Να γιατί μας είναι δύσκολο να αποχωριστούμε όσα έχουμε

Είτε πρόκειται για υλικά αγαθά, είτε για τους ανθρώπους γύρω μας. Αναπτύσσουμε ένα δέσιμο με οτιδήποτε αγαπάμε, τον οποίο είναι δύσκολο να σπάσουμε.

1. Το άγχος του αποχωρισμού
Όταν ήμασταν μικροί, φοβόμασταν να αποχωριστούμε τη μαμά και τον μπαμπά μας, και αυτό μας δημιουργούσε ένα άγχος. Εκτός όμως από τους γονείς μας, τρελαινόμασταν και στην ιδέα να αποχωριστούμε κάτι αγαπημένο μας, όπως τα παιχνίδια μας. Μεγαλώνοντας αυτό μας έχει μείνει σαν κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας. Έτσι ασυνείδητα φοβόμαστε να αφήσουμε οτιδήποτε “δικό μας”.

2. “Το κατοχικό σύνδρομο”.
Στην κατοχή, για να επιβιώσουν, μάζευαν οτιδήποτε θεωρούσαν ότι θα τους χρησιμεύσει. Στις μέρες μας, παρότι δεν ζούμε σε τέτοιες καταστάσεις, ούτε έχουμε περάσει κατοχή, πολλοί άνθρωποι αρνούνται να αποχωριστούν πράγματα. Κι αυτό με τη δικαιολογία ότι μπορεί κάποια στιγμή να τους χρειαστούν. Ειδικά εμείς οι γυναίκες, φοβόμαστε να αποχωριστούμε τσάντες, παπούτσια και άλλα αξεσουάρ. Ακόμα και αν δε τα έχουμε φορέσει ποτέ, αναφέρει το tsemperlidou.gr.

3. Γεμίζουμε το κενό.
Ένας λόγος που φοβόμαστε να αποχωριστούμε ό,τι έχουμε, είτε πρόκειται για τα υλικά αγαθά, είτε για τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, είναι γιατί φοβόμαστε ότι θα δημιουργηθεί ένα κενό στη ζωή μας. Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, όταν φεύγουμε μακριά από κάτι, πάντα νιώθουμε ένα κενό. Το ζήτημα είναι όμως, πόσο τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας. Ένας άνθρωπος που τα έχει βρει με τον εαυτό του και περνάει καλά και μόνος του, δεν έχει την ανάγκη υλικών αγαθών ή άλλων ανθρώπων, για να νιώθει ευτυχισμένος. Είναι ευτυχισμένος και από μόνος του. Ο πιο σοβαρός λόγος λοιπόν, είναι ο φόβος της μοναξιάς. Ο φόβος ότι θα δημιουργηθεί ένα κενό με τον αποχωρισμό, που δεν θα μπορούμε να το αντέξουμε.