«Φεύγει όλη η Υφήλιος μπροστά και εμείς τσαλαβουτάμε στα βαλτονέρια του χθες»: Ένα άρθρο-διαμαρτυρία του Δημήτρη Καμπουράκη

Μου το έλεγε φίλος μου που εργάζεται σε ηλεκτρονικό super market και απέδιδα την απαισιοδοξία του στην αιώνια μουρμούρα που έχουν όλοι οι έμποροι: «Τα πράγματα πάνε χειρότερα από πέρυσι. Μην ακούτε τι σας λένε, η αγορά δεν κινείται καθόλου.» Τον κοίταξα με καχυποψία, καθώς διαβάζω ότι οι πωλήσεις αυτοκινήτων ανεβαίνουν συνεχώς, ενώ τα Σαββατόβραδα και τις γιορτές δεν βρίσκω τραπέζι να κάτσω σε ουζερί και ταβέρνα.

Άρθρο του Δημήτρη Καμπουράκη στο marketnews.gr

Να όμως που έρχονται τα στοιχεία επίσημων οργανισμών να ταχθούν με το μέρος του φίλου μου κι όχι με την δική μου εμπειρική ματιά. Ο ΙΟΒΕ καταγράφει στάσιμο έως αρνητικό το οικονομικό κλίμα, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδας ρίχνει κι άλλο την πρόβλεψη για οικονομική ανάπτυξη του φετινού χρόνου. Αισίως, από το 2,5% που πρόβλεπε η κυβέρνηση, πέσαμε στο 1,9%. Κακά τα μαντάτα, σε μια περίοδο που κανονικά η ελληνική οικονομία θα ‘πρεπε να εκτοξευτεί μετά την αποδέσμευση της από την επιτροπεία.

Ακόμα και η αναμονή των εκλογών θα ‘πρεπε να λειτουργεί ως δύναμη ώθησης, σε μια οικονομία που αναζητά με αγωνία μια θετική είδηση. Υπό κανονικές συνθήκες, η αναμενόμενη αλλαγή κυβερνητικής σκυτάλης από την αριστερά σ’ έναν δηλωμένο φιλελεύθερο, θα έπρεπε ωθήσει προς τα πάνω τα οικονομικά μεγέθη. Κι όμως τα πράγματα παραμένουν στάσιμα, μίζερα και προβληματικά, διότι όλα τα σκεπάζει η βεβαιότητα πως μέχρι να φθάσουμε στην κάλπη ο Σύριζα θα ξεχαρβαλώσει τα πάντα μέσω παροχών και διορισμών.

Στην οικονομία τα πράγματα είναι απλά. Τα ‘χε περιγράψει κάποτε ο Μπερλουσκόνι μιλώντας σε αμερικανούς επενδυτές: «Ελάτε στην Ιταλία να επενδύσετε. Σας εξασφαλίζω 15% κέρδη επί του κεφαλαίου σας και σας υπόσχομαι προστασία, σταθερή φορολογία, μεσογειακό ήλιο και …όμορφες γραμματείς.» Σεξιστής βέβαια ο Μπερλουσκόνι, αλλά ήξερε τον τρόπο που σκέφτονται οι κεφαλαιούχοι. Κοντολογίς, ήξερε πως δουλεύει η πραγματική οικονομία, κάτι που ως φαίνεται δεν έμαθαν ποτέ οι δικοί μας κυβερνητικοί παρά το πανάκριβο φροντιστήριο που πληρώσαμε.

Τέλος πάντων, είναι πραγματικά εξωφρενικό, με το που βγήκαμε (που λέει ο λόγος) από τα μνημόνια, να μην ασχολούμαστε με την οικονομία και με την ανάπτυξη, αλλά να ξεθάβουμε κάθε μέρα από ένα υπαρκτό ή ανύπαρκτο σκάνδαλο της περασμένης δεκαετίας και να το πλασάρουμε ως φλέγον ζήτημα του εθνικού μας μέλλοντος. Να φεύγει όλη η υφήλιος μπροστά και εμείς να τσαλαβουτάμε στα βαλτονέρια του χθες, που δεν τα καθάρισαν επί πέντε χρόνια και δήθεν αποφάσισαν να το κάνουν στο παρά πέντε των εκλογών.

Είναι πραγματικά εξωφρενικό μετά από δέκα χρόνια λιτότητας και μιζέριας, να επιδιδόμαστε πάλι σ’ ένα παλαιοκομματικό όργιο προσλήψεων και ανώφελων μικροπαροχών, δυναμιτίζοντας μια ισχνή οικονομία με στόχο όχι την νίκη τους αλλά μια …διαχειρίσιμη ήττα τους. Η χώρα χρειάζεται κάτι άλλο, πέρα και μακριά απ’ αυτή την επίσημη κακομοιριά, που στέλνει τα μορφωμένα παιδιά της στο εξωτερικό και μετατρέπει τους δυνητικούς εργαζόμενους της σε επιδωματούχους ζητιάνους. Νησάφι πια…