρέφεται γύρω από την «ατρόμητη και πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης» ρεπόρτερ, με σκοπό να δώσει φωνή στους αδύναμους, θυσιάζοντας την προσωπική της ζωή. Η αποστολή της να δείξει με κάθε κόστος την πραγματική φρίκη του πολέμου μαζί με τον διάσημο φωτογράφο Πολ Κονρόι τους οδηγεί στην πιο επικίνδυνη αποστολή της ζωής τους, στην πολιορκούμενη πόλη Χομς της Συρίας.

«O Ασπροδόντης» («White Fang»)

Παιδική περιπέτεια κινούμενων σχεδίων, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Αλεξάντρ Εσπιγκάρες.

Για μία ακόμη φορά το κλασικό μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον διασκευάζεται, σε έκδοση κινούμενων σχεδίων αυτή τη φορά, από τον βραβευμένο με Όσκαρ Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων Εσπιγκάρες.

Υπόθεση: Ένας μικρός λύκος που, από μικρό ακόμα κουτάβι, πλησίασε τους ανθρώπους, οι οποίοι του πρόσφεραν προστασία, ζεστασιά και τροφή εγκαταλείπει σιγά-σιγά τον κόσμο της άγριας φύσης και υποτάσσεται στους ανθρώπους. Όμως, ακολουθούν πολλές περιπέτειες, υπάρχουν πολλοί εχθροί που του επιτίθενται συνεχώς και άνθρωποι που τον κακομεταχειρίζονται. Θα καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τον περιτριγυρίζουν;

«Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν» («Spider-Man: Into the Spider-Verse»)

Περιπέτεια φαντασίας κινούμενων σχεδίων, αμερικανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία των Πίτερ Ράμσεϊ, Ρόντνεϊ Ρόθμαν και Ρόμπερτ Περσικέτι.

Ακόμη μία θεαματική ταινία με ήρωα τον Άνθρωπο-Αράχνη, που απευθύνεται σε παιδιά, δηλαδή σε ένα από τα καλύτερα πελατολόγια του κινηματογράφου. Οι παραγωγοί της Sony Pictures Animation θέλουν τον ήρωά τους εναλλακτικό (με τη φωνή του Τζαμαϊκανού ράπερ Σαμίκ Μουρ) να καταφέρνει τα κατορθώματά του, χωρίς να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα.